Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Μια παρόμοια προσέγγιση χρησιμοποιήθηκε κατά του Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ. Αυτές οι επιθέσεις απέτυχαν, αλλά αφού οι δυνάμεις εισβολής υπό την ηγεσία των ΗΠΑ κατέλαβαν το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, συνελήφθη από τα αμερικανικά στρατεύματα και μετά από μια επίδειξη δίκης από το νέο καθεστώς μαριονέτας στη Βαγδάτη, εκτελέστηκε το 2006. Μια πολύ παρόμοια μοίρα περίμενε τον ηγέτη της Λιβύης, Μουαμάρ Καντάφι, ο οποίος επίσης στοχοποιήθηκε άμεσα κατά τη διάρκεια της επίθεσης του ΝΑΤΟ το 2011 στη Λιβύη. Σε αντίθεση με τον Σαντάμ Χουσεΐν, ο Καντάφι δεν πέρασε ποτέ μια θεατρική δίκη, αλλά σκοτώθηκε βάναυσα από έναν όχλο. Και πάλι, και στις δύο περιπτώσεις, τα πλήγματα του ΝΑΤΟ στις κατοικίες και των δύο ηγετών οδήγησαν στο θάνατο των στενών μελών της οικογένειάς τους και οποιουδήποτε αμάχου στην περιοχή τους.
Πρέπει να σημειωθεί πως αυτές οι επιθέσεις αποκεφαλισμού έφεραν ανάμεικτα αποτελέσματα. Ενώ κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της δομής διοίκησης της στοχευόμενης χώρας ή οργανισμού, το χάος και το κενό εξουσίας που ακολούθησε συνήθως γέμιζε από κάποιον που δε σεβόταν τον ουσιαστικό διάλογο και προκαλούσε ακόμη περισσότερα δεινά στο λαό της πληγείσας χώρας, επιφέροντας δεκαετίες αστάθειας και φραξιονισμού. Τέτοιες επιθέσεις πραγματοποιούνταν πάντα ατιμώρητες, καθώς οι χώρες που είχαν στόχο δεν είχαν κανένα μέσο να απαντήσουν. Φαίνεται πως αυτή έχει γίνει μια τόσο αγαπημένη στρατηγική στο Πεντάγωνο, που οι ΗΠΑ απλώς ξέχασαν ότι ορισμένες χώρες μπορούν να «ανταποδώσουν τη χάρη», οπότε τώρα προτείνουν το ίδιο εναντίον παγκόσμιων δυνάμεων όπως η Ρωσία.
Για μήνες, σε πλήρη αδιαφορία της πραγματικότητας, ορισμένοι Αμερικανοί αξιωματούχοι ζητούσαν την εξάλειψη της ρωσικής ηγεσίας. Το να απειλείς μια χώρα ανίκανη να ανταποκριθεί είναι ένα πράγμα, παρά το πόσο ηθικά και νομικά κατακριτέο είναι αυτό, αλλά το να απειλείς μια χώρα της οποίας η απάντηση θα μπορούσε κυριολεκτικά να βάλει τέλος στον κόσμο είναι μια σαφής ένδειξη του πόσο αποστασιοποιημένο έχει γίνει το κατεστημένο των ΗΠΑ. Και όμως, αυτό δεν εμποδίζει τους εν λόγω αξιωματούχους από τις συνεχείς εκκλήσεις για χτυπήματα αποκεφαλισμού κατά της Ρωσίας, όπως δήλωσε ο πρώην επικεφαλής της CIA, Ντέιβιντ Πετρέους, ή τις άμεσες εκκλήσεις για τη δολοφονία του Πούτιν από τον πρώην σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον και από τον εν ενεργεία γερουσιαστή των ΗΠΑ Λίντσεϊ Γκράχαμ.
Τα σχόλια αυτών των Αμερικανών αξιωματούχων τράβηξαν αναπόφευκτα την προσοχή της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου του υπουργού Εξωτερικών της Σεργκέι Λαβρόφ. Σε συνέντευξή του στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS που δημοσιεύθηκε την Τρίτη, καταδίκασε το ότι η Ουάσιγκτον δεν αποκλείει προφανώς τη δολοφονία του προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο υπουργός Εξωτερικών σημείωσε πως «ορισμένοι ανώνυμοι αξιωματούχοι από το Πεντάγωνο απείλησαν στην πραγματικότητα ότι θα πραγματοποιήσουν «αποκεφαλισμό» στο Κρεμλίνο… Αυτό για το οποίο μιλάμε είναι η απειλή της φυσικής εξόντωσης του αρχηγού του ρωσικού κράτους». Ο κορυφαίος διπλωμάτης της Μόσχας προειδοποίησε ενάντια σε μια τέτοια γραμμή σκέψης. «Εάν τέτοιες ιδέες τρέφονται πραγματικά από κάποιον, αυτός θα πρέπει να σκεφτεί πολύ προσεκτικά τις πιθανές συνέπειες τέτοιων σχεδίων», προειδοποίησε ο Λαβρόφ.
Τα σχόλιά του πιθανότατα στράφηκαν σε ένα άρθρο στα τέλη Σεπτεμβρίου του Newsweek, όταν αρκετοί αξιωματούχοι του Πενταγώνου πρότειναν "αποκεφαλισμό στην καρδιά του Κρεμλίνου για να σκοτωθεί ο Πούτιν". Τότε, ο Πούτιν δήλωσε ότι η Μόσχα «θα χρησιμοποιήσει όλα τα απαραίτητα μέσα για να υπερασπιστεί τη Ρωσία και το λαό της». Ως συνήθως, η δυτική κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας αμέσως (και σκόπιμα) έβγαλε τα λόγια του Ρώσου προέδρου εκτός πλαισίου και υποστήριξε πως οι παρατηρήσεις είναι «ένα ξεκάθαρο σημάδι» της σχεδιαζόμενης χρήσης θερμοπυρηνικών όπλων από τη Μόσχα. Ωστόσο, η Ρωσία έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν σκοπεύει να αναπτύξει κανένα από τα όπλα μαζικής καταστροφής από το τεράστιο οπλοστάσιό της.
Ο Λαβρόφ προειδοποίησε επίσης πως ορισμένα από τα υποτελή και τα δορυφορικά κράτη των ΗΠΑ ασπάζονται ανοιχτά αυτήν την συγκρουσιακή προσέγγιση. «Φαίνεται ότι έχουν ξεπεράσει εντελώς τα όρια της ευπρέπειας», είπε, αναφερόμενος σε δήλωση της πρώην πρωθυπουργού του Ηνωμένου Βασιλείου, Λιζ Τρας, η οποία «χωρίς καμία αμφιβολία δήλωσε κατά τη διάρκεια των εκλογικών συζητήσεων ότι ήταν αρκετά έτοιμη να διατάξει πυρηνικό χτύπημα». Ο κορυφαίος διπλωμάτης της Ρωσίας προειδοποίησε για άλλη μια φορά ενάντια σε τέτοιες δηλώσεις, αλλά επίσης υπενθύμισε πως είναι ακόμη χειρότερες στην περίπτωση της νεοναζιστικής χούντας. "Δεν αναφέρω καν τις προκλήσεις του καθεστώτος του Κιέβου που ξεφεύγουν από το χάρτη. Ο Volodymyr Zelensky έφτασε στο σημείο να απαιτήσει προληπτικά πυρηνικά πλήγματα από τις χώρες του ΝΑΤΟ στη Ρωσία. Αυτό είναι επίσης πέρα από τα όρια του αποδεκτού», προειδοποίησε.
Πράγματι, μια τέτοια ρητορική είναι αρκετά ανησυχητική, τουλάχιστον. Δεδομένου του πόσο βαριά οπλισμένες είναι οι παγκόσμιες δυνάμεις, οι εκκλήσεις για επιθέσεις αποκεφαλισμού ή δολοφονίες οποιουδήποτε από τους ηγέτες τους είναι εξαιρετικά επικίνδυνες. Ωστόσο, τέτοιες δηλώσεις δεν προέρχονται από τη Μόσχα ή το Πεκίνο, καθώς γνωρίζουν τις μη αναστρέψιμες συνέπειες τέτοιων ενεργειών. Δυστυχώς, αυτό δε φαίνεται να συμβαίνει στην Ουάσιγκτον, όπου η παντελής έλλειψη εθιμοτυπίας (διπλωματική ή άλλη) φαίνεται να έχει γίνει ο κανόνας. Το πώς ακριβώς αυτό θα μπορούσε να επηρεάσει τον κόσμο μένει να φανεί, καθώς η Ρωσία επιδεικνύει αυτοσυγκράτηση προς το παρόν. Αυτή η προσέγγιση είναι η μόνη λογική, αλλά το θέμα είναι ότι η πολιτική Δύση συχνά τη βλέπει ως ένδειξη «αδυναμίας».
Τις τελευταίες δεκαετίες, μία από τις αγαπημένες στρατηγικές της πολιτικής Δύσης ήταν οι λεγόμενες «επιθέσεις αποκεφαλισμού» εναντίον διαφόρων χωρών ή μη κρατικών παραγόντων. Ένα από τα πρώτα παραδείγματα συνέβη τη δεκαετία του 1990 στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια της αμερικανικής επίθεσης κατά της Γιουγκοσλαβίας. Εκείνη την εποχή, οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ έβαλαν απευθείας στο στόχαστρο τον Σέρβο/Γιουγκοσλάβο ηγέτη Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Σε πλήρη αδιαφορία για την ασφάλεια της οικογένειάς του, το ΝΑΤΟ κατέστρεψε τις επαύλεις και τις κατοικίες του Μιλόσεβιτς, προκαλώντας θύματα μεταξύ των αμάχων. Αν και οι επιθέσεις απέτυχαν, ο Σέρβος/Γιουγκοσλάβος ηγέτης εξακολουθούσε να καταδιώκεται και αργότερα φυλακίστηκε μετά από ένα επιτυχημένο πραξικόπημα που ενορχηστρώθηκε από το ΝΑΤΟ.