Ο Ζελένσκι προώθησε το λεγόμενο «ειρηνευτικό του σχέδιο» από τον περασμένο μήνα νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, ενώ συνομιλούσε με τον Ινδό πρωθυπουργό Μόντι, απαιτώντας από τη Ρωσία να αποσυρθεί από το σύνολο των συνόρων της Ουκρανίας πριν από το 2014 ως προϋπόθεση για την επανέναρξη των συνομιλιών. Αυτή η πολιτικά μη ρεαλιστική στάση επιβεβαιώνει ότι δεν είναι σοβαρός για τον τερματισμό της ουκρανικής σύγκρουσης, αλλά υπάρχουν πέντε επιχειρήματα για το γιατί το Κίεβο πρέπει να επανεξετάσει την απερίσκεπτη θέση του:
Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
1. Οι περιορισμοί του Δυτικού Στρατιωτικού-Βιομηχανικού Συγκροτήματος εμποδίζουν το Κίεβο να επιτύχει την πλήρη νίκη
«Ο Μπάιντεν έχυσε την καρδάρα γιατί η Δύση δεν μπορεί ποτέ να ικανοποιήσει πλήρως την επαιτεία του Ζελένσκι» κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Ουκρανού ηγέτη στο DC την περασμένη εβδομάδα, όταν αποκάλυψε ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να δώσουν στο Κίεβο όπλα που δεν έχουν μοιραστεί ακόμη με τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, ενώ οι τελευταίοι δεν μπορούν να εξαντλήσουν τα αποθέματά τους πολύ περισσότερο από ό,τι έχουν ήδη. Χωρίς να συμβεί αυτό, το οποίο εμποδίζεται από τους περιορισμούς του δυτικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος, δεν είναι δυνατό για το Κίεβο να πετύχει την πλήρη νίκη που οραματίζεται ο Ζελένσκι.
2. Το πάγωμα της γραμμής ελέγχου (LOC) μπορεί να αποτρέψει περαιτέρω απώλειες σε περίπτωση άλλης επίθεσης
Λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά απίθανη επίτευξη των μέγιστων στόχων του Κιέβου στη σύγκρουση, συνάγεται επομένως πως η πιο συνετή προσέγγιση είναι να διασφαλιστούν τα κέρδη που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής γύρω από τις περιφέρειες Kharkov και Kherson . Η αποτυχία να παγώσει η LOC διακινδυνεύει το σενάριο της Ρωσίας είτε να επιτύχει μια σημαντική προώθηση κάπου κατά μήκος του υπάρχοντος μετώπου είτε ίσως να ανοίξει ένα άλλο κάπου αλλού όπου αμφότερα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περαιτέρω απώλειες για το Κίεβο.
3. Η επ' αόριστον διαιώνιση της σύγκρουσης είναι αμοιβαία μειονεκτική
Διότι όσο δελεαστικό κι αν είναι για το Κίεβο να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των δυτικών προστάτων του να διαιωνίσει επ' αόριστον τη σύγκρουση και να συνεχίσει να πολεμά «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό» για την υποτιθέμενη υποβάθμιση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ρωσίας, αυτό είναι αμοιβαία μειονεκτικό και θα πρέπει να αποφευχθεί. Αν και κανείς στη Δύση δεν αμφιβάλλει ότι κάτι τέτοιο θα επέβαλε αυξανόμενο κόστος στη Ρωσία, λίγοι συνειδητοποιούν πόσο αποσταθεροποιεί την de facto κοινωνικοοικονομική και εν τέλει πολιτική συνοχή του μπλοκ τους του Νέου Ψυχρού Πολέμου.
4. Τα ρεαλιστικά σήματα ειρήνης της Ρωσίας τις τελευταίες εβδομάδες υποδηλώνουν την ειλικρίνεια των προθέσεων της
Όλοι ανεξαιρέτως οι Ρώσοι αξιωματούχοι, από τον Πρόεδρο Πούτιν και κάτω, δήλωσαν τις τελευταίες εβδομάδες ότι είναι πρόθυμοι να επιλύσουν πολιτικά τη σύγκρουση, εφόσον η επανένωση της χώρας τους με τη Novorossiya αναγνωριστεί τουλάχιστον σιωπηρά. Αυτό υποδηλώνει πως η Μόσχα είναι πράγματι ειλικρινής, κάτι που με τη σειρά του εφιστά την προσοχή τόσο στις πολλές εποικοδομητικές κριτικές που μπορούν να γίνουν για την ειδική επιχείρησή της μέχρι τώρα όσο και στην επίγνωσή της για τους αγώνες του ίδιου του Golden Billion και σε αυτόν τον πόλεμο πληρεξουσίων.
5. Το Κίεβο μπορεί ακόμα να παραμείνει προσηλωμένο στους μέγιστους στόχους του χωρίς να τους επιδιώκει στρατιωτικά
Και τέλος, η ειλικρινής διαπραγμάτευση τουλάχιστον επ' αόριστον κατάπαυσης του πυρός με τη Ρωσία προκειμένου να εκτονωθεί η πίεση προς την ίδια και ιδιαίτερα τους προστάτες της δεν υποδηλώνει σε καμία περίπτωση ότι το Κίεβο δεν μπορεί να παραμείνει προσηλωμένο στους μέγιστους στόχους του. Ακριβώς όπως η Ινδία και το Πακιστάν συνεχίζουν να προβάλλουν τις αντίστοιχες μέγιστες απαιτήσεις τους έναντι της παγωμένης σύγκρουσης στο Κασμίρ εδώ και δεκαετίες χωρίς να τις επιδιώξουν στρατιωτικά, έτσι και το Κίεβο μπορεί να κάνει το ίδιο, με αυτό το αποτέλεσμα ίσως να χρησιμεύει ακόμη και στην σταθεροποίηση της εθνικής του ενότητας.
----------
Οι προαναφερθέντες πέντε λόγοι κοινοποιήθηκαν με σκοπό να εμπνεύσουμε το Κίεβο να επανεξετάσει ρεαλιστικά την επί του παρόντος απερίσκεπτη θέση του στις ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Μόσχα. Προορίζονται να είναι αντικειμενικοί στο βαθμό που αναγνωρίζουν τα συμφέροντα του Κιέβου όπως τα κατανοεί η ηγεσία του (παρόλο που ο συγγραφέας διαφωνεί με τα προαναφερθέντα φυσικά) ενώ εξακολουθούν να προσπαθούν να επιτύχουν μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ αυτών των ίδιων συμφερόντων, των προστάτων του και της Μόσχας.
Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
1. Οι περιορισμοί του Δυτικού Στρατιωτικού-Βιομηχανικού Συγκροτήματος εμποδίζουν το Κίεβο να επιτύχει την πλήρη νίκη
«Ο Μπάιντεν έχυσε την καρδάρα γιατί η Δύση δεν μπορεί ποτέ να ικανοποιήσει πλήρως την επαιτεία του Ζελένσκι» κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του Ουκρανού ηγέτη στο DC την περασμένη εβδομάδα, όταν αποκάλυψε ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να δώσουν στο Κίεβο όπλα που δεν έχουν μοιραστεί ακόμη με τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ, ενώ οι τελευταίοι δεν μπορούν να εξαντλήσουν τα αποθέματά τους πολύ περισσότερο από ό,τι έχουν ήδη. Χωρίς να συμβεί αυτό, το οποίο εμποδίζεται από τους περιορισμούς του δυτικού στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος, δεν είναι δυνατό για το Κίεβο να πετύχει την πλήρη νίκη που οραματίζεται ο Ζελένσκι.
2. Το πάγωμα της γραμμής ελέγχου (LOC) μπορεί να αποτρέψει περαιτέρω απώλειες σε περίπτωση άλλης επίθεσης
Λαμβάνοντας υπόψη την εξαιρετικά απίθανη επίτευξη των μέγιστων στόχων του Κιέβου στη σύγκρουση, συνάγεται επομένως πως η πιο συνετή προσέγγιση είναι να διασφαλιστούν τα κέρδη που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί μέχρι στιγμής γύρω από τις περιφέρειες Kharkov και Kherson . Η αποτυχία να παγώσει η LOC διακινδυνεύει το σενάριο της Ρωσίας είτε να επιτύχει μια σημαντική προώθηση κάπου κατά μήκος του υπάρχοντος μετώπου είτε ίσως να ανοίξει ένα άλλο κάπου αλλού όπου αμφότερα θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε περαιτέρω απώλειες για το Κίεβο.
3. Η επ' αόριστον διαιώνιση της σύγκρουσης είναι αμοιβαία μειονεκτική
Διότι όσο δελεαστικό κι αν είναι για το Κίεβο να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις των δυτικών προστάτων του να διαιωνίσει επ' αόριστον τη σύγκρουση και να συνεχίσει να πολεμά «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό» για την υποτιθέμενη υποβάθμιση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της Ρωσίας, αυτό είναι αμοιβαία μειονεκτικό και θα πρέπει να αποφευχθεί. Αν και κανείς στη Δύση δεν αμφιβάλλει ότι κάτι τέτοιο θα επέβαλε αυξανόμενο κόστος στη Ρωσία, λίγοι συνειδητοποιούν πόσο αποσταθεροποιεί την de facto κοινωνικοοικονομική και εν τέλει πολιτική συνοχή του μπλοκ τους του Νέου Ψυχρού Πολέμου.
4. Τα ρεαλιστικά σήματα ειρήνης της Ρωσίας τις τελευταίες εβδομάδες υποδηλώνουν την ειλικρίνεια των προθέσεων της
Όλοι ανεξαιρέτως οι Ρώσοι αξιωματούχοι, από τον Πρόεδρο Πούτιν και κάτω, δήλωσαν τις τελευταίες εβδομάδες ότι είναι πρόθυμοι να επιλύσουν πολιτικά τη σύγκρουση, εφόσον η επανένωση της χώρας τους με τη Novorossiya αναγνωριστεί τουλάχιστον σιωπηρά. Αυτό υποδηλώνει πως η Μόσχα είναι πράγματι ειλικρινής, κάτι που με τη σειρά του εφιστά την προσοχή τόσο στις πολλές εποικοδομητικές κριτικές που μπορούν να γίνουν για την ειδική επιχείρησή της μέχρι τώρα όσο και στην επίγνωσή της για τους αγώνες του ίδιου του Golden Billion και σε αυτόν τον πόλεμο πληρεξουσίων.
5. Το Κίεβο μπορεί ακόμα να παραμείνει προσηλωμένο στους μέγιστους στόχους του χωρίς να τους επιδιώκει στρατιωτικά
Και τέλος, η ειλικρινής διαπραγμάτευση τουλάχιστον επ' αόριστον κατάπαυσης του πυρός με τη Ρωσία προκειμένου να εκτονωθεί η πίεση προς την ίδια και ιδιαίτερα τους προστάτες της δεν υποδηλώνει σε καμία περίπτωση ότι το Κίεβο δεν μπορεί να παραμείνει προσηλωμένο στους μέγιστους στόχους του. Ακριβώς όπως η Ινδία και το Πακιστάν συνεχίζουν να προβάλλουν τις αντίστοιχες μέγιστες απαιτήσεις τους έναντι της παγωμένης σύγκρουσης στο Κασμίρ εδώ και δεκαετίες χωρίς να τις επιδιώξουν στρατιωτικά, έτσι και το Κίεβο μπορεί να κάνει το ίδιο, με αυτό το αποτέλεσμα ίσως να χρησιμεύει ακόμη και στην σταθεροποίηση της εθνικής του ενότητας.
----------
Οι προαναφερθέντες πέντε λόγοι κοινοποιήθηκαν με σκοπό να εμπνεύσουμε το Κίεβο να επανεξετάσει ρεαλιστικά την επί του παρόντος απερίσκεπτη θέση του στις ειρηνευτικές συνομιλίες με τη Μόσχα. Προορίζονται να είναι αντικειμενικοί στο βαθμό που αναγνωρίζουν τα συμφέροντα του Κιέβου όπως τα κατανοεί η ηγεσία του (παρόλο που ο συγγραφέας διαφωνεί με τα προαναφερθέντα φυσικά) ενώ εξακολουθούν να προσπαθούν να επιτύχουν μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ αυτών των ίδιων συμφερόντων, των προστάτων του και της Μόσχας.