Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Μετά τη συνάντηση του Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Τζο Μπάιντεν στη Γενεύη τον περασμένο μήνα, ο κ. Λαβρόφ σηματοδότησε τη δυσαρέσκειά του για τις «προειδοποιήσεις» που ειπώθηκαν από Αμερικανούς αξιωματούχους μετά το τέλος των συνομιλιών στη Villa La Grange. . . .
Σε αυτές τις συναντήσεις, η Δύση υποτίθεται πως «πήρε την έννοια της παγκόσμιας τάξης που βασίζεται σε κανόνες» σε αντίθεση με τις καθολικές αρχές του διεθνούς δικαίου, με πρωταρχική πηγή το Χάρτη του ΟΗΕ. Η κύρια ένσταση της Ρωσίας είναι η έλλειψη σαφήνειας. Ο κ. Λαβρόφ δηλώνει ότι η Δύση «αποτρέπεται να διατυπώσει τους «κανόνες» που υποτίθεται πως ακολουθεί, όπως ακριβώς αποφεύγει να εξηγήσει γιατί χρειάζονται». Όποιος ενεργεί ενάντια στη θέληση της Δύσης κατηγορείται αμέσως, και χωρίς κανένα στοιχείο, ως παραβάτης, γράφει. Ιδιαίτερη περιφρόνηση επιφυλάσσεται στη συνήθεια της δυτικής οικογένειας να αυτοαποκαλείται «άγκυρα για τη δημοκρατία, την ειρήνη και την ασφάλεια».
https://www.ejiltalk.org/lavrovs-lament-a-russian-take-on-the-rules-based-global-order/
Αισθάνομαι υποχρεωμένος να βοηθήσω τον κ. Πούτιν και τον κ. Λαβρόφ να κατανοήσουν αυτούς τους νέους κανόνες υπό το πρίσμα της δήθεν σύγχυσής τους σχετικά με την ουσία αυτών των κανόνων. Εδώ πως πάει:
Κανόνας #1 — καμία ομάδα κομμάτων της εγχώριας πολιτικής αντιπολίτευσης δεν έχει δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για εκλογές ή να χρησιμοποιήσει βία για να αλλάξει κυβέρνηση. Υπάρχουν όμως μερικές εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα. Εάν είστε Αμερικανοί άποικοι που επαναστατούν κατά της Βρετανίας, τότε οι διαμαρτυρίες και η βία είναι εντάξει, αρκεί να παλεύετε για τη δική σας ελευθερία. Το ίδιο αν είστε ρωσική οργάνωση που αντιτίθεται στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Εάν είστε Ιρανοί που επαναστατούν ενάντια στους Μουλάδες, τότε αυτό είναι υπέροχο. Η πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι λίγο ευέλικτη σε αυτό το σημείο. Αντιτίθεται σθεναρά στα εγχώρια πολιτικά κόμματα της αντιπολίτευσης που χρησιμοποιούν διαμαρτυρίες και βία κατά μιας δεόντως εκλεγμένης κυβέρνησης, εκτός εάν οι διαμαρτυρίες και η βία στρέφονται εναντίον του Προέδρου της Ουκρανίας Γιανουκόβιτς στις αρχές του 2014 ή του Βλαντιμίρ Πούτιν. Τότε είναι εντάξει.
Κανόνας # 2 - Εάν η Ουάσιγκτον δε συμπαθεί τον τύπο ή τη κοπέλα που βρίσκεται στην εξουσία σε μια ξένη χώρα, τότε είναι εντάξει να απελευθερώσετε έναν όχλο και να σκοτώσετε μερικούς ανθρώπους για να αντικαταστήσετε αυτόν τον ηγέτη. Γι' αυτό ήταν «νόμιμο» για τις Ηνωμένες Πολιτείες να επέμβουν σε ξένες χώρες και να εξαλείψουν ηγέτες όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν, ο Μουαμάρ Καντάφι και ο Μανουέλ Νοριέγκα. Το συμπέρασμα αυτού του κανόνα είναι πως οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επίσης το δικαίωμα να υποδαυλίσουν έναν εμφύλιο πόλεμο στη Συρία, να εξοπλίσουν τους ισλαμιστές εξτρεμιστές για να αρπάξουν πετρελαϊκά περιουσιακά στοιχεία για τον εαυτό τους. Κάποιος πρέπει να πληρώσει για αυτές τις στρατιωτικές περιπέτειες.
Κανόνας #3 — Απαγορεύεται αυστηρά η παρέμβαση στις εκλογές σε ξένες χώρες, εκτός εάν αυτές οι χώρες είναι το Ιράκ, η Βενεζουέλα, η Ελλάδα, η Ουκρανία, το Πακιστάν και το Ισραήλ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες επιφυλάσσονται του αποκλειστικού δικαιώματος να χρηματοδοτούν ξένους ηγέτες της αντιπολίτευσης, εφόσον εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον.
Κανόνας #4 — Καμία χώρα δεν μπορεί να εισβάλει σε άλλη χώρα εκτός εάν ο ηγέτης της χώρας εισβολής πείσει τους πολίτες του/της ότι διακυβεύεται ένα συμφέρον εθνικής ασφάλειας. Μόλις επικαλεστείτε την εθνική ασφάλεια, τότε μπορείτε να εισβάλετε στο Ιράκ (δύο φορές), στο Αφγανιστάν, στη Συρία, στο Βιετνάμ, στον Παναμά, στα Βαλκάνια, στη Σομαλία, στη Δομινικανή Δημοκρατία, στο Μεξικό και στο Λίβανο. Εάν είστε οι Ηνωμένες Πολιτείες, δε χρειάζεστε την άδεια των Ηνωμένων Εθνών.
Είστε εξοικειωμένοι με το βραχιολάκι, WWJD; (Τι θα έκανε ο Ιησούς;) Προτείνω να δημιουργήσω ένα νέο λουράκι και να το παρουσιάσω ως δώρο στον Βλαντιμίρ Πούτιν. Το συγκρότημα διαβάζει, WWUSD [What Would the United States Do]. Σημαίνει — Τι θα έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες; Νομίζω πως αυτό θα είναι μεγάλη βοήθεια για τον Πούτιν και τον Λαβρόφ στην πλοήγηση αυτής της νέας παγκόσμιας τάξης των δυτικών εδραιωμένων κανόνων.
Ωστόσο, το Ινστιτούτο Ερευνών Ειρήνης του Όσλο (γνωστός και ως PRIO) έχει ορισμένες επιφυλάξεις για τη Ρωσία:
Ο Πούτιν υποστηρίζει ότι το ΝΑΤΟ αθέτησε την υπόσχεσή του να μην επεκταθεί προς τα ανατολικά. Αλλά δε δόθηκε ποτέ καμία δεσμευτική υπόσχεση. Σε κάθε περίπτωση, η αποφασιστική συμβολή του διεθνούς δικαίου σε αυτή τη συζήτηση είναι πως το δικαίωμα αυτοδιάθεσης ενός κράτους περιλαμβάνει επίσης το δικαίωμα της Ουκρανίας να επιλέγει τις δικές της συμμαχίες.
Όσο οι Αμερικανοί είχαν σταυρωμένα τα δάχτυλά τους πίσω από την πλάτη τους, μια υπόσχεση δεν μετράει. Εκτός κι αν οι Αμερικανοί και οι Ρώσοι κάνουν ένα ροζ κούνημα και ορκιστούν ότι παρέχουν φθηνό πετρέλαιο στις Ηνωμένες Πολιτείες, καμία υπόσχεση δεν ισχύει.
Ούτε η Ρωσία μπορεί να επικαλεστεί το δικαίωμα της αυτοάμυνας σύμφωνα με το Άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών ως άμυνα κατά της επέκτασης του ΝΑΤΟ. Κανένα τέτοιο δικαίωμα προληπτικής αυτοάμυνας δεν αναγνωρίζεται στο διεθνές δίκαιο.
Απολύτως! Παρόλο που βλέπετε έναν εχθρό να δημιουργεί την στρατιωτική του δύναμη στα σύνορά σας και να διεξάγει στρατιωτικές ασκήσεις, δεν μπορείτε να ενεργήσετε για να τον σταματήσετε μέχρι να σας επιτεθεί πραγματικά. Οι ΗΠΑ παραβίασαν αυτήν την αρχή κατά τη διάρκεια της κουβανικής κρίσης πυραύλων. Θα έπρεπε να περιμένουν μέχρι να προετοιμαστούν και να φορτωθούν οι πυρηνικοί πύραυλοι.
Επιπλέον, η Ρωσία ισχυρίζεται πως διαπράττεται γενοκτονία κατά των Ρώσων στην ανατολική Ουκρανία. Αλλά η γενοκτονία απαιτεί μια πρόθεση για μερική ή πλήρη εξάλειψη μιας εθνοτικής ομάδας, και αυτό προφανώς δεν ισχύει.
Αφήστε με να σκεφτώ. Φαίνεται να θυμάμαι πως η ουκρανική κυβέρνηση που αγαπούσε τον Bandera απαγόρευσε τη χρήση της ρωσικής γλώσσας στη δημόσια σφαίρα:
Τον Απρίλιο του 2019, το ουκρανικό κοινοβούλιο ψήφισε ένα νέο νόμο, το νόμο «Για την υποστήριξη της λειτουργίας της ουκρανικής γλώσσας ως κρατικής γλώσσας». Ο νόμος καθιστούσε υποχρεωτική τη χρήση της ουκρανικής γλώσσας (συνολικά ή εντός ποσοστώσεων) σε περισσότερους από 30 τομείς της δημόσιας ζωής, συμπεριλαμβανομένης της δημόσιας διοίκησης, της εκλογικής διαδικασίας, της εκπαίδευσης, της επιστήμης, του πολιτισμού, των μέσων ενημέρωσης, της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, των ιδρυμάτων υγείας και περίθαλψης και δραστηριοτήτων των πολιτικών κομμάτων. Ο νόμος δε ρύθμιζε την ιδιωτική επικοινωνία. Ορισμένες εξαιρέσεις προβλέπονταν για τις επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για τις μειονοτικές γλώσσες, με εξαίρεση τα ρωσικά, τα λευκορωσικά και τα γίντις. https://en.wikipedia.org/wiki/Language_policy_in_Ukraine
Όχι μόνο η Ουκρανία προσπάθησε να βάλει το kibosh στη χρήση της ρωσικής γλώσσας, αλλά βομβάρδισε περιοχές αμάχων στο Ντονμπάς με πυροβολικό και ρουκέτες από το 2014.
Επιπλέον, ακόμη και αν είχε γίνει γενοκτονία, η Ρωσία δε θα είχε κανένα δικαίωμα βάσει του διεθνούς δικαίου να πραγματοποιήσει μια λεγόμενη ανθρωπιστική επέμβαση. Τέτοιες επεμβάσεις πρέπει να εγκρίνονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ («ευθύνη προστασίας»).
Μόνο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μπορεί να σταματήσει τη γενοκτονία. Εάν δεν εγκρίνει την παρέμβαση, τότε δεν πρέπει να είναι γενοκτονία. Το έπιασα;! Αυτή είναι δύσκολη λογική και πρέπει να είσαι ένα συγκεκριμένο είδος εκφυλισμένου για να την καταλάβεις.
Ο Πούτιν δεν μπορεί επίσης να χρησιμοποιήσει μια πρόσκληση από τις δύο αποσχισμένες δημοκρατίες για να δικαιολογήσει την εισβολή. Το δικαίωμα απόσχισης θα μπορούσε να είναι σχετικό μόνο για αυτές τις δύο περιοχές σε περίπτωση ακραίων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Ουκρανία, κάτι που δεν έχουμε δει.
Απόλυτη σταθερή αρχή, που εδραιώνεται, εκτός κι αν είσαι το Κοσσυφοπέδιο. Εάν το Κοσσυφοπέδιο ζητήσει από το ΝΑΤΟ να το σώσει από τη Σερβία, τότε αυτή η απαγόρευση δεν ισχύει πλέον. Η επέμβαση του ΝΑΤΟ αντικαθιστά οτιδήποτε διατάξει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Βασικά, η Ρωσία χρειάζεται απλώς να κλείσει το στόμα, να σκύψει και να αφήσει τη Δύση να έχει τον δρόμο της μέχρι να χορτάσουν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ και μετά να καθίσει ήσυχα σε μια γωνία και να μην προκαλέσει άλλα προβλήματα. Ποιό είναι το λάθος σ' αυτό;