Moon of Alabama / Παρουσίαση Freepen.gr
Στους σημερινούς New York Times, κάποιος πρώην Βρετανός διπλωμάτης, που τώρα εργάζεται για μια δεξαμενή σκέψης υπέρ του πολέμου, υποστηρίζει την παράδοση όπλων μεγαλύτερης εμβέλειας στην Ουκρανία.
Ο Πούτιν δεν έχει κόκκινες γραμμές
«Ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές του Πούτιν;»Αυτή η ερώτηση, που τίθεται με αυξανόμενο επείγοντα χαρακτήρα καθώς η Ρωσία χάνει τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά δεν υποχωρεί στις επιθέσεις της, έχει σκοπό να προσφέρει αναλυτική σαφήνεια και να καθοδηγήσει την πολιτική. Στην πραγματικότητα, είναι λάθος ερώτηση, γιατί η «κόκκινη γραμμή» είναι μια κακή μεταφορά. Οι κόκκινες γραμμές είναι κόκκινες ρέγγες. Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι να σκεφτείς την στρατηγική.
Οι κόκκινες γραμμές, όπου απειλείται μια συνέπεια όταν ένας αντίπαλος κάνει μια συγκεκριμένη κίνηση κλιμάκωσης, δεν υπάρχουν πραγματικά, λέει ο συγγραφέας. Οι κόκκινες γραμμές είναι κινητές, η ανταπόκριση σε παραβίαση της κόκκινης γραμμής είναι κόστος για αυτόν που τράβηξε τη γραμμή και οι κόκκινες γραμμές προκαλούν εξαπάτηση - λέει ο συγγραφέας.
Αφού ξόδεψε αρκετές εκατοντάδες λέξεις υποστηρίζοντας πως οι κόκκινες γραμμές είναι μια άχρηστη έννοια, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η «δύση» πρέπει να σχεδιάσει κάτι μεγάλο:
Οι ανησυχίες για τις «κόκκινες γραμμές» της Ρωσίας οδηγούνται κυρίως από τον φόβο πως η Ρωσία μπορεί να καταφύγει σε πυρηνική κλιμάκωση. Η Δύση θα πρέπει να το αποτρέψει αποθαρρύνοντας τη Ρωσία αντί να συγκρατήσει τον εαυτό της —ή να πιέσει την Ουκρανία να το πράξει— από φόβο μήπως «προκαλέσει» τη Ρωσία. Μπορεί να το κάνει γνωστοποιώντας τη βεβαιότητα των σοβαρών συνεπειών σε περίπτωση που η Ρωσία χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα.
Για την ιστορία: Η Ρωσία ποτέ δεν απείλησε να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα στην Ουκρανία. Είναι ψευδής ο ισχυρισμός της κυβέρνησης Μπάιντεν ότι η Ρωσία το έκανε.
Το να γνωστοποιούμε πως η «δύση», δηλαδή οι ΗΠΑ, θα κάνουν το X εάν η Ρωσία κάνει το Y είναι μια κόκκινη γραμμή όπως έχω δει ποτέ.
Ποιος είναι λοιπόν ο σκοπός αυτής της κόκκινης γραμμής:
Η Ρωσία δεν έχει κόκκινες γραμμές: έχει μόνο, κάθε στιγμή, μια σειρά επιλογών και αντιλήψεων για τους σχετικούς κινδύνους και τα οφέλη της. Έχει μόνο, κάθε στιγμή, μια σειρά από επιλογές και αντιλήψεις για τους σχετικούς κινδύνους και τα οφέλη τους. Η Δύση θα πρέπει συνεχώς να επιδιώκει, μέσω της διπλωματίας της, να διαμορφώνει αυτές τις αντιλήψεις έτσι ώστε η Ρωσία να επιλέγει τις επιλογές που προτιμά η Δύση.Η Αμερική το έχει ξανακάνει αυτό. Κατά τη διάρκεια της κουβανικής κρίσης πυραύλων, της πιο επικίνδυνης πυρηνικής αντιπαράθεσης μέχρι στιγμής, η θέση της Σοβιετικής Ένωσης άλλαξε μέσα σε λίγες μέρες, αποδεχόμενη τελικά ένα αποτέλεσμα που ευνοούσε τη Δύση.
Ήταν οι Σοβιετικοί που είχαν κερδίσει αυτόν το γύρο του Ψυχρού Πολέμου, όχι οι ΗΠΑ.
Καθώς δε γνωρίζει την ιστορία της κρίσης της Κούβας, ο συγγραφέας εξάγει ψευδή συμπεράσματα από αυτήν:
Ενώ η Ρωσία επενδύει περισσότερο στην υποταγή της Ουκρανίας παρά στην ανάπτυξη πυραύλων στην Κούβα, η λογική είναι η ίδια. Το 1962, η Αμερική έπεισε τον Σοβιετικό ηγέτη, Νικήτα Χρουστσόφ, ότι η αφαίρεση των πυρηνικών όπλων από την Κούβα ήταν, όσο δυσάρεστη κι αν είναι, καλύτερη επιλογή από την ανάπτυξή τους. Ομοίως, η Δύση θα πρέπει τώρα να επιδιώξει να πείσει τον κ. Πούτιν πως η απόσυρση των δυνάμεών του από την Ουκρανία είναι λιγότερο επικίνδυνη από τη μάχη.
Για να πείσει τη Ρωσία να υποχωρήσει, λέει ο συγγραφέας, η «δύση» δεν πρέπει να συγκρατηθεί στις παραδόσεις όπλων στην Ουκρανία. Θα πρέπει να αυξήσει τις κυρώσεις στη Ρωσία για να αυξήσει το κόστος της. Θα πρέπει να γνωστοποιήσει ότι μια υποχώρηση από την Ουκρανία δε θα σήμαινε αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα. (Ακόμα και όταν αυτό είναι στην πραγματικότητα το προφανές τελικό παιχνίδι των ΗΠΑ).
Αν συνεχιστούν σταθερά και αποφασιστικά, αυτές οι διπλωματικές «επιχειρήσεις διαμόρφωσης» για την υποστήριξη της στρατιωτικής εκστρατείας της Ουκρανίας μπορούν να διασφαλίσουν ότι η λιγότερο κακή επιλογή της Ρωσίας ευθυγραμμίζεται με αυτό που θέλει η πολύ πιο ισχυρή Δύση. Μια τέτοια στρατηγική είναι αντίθετη από την αποδοχή κόκκινων γραμμών.
...
Δεν πρέπει να επιτραπεί στον κ. Πούτιν [..] να ορίσει τα όρια της δυτικής πολιτικής τώρα. Η στρατηγική χρειάζεται αυστηρή σκέψη, όχι τεμπέλικες μεταφορές.
Μια τεμπέλικη μεταφορά είναι σαν να μαλώνετε ενάντια στις κόκκινες γραμμές ενώ σχεδιάζετε μια νέα. Μια τεμπέλικη μεταφορά είναι σαν να πλαστογραφείτε την ιστορία για να βγάλετε το επιδιωκόμενο αλλά λάθος συμπέρασμα από αυτήν. Το άρθρο δεν είναι αυστηρή σκέψη αλλά μπερδεμένη ασυναρτησία.
Μόλις γίνει φανερό σε όλους πως η Ουκρανία χάνει τον πόλεμο, η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι πιθανό να παραδώσει περισσότερα όπλα μεγάλης εμβέλειας στην Ουκρανία με τη συμβουλή να τα χρησιμοποιήσει εντός της Ρωσίας. Η Ρωσία θα απαντήσει σε αυτό. Πιθανότατα, όμως, όχι στην Ουκρανία, αλλά σε ένα μέρος και σε μια στιγμή που θα πλήξει τις ΗΠΑ περισσότερο από οτιδήποτε μπορεί να τους κάνει στην Ουκρανία.