Οι κυβερνήσεις που αγαπάνε τον Έλληνα πολίτη

xusenru / pixabay

Οι κυβερνήσεις που θέλουν να βοηθήσουν τον πολίτη τους, τον ψηφοφόρο τους, το γείτονά τους, τον άνθρωπό τους, δεν προσπαθούν να τον κάνουν ζητιάνο με επιδόματα, να του πάρουν και το σπίτι δίνοντας τα δάνεια του στα αρπακτικά τους κολλητούς τους, ενώ οικονομάνε τα άντερά τους οι επιχειρηματίες φίλοι τους.

Θόδωρος Γαλανόπουλος

Δεν καταδικάζουν τον πολίτη τους και από την άλλη μεριά σε φτώχεια, με πανάκριβα καύσιμα, πανάκριβα ρεύματα.. Επίσης δεν τον φοβίζουν είτε με θανάτους είτε με πρόστιμα, να εξαναγκαστεί να πάει να κάνει ιατρικές πράξεις που θα φέρουν και αυτά εκατομμύρια σε άλλους δικούς τους. Ούτε διαλύουν τη δημόσια υγεία για να πάρουν από τον πολίτη και το τελευταίο του κομπόδεμα να το πάνε σε πανάκριβα ιατρικά κέντρα και γιατρούς. 

Οι κυβερνήσεις που αγαπάνε τον Έλληνα πολίτη, δεν τον ωθούν να φύγει στα ξένα, αλλά κάνουν τα πάντα για να ζήσει αξιοπρεπώς στη χώρα του, και όχι σαν παρίας με 600 ευρώ μισθό, που τα 400 τα θέλει για ενοίκιο… Είπα ενοίκιο και θυμήθηκα άλλη μία πληγή, να μην υπάρχει στέγη πουθενά για τον Έλληνα εργαζόμενο, παρά μόνο για τον τουρίστα. 

Η μόνη δημοσκόπηση για να δεις πώς πάει αυτή η χώρα, είναι η εξαφάνιση των μεταναστών που ζούσαν σε αυτή τη χώρα, και στήριξαν τόσα χρόνια τη γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή και την οικοδομή, αλλά και η μόνιμη τάση όσων μπαίνουν τώρα, που είναι να φύγουν και αυτοί για την Ευρώπη… 

Όταν δεν σε προτιμά για εργασία και εγκατάσταση, ούτε ο φτωχός Ασιάτης και Αφρικανός, κάνε λογαριασμό μετά να δεις τι είδους χώρα έχεις… Πώς να το πω πιο ωμά;  Να μου δώσεις 20 ευρώ για τη φτώχεια που με έφερες; Στα μούτρα σου ρε κερατά, φεύγω να μη σας βλέπω ούτε τα κόμματα σας ούτε τις ειδήσεις σας, ούτε τους φόρους, τις μίζες και τις αρπαχτές σας… Όπως έλεγε και ένα ωραίο τραγουδάκι του Dr John που χορεύαμε όταν ήμασταν μικροί… «Βρεθήκαμε  στο σωστό μέρος αλλά τη λάθος  εποχή».