M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι μανιχαϊστικοί φόβοι τους για τη Ρωσία τους έφεραν πιο κοντά στις ΗΠΑ και στη Βρετανία μετά το Brexit παρά στους φυσικούς τους συμμάχους στη δυτική Ευρώπη. Η Πολωνία, η ισχυρότερη οντότητα της Νέας Ευρώπης, επενδύει μαζικά στην άμυνα, γεγονός που μπορεί να την αναδείξει ως ηγετική στρατιωτική δύναμη στην Ευρώπη.
Το 2022, η Πολωνία σύναψε ένα τεράστιο συμβόλαιο αγοράς όπλων με τη Νότια Κορέα: βαριά άρματα μάχης (τέσσερις φορές περισσότερα από τη Γαλλία), πυροβολικό, μαχητικά αεροσκάφη, για 15 δισεκατομμύρια ευρώ. Η Βαρσοβία υπέγραψε επίσης σύμβαση τον περασμένο μήνα για την αγορά δύο δορυφόρων παρατήρησης από τη Γαλλία για 500 εκατομμύρια ευρώ. Η Πολωνία είναι αποφασισμένη να είναι ολοένα και πιο σημαντική στις ευρωπαϊκές υποθέσεις.
Από την άλλη πλευρά, για τη Γερμανία, την κινητήρια δύναμη της Ευρώπης, ο πόλεμος είναι ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο θέμα και εμπλέκεται σε μια ορισμένη διαρκή αμφισβήτηση του εαυτού της. Η ναζιστική κληρονομιά της Γερμανίας, η επιλεγμένη εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο και η απροθυμία να παραδώσει τα πρώτα όπλα στην Ουκρανία την έβαλαν σήμερα σε αγωνία για το θέμα των παραδόσεων βαρέων αρμάτων μάχης.
Ωστόσο, η Γερμανία εκμεταλλεύτηκε αμέσως τη ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία για να ανακοινώσει στις 27 Φεβρουαρίου μια απότομη αύξηση των στρατιωτικών της δαπανών σε περισσότερο από το 2% της οικονομικής παραγωγής της σε μία από μια σειρά από αλλαγές πολιτικής. Η κυβέρνηση του καγκελαρίου Όλαφ Σολτς αποφάσισε να παράσχει 100 δισεκατομμύρια ευρώ για στρατιωτικές επενδύσεις από τον προϋπολογισμό της για το 2022. (Συγκριτικά, ολόκληρος ο αμυντικός προϋπολογισμός της Γερμανίας ήταν 47 δισεκατομμύρια ευρώ το 2021).
Για να μη μείνει πίσω, ο Πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν είπε τον Ιούνιο ότι η επιχείρηση της Ρωσίας στην Ουκρανία έστειλε τη Γαλλία σε μια «πολεμική οικονομία» που περίμενε να διαρκέσει πολύ. Το Σαββατοκύριακο ανακοίνωσε πως θα ζητήσει από το κοινοβούλιο να εγκρίνει νέο προϋπολογισμό 400 δισεκατομμυρίων ευρώ για την περίοδο 2024-2030, από 295 δισεκατομμύρια ευρώ για το 2019-2025.
Ο νέος προϋπολογισμός αποσκοπεί στον εκσυγχρονισμό του στρατού της Γαλλίας απέναντι σε πολλαπλές πιθανές νέες απειλές, είπε ο Μακρόν την Παρασκευή, προσθέτοντας: «Μετά την επισκευή των ενόπλων δυνάμεων, θα τις μεταμορφώσουμε. Πρέπει να κάνουμε καλύτερα και να το κάνουμε διαφορετικά».
Σίγουρα, ο γεωπολιτικός σεισμός στην Ουκρανία προκάλεσε δονήσεις σε όλη την Ευρώπη και κάθε χώρα αξιολογεί τη θέση και το ρόλο της. Αν και καμία χώρα δεν αμφισβητεί την ευρωπαϊκή της δέσμευση, υπάρχει μια απτή αίσθηση αποπροσανατολισμού. Ο Scholz έγραψε σε ένα δοκίμιο πριν από δύο μήνες στο περιοδικό Foreign Affairs ότι ήταν καιρός για ένα Zeitenwende, ή ιστορικό «σημείο καμπής», σχετικά με την ανάληψη ευθύνης από τη Γερμανία.
Και πάλι, την Παρασκευή, ο Μακρόν και ο Ισπανός πρωθυπουργός Πέδρο Σάντσες υπέγραψαν μια νέα συνθήκη κοινής συνεργασίας, η οποία περιγράφεται ως ιστορική συνθήκη φιλίας για την επίτευξη κοινών στρατηγικών στόχων. Αποφάσισαν να αφήσουν πίσω τις εντάσεις σχετικά με τον προτεινόμενο αγωγό φυσικού αερίου MidCat μέσω των Πυρηναίων (ο οποίος είχε αποκλειστεί από τη Γαλλία για περιβαλλοντικούς λόγους).
Αλλά και οι δύο χώρες έχουν διαφορετικά κίνητρα. Η Γαλλία μπορεί να ενισχύει την ευρωπαϊκή υποστήριξη καθώς ετοιμάζεται να διαφωνήσει με τις ΗΠΑ για τις επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων δολαρίων για αμερικανικές εταιρείες ως μέρος του νόμου για τη μείωση του πληθωρισμού του προέδρου Τζο Μπάιντεν, ο οποίος στοχεύει στη χρηματοδότηση μιας πράσινης μετάβασης. Και η Ισπανία μάλλον στοχεύει να γίνει πιο εξέχων παίκτης στον πυρήνα της ευρωπαϊκής δύναμης και εκτιμά ότι μια πιο στενή συμμαχία με τη Γαλλία θα βοηθήσει.
Ωστόσο, μέχρι την Κυριακή, ο Μακρόν γιορτάζει την 60ή επέτειο της γαλλογερμανικής συμφιλίωσης του 1961 σε μια σύνοδο κορυφής στο Παρίσι με τον Σολτς, σε συνδυασμό με ένα κοινό Συμβούλιο Υπουργών, με επίκεντρο την ανακατάληψη του άξονα Παρισιού-Βερολίνου που συνήθιζε να προεδρεύει της ΕΕ έως ότου ξέσπασε η σύγκρουση στην Ουκρανία. Το κατά πόσο μπορεί να ανακτηθεί μένει να φανεί.
Η Γαλλία και η Γερμανία δεν ήταν έτοιμες για αυτόν τον πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ οι χώρες του ανατολικού μετώπου ήταν πιο προσεκτικές έναντι της Μόσχας και αντιλήφθηκαν αμέσως το διακύβευμα. Το πολιτικό κόστος αυτής της ασυμφωνίας δεν είναι ακόμη ποσοτικοποιήσιμο. Εν τω μεταξύ, η ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη έχει αλλάξει και δεν είναι σαφές εάν η Γαλλία και η Γερμανία θα καταφέρουν να σφυρηλατήσουν μια νέα ισορροπία.
Προς το παρόν, ο Scholz δέχεται αυξανόμενες πιέσεις από συμμάχους να στείλει άρματα μάχης Leopard γερμανικής κατασκευής στην Ουκρανία ή να επιτρέψει σε άλλες χώρες να επανεξάγουν από τα δικά τους αποθέματα. Οι ΗΠΑ οδηγούν αυτή την παντομίμα από πίσω.
Η Ουάσιγκτον είναι αποφασισμένη να βάλει τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο της γερμανο-ρωσικής προσέγγισης και να διαταράξει την αναβίωση του γαλλογερμανικού άξονα για να αντιμετωπίσει από κοινού μια ευρωπαϊκή απάντηση στο ληστρικό νόμο του Μπάιντεν και να χαράξει μονοπάτια για την προστασία της ευρωπαϊκής βιομηχανίας. Τα οικονομικά διακυβεύματα είναι πολύ υψηλά, καθώς, παρασυρόμενη από τις αμερικανικές επιδοτήσεις, είναι πιθανή μια μετανάστευση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας στην Αμερική.
Η Γαλλία και η Γερμανία είναι βαθιά δύσπιστες ότι η Ουάσιγκτον θα κάνει ουσιαστικές αλλαγές στο σχέδιο πράσινων επενδύσεων. Το θέμα είναι «το ιδανικό μιας Ευρώπης που είναι ενωμένη και ελέγχει πλήρως το πεπρωμένο της», όπως είπε ο Μακρόν στην τελετή στη Σορβόννη στο Παρίσι με τον Σολτς στο πλευρό του. Ο Scholz με τη σειρά του είπε: «Σήμερα αγωνιζόμαστε δίπλα-δίπλα για να ενισχύσουμε την κυριαρχία της Ευρώπης». Επιβεβαίωσαν την άφθαρτη φιλία.
Πράγματι, η Πολωνία επέλεξε ακριβώς να εκπαιδεύσει τα όπλα της στη Γερμανία, ενώ ο Μακρόν και ο Σολτς γιόρταζαν τα 60 χρόνια της Συνθήκης των Ηλυσίων στο Παρίσι για να υποστηρίξουν τη συμμαχία τους με μια ημέρα τελετών και συνομιλιών για την ασφάλεια, την ενέργεια και άλλες προκλήσεις της Ευρώπης.
Ο Πολωνός πρωθυπουργός Morawiecki έσκισε τον Scholz με εξαιρετικά σκληρή γλώσσα απειλώντας να δημιουργήσει έναν «μικρότερο συνασπισμό» ευρωπαϊκών χωρών εάν η Γερμανία δεν συμφωνήσει στη μεταφορά των αρμάτων Leopard 2. Ο Morawiecki βρόντηξε: «Η Ουκρανία και η Ευρώπη θα κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο — με ή χωρίς τη Γερμανία».
Κατηγόρησε τον Scholz ότι «δεν ενεργεί σύμφωνα με τις δυνατότητες του γερμανικού κράτους» και πως υπονόμευσε ή σαμποτάρει «τις ενέργειες άλλων χωρών». Ο Morawiecki οργίστηκε με ανεξέλεγκτο θυμ : «Ελπίζουν (οι Γερμανοί πολιτικοί) να βάλουν ενέχυρο τη ρωσική αρκούδα με γενναιόδωρα συμβόλαια. Αυτή η πολιτική τους χρεοκόπησε και μέχρι σήμερα η Γερμανία δυσκολεύεται να παραδεχτεί το λάθος της. Το Wandel durch Handel έχει γίνει συνώνυμο του εποχικού λάθους».
Καθώς η Ρωσία κερδίζει σταθερά το πάνω χέρι στρατιωτικά και το φάντασμα της ήττας στοιχειώνει τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, η Πολωνία γίνεται ξέφρενη. Έρχεται ένα οριακό σημείο για να ανακτήσει τη «χαμένη επικράτειά» της στη δυτική Ουκρανία εάν και όταν αυτή η χώρα καταρρεύσει - αν και ο Στάλιν είχε αποζημιώσει την Πολωνία με περισσότερα από 40.000 τετραγωνικά μίλια ανατολικογερμανικών εδαφών.
Η Ευρώπη είναι απίθανο να συμμετάσχει στον πολωνικό ρεβανσισμό, ειδικά η Γερμανία. Αυτοί οι σαρωτικοί πολιτικοί ελιγμοί μπορούν να θεωρηθούν ως μια προσπάθεια προσαρμογής στο νέο κόσμο του πολέμου και, ίσως, και ως προετοιμασία της Ευρώπης για αυτόν που ακολουθεί.