από τον Hugo Dionísio για το ιστολόγιο Saker / Παρουσίαση Freepen.gr
Ακόμη και μέσα σε ένα πλαίσιο μόνιμης επιβεβαίωσης των υποθέσεων που γίνονται αντιληπτές ως πραγματικές, που επιβεβαιώνεται συνεχώς από την στρατιά των διαμορφωτών κοινής γνώμης, αναλυτών, σχολιαστών και πολιτικών αναλυτών εν ώρα καθήκοντος, οι οποίοι, φαινομενικά δείχνουν πολύ ορθολογικοί και πλουραλιστές, δεν αποστασιοποιούνται ποτέ από τα ουσιαστικά και θεμελιώδη ερωτήματα, τα γεγονότα που θα διαμορφώσουν το έτος 2023, αν συζητηθούν και αναλυθούν, δε θα παρέλειπαν να δημιουργήσουν στα πιο αεικίνητα μυαλά –σε αυτούς που έχουν μόνο βεβαιότητες– τις πιο ακατάλληλες ερωτήσεις.
Εάν η σύγκρουση στην Ανατολή συνεχίσει να διαμορφώνει μεγάλο μέρος του επόμενου έτους, στο βαθμό που σχεδιάστηκε για αυτόν ακριβώς τον σκοπό, είναι σημαντικό να θυμόμαστε δύο στοιχεία που βοηθούν στην κατανόηση των τελικών αιτιών πίσω από την επιθετικότητα, τη βία και την καταστροφή που γινόμαστε μάρτυρες.
Στην ιστοσελίδα της Παγκόσμιας Τράπεζας (https://data.worldbank.org/indicator/MS.MIL.XPRT.KD?locations=RU-US), τα στοιχεία για τις «εξαγωγές όπλων» δείχνουν ότι από το 2001 οι ρωσικές εξαγωγές στον τομέα αυτό όχι μόνο προσέγγισαν αυτές των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά σε μερικά χρόνια (2002, 2013) έχουν ξεπεράσει ακόμη και την αξία που εξήγαγαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Δεν είναι περίεργο πως η τελευταία χρονιά που υπήρξε πραγματικός ανταγωνισμός αξίας μεταξύ των δύο χωρών ήταν το 2013. Μεταξύ Νοεμβρίου 2013 και Φεβρουαρίου 2014 έγινε το Euromaidan και εκείνη ακριβώς τη χρονιά ένα τεράστιο πακέτο κυρώσεων κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας (που ήταν στο τραπέζι τουλάχιστον από το 2008) ψηφίστηκε, εστιάζοντας ιδιαίτερα στις τεχνολογίες που εισάγει η Ρωσία για το κατά κύριο λόγο δημόσιο στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα της. Ήδη από το 2014, τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνουν την απότομη πτώση των ρωσικών εξαγωγών όπλων, οι οποίες πλέον αντιπροσωπεύουν λίγο περισσότερο από το 1/3 των πωλήσεων στις ΗΠΑ.
Αυτά τα δεδομένα δεν είναι μόνο σημαντικά για να κατανοήσουμε τον λόγο του Euromaidan, την επιβολή ενός ρωσοφοβικού καθεστώτος και μιας ολόκληρης κλιμάκωσης των όπλων που αποδεικνύεται καλά στην προετοιμασία που, επί 8 χρόνια, ξεκίνησε από το νεοναζιστικό καθεστώς, το κτίσιμο ενός εντελώς δυσανάλογου στρατού και ενός δικτύου οχυρώσεων στο Donbass που θυμίζει αλβανικά καταφύγια. Αυτά τα δεδομένα, μαζί με άλλα, επιβεβαιώνουν μια σειρά από υποθέσεις που θα διαμορφώσουν το εγγύς μέλλον μας.
Το πρόβλημα δεν είναι απλώς ένα πρόβλημα «εμπορικής υποκατάστασης». Ούτε κατά διάνοια. Ο Μαρτιάνοφ μας εξηγεί, σε 3 πολύ σημαντικά βιβλία, μέρος του προβλήματος. Επί της βασιλείας του Πούτιν, υπήρξε επαναχρησιμοποίηση, εκσυγχρονισμός και βελτιστοποίηση όλου του εγκατεστημένου δυναμικού που άφησε η ΕΣΣΔ και υπάρχει στη ρωσική κοινωνία, που δεν καταστράφηκε ολοσχερώς στη δεκαετία του '90, γεγονός που επέτρεψε να προσφέρει στην παγκόσμια αγορά πιο αποτελεσματικές επιλογές από στρατιωτική άποψη και, κυρίως, πολύ φθηνότερες, λαμβάνοντας υπόψη το διώνυμο κόστους / οφέλους. Σήμερα, η σύγκρουση μεταξύ των δύο σλαβικών εθνών, έχει δείξει ότι τα αμερικανικά όπλα όχι μόνο δεν φέρουν ουσιαστικές διαφορές, αλλά είναι ξεπερασμένα, ειδικά στον τομέα του πυροβολικού (μεγάλες, μικρές και μεσαίες αποστάσεις) και της αεράμυνας.
Αυτό που μας επέτρεψε να προβλέψουμε ο Μαρτιάνοφ είναι πως οι ΗΠΑ δεν μπορούσαν να επιτρέψουν σε έναν τεράστιο αριθμό παγκόσμιων χωρών (από την Αλγερία, τη Σαουδική Αραβία, την Τουρκία, την Ινδία, την Ινδονησία, την Αίγυπτο, τη Βενεζουέλα, την Αργεντινή, τη Βραζιλία ή ακόμα και χώρες του ΝΑΤΟ όπως η Ελλάδα… ) να αρχίσουν να αγοράζουν τεχνολογίες ανώτερες από τις δικές τους (όπως η περίπτωση των S-400 που αγόρασε η Τουρκία, που λέει ότι είναι ανώτερη από οποιοδήποτε αμερικανικό σύστημα αεράμυνας), αλλά οι οποίες, ακόμη και όταν δεν είναι ανώτερες, είναι ασυμβίβαστες με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ, το οποίο από μόνο του εγείρει δύο προβλήματα: 1. Εάν η χώρα ενταχθεί ή παραμείνει στους στρατιωτικούς συμμάχους, το γεγονός ότι υπάρχουν διαφορετικά οπλικά συστήματα εγείρει προβλήματα διασύνδεσης αφαιρώντας την αμυντική και επιθετική αποτελεσματικότητα. 2. Εάν γίνει εχθρική χώρα, θα βασίζεται σε επιθετικά συστήματα έναντι των οποίων τα αμυντικά συστήματα του ΝΑΤΟ δεν έχουν εμπειρία ή συντονισμό, και vice versa.
Για να δείτε πόσο σημαντικό είναι αυτό, δείτε την απροθυμία των ΗΠΑ να προμηθεύσουν μεγάλες ποσότητες HIMARS ή PATRIOT και ακόμη και τότε να προμηθεύουν μόνο τις πιο περιορισμένες δυνατότητες. Όσο για τα drones, το ίδιο ισχύει. Η μαζική χρήση τους, δηλαδή οι πιο προηγμένες ικανότητες, θα επιτρέψουν στον εχθρικό στρατό να δοκιμάσει, να πειραματιστεί και να τελειοποιήσει τα συστήματά του σε σχέση με αυτά. Γι' αυτό δε θέλουν να τα προμηθεύουν. Εξακολουθεί να υπάρχει το πρόβλημα της κατάληψης ενός από αυτά τα συστήματα από τον εχθρό (φαίνεται πως έχουν ήδη πάρει την κεφαλή πυραύλων HIMARS που δεν έχει εκραγεί). Από την άλλη πλευρά, η χρήση τους στη σύγκρουση, χωρίς να μπορεί να υποδείξει ουσιαστικές νίκες και αναστροφή προς την κατεύθυνση της τάσης, θα έφερνε πολύ κακό μάρκετινγκ για αυτά τα οπλικά συστήματα.
Ισχύει και το αντίστροφο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ο ρωσικός στρατός είναι απρόθυμος να τοποθετήσει τους S-500 ή ακόμα και τους S-400 (στοιχηματίζοντας περισσότερα σε εκσυγχρονισμένα S-300, BUK και άλλα), έχει εκτοξεύσει μόνο 1 ή 2 υπερηχητικούς και εκεί δεν υπάρχει ακόμα ρεκόρ χρήσης Su-57. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να δείχνουμε τα πάντα στον εχθρό, γιατί το πεδίο της μάχης βρίθει από αισθητήρες του ΝΑΤΟ που αναζητούν πληροφορίες τακτικής, τεχνολογίας, επιμελητείας και δογμάτων.
Η αποτελεσματικότητα του μικρού ρωσικού στρατεύματος στην καταπολέμηση του ISIS, σε σύγκριση με τα μέσα που δαπανήθηκαν από τις ΗΠΑ στον ίδιο «αγώνα», έθεσε μια διεθνή ανάγκη ασφάλειας, η οποία ήδη υπήρχε, αλλά κατέστη επείγουσα λύση στα νεοσυντηρητικά κεφάλια των ΗΠΑ. Εάν η επίσημη συζήτηση συνεχιζόταν –και συνεχιστεί– προς την κατεύθυνση της υποτίμησης και της γελοιοποίησης του ρωσικού δυναμικού, επειδή οι πωλήσεις έπρεπε να συνεχίσουν να αυξάνονται από τη μια πλευρά και να μειώνονται από την άλλη, το γεγονός είναι πως οι στρατιωτικοί αναλυτές του Πενταγώνου δε θα έχουν παραλείψει να σκεφτούν ότι ήταν καλύτερα να προσέξουν. Η αλαζονεία είναι συχνά μια επίδειξη και κατά βάθος κρύβει ανησυχία.
Υπάρχουν γεγονότα που βοηθούν στην ενίσχυση αυτής της αντίληψης. Το γεγονός ότι γνωρίζουμε πώς το ΝΑΤΟ και η G7 έχουν ταξινομήσει τις απειλές τους και ολόκληρη την πολιτική «περιορισμού» και «αποδόμησης» της στρατιωτικής και οικονομικής τους ισχύος, η οποία απαιτεί εις βάθος εργασία φθοράς, μελέτης και τελειοποίησης των στρατηγικών, που για πολλούς ειδικούς αποτελεί ήδη αυτό που θα είναι ο προθάλαμος του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου (αυτή τη φορά, ελπίζουμε, με το επίκεντρό του πιο ανατολικά), μας δίνει στοιχεία για την κατεύθυνση της δράσης.
Η δημιουργία κεφαλαίων για τη δημιουργία μιας αρνητικής εικόνας των αντιπάλων επιβεβαιώνει αυτήν την κατεύθυνση: Για παράδειγμα, στη σελίδα 89 του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού των ΗΠΑ, κεφάλαιο «Department of State and Other International Programs», μπορούμε να διαβάσουμε «400 εκατομμύρια δολάρια για το Ταμείο κατά την κακή επιρροή της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Επιπλέον (…) ο προϋπολογισμός διαθέτει 682 εκατομμύρια δολάρια για την Ουκρανία και αύξηση 219 εκατομμυρίων δολαρίων πάνω από ό,τι είχε δοθεί το 2021, για να συνεχιστεί η αντιμετώπιση της κακής επιρροής της Ρωσίας». Είναι στο τελευταίο μέρος της παραγράφου που αντιλαμβανόμαστε σε τι πραγματικά χρησιμεύουν αυτά τα 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή «παραπληροφόρηση» (θα πρέπει να διαβαστεί ως: αντιπληροφόρηση) ή «ανθεκτικότητα της κοινωνίας των πολιτών» (θα πρέπει να διαβαστεί ως: χρήματα για ΜΚΟ). Μετά από αυτό μπορεί κανείς να πιστεύει ακόμα όλα όσα διαβάζει και βλέπει στον εταιρικό τύπο για αυτές τις δύο χώρες; Ακόμη και αν γνωρίζετε ότι οι ΗΠΑ πληρώνουν για την παραγωγή και τη δημοσίευση πληροφοριών για την καταπολέμηση αυτών των χωρών; Και γνωρίζοντας πως τα λεγόμενα «μέσα» βρίσκονται σε βαθιά οικονομική κρίση και εξαρτώνται τρομερά από τη χρήση τέτοιων κεφαλαίων; Μόνο αν η πίστη είναι θρησκευτική!
Όμως τα στοιχεία για τις συναλλαγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τη Ρωσική Ομοσπονδία επιβεβαιώνουν σε ποιο(α) σχέδιο(α) παίζεται η δράση. Σύμφωνα με τη Eurostat, με εξαίρεση τις μικρές χώρες της Βαλτικής, τη Σουηδία, την Ιρλανδία, τη Δανία και τη Φινλανδία, ΟΛΟΙ οι άλλοι εισήγαγαν περισσότερα από ό,τι το 2021. Και όλα αυτά παρά το 10ο πακέτο κυρώσεων που είναι ήδη στο δρόμο. Το εξηγείτε αυτό; Πού είναι το «μην συνεισφέρετε στα ταμεία του Πούτιν», «μην συνεισφέρετε στη χρηματοδότηση του πολέμου» ή «ας εξαφανίσουμε τη ρωσική οικονομία»; Όπως γράφτηκε στους Times of India, οι ΗΠΑ γνώριζαν πολύ καλά ότι δεν επρόκειτο να επηρεάσουν τη ρωσική οικονομία. Αυτό που ήξεραν ήταν πως επρόκειτο να σκοτώσουν τη γερμανική και την ευρωπαϊκή οικονομία, παχαίνοντας έτσι τη δική τους.
Με άλλα λόγια, όλα είναι κουβέντα για το κοπάδι. Αυτή η ομιλία μπορεί να μεταφραστεί ως «αγοράζουμε τα πάντα πιο ακριβά, γιατί αγοράζουμε χωρίς μακροπρόθεσμα συμβόλαια», «αγοράζουμε ενέργεια πιο ακριβά, ώστε το αμερικανικό σχιστολιθικό πετρέλαιο και το σχιστολιθικό αέριο να γίνουν το κύριο επίκεντρο της ΕΕ», «δεν υπάρχει περίπτωση να τους αγοράζουμε όπλα», «Να τερματιστεί η συνεργασία σε ευαίσθητους τομείς όπως η πυρηνική σύντηξη, ένα έργο που αναπτύχθηκε στη Γαλλία με πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα και στο οποίο η Ρωσία ήταν θεμελιώδης εταίρος, και δεν είναι τυχαίο πως και οι ΗΠΑ ανταγωνίζονται σε αυτόν τον τομέα και δε θέλουν ανταγωνισμούς», «να μην εξαχθεί τεχνολογία αιχμής στη Ρωσική Ομοσπονδία» και «να καταστείλουν τον κύριο εμπορικό εταίρο της χώρας, που ήταν η ΕΕ, με την έξοδο των περισσότερων πολυεθνικών από τη χώρα αυτή».
Εδώ μπορούμε να επιβεβαιώσουμε τους πραγματικούς στόχους του πολέμου που ξεκίνησε το 2014. Σε ευθυγράμμιση με τους ιδρυτικούς στόχους του ΝΑΤΟ, το πρώτο «Russia out» έχει ήδη επιτευχθεί. Το δεύτερο "German down" έχει ήδη επιτευχθεί με την εκλογή του Scholz και της παρέας του από πολύ "καλά" εκπαιδευμένα στο Ivy League αφυπνισμένα αγόρια, κορίτσια και μισά αγόρια και μισά κορίτσια. Το τρίτο, να κρατήσουν την «Ευρώπη μέσα» επιτυγχάνεται με τις κυρώσεις, οι οποίες αναγκάζουν την ΕΕ να εγκαταλείψει έναν από τους κύριους οικονομικούς εταίρους της, τον κύριο στις φθηνές πρώτες ύλες και την ενέργεια, και, με τον καιρό, να πρέπει επίσης να εγκαταλείψει τον κύριο εμπορικό εταίρο της, την Κίνα. Όλα υπό το πρόσχημα του αγώνα κατά της δικτατορίας και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Υπάρχουν ήδη δύο άλλα γεγονότα που θα έχουν τεράστια σημασία στην πρόβλεψη των γεγονότων που μας περιμένουν. Το ένα είναι η επιστράτευση στην Πολωνία 250.000 εφέδρων, ηλικίας έως 55 ετών, που οδήγησε χιλιάδες άνδρες να εγκαταλείψουν τη χώρα, γεγονός που δεν αναφέρεται στους «αξιόπιστους» τηλεοπτικούς σταθμούς του Βόρειου Ατλαντικού. Αν συνδέσουμε αυτό το γεγονός με την ετήσια αύξηση εδώ και μερικά χρόνια του στρατιωτικού προϋπολογισμού αυτής της χώρας (πολύ πάνω από τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ), είναι εύκολο να δούμε ποιοι άνθρωποι θα είναι οι επόμενοι που θα πεταχτούν κάτω από τον οδοστρωτήρα. Χιλιάδες μισθοφόροι, πολλοί πρώην στρατιώτες των πολωνικών ενόπλων δυνάμεων, έχουν πεθάνει στο Μπαχκμούτ. Αλλά υπάρχουν σχέδια για κάθε λογής πράγματα, είτε από κάποια πολωνική ελίτ να καταλάβει την περιοχή της Γαλικίας, είτε από τους Νεοσυντηρητικούς να χρησιμοποιήσουν την Πολωνία ως το επόμενο πειραματόζωο για να «αδυνατίσουν» τον «εχθρό».
Το άλλο, που προοιωνίζει την προετοιμασία του τι θα ακολουθήσει, είναι πιο ανατολικά. Πρώτα χρησιμοποίησαν τα αγόρια τους που χρηματοδοτούνται από τη CIA, που κινητοποιήθηκαν από την Ταϊβάν και το Χονγκ Κονγκ (ναι, οι αρχηγοί έχουν εντοπιστεί), για να κινητοποιήσουν μικρές διαδηλώσεις στην Κίνα ενάντια στην πολιτική του Zero Covid. Η πολιτική του Zero Covid είχε τη δύναμη να σταματήσει και με κάποιο τρόπο να παγώσει την επίθεση που ετοίμαζαν οι ΗΠΑ στη χώρα, χρησιμοποιώντας τους προβλέψιμους θανάτους για να επιφέρουν αλλαγή καθεστώτος. Κατά τη διάρκεια αυτών των σχεδόν τριών ετών, η χώρα ήταν σε θέση να προετοιμαστεί για τον αγώνα κατά της πανδημίας, αλλά η Ουάσιγκτον δεν ήθελε να τους δώσει τόσο πολύ χρόνο. Γι' αυτό, αφού πίεσαν για το lockdown –σαν να μην υπήρξε ποτέ εδώ– τώρα επιτίθενται στη χώρα γιατί… τελείωσε με το Covid Zero.
Αυτό είναι σα να συλλαμβάνεσαι επειδή έχεις σκύλο και να συλλαμβάνεσαι επειδή δεν έχεις, κάτι που δείχνει τη σοβαρότητα και τις πραγματικές προθέσεις αυτών των ανθρώπων. Τώρα, κατηγορούν την Κίνα πως «κρύβει δεδομένα», αποκαλεί τους ηγέτες της ψεύτες και αντιμετωπίζει τους ανθρώπους αυτής της μακραίωνης ιστορίας χώρας ως ανόητους, κατηγορούν τα «νοσοκομεία ότι είναι γεμάτα», λες και τα δικά μας δεν είχαν κόσμο ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΠΑΝΤΑ, και μετά έχοντας πεθάνει ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ανθρώπων στις ΗΠΑ και στις αποικίες, λένε πως «ανησυχούν πολύ για τον αριθμό των κρουσμάτων». Λες και εδώ πέρα ο Covid τελείωσε.
Φυσικά, και αυτό είναι ξεκαρδιστικό, ο τραγουδοποιός Van Der “Lies”, που τυγχάνει να είναι σύζυγος του διευθυντή ενός από τα βασικά εργαστήρια που συνεργάζεται με την Pfizer, πήγε τρέχοντας να “προσφέρει εμβόλια στην Κίνα”. Για τις τσέπες μας αυτή η «προσφορά» θα σήμαινε μερικά περισσότερα δισεκατομμύρια που πληρώθηκαν σε φόρους, για την Ούρσουλα θα σήμαινε άλλο ένα χαμένο κινητό, αλλά για τους Κινέζους, των οποίων ο πολιτισμός είναι 5000 ετών… χρειάζονται περισσότερα για να τους ξεγελάσεις. Πολύ λίγα, σχεδόν τίποτα, δεν έχουν συζητηθεί για τις πραγματικές επιπτώσεις αυτού του μαζικού εμβολιασμού, αλλά η πληρωμή στο Twitter (που αποδεικνύεται από τα αρχεία Twitter) για να διαμορφωθούν οι πληροφορίες σχετικά με το εμβόλιο, δεν προοιωνίζεται καλά για αυτό που θα μάθουμε στο μελλοντικός.
Κατά συνέπεια, ήδη από το 2023, ίσως χρειαστεί να προετοιμαστούμε για άδεια ράφια. Το επιδιωκόμενο κλείσιμο των ευρωπαϊκών συνόρων με την Κίνα που θα προσπαθήσουν να επιβάλουν οι ΗΠΑ, δε θα είχε αυτό το αποτέλεσμα. Η αυξημένη χρηματοδότηση προς τον ΠΟΥ (που είπε ψέματα για τις μάσκες, θυμάστε;), που επίσης προβλεπόταν στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό υπό το πρόσχημα της «Ενίσχυσης της ηγεσίας των ΗΠΑ στους διεθνείς θεσμούς», έχει ήδη αποδώσει τον πρώτο της καρπό με ειδήσεις όπως π.χ. «Ο ΠΟΥ αμφιβάλλει για τα δεδομένα που παρέχει το Πεκίνο». Φυσικά και αμφιβάλλει!
Είτε επειδή πληρώνουμε τις υψηλότερες τιμές για ενέργεια και πρώτες ύλες, είτε επειδή η επίθεση στον κύριο εμπορικό μας εταίρο πρόκειται να επιταχυνθεί και να φτάσει σε κορυφαία ταχύτητα… εκεί θα πρέπει να πληρώσουμε ακριβά για αυτό που προηγουμένως θεωρούσαμε φθηνό!
Και με αυτόν τον ρυθμό θα ανακαλύψουμε ότι δεν είχαμε κανένα λόγο να αφήσουμε πίσω το 2022!
* Hugo Dionísio, δικηγόρος, σύμβουλος πολιτικής, αναλυτής και ερευνητής στην Πορτογαλική Συνομοσπονδία Συνδικάτων Εργαζομένων (CGTP-IN).