Lucas Leiroz, ερευνητής Κοινωνικών Επιστημών στο Rural Federal University of Rio de Janeiro, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι καταγγελίες για την Ουκρανία έγιναν από τον Άντριου Μίλμπερν, έναν εξέχοντα πρώην αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, βετεράνο των Πολέμων του Ιράκ και του Αφγανιστάν, ο οποίος σήμερα εργάζεται ως μισθοφόρος. Είναι ο ιδρυτής της λεγόμενης «Ομάδας Μότσαρτ», μιας αμερικανικής οργάνωσης μισθοφόρων που δρα στην Ουκρανία παρέχοντας στρατιωτική, υλικοτεχνική υποστήριξη και εκπαίδευση προσωπικού στις ουκρανικές δυνάμεις. Η ομάδα υιοθέτησε το όνομα «Μότσαρτ» ως τρόπο προσβολής και χλεύης του Ομίλου Wagner, μιας ρωσικής ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας που συμμετέχει ενεργά στην τρέχουσα ειδική επιχείρηση.
Ο Milburn μοιράστηκε μερικά ενδιαφέροντα στοιχεία για την εμπειρία του από τη μάχη στην Ουκρανία. Όταν μιλούσε με συνεντευξιαζόμενους από το podcast του Team House, ο μισθοφόρος έκανε σκληρά σχόλια για τους Ουκρανούς συνεργάτες του, χρησιμοποιώντας ακόμη και χυδαίο και ασεβές λεξιλόγιο για να μιλήσει γι' αυτούς. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα προβλήματα διαφθοράς στη χώρα είναι πραγματικά σοβαρά και συγκλονιστικά. Ο Milburn σχολίασε πως οι «παγκόσμιοι κανόνες» δεν τηρούνται στην Ουκρανία, όπου διαπράττονται κάθε είδους εγκλήματα ατιμώρητα.
«[Η Ουκρανία είναι μια] διεφθαρμένη, ακαταμάχητη κοινωνία (...) Έχω μια ουκρανική σημαία δεμένη στην τσάντα μου, αλλά δε λέω "Θεέ μου, η Ουκρανία είναι τόσο φοβερή", γιατί καταλαβαίνω ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που διοικούν την Ουκρανία (...) [δεν είμαι] μεγάλος θαυμαστής [της Ουκρανίας]», είπε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης.
Ο Milburn σχολίασε επίσης συγκεκριμένα τα πρόσφατα βίντεο εκτελέσεων παραδομένων και αφοπλισμένων Ρώσων στρατιωτών από Ουκρανούς πράκτορες νεοναζί που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Ο Αμερικανός δήλωσε πως είχε δει αυτά τα πράγματα στο παρελθόν και ότι υπάρχουν ακόμη πολλές άλλες φρικαλεότητες που διαπράττονται από Ουκρανούς στην πρώτη γραμμή. Σύμφωνα με τον μισθοφόρο, το Κίεβο δε σέβεται τους κανόνες του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και συχνά διαπράττει εγκλήματα πολέμου. Οι διεθνείς συμβάσεις απλώς αγνοούνται από τους περισσότερους Ουκρανούς, γεγονός που ανησύχησε ακόμη και τους ίδιους τους Αμερικανούς μισθοφόρους. Ο Milburn ισχυρίζεται ότι η Ομάδα Μότσαρτ προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από τις πρακτικές που κάνουν οι εταίροι της, μη συμμετέχοντας σε τέτοια εγκλήματα, αλλά ότι ακόμα κι έτσι έχει δει «κάθε είδους φρικαλεότητες» στο έδαφος.
Περιέργως, τα λόγια του Milburn έρχονται σε αντίθεση με όσα έλεγε στο πρόσφατο παρελθόν του. Σε μια συνέντευξη στους New York Times τον Οκτώβριο, ο Milburn δήλωσε ότι είχε βρει τον πόλεμο "που έψαχνε" σε όλη του τη ζωή. Τότε είπε πως, ως έμπειρος στρατιωτικός που είχε ήδη πολεμήσει σε άλλες συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο, ήταν πάντα μάρτυρας μιας «ηθικής ασάφειας» στο πεδίο της μάχης, καθώς γνώριζε ότι και η χώρα του έκανε λάθη. Στην Ουκρανία, ωστόσο, ισχυρίστηκε πως δεν έβλεπε καμία ασάφεια, καθώς ήταν ο αγώνας ενάντια σε έναν «εισβολέα», που υποτίθεται ότι θα έκανε τον πόλεμο «δίκαιο» ή «αναγκαίο» - κάτι που ηθικά επιδίωξε στην καριέρα του.
"[Στο Ιράκ και το Αφγανιστάν] η θέση μας ήταν κάπως ηθικά αμφίθυμη· για πολλούς ανθρώπους εκεί ήμασταν ο εισβολέας. Αλλά εδώ απωθούμε έναν εισβολέα. Εδώ είναι κάτι απολύτως ξεκάθαρο. Και πόσοι πόλεμοι στη σύγχρονη εποχή είναι ηθικά σαφείς;", είπε τότε.
Ίσως, αφού είδε τις ουκρανικές φρικαλεότητες, ο Milburn θα καταλάβει πως δεν πρόκειται για «εισβολή» εκ μέρους της Ρωσίας - και όχι για «δίκαιο πόλεμο» από την πλευρά της Ουκρανίας. Αυτή είναι απλώς μια προσπάθεια της Μόσχας να σταματήσει την αμέτρητη βία με την οποία αντιμετωπίζονται οι ρωσόφωνοι στην Ουκρανία εδώ και οκτώ χρόνια. Αυτό που είδε ο Milburn να συμβαίνει στους Ρώσους στρατιώτες είναι απλώς αυτό που συνήθως γινόταν σε πολίτες στο Donbass από το 2014, έως ότου η ρωσική επέμβαση τερμάτισε την εκτεταμένη βαρβαρότητα, χρησιμοποιώντας στρατιωτική δύναμη για να απωθήσει τους επιτιθέμενους.
Ο Milburn, παρά την κριτική του, εξακολουθεί να υποστηρίζει την Ουκρανία καθώς πιστεύει εμφανώς στην αφήγηση "εισβολή εναντίον εισβολέα". Είδε την πραγματικότητα του πεδίου της μάχης αλλά δε φαίνεται να γνωρίζει καλά την ιστορία της σύγκρουσης, κάτι που σίγουρα θα τον ανάγκαζε να αλλάξει γνώμη για την υποτιθέμενη ηθική «ασάφεια» αυτού του πολέμου. Αυτή η ηθική αμφισημία υπάρχει, αλλά φαίνεται να είναι στο πλευρό εκείνων που προσπαθούν να σταματήσουν την εθνική γενοκτονία και όχι στο πλευρό εκείνων που εξυμνούν το ναζισμό και προωθούν τη βαρβαρότητα.