 |
| MIH83 / pixabay |
Editorial - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι δυτικές κυβερνήσεις και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κατηγορούν τη Ρωσία για «απρόκλητη επίθεση» κατά της Ουκρανίας και ζητούν από τη Μόσχα να πληρώσει εντυπωσιακή οικονομική αποζημίωση καθώς και να αντιμετωπίσει διώξεις για εγκλήματα πολέμου.
Η πικρή ειρωνεία είναι ότι τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο οποίος κλιμακώνεται επικίνδυνα και θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πυρηνικό κατακλυσμό, έσπειραν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι συνεργοί τους. Η Δύση είναι αυτή που φέρει την τελική ευθύνη για αυτήν την αβυσσαλέα κατάσταση, όχι η Ρωσία.
Η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ (2005-2021) είναι η πιο πρόσφατη δυτική πηγή που ξεκαθαρίζει την εικόνα. Σε πρόσφατη συνέντευξή της στο Der Spiegel αποκάλυψε τις πραγματικές ρίζες του πολέμου.
Η κατακριτέα αποκάλυψη της Μέρκελ είναι εκ παραδρομής. Αναφέρεται στον κατευνασμό του ουκρανικού καθεστώτος ως τρόπο για να ενισχύσει τελικά τη μαχητική του δύναμη ενάντια στη Ρωσία. Επικαλείται αυτό το σκεπτικό ως τρόπο να δικαιολογήσει γιατί αντιτάχθηκε στην προηγούμενη ένταξη της Ουκρανίας στη συμμαχία του ΝΑΤΟ το 2008. Το γεγονός της ένταξης δεν ήταν λάθος, ήταν απλώς θέμα λάθος συγχρονισμού, σύμφωνα με τη Μέρκελ.
Όπως επισημαίνει ο σεβαστός ανεξάρτητος στρατιωτικός αναλυτής Scott Ritter, η Μέρκελ γνώριζε επίσης πως το καθεστώς του Κιέβου που εγκαθιδρύθηκε από το πραξικόπημα το 2014 που υποστηρίχθηκε από τη CIA δεν ενδιαφερόταν για μια ειρηνική επίλυση του εμφυλίου πολέμου στη χώρα αυτή.
Η ανείπωτη πολιτική στο Βερολίνο αφορούσε την αγορά χρόνου για την αναμενόμενη επιθετικότητα κατά της Ρωσίας. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι η Γερμανία μαζί με τη Γαλλία υποτίθεται πως ήταν εγγυήτρια των ειρηνευτικών συμφωνιών του Μινσκ που διαπραγματεύτηκαν το 2014 και το 2015.
Με άλλα λόγια, η Ουκρανία προετοιμαζόταν για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας από το 2014 και μετά.
Ως εκ τούτου, η παραδοχή της Μέρκελ είναι πραγματικά μια ομολογία της διπροσωπίας της Δύσης απέναντι στη Ρωσία, όπως σημειώνει με οξυδέρκεια ο Ritter.
Όταν ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν διέταξε την στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, η εντολή ήταν ανωτέρας βίας επειδή η επιθετική απειλή από το καθεστώς του Κιέβου που υποστηρίζεται από το ΝΑΤΟ είχε ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές της Ρωσίας. Αυτές οι κόκκινες γραμμές είχαν μεταφερθεί επανειλημμένα στη Δύση από τη Μόσχα χωρίς αποτέλεσμα.
Έτσι, οι ισχυρισμοί των δυτικών μέσων ενημέρωσης για «ρωσική επιθετικότητα» αποτελούν ξέπλυμα προπαγάνδας σχετικά με τις πραγματικές αιτίες και τις ευθύνες του πολέμου.
Ο αρχηγός του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ και άλλοι διοικητές του ΝΑΤΟ έχουν επίσης παραδεχτεί σε αρκετές περιπτώσεις ότι το πραξικόπημα στο Κίεβο ακολούθησε μαζικός εξοπλισμός του καθεστώτος από τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δυτικές δυνάμεις.
Η Ουάσιγκτον διοχέτευε όπλα αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων στις παραστρατιωτικές δυνάμεις των Νεοναζί μεταξύ 2014 και 2022. Στρατιωτικοί εκπαιδευτές από τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, τον Καναδά και άλλα μέλη του ΝΑΤΟ βρίσκονταν στο έδαφος στην Ουκρανία προετοιμάζοντας τις επιθέσεις τους ακόμη και ενώ αυτές οι δυνάμεις βομβάρδιζαν και σκότωναν Ρώσους στο Donbass. Αυτό δεν ήταν απλώς τυχαίο ή άτυχος συνειρμός. Ήταν μια υπολογισμένη συγκέντρωση για πόλεμο.
Αυτή η ολέθρια προοπτική συνδέεται πλήρως με την αποστροφή νωρίτερα αυτό το έτος από τον πρώην πρόεδρο της Ουκρανίας Πέτρο Ποροσένκο, ο οποίος είπε ότι οι συμφωνίες του Μινσκ δεν προορίζονταν ποτέ να εφαρμοστούν, αλλά χρησιμοποιήθηκαν κυνικά ως σταθμός στάσης για τη συγχώνευση των επιθετικών δυνάμεων κρυφά, προκειμένου τελικά να γίνει η μάχη στη Ρωσία.
Η Μόσχα μπορεί να επικριθεί για δύο λόγους. Αναμφισβήτητα, θα έπρεπε να είχε κινηθεί σε προγενέστερο στάδιο για να προστατεύσει τα εδάφη του Ντονμπάς. Η αναμονή οκτώ ετών για να γίνει αυτό έκανε το έργο ακόμη πιο δύσκολη.
Δεύτερον, είναι λυπηρό το γεγονός ότι η Μόσχα εξαπατήθηκε –και πάλι– από δυτικές υποσχέσεις. Ολόκληρη η ειρηνευτική διαδικασία του Μινσκ αποδείχτηκε μια παρωδία που οι δυτικές δυνάμεις και το Κίεβο δε σεβάστηκαν ποτέ παρά τη ρητορική τους. Όπως αποδεικνύεται, η Ρωσία ήταν το μόνο μέρος που πήρε στα σοβαρά τις συμφωνίες του Μινσκ. Και πλήρωσε βαρύ τίμημα για αυτό.
Θα πίστευε κανείς ότι η Ρωσία θα έπρεπε να είχε πάρει το μάθημά της από τον τρόπο με τον οποίο προδόθηκαν ξεδιάντροπα οι υποσχέσεις για τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ. Από «ούτε μια ίντσα» προς τα ανατολικά έως 1.000 μίλια προς τα σύνορα της Ρωσίας, η παρούσα επικίνδυνη αντιπαράθεση στην Ουκρανία είναι μια εκδήλωση συστηματικής και αδυσώπητης προδοσίας που επιδεικνύεται από την Ουάσιγκτον και τα τσιράκια του ΝΑΤΟ.
Η συντονισμένη απάντηση των ΗΠΑ στην επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία, το αντανακλαστικό Total War, η χιονοστιβάδα όπλων από τη Δύση, το σαμποτάζ των αγωγών Nord Stream και η ετοιμότητα για κλιμάκωση της βίας – όλα δείχνουν πως αυτός ο πόλεμος ήταν έτοιμος να ξεκινήσει.
Οι υψηλές απορρίψεις των στρατηγικών ανησυχιών της Ρωσίας για την ασφάλεια και η αποφυγή οποιασδήποτε διπλωματικής εμπλοκής υποδηλώνουν ότι οι δυτικές δυνάμεις βρίσκονται εξαρχής σε πολεμική βάση σαν ένα κουλουριασμένο ελατήριο.
Ασυνείδητα, φαίνεται να υπάρχει σκόπιμη σταδιακή αύξηση των προκλήσεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους διοχετεύουν βαρύτερα όπλα στην Ουκρανία που είναι πλέον ικανά να χτυπήσουν βαθιά στο ρωσικό έδαφος. Αυτή την εβδομάδα σημειώθηκαν επιδρομές με μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε αεροπορικές βάσεις έως και 600 χιλιόμετρα εντός της Ρωσίας από τα ουκρανικά σύνορα. Ένας από τους στόχους στο Ryazan απέχει μόλις 185 χιλιόμετρα από τη Μόσχα.
Και όμως, αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον ισχυρίζονται ότι δεν ενθαρρύνουν το καθεστώς του Κιέβου να κλιμακώσει. Αυτό μετά τον εξοπλισμό ενός αδέσμευτου καθεστώτος που μισεί τη Ρωσία μέχρι τα δόντια με όπλα μεγαλύτερης εμβέλειας.
Η Μόσχα βρίσκεται σε μια αντίφαση. Λέει ότι οι δυτικές δυνάμεις συμμετέχουν άμεσα στις εχθροπραξίες. Εάν ισχύει αυτό, τότε όλα τα στοιχήματα είναι κλειστά για τη Ρωσία να αναλάβει στρατιωτική δράση κατά των δυτικών περιουσιακών στοιχείων. Εάν η Μόσχα απέχει, τότε φαίνεται αδύναμη.
Το περίεργο είναι ότι το πολεμικό σχέδιο για τη Ρωσία είναι προφανώς μια ενδημική έννοια που ξεπερνά τους σημερινούς δυτικούς πολιτικούς αξιωματούχους. Όπως αποκαλύπτουν τα σχόλια της Μέρκελ, η πολεμική νοοτροπία στη Δύση εναντίον της Ρωσίας υπάρχει για πάνω από μια δεκαετία, αν όχι περισσότερο. Όπως περιγράψαμε στο άρθρο της περασμένης εβδομάδας, η αντιρωσική ατζέντα στις Ηνωμένες Πολιτείες και η πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ μπορεί να εντοπιστεί μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτό κάνει τις προκλήσεις της πολιτικής και της διπλωματίας ακόμη πιο τρομακτικές. Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα τσιράκια τους φαινομενικά δεν είναι ικανές και τελικά ίσως δεν είναι πρόθυμοι να διαπραγματευτούν. Είναι προετοιμασμένοι για πόλεμο.