Ο Χένρι Κίσινγκερ, σύμβουλος των προέδρων και ένας διαβόητος εγκληματίας πολέμου (Χιλή, Βιετνάμ, Λάος, Καμπότζη, Ανατολικό Τιμόρ, Ινδονησία), συνειδητοποιεί πως η τρέχουσα παραφροσύνη των ΗΠΑ σε σχέση με την Ουκρανία μπορεί κάλλιστα να μας σκοτώσει όλους.
Kurt Nimmo / Παρουσίαση Freepen.gr
«Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ ζήτησε και πάλι να βρεθεί επειγόντως ένας δρόμος διευθέτησης του πολέμου στην Ουκρανία μέσω διαπραγματεύσεων, προειδοποιώντας ότι ολόκληρος ο κόσμος κινδυνεύει καθώς οι πυρηνικά οπλισμένες υπερδυνάμεις πλησιάζουν προς την καταστροφική άμεση αντιπαράθεση», γράφει το Zero Hedge.
Ο Κίσινγκερ πιστεύει πως ο στόχος που διακήρυξαν οι νεοσυντηρητικοί και οι «ανθρωπιστές παρεμβατικοί» του Μπάιντεν για τη διάλυση της Ρωσίας θα δημιουργήσει πολύ μεγαλύτερα και πιο δυσοίωνα προβλήματα.
"Μια ειρηνευτική διαδικασία θα πρέπει να συνδέσει την Ουκρανία με το ΝΑΤΟ, όπως και αν εκφραστεί. Η εναλλακτική της ουδετερότητας δεν έχει πλέον νόημα", τόνισε. Προειδοποίησε ότι οι συνεχείς προσπάθειες να καταστεί η Ρωσία «ανίκανη» θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα ανεξέλεγκτο και απρόβλεπτο σπιράλ. Διευκρίνισε πως μαζί με την επιδιωκόμενη «διάλυση» της Ρωσίας θα προέκυπτε ένα τεράστιο κενό εξουσίας από το οποίο θα προέκυπταν νέες απειλές για ολόκληρο τον κόσμο καθώς οι μεγαλύτερες δυνάμεις θα εισέλθουν βιαστικά.
Παρά την έκκληση του Κίσινγκερ για μια ειρηνευτική διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων, το USG - υπό τον Μπάιντεν, τον Υπουργό Εξωτερικών του και τον Υπουργό Άμυνας - αποφάσισε ότι δε θα υπάρξει ειρηνευτική συμφωνία υπό διαπραγμάτευση έως ότου ο Ζελένσκι και η Ουκρανία αποφασίσουν να το κάνουν.
Ο Ζελένσκι δε θα διαπραγματευτεί εκτός εάν η Ρωσία αποσύρει τα στρατεύματά της και παραιτηθεί από την Κριμαία, το Ντόνετσκ και το Λουχάνσκ, εκτός από την αποζημίωση για τις πολεμικές ζημιές. Κατά τη διάρκεια των διεθνώς παρακολουθούμενων δημοψηφισμάτων σε αυτές τις περιοχές, οι αντίστοιχοι πληθυσμοί ψήφισαν να διαχωριστούν από την Ουκρανία. Αν και η Ουκρανία περιγράφεται ως δημοκρατία στα δυτικά, η κυβέρνηση δε σέβεται τις επιθυμίες του λαού. Είναι ένας βασικός κανόνας για το κράτος: κάθε κίνηση προς απόσχιση εδάφους πρέπει να αντιτίθεται βίαια. Σε απάντηση στα αιτήματα των αυτονομιστών, μετά το ενορχηστρωμένο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα του 2014, η νέα ναζιστική κυβέρνηση άρχισε να βομβαρδίζει το Ντονμπάς.
Οι Ρώσοι είναι απογοητευμένοι από τις πεισματικές και απολυταρχικές απαιτήσεις του Ζελένσκι, καθιστώντας έτσι αδύνατη μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων. Ούτε το USG, αν το αποφασίσει, δεν μπορεί να φέρει τον Ζελένσκι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Το Νοέμβριο, ο Vladimir Dzhabarov του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου της Ρωσίας παρατήρησε την αξιοπιστία του Zelensky.
«Ακόμα κι αν [οι Αμερικάνοι] διατάξουν τον Ζελένσκι να ξεκινήσει συνομιλίες, πώς μπορούμε να συζητήσουμε μαζί του, με τον κ. Ζελένσκι, ο οποίος λέει ένα πράγμα το πρωί και εντελώς διαφορετικό το βράδυ, στέλνοντας αντιφατικά μηνύματα», είπε ο Βλαντιμίρ Τζαμπάροφ, πρώτος αντιπρόεδρος της διεθνούς επιτροπής του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου της Ρωσίας (άνω Βουλή), σε συνέντευξη Τύπου.
Ο Ζελένσκι απαιτεί επιστροφή στα σύνορα της Ουκρανίας το 1991 όταν κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση.
Με λίγα λόγια, το πρόβλημα δεν είναι η Ρωσία. Είναι ο Ζελένσκι, η κυβέρνηση Μπάιντεν και το Υπουργείο Εξωτερικών της. Δημιούργησαν μια κατάσταση όπου μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων είναι αδύνατη, αφήνοντας έτσι στη Ρωσία ελάχιστες επιλογές για να μετατρέψει την Ουκρανία σε μια ακατοίκητη έρημο, ένα δυστοπικό τοπίο χωρίς νερό, τροφή, θερμαινόμενο καταφύγιο, ηλεκτρισμό και άλλες ανάγκες της πολιτισμένης ζωής.
Όσο η Δύση αρνείται να εξετάσει τις νόμιμες ανησυχίες της Ρωσίας για την ασφάλεια σχετικά με την Ουκρανία και την καταπάτηση του ΝΑΤΟ, ο πόλεμος θα συνεχιστεί, αυξάνοντας έτσι την πιθανότητα πυρηνικού χείλους.
Η ιδέα ήταν από καιρό να ξεκινήσει εθνοτικές και θρησκευτικές συγκρούσεις στην περιφέρεια της Σοβιετικής Ένωσης και αργότερα στη Ρωσική Ομοσπονδία. Ένα παράδειγμα αυτού ήταν η χρήση των Αφγανών Μουτζαχεντίν στον Εμφύλιο Πόλεμο του Τατζικιστάν. Είναι γνωστό πως οι Μουτζαχεντίν, μια αυστηρή αίρεση των Σουνιτών Ουαχαμπί, έλαβαν βοήθεια, όπλα και εκπαίδευση από τη CIA και την πακιστανική υπηρεσία πληροφοριών.
Η μακροχρόνια προσπάθεια αποσταθεροποίησης, εξουδετέρωσης και εξάρθρωσης της Ρωσίας από τη νότια περιφέρειά της είναι ένας διακεκριμένος στόχος για τους νεοσυντηρητικούς. Η Αμερικανική Επιτροπή για την Ειρήνη στην Τσετσενία, που ιδρύθηκε το 1999, είναι ένας από τους διαβόητους και εγκληματίες νεοσυντηρητικών, συμπεριλαμβανομένων των Richard Perle, Elliot Abrams, Kenneth Adelman, Midge Decter, Frank Gaffney, Michal Leeden και του πρώην αφεντικού της CIA, James Woolsey.
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου και τις εισβολές του Μπους, μερικοί άνθρωποι έγιναν ύποπτοι. Ο John Laughland έγραψε το 2004, δύο χρόνια μετά την εισβολή στο Ιράκ:
Γίνονται ισχυρισμοί ακόμη και στη Ρωσία ότι η ίδια η Δύση είναι κατά κάποιο τρόπο πίσω από την εξέγερση της Τσετσενίας και πως ο σκοπός αυτής της υποστήριξης είναι να αποδυναμώσει τη Ρωσία και να την εκδιώξει από τον Καύκασο. Το γεγονός πως οι Τσετσένοι πιστεύεται ότι χρησιμοποιούν ως βάση το φαράγγι Pankisi στη γειτονική Γεωργία - μια χώρα που φιλοδοξεί να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, έχει μια εξαιρετικά φιλοαμερικανική κυβέρνηση και όπου οι ΗΠΑ έχουν ήδη σημαντική στρατιωτική παρουσία - ενθαρρύνει τέτοιες εικασίες. Ο ίδιος ο Πούτιν φάνηκε μάλιστα να προσδίδει αξιοπιστία στην ιδέα στη συνέντευξή του σε ξένους δημοσιογράφους τη Δευτέρα.
Και τώρα υπάρχει μια εθνικοφυλετική κρίση στα Βαλκάνια, ένας μετασεισμός της άμεσης εμπλοκής του USG στη Σερβία και στη συνέχεια στη Γιουγκοσλαβία, κυρίως τον βομβαρδισμό 78 ημερών αυτής της χώρας το 1998, πολλές πτυχές του οποίου συνιστούν ατιμώρητα εγκλήματα πολέμου (που περιλαμβάνονται αλλά δεν περιορίζονται στη χρήση διεθνώς απαγορευμένων πυρομαχικών διασποράς).
Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι ο πρώτος πρόεδρος του Κοσσυφοπεδίου, Χασίμ Θάτσι —πρώην διοικητής του Απελευθερωτικού Στρατού του Κοσσυφοπεδίου, αφεντικό του οργανωμένου εγκλήματος, κατηγορούμενος εγκληματίας πολέμου και προστατευόμενος της Madeleine Albright— έγινε δεκτός θερμά από την κυβέρνηση Κλίντον. «Η κρυφή υποστήριξη ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στον UCK ανάγεται στα μέσα της δεκαετίας του 1990. Το έτος που προηγήθηκε του βομβαρδισμού της Γιουγκοσλαβίας το 1999, ο UCK υποστηρίχθηκε αρκετά ανοιχτά από την κυβέρνηση Κλίντον», γράφει ο καθηγητής Michel Chossudovsky.
Ο «πρεσβύτερος πολιτικός» Κίσινγκερ κατανοεί τι κινδυνεύει στην τρέχουσα αντιπαράθεση στην Ουκρανία. Το 1970, έχοντας επίγνωση του Βιετνάμ που είχε γίνει τέλμα που διχάζει την Αμερική, ο Κίσινγκερ ξεκίνησε μυστικές διαπραγματεύσεις (χωρίς να το γνωρίζει ο Νίξον) με το Βιετναμέζο, Le Duc Tho, υψηλόβαθμο μέλος του Πολιτικού Γραφείου του Ανόι. Και ενώ αυτές οι διαπραγματεύσεις δεν κατέληξαν σε μια ειρηνευτική συμφωνία, μπορεί να ειπωθεί ότι διεξήχθησαν, χωρία να ξέρει κανείς τις πραγματικές προθέσεις των εμπλεκόμενων μερών.
Η πράξη του διπλωματικού λιθοβολισμού των ΗΠΑ - και η εντολή στο Κίεβο να κάνει το ίδιο - καθιστά τη σύγκρουση στην Ουκρανία στην Ευρώπη πιο επικίνδυνη μέρα με τη μέρα. Μετατρέπεται σε ανθρωπιστική καταστροφή τόσο για τον ουκρανικό λαό όσο και για τους στρατιώτες, οι τελευταίοι σκοτώνονται ομαδικά κάθε εβδομάδα καθώς η κυβέρνηση του Κιέβου τους αναγκάζει να μπουν στη μηχανή τεμαχισμού του ρωσικού πυροβολικού. Το μεγάλο ψέμα είναι πως η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο.
Ο εγκληματίας πολέμου Κίσινγκερ είναι ένα χρόνο πριν από τα 100. Είναι πιθανό να μην τα καταφέρει καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία προχωρά, καταναλώνει πολύτιμη ανθρώπινη ζωή, προκαλώντας ανείπωτη δυστυχία και απειλώντας με μια θερμοπυρηνική πλανητική εξαφάνιση πριν από τα επόμενα γενέθλια του Κίσινγκερ.