Παρουσίαση Freepen.gr
Για δεκαετίες, η ιδέα της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης και της Ρωσίας καλλιεργείται συνεχώς στις δυτικές χώρες. Δυστυχώς, κάποια στιγμή γεννήθηκε η ιδέα της χρήσης της Ουκρανίας για την επίτευξη αυτού του στόχου. Μάλιστα, για να αποτρέψουμε μια τέτοια εξέλιξη, ξεκινήσαμε την ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO). Αυτό ακριβώς επιδιώκουν ορισμένες δυτικές χώρες –με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες– να δημιουργήσουν έναν αντιρωσικό θύλακα και μετά να μας απειλήσουν από αυτή την κατεύθυνση. Το να το αποτρέψουμε αυτό είναι ο πρωταρχικός μας στόχος. Βλαντιμίρ Πούτιν
Αυτό είναι το γεωπολιτικό σας κουίζ για την ημέρα: Τι εννοούσε η Άνγκελα Μέρκελ όταν είπε «ότι ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ πραγματικά, γιατί τελικά η Ρωσία δεν ειρήνευσε ποτέ»;
- Η Μέρκελ αναφερόταν στο γεγονός ότι η Ρωσία δεν αποδέχθηκε ποτέ το δευτερεύοντα ρόλο της στην «Τάξη που βασίζεται σε κανόνες».
- Η Μέρκελ αναφερόταν στο γεγονός πως η οικονομική κατάρρευση της Ρωσίας δεν δημιούργησε το «συμμορφούμενο κράτος» που ήλπιζαν οι δυτικές ελίτ.
- Η Μέρκελ υποστηρίζει ότι ο Ψυχρός Πόλεμος δεν ήταν ποτέ πραγματικά ένας αγώνας μεταξύ δημοκρατίας και κομμουνισμού, αλλά μια προσπάθεια 45 ετών να «ειρηνεύσει» η Ρωσία.
- Αυτό που εννοούσε η Μέρκελ ήταν πως τα δυτικά κράτη –ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες– δε θέλουν μια ισχυρή, ευημερούσα και ανεξάρτητη Ρωσία αλλά έναν δουλοπρεπή λακέ που κάνει ό,τι της λένε.
- Όλα τα παραπάνω.
Εάν επιλέξατε (5), τότε χτυπήστε τον εαυτό σας στην πλάτη. Αυτή είναι η σωστή απάντηση.
Την περασμένη εβδομάδα, η Άνγκελα Μέρκελ επιβεβαίωσε αυτό που πολλοί αναλυτές λένε εδώ και χρόνια, ότι οι εχθρικές σχέσεις της Ουάσιγκτον με τη Ρωσία –που χρονολογούνται περισσότερο από έναν αιώνα– δεν έχουν καμία σχέση με ιδεολογία, «κακή συμπεριφορά» ή υποτιθέμενη «απρόκλητη επιθετικότητα». Το πρωταρχικό αδίκημα της Ρωσίας είναι πως καταλαμβάνει μια στρατηγική περιοχή του κόσμου που περιέχει τεράστιους φυσικούς πόρους και η οποία είναι κρίσιμη για το σχέδιο της Ουάσιγκτον για «στροφή στην Ασία». Το πραγματικό έγκλημα της Ρωσίας είναι ότι και μόνο η ύπαρξή της αποτελεί απειλή για το παγκοσμιοποιητικό σχέδιο να εξαπλώσει τις αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις σε όλη την Κεντρική Ασία, να περικυκλώσει την Κίνα και να γίνει ο περιφερειακός ηγεμόνας στην πιο ευημερούσα και πολυπληθέστερη περιοχή του κόσμου.
Τόση μεγάλη προσοχή έχει επικεντρωθεί σε όσα είπε η Μέρκελ σχετικά με τη Συνθήκη του Μινσκ, που οι πιο ανησυχητικές της παρατηρήσεις αγνοήθηκαν εντελώς. Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από μια πρόσφατη συνέντευξη που έδωσε η Μέρκελ σε ιταλικό περιοδικό:
Οι Συμφωνίες του Μινσκ του 2014 ήταν μια προσπάθεια να δοθεί χρόνος στην Ουκρανία. Η Ουκρανία χρησιμοποίησε αυτή την περίοδο για να γίνει ισχυρότερη, όπως φαίνεται σήμερα. Η χώρα του 2014/15 δεν είναι η χώρα του σήμερα….
Όλοι ξέραμε ότι ήταν μια παγωμένη σύγκρουση, πως το πρόβλημα δε λύθηκε, αλλά αυτό ακριβώς έδωσε στην Ουκρανία πολύτιμο χρόνο». («Άνγκελα Μέρκελ: Ο Κολ εκμεταλλεύτηκε τη φωνή του και την κατασκευή του», Corrier Della Sera)
Η Μέρκελ παραδέχεται ειλικρινά ότι συμμετείχε σε μια απάτη 7 ετών που είχε ως στόχο να εξαπατήσει τη ρωσική ηγεσία να πιστεύει πως πραγματικά ήθελε ειρήνη, αλλά αυτό αποδείχθηκε ότι δεν συνέβη. Στην πραγματικότητα, οι δυτικές δυνάμεις σαμποτάρισαν σκόπιμα τη συνθήκη για να κερδίσουν χρόνο ώστε να εξοπλίσουν και να εκπαιδεύσουν έναν ουκρανικό στρατό που θα χρησιμοποιούταν σε έναν πόλεμο εναντίον της Ρωσίας .
Αλλά αυτά είναι παλιά νέα. Αυτό που βρίσκουμε πιο ενδιαφέρον είναι αυτό που είπε η Μέρκελ μετά τα σχόλιά της για το Μινσκ. Εδώ είναι η ουσία:
Θέλω να σας μιλήσω για μια πτυχή που με κάνει να σκεφτώ. Είναι το γεγονός πως ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ πραγματικά, γιατί τελικά η Ρωσία δεν ειρήνευσε ποτέ. Όταν ο Πούτιν εισέβαλε στην Κριμαία το 2014, αποκλείστηκε από την G8. Επιπλέον, το ΝΑΤΟ έχει αναπτύξει στρατεύματα στην περιοχή της Βαλτικής, για να επιδείξει την ετοιμότητά του να επέμβει. Και εμείς επίσης αποφασίσαμε να διαθέσουμε το 2% του ΑΕΠ στις στρατιωτικές δαπάνες για την άμυνα. Το CDU και το CSU ήταν οι μόνες που το κράτησαν στο κυβερνητικό πρόγραμμα. Αλλά κι εμείς θα έπρεπε να είχαμε αντιδράσει πιο γρήγορα στην επιθετικότητα της Ρωσίας. («Άνγκελα Μέρκελ: Ο Κολ εκμεταλλεύτηκε τη φωνή του και την κατασκευή του», Corrier Della Sera)
Αυτή είναι μια εκπληκτική παραδοχή. Αυτό που λέει η Μέρκελ είναι ότι «ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ», επειδή ο πρωταρχικός στόχος της αποδυνάμωσης («ειρήνευσης») της Ρωσίας -σε σημείο που δε θα μπορούσε να υπερασπιστεί τα ζωτικά της συμφέροντα ή να προβάλει τη δύναμη πέρα από τα σύνορά της- δεν επιτεύχθηκε. Η Μέρκελ υπονοεί πως ο κύριος στόχος του Ψυχρού Πολέμου δεν ήταν να νικήσει τον κομμουνισμό (όπως μας είπαν) αλλά να δημιουργήσει μια συμμορφούμενη ρωσική αποικία που θα επέτρεπε στο παγκοσμιοποιητικό σχέδιο να προχωρήσει ανεμπόδιστα. Όπως μπορούμε να δούμε στην Ουκρανία, αυτός ο στόχος δεν έχει επιτευχθεί και ο λόγος που δεν έχει επιτευχθεί είναι επειδή η Ρωσία είναι αρκετά ισχυρή ώστε να εμποδίσει την επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά. Εν ολίγοις, η Ρωσία έχει γίνει το μεγαλύτερο εμπόδιο στην παγκοσμιοποιητική στρατηγική για παγκόσμια κυριαρχία.
Αξίζει να σημειωθεί πως η Μέρκελ δεν αναφέρει ποτέ την υποτιθέμενη «απρόκλητη επιθετικότητα» της Ρωσίας στην Ουκρανία ως το κύριο πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, δεν κάνει καμία προσπάθεια να υπερασπιστεί αυτόν τον ψευδή ισχυρισμό. Το πραγματικό πρόβλημα σύμφωνα με τη Μέρκελ είναι ότι η Ρωσία δεν έχει «ειρηνεύσει». Σκέψου το. Αυτό υποδηλώνει πως η αιτιολόγηση του πολέμου είναι διαφορετική από αυτή που προωθείται από τα μέσα ενημέρωσης. Αυτό που υπονοεί είναι ότι η σύγκρουση καθοδηγείται από γεωπολιτικούς στόχους που έχουν κρυφτεί πίσω από το προπέτασμα καπνού της «εισβολής». Τα σχόλια της Μέρκελ καθαρίζουν τον αέρα από αυτή την άποψη, προσδιορίζοντας τον πραγματικό στόχο. Την... ειρήνευση.
Σε ένα λεπτό θα δείξουμε ότι ο πόλεμος πυροδοτήθηκε από «γεωπολιτικούς στόχους» και όχι από την υποτιθέμενη «επιθετικότητα» της Ρωσίας, αλλά πρώτα πρέπει να αναθεωρήσουμε τις ιδέες που τροφοδοτούν την κίνηση προς τον πόλεμο. Το κύριο σώμα αρχών στις οποίες βασίζεται η εξωτερική πολιτική της Αμερικής, είναι το Δόγμα Wolfowitz, το πρώτο προσχέδιο του οποίου παρουσιάστηκε στο Defence Planning Guidance το 1992. Ακολουθεί ένα σύντομο απόσπασμα:
Ο πρώτος μας στόχος είναι να αποτρέψουμε την επανεμφάνιση ενός νέου αντιπάλου, είτε στην επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε αλλού, που να αποτελεί απειλή με την τάξη αυτού που έθετε στο παρελθόν η Σοβιετική Ένωση. Αυτή είναι μια κυρίαρχη σκέψη που βασίζεται στη νέα στρατηγική περιφερειακής άμυνας και απαιτεί να προσπαθήσουμε να αποτρέψουμε οποιαδήποτε εχθρική δύναμη να κυριαρχήσει σε μια περιοχή της οποίας οι πόροι, υπό ενοποιημένο έλεγχο, θα επαρκούσαν για τη δημιουργία παγκόσμιας ισχύος.
Εκεί είναι ασπρόμαυρο: Η κορυφαία προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ «είναι να αποτρέψει την επανεμφάνιση ενός νέου αντιπάλου, είτε στην επικράτεια της πρώην Σοβιετικής Ένωσης είτε αλλού, που αποτελεί απειλή με την τάξη του παλαιότερα από τη Σοβιετική Ένωση». Αυτό δείχνει τη σημασία που αποδίδουν η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στο έδαφος που κατέχει η Ρωσική Ομοσπονδία. Δείχνει επίσης την αποφασιστικότητα των δυτικών ηγετών να εμποδίσουν οποιοδήποτε κυρίαρχο κράτος να ελέγξει την περιοχή που χρειάζονται οι ΗΠΑ για να εφαρμόσουν τη μεγάλη στρατηγική τους.
Δεν χρειάζεται ιδιοφυΐα για να καταλάβει κανείς ότι ο μετασχηματισμός της Ρωσίας σε ένα ισχυρό και ανεξάρτητο κράτος όχι μόνο την έχει βάλει στο στόχαστρο της Ουάσιγκτον, αλλά και αύξησε σημαντικά τις πιθανότητες μιας άμεσης αντιπαράθεσης. Με απλά λόγια, η επιστροφή της Ρωσίας στις τάξεις των μεγάλων δυνάμεων την έχει τοποθετήσει στη «λίστα εχθρών» της Ουάσιγκτον και λογικό στόχο για την επιθετικότητα των ΗΠΑ.
Λοιπόν, τι σχέση έχει αυτό με τη Μέρκελ;
Στα σχόλια της Μέρκελ υπονοείται το γεγονός πως η διάλυση του κομμουνιστικού κράτους και η κατάρρευση της ρωσικής οικονομίας δεν ήταν επαρκής για να αφήσουν τη Ρωσία σε «ειρήνη». Εκφράζει μάλιστα την στήριξή της σε πιο ακραία μέτρα. Και ξέρει ποια θα είναι αυτά τα μέτρα. Αλλαγή καθεστώτος που θα ακολουθηθεί βίαιη διάσπαση της χώρας.
Ο Πούτιν γνωρίζει καλά αυτό το κακόηθες σχέδιο και το έχει συζητήσει ανοιχτά σε πολλές περιπτώσεις. Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το βίντεο διάρκειας 2 λεπτών από τη συνάντηση που είχε ο Πούτιν πριν από λίγες εβδομάδες:
«Ο στόχος των εχθρών μας είναι να αποδυναμώσουν και να διαλύσουν τη χώρα μας. Αυτό συμβαίνει εδώ και αιώνες. Πιστεύουν ότι η χώρα μας είναι πολύ μεγάλη και αποτελεί απειλή (για αυτούς), γι' αυτό πρέπει να αποδυναμωθεί και να διαιρεθεί. Από την πλευρά μας, ακολουθούσαμε πάντα μια διαφορετική προσέγγιση. Πάντα θέλαμε να είμαστε μέρος του λεγόμενου «πολιτισμένου (δυτικού) κόσμου». Και μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, πιστεύαμε ότι θα γίνουμε επιτέλους μέρος αυτού του «κόσμου». Όμως, όπως αποδείχθηκε, δεν ήμασταν ευπρόσδεκτοι παρά τις προσπάθειές μας. Οι προσπάθειές μας να γίνουμε μέρος αυτού του κόσμου απορρίφθηκαν. Αντίθετα, έκαναν ό,τι μπορούσαν –συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας τρομοκρατών στον Καύκασο– για να τελειώσουν τη Ρωσία και να διαλύσουν τη Ρωσική Ομοσπονδία». Βλαντιμίρ Πούτιν
Το θέμα που θέτουμε είναι πως οι απόψεις της Μέρκελ ευθυγραμμίζονται άψογα με εκείνες των νεοσυντηρητικών. Ευθυγραμμίζονται επίσης με εκείνους ολόκληρου του δυτικού πολιτικού κατεστημένου που έχει ομόφωνα υποστηρίξει μια αντιπαράθεση με τη Ρωσία. Επιπλέον, η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας, η Στρατηγική Εθνικής Άμυνας και η τελευταία έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου, έχουν μετατοπίσει το επίκεντρό τους από τον πόλεμο κατά της διεθνούς τρομοκρατίας σε έναν «ανταγωνισμό μεγάλης δύναμης» με τη Ρωσία και την Κίνα. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα έγγραφα έχουν ελάχιστη σχέση με τον «ανταγωνισμό», αλλά παρέχουν μια ιδεολογική αιτιολόγηση για εχθροπραξίες με τη Ρωσία. Με άλλα λόγια, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν θέσει τις βάσεις για μια άμεση αντιπαράθεση με τη μεγαλύτερη πυρηνική υπερδύναμη του κόσμου.
Δείτε αυτό το σύντομο απόσπασμα από την Έκθεση της Υπηρεσίας Ερευνών του Κογκρέσου με τίτλο Ανανεωμένος Ανταγωνισμός Μεγάλης Δύναμης: Επιπτώσεις για την Άμυνα—Ζητήματα για το Κογκρέσο:
Ο στόχος των ΗΠΑ να αποτρέψουν την εμφάνιση περιφερειακών ηγεμονών στην Ευρασία... . είναι μια επιλογή πολιτικής που αντικατοπτρίζει δύο κρίσεις: (1) ότι δεδομένου του αριθμού των ανθρώπων, των πόρων και της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρασία, ένας περιφερειακός ηγεμόνας στην Ευρασία θα αντιπροσώπευε μια συγκέντρωση ισχύος αρκετά μεγάλη ώστε να μπορεί να απειλήσει ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ και (2) πως η Ευρασία δεν αυτορυθμίζεται αξιόπιστα όσον αφορά την αποτροπή της εμφάνισης περιφερειακών ηγεμόνων, πράγμα που σημαίνει ότι οι χώρες της Ευρασίας δεν μπορούν να υπολογίζονται πως μπορούν να αποτρέψουν, με τις δικές τους ενέργειες, την εμφάνιση περιφερειακών ηγεμόνων και μπορεί να χρειαστεί βοήθεια από μία ή περισσότερες χώρες εκτός Ευρασίας για να μπορέσει να το κάνει αυτό με αξιοπιστία.»….
Από την προοπτική των ΗΠΑ σχετικά με τη μεγάλη στρατηγική και τη γεωπολιτική, μπορεί να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους, τους πόρους και την
οικονομική δραστηριότητα του κόσμου δε βρίσκονται στο δυτικό ημισφαίριο, αλλά στο άλλο ημισφαίριο, ιδιαίτερα στην Ευρασία. Ως απάντηση σε αυτό το βασικό χαρακτηριστικό της παγκόσμιας γεωγραφίας, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες επέλεξαν να επιδιώξουν, ως βασικό στοιχείο της εθνικής στρατηγικής των ΗΠΑ, έναν στόχο να αποτρέψουν την εμφάνιση περιφερειακών ηγεμονών στην Ευρασία. Αν και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ δεν δηλώνουν συχνά ρητά δημοσίως τον στόχο της αποτροπής της εμφάνισης περιφερειακών ηγεμονών στην Ευρασία, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες -τόσο οι επιχειρήσεις εν καιρώ πολέμου όσο και οι καθημερινές επιχειρήσεις- φαίνεται να έχουν πραγματοποιηθεί σε ελάχιστο μέρος προς υποστήριξη αυτού του στόχου». («Ανανεωμένος Ανταγωνισμός Μεγάλης Δύναμης: Επιπτώσεις για την Άμυνα—Ζητήματα για το Κογκρέσο», Κογκρέσο των ΗΠΑ)
Ακούγεται πολύ σαν το Δόγμα Wolfowitz, έτσι δεν είναι; (Το οποίο υποδηλώνει πως το Κογκρέσο έχει μετακινηθεί στο στρατόπεδο των νεοσυντηρητικών.)
Υπάρχουν μερικά πράγματα που αξίζει να ληφθούν υπόψη σε αυτό το σύντομο απόσπασμα:
- Ότι «ο στόχος των ΗΠΑ να αποτρέψουν την εμφάνιση περιφερειακών ηγεμονών στην Ευρασία» δεν έχει καμία σχέση με την εθνική άμυνα. Είναι μια ευθεία κήρυξη πολέμου σε κάθε έθνος που χρησιμοποιεί με επιτυχία την ελεύθερη αγορά για να αναπτύξει την οικονομία του. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό το γεγονός πως η Κίνα βρίσκεται στη λίστα στόχων της Ουάσιγκτον, όταν η εξωτερική ανάθεση και η εξωχώρια ανάθεση εταιρειών στις ΗΠΑ έχουν παίξει τόσο μεγάλο ρόλο στην επιτυχία της Κίνας. Οι αμερικανικές βιομηχανίες μετέφεραν τις επιχειρήσεις τους στην Κίνα για να αποφύγουν να πληρώσουν οτιδήποτε πάνω από ένα μισθό σκλάβων. Φταίει η Κίνα γι' αυτό;
- Το γεγονός ότι η Ευρασία έχει περισσότερους «ανθρώπους, πόρους και οικονομική δραστηριότητα» από την Αμερική, δεν αποτελεί «απειλή» για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Αντιπροσωπεύει απλώς μια απειλή για τις φιλοδοξίες των δυτικών ελίτ που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον στρατό των ΗΠΑ για να επιδιώξουν τη δική τους γεωπολιτική ατζέντα.
- Τέλος: Παρατηρήστε πώς ο συγγραφέας αναγνωρίζει ότι η κυβέρνηση σκόπιμα παραπλανά το κοινό σχετικά με τους πραγματικούς της στόχους στην Κεντρική Ασία. Λέει: «Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ δεν δηλώνουν συχνά ρητά δημόσια τον στόχο της αποτροπής της εμφάνισης περιφερειακών ηγεμόνωνν στην Ευρασία, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ τις τελευταίες δεκαετίες —και οι επιχειρήσεις εν καιρώ πολέμου όσο και οι καθημερινές επιχειρήσεις — φαίνεται να έχουν πραγματοποιηθεί στην όχι μικρό μέρος για την υποστήριξη αυτού του στόχου». Με άλλα λόγια, όλα τα παλαμάκια για την «ελευθερία και τη δημοκρατία» είναι απλώς καθρεφτάκια για τους ιθαγενείς. Οι πραγματικοί στόχοι είναι «πόροι, οικονομική δραστηριότητα» και δύναμη.
Η Στρατηγική Εθνικής Ασφάλειας και η Στρατηγική Εθνικής Άμυνας [NSS] είναι εξίσου σαφής στον προσδιορισμό της Ρωσίας ως de facto εχθρού των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτό είναι από το NSS:
Η Ρωσία αποτελεί άμεση και συνεχή απειλή για την περιφερειακή τάξη ασφαλείας στην Ευρώπη και αποτελεί πηγή αναστάτωσης και αστάθειας παγκοσμίως…
Η Ρωσία αποτελεί τώρα μια άμεση και επίμονη απειλή για τη διεθνή ειρήνη και σταθερότητα…
Η Ρωσία αποτελεί άμεση απειλή για το ελεύθερο και ανοιχτό διεθνές σύστημα, παραβλέποντας απερίσκεπτα τους βασικούς νόμους της διεθνούς τάξης… Αυτή η δεκαετία θα είναι αποφασιστική, για τον καθορισμό των όρων …διαχείρισης της οξείας απειλής που θέτει η Ρωσία. (“ The 2022 National Security Strategy», Λευκός Οίκος)
Και τέλος, η Στρατηγική Εθνικής Άμυνας του 2022 επαναλαμβάνει τα ίδια θέματα με τα άλλα. Η Ρωσία και η Κίνα αποτελούν μια άνευ προηγουμένου απειλή για την «τάξη που βασίζεται σε κανόνες». Ακολουθεί μια σύντομη περίληψη από ένα άρθρο στον ιστότοπο World Socialist:
Η Στρατηγική Εθνικής Άμυνας του 2022… καθιστά σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες…. βλέπουν την υποταγή της Ρωσίας ως κρίσιμο σκαλοπάτι προς τη σύγκρουση με την Κίνα. … Η έκρηξη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού… στοχεύει όλο και πιο άμεσα τη Ρωσία και την Κίνα, τις οποίες οι Ηνωμένες Πολιτείες βλέπουν ως τα κύρια εμπόδια στην αχαλίνωτη κυριαρχία του κόσμου . Οι στρατηγοί των ΗΠΑ θεωρούν εδώ και καιρό την κυριαρχία στην ευρασιατική ξηρά, με τους τεράστιους φυσικούς πόρους της, ως το κλειδί για την παγκόσμια κυριαρχία». («Έγγραφο εθνικής στρατηγικής του Πενταγώνου που στοχεύει την Κίνα», Andres Damon, Παγκόσμιος Σοσιαλιστικός Ιστότοπος)
Αυτό που δείχνουν αυτά τα τρία στρατηγικά έγγραφα είναι ότι το Washington BrainTrust προετοίμαζε τα ιδεολογικά θεμέλια για έναν πόλεμο με τη Ρωσία πολύ πριν εκτοξευθεί η πρώτη βολή στην Ουκρανία. Αυτός ο πόλεμος είναι τώρα σε εξέλιξη, αν και το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου βέβαιο.
Η στρατηγική προς τα εμπρός φαίνεται να είναι μια εκδοχή του Σχεδίου Τσένι που συνιστούσε τη διάλυση της ίδιας της Ρωσίας, «έτσι δεν θα μπορούσε ποτέ ξανά να αποτελέσει απειλή για τον υπόλοιπο κόσμο». Δείτε περισσότερα από ένα άρθρο του Ben Norton:
«Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσένι, κύριος αρχιτέκτονας του πολέμου στο Ιράκ, όχι μόνο ήθελε να διαλύσει τη Σοβιετική Ένωση, ήθελε επίσης να διαλύσει την ίδια τη Ρωσία, για να την αποτρέψει από το να αναδειχθεί ξανά ως σημαντική πολιτική δύναμη …Το γεγονός πως μια προσωπικότητα στο τιμόνι της κυβέρνησης των ΗΠΑ επιδίωξε όχι και τόσο κρυφά τη μόνιμη διάλυση της Ρωσίας ως χώρας, και ευθέως το γνωστοποίησε σε συναδέλφους του όπως ο Ρόμπερτ Γκέιτς, εξηγεί εν μέρει την επιθετική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στη Ρωσική Ομοσπονδία μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ.
Η πραγματικότητα είναι ότι η αμερικανική αυτοκρατορία απλά δεν θα επιτρέψει ποτέ στη Ρωσία να αμφισβητήσει τη μονομερή κυριαρχία της στην Ευρασία, παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση στη Μόσχα αποκατέστησε τον καπιταλισμό. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον αγνόησε τελείως τις ανησυχίες της Ρωσίας για την ασφάλεια, αθέτοντας την υπόσχεσή της να μην επεκτείνει το ΝΑΤΟ «μια ίντσα προς τα ανατολικά» μετά την επανένωση της Γερμανίας, περικυκλώνοντας τη Μόσχα με στρατιωτικοποιημένους αντιπάλους που θέλουν να την αποσταθεροποιήσουν». («Ο πρώην αντιπρόεδρος Dick Cheney επιβεβαίωσε ότι στόχος των ΗΠΑ είναι να διαλύσουν τη Ρωσία, όχι μόνο την ΕΣΣΔ» , Ben Norton, Multipolarista)
Η διάσπαση της Ρωσίας σε πολλά μικρότερα κράτη, ήταν από καιρό το όνειρο των νεοσυντηρητικών. Η διαφορά τώρα, είναι πως το ίδιο όνειρο μοιράζονται οι πολιτικοί ηγέτες σε όλη τη Δύση. Πρόσφατα σχόλια της Άνγκελα Μέρκελ υπογραμμίζουν το γεγονός ότι οι δυτικοί ηγέτες είναι πλέον αφοσιωμένοι στην επίτευξη των απραγματοποίητων στόχων του Ψυχρού Πολέμου. Σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν στρατιωτική αντιπαράθεση για να επηρεάσουν το πολιτικό αποτέλεσμα που επιδιώκουν, δηλαδή μια σημαντικά αποδυναμωμένη Ρωσία, ανίκανη να εμποδίσει την προβολή ισχύος της Ουάσιγκτον σε όλη την Κεντρική Ασία. Θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς μια πιο επικίνδυνη στρατηγική.