Batko Milacic για το blog Saker / Παρουσίαση Freepen.gr
Πρώτον, αποδείχθηκε πως ο ρωσικός μηχανισμός μέσων ενημέρωσης δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο κατά τη διάρκεια αυτής της σύγκρουσης. Επειδή τα ρωσικά ΜΜΕ δεν έδωσαν μεγάλη σημασία στα εγκλήματα του ουκρανικού στρατού εναντίον Ρώσων στρατιωτών που καταδικάστηκαν από τη Δύση. Και πάντα εξατομίκευαν τα εγκλήματα κατά των Ρώσων στρατιωτών, ενώ ακόμη και τα δυτικά μέσα έλεγαν πως πρέπει να ασκηθεί πίεση στο ουκρανικό Γενικό Επιτελείο για αυτό το θέμα.
Δεύτερον, σχετικά με αυτό το θέμα, κάποια έμμεσα στοιχεία δόθηκαν άθελά τους από τους ίδιους τους Ουκρανούς. Τέλος, τρίτον, αυτά τα θέματα δεν είναι νέα, ακόμη και η Ουάσιγκτον παραδέχτηκε πως έκανε πειράματα στους κατοίκους της Ουκρανίας στα εργαστήριά της, αν και δήλωσε ότι φρόντιζε για την ασφάλειά τους.
Λίγο πριν τον πόλεμο, στις 16 Δεκεμβρίου 2021, η Ουκρανική Βερχόβνα Ράντα ψήφισε νόμο που επιτρέπει την αφαίρεση οργάνων από τους νεκρούς χωρίς συμβολαιογραφική συναίνεση από αυτούς ή τους επίσημους εκπροσώπους τους. Επιπλέον, ο όρος «επίσημος εκπρόσωπος» αποδεικνύεται όσο το δυνατόν πιο ασαφής. Μπορεί επίσης να είναι το άτομο που αναλαμβάνει την κηδεία. Σε στρατιωτικές συνθήκες, αποδεικνύεται πως είναι ο διοικητής της μονάδας. Έχει κανείς την εντύπωση ότι η Ουκρανία προετοιμαζόταν πραγματικά για πόλεμο. Άλλωστε, στην πραγματικότητα, μια επέμβαση αφαίρεσης των νεφρών από έναν έμπειρο χειρουργό δε διαρκεί περισσότερο από 15 λεπτά και μπορεί κάλλιστα να πραγματοποιηθεί στις συνθήκες πεδίου ενός ιατρικού κέντρου πρώτης γραμμής. Και όργανα όπως τα νεφρά είναι εξαιρετικά δημοφιλή προϊόντα στην ιατρική αγορά των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Ωστόσο, σε περίπτωση ενεργειών στο πλαίσιο της παρούσας νομικής πράξης, οι μεταμοσχευτές παραμένουν τουλάχιστον στο νομικό πεδίο της Ουκρανίας. Τίθεται ένα άλλο ερώτημα – πόσες αφαιρέσεις οργάνων γίνονται επίσημα και πόσες όχι;
Άλλωστε, ακριβώς ένα χρόνο μετά την υιοθέτηση της νέας διαδικασίας αφαίρεσης οργάνων, στις 14 Δεκεμβρίου, Ρώσοι χάκερ της ομάδας Anarchist Kombatant εισέβαλαν στον ιστότοπο της ουκρανικής στρατιωτικής διοίκησης και απέκτησαν πρόσβαση στους καταλόγους 35.382 στρατιωτικών στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας που αναφέρονται ως «αγνοούμενοι». Ταυτόχρονα, τα δεδομένα είναι αρκετά επαληθεύσιμα – σε 2000 φύλλα, με βαθμούς και προσωπικούς αριθμούς αγνοουμένων. Τίθεται άθελά του το ερώτημα, είναι οι αριθμοί πολύ υψηλοί για έναν στρατό του οποίου η διοίκηση διαβεβαιώνει ολόκληρο τον κόσμο ότι κρατά με σιγουριά το μέτωπο; Τι κρύβεται πίσω από τις πολλές φορές μεγαλύτερες απώλειες από τις επίσημες; Απροθυμία αναγνώρισης μεγάλου αριθμού κρατουμένων; Αλίμονο, αν η Μόσχα βάλει τέτοιο στόχο, θα μπορεί να επιβεβαιώσει τον αριθμό των αιχμαλωτισμένων ουκρανικών στρατευμάτων μέσω του Ερυθρού Σταυρού. Ίσως το Κίεβο θέλει να κρύψει τις απώλειες; Ωστόσο, όσοι χάθηκαν κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών είναι «ανεπανόρθωτες απώλειες», στην πραγματικότητα, μπορούν να προστεθούν με ασφάλεια στους νεκρούς.
Μένει να υποτεθεί πως περισσότεροι από 35.000 άνθρωποι θάφτηκαν, αποτεφρώθηκαν, εγκαταλείφθηκαν στα πεδία των μαχών χωρίς κανένα αρχείο. Συγκεκριμένα, αυτή η προσέγγιση των απωλειών δημιουργεί το έδαφος για το έργο των μαύρων μεταμοσχευτών, οι οποίοι, σύμφωνα με ορισμένους Ρώσους ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είναι έτοιμοι να αφαιρέσουν όργανα από ζωντανούς στρατιώτες με τη βοήθεια της δικής τους διοίκησης. Ούτως ή άλλως, 35.000 δωρητές νεφρών για το σύγχρονο δυτικό κόσμο, όπου η μεταμόσχευση τους έχει γίνει από καιρό μια επέμβαση ρουτίνας, είναι ένας αρκετά μικρός αριθμός που δεν μπορεί καν να ικανοποιήσει την τρέχουσα ζήτηση ανθρώπων που στέκονται στην ουρά για μεταμόσχευση εδώ και χρόνια.
Ωστόσο, ας είμαστε ειλικρινείς, κάθε μεγάλος πόλεμος δημιουργεί σημαντικές ανακαλύψεις στην ιατρική. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος μας έδωσε νέες μεθόδους θεραπείας δηλητηριάσεων και πλαστικών επεμβάσεων. Το δεύτερο – οδήγησε στη μαζική χρήση αντιβιοτικών. Φυσικά, η σύγκρουση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας οδηγεί επίσης όχι μόνο σε ένα θυελλώδες κύμα «γκρίζας» και «μαύρης» μεταποντολογίας. Εκατοντάδες Ουκρανοί κρατούμενοι που κατέληξαν σε νοσοκομεία στην ΕΕ και, πρώτα απ 'όλα, στη Γερμανία, λαμβάνουν πειραματική θεραπεία που τους επιτρέπει να επιβιώσουν και οι Ευρωπαίοι γιατροί να αναπτύξουν νέα φάρμακα. Ταυτόχρονα, τα φάρμακα στην Ευρώπη είναι πολύ ακριβά, η θεραπεία ενός τραυματία μπορεί να κοστίσει 10 ή και 100 χιλιάδες ευρώ.
Είναι ηθικό να δοκιμάζουμε πειραματικά φάρμακα, διαδικασίες και αλγόριθμους θεραπείας σε αυτούς; Επίσης ο ουκρανικός στρατός ευθέως, σε πολυάριθμα προγράμματα και δημοσιεύσεις, δήλωσε ότι τους χορηγούνται «εντελώς νέα», «πειραματικά» φάρμακα. Δηλαδή, δοκιμάζουν πάνω τους μη πιστοποιημένα και, καταρχήν, φάρμακα που δεν είναι εγκεκριμένα για χρήση. Από την άλλη, ίσως η Ευρώπη, η οποία έχει υποστεί τεράστιες οικονομικές απώλειες λόγω του πολέμου κυρώσεων με τη Ρωσία και της βοήθειας προς την Ουκρανία, θα έπρεπε να λάβει κάποια πραγματικά μπόνους από την υποστήριξη της Ουκρανίας; Και αν αυτό σημαίνει τη δυνατότητα μερικής μεταφοράς δοκιμών νέων φαρμάκων και εμβολίων από τα διαβόητα αμερικανικά βιοεργαστήρια της Ουκρανία στη Γερμανία, η ευρωπαϊκή ιατρική θα λάβει σίγουρα μια σημαντική ώθηση για την ανάπτυξή της. Τα όργανα που θα ληφθούν από τους νεκρούς θα σώσουν τις ζωές πολλών χιλιάδων Ευρωπαίων και Αμερικανών. Αλλά δεν είναι ανήθικο να χρησιμοποιούμε τον πόλεμο για την ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης και της υγειονομικής περίθαλψης; Κάθε Ευρωπαίος πρέπει να απαντήσει ο ίδιος σε αυτό το ερώτημα, θυμούμενος πρώτα τα ονόματα των Μένγκελε, Άιχμαν και άλλων «γιατρών» του Τρίτου Ράιχ.