Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
H Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών (UNCLOS 1982) κατέληξε το 1982 στο Montego Bay σε ένα ενιαίο και συνεκτικό νομικό πλαίσιο που θέτει κανόνες στην χρήση των θαλασσών και ωκεανών, για όλα τα συναφή θέματα που αφορούν τον ωκεάνιο πλούτο, το περιβάλλον και την ορθολογική διαχείρισή τους θεωρώντας ότι τα σχετικά με τις θάλασσες προβλήματα είναι αλληλεξαρτώμενα και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μία ολιστική αντίληψη.
Η ημερομηνία υπογραφής αυτής της Διεθνούς Σύμβασης ήταν η 1η Δεκεμβρίου 1982, στο Montego Bay, όπως ανέφερα παραπάνω, της Ιαμαϊκής. Τέθηκε δε σε εφαρμογή στις 16 Ιανουαρίου 1994.
Συμβαλλόμενα μέρη ήταν 156 κράτη. Η Τουρκία ήταν ένα από τα 5 κράτη που δεν την ψήφισαν.
Ωστόσο σύμφωνα µε ειδικούς επί του Διεθνούς Δικαίου, δημιουργούνται, µε τη Σύμβαση αυτή, δικαιώματα και υποχρεώσεις, τόσο γι' αυτούς που την υπογράφουν, όσο και γι' αυτούς που δεν την υπογράφουν.
Έτσι η Τουρκία θορυβημένη, πως η Ελλάς θα επεκτείνει από τα 6 ν.μ για τα νησιά του Αιγαίου μας, στα 12, εφαρμόζοντας τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, το 1995 πέρασε από την Εθνοσυνέλευσή της τον επιθετικό κατά της Ελλάδος όρο: Casus Belli (Αφορμή Πολέμου), σε περίπτωση που η Ελλάς προχωρήσει σε αυτήν την αύξηση.
Για τον λόγο αυτό μέχρι σήμερα καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να προβεί στην αύξηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων που απορρέουν από Διεθνή Σύμβαση, όταν μάλιστα, ιδιαίτερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη το “παίζει” θεματοφύλακας του Διεθνούς Δικαίου.
Κωνσταντίνος Γρίβας: Γεωπολιτική δολοφονία η μη άσκηση του δικαιώματος εθνικής κυριαρχίας...
Πριν όμως προχωρήσω στην περαιτέρω ανάλυσή μου, καλό και χρήσιμο θα ήταν να σας θυμίσω, τι μου είχε αναφέρει στις 18 Ιουλίου 2022 ο Κωνσταντίνος Γρίβας, εκλεγμένος Αναπληρωτής Καθηγητής στην Στρατιωτική Σχολή Ευέλπιδων, όπου διδάσκει το μάθημα της “Διεθνούς Γεωγραφίας και Συστημικής Γεωπολιτικής Ανάλυσης των Σύγχρονων Οπλικών Τεχνολογιών” σε συνέντευξη που μου παραχωρούσε και η οποία αποδεικνύεται πολύ σημαντική και εξόχως επίκαιρη. Ο Κωνσταντίνος Γρίβας επίσης διδάσκει “Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή” στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως επισκέπτης καθηγητής και διαλέκτης διδάσκει στη Σχολή Εθνικής Άμυνας και στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, καθώς και στη Σχολή Διοίκησης και Επιτελών της Πολεμικής Αεροπορίας (ΣΔΙΕΠ). Έχει εργαστεί ως υπεύθυνος του ερευνητικού τομέα για νέες αμυντικές τεχνολογίες στο Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Όλη τη συνέντευξη μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο συνημμένο λινκ.
Παρακάτω όμως θα σας αναφέρω τι απάντησε στην ερώτησή μου:
Η Τουρκία εξακολουθεί και έχει σε ισχύ το casus belli και απαιτεί την αποστρατικοποίηση των νησιών μας. Από την άλλη πλευρά η ελληνική κυβέρνηση αποστρατικοποιεί μερικώς τα νησιά μας, αφού ο οπλισμός προς την Ουκρανία από εκεί μεταφέρεται. Η ελληνική κυβέρνηση επικαλείται συνεχώς το Διεθνές Δίκαιο και όμως δεν αυξάνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ. Ποια είναι η άποψή σας;
Απάντηση
Η Τουρκία αντιμετωπίζει την Ελλάδα ωσάν τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου να μην υπήρχαν. Αντιμετωπίζει το Αιγαίο σαν να ήταν άδειος από νησιά. Αρνείται δηλαδή την ύπαρξη των ελληνικών νησιών και αυτό σημαίνει ότι αρνείται την ύπαρξη της Ελλάδας ως κρατική οντότητα. Αυτό προκύπτει από το ότι η Τουρκία αρνείται στα ελληνικά νησιά την ύπαρξη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Δεν υποστηρίζει ότι η Ελλάδα διεκδικεί για τα νησιά της μεγαλύτερη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα από αυτήν που δικαιούνται ώστε να τίθεται θέμα συζήτησης και πιθανού συμβιβασμού. Αντιθέτως, λέει ξεκάθαρα ότι δεν έχουν κανένα σχετικό δικαίωμα. Επίσης, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη που δεν θα μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζει την Ελλάδα όχι ως κανονική χώρα αλλά ως κάτι λιγότερο. Η Ελλάδα, δυστυχώς, συνεργάζεται σε αυτήν την σταδιακή γεωπολιτική δολοφονία της μη ασκώντας την εθνική της κυριαρχία. Για αυτό επιμένω ότι είναι κρισιμότατης σημασίας η άμεση επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, που θα αδρανοποιούσε εν πολλοίς τις αξιώσεις της Τουρκίας και θα έθετε ένα θεμέλιο σταθερότητας στο Αιγαίο. Και θα αδρανοποιούσε και το casus belli γιατί πολύ δύσκολα η Τουρκία θα έπαιρνε το ρίσκο να προχωρήσει σε πολεμική αναμέτρηση με την Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι σε αυτήν την περίπτωση οι πιθανότητες θα ήταν εναντίον της. Σε κάθε περίπτωση οποιαδήποτε χώρα, αν θέλει να χαρακτηρίζεται ως τέτοια και όχι ως προτεκτοράτο ή χώρος, θα πρέπει να είναι έτοιμη να υπερασπίσει την εθνική της κυριαρχία και ακριβώς περί αυτού μιλάμε.
Λόγια, λόγια, λόγια, από την ελληνική κυβέρνηση…
Στις ημέρες αυτής της κυβέρνησης ο Τούρκος δικτάτορας Ρ. Τ. Ερντογάν συνεχίζει να κλιμακώνει επικίνδυνα τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, ανακοινώνοντας έρευνες σε θαλάσσια οικόπεδα τα οποία βρίσκονται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κρήτης. Αυτές οι ωμές και επικίνδυνες κινήσεις από την πλευρά της Τουρκίας θέτουν σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή και βέβαια γίνονται με ορμητήριο την Τουρκολιβυκή Συμφωνία θαλασσίων ζωνών, που συνήψε η Τουρκία με την Κυβέρνηση της Τριπόλεως. Μια Συμφωνία που η Ελλάδα ισχυρίζεται πως είναι παράνομη – κι έτσι είναι – αλλά δεν κάνει απολύτως τίποτε για την προσβάλλει ουσιαστικά. Αφού δεν ανακοινώνει η κυβέρνησή μας ΑΟΖ στην περιοχή και ακολούθως να την συνυπογράψει με την Κύπρο και την Αίγυπτο.
Βέβαια ο κ. Μητσοτάκης στις προγραμματικές δηλώσεις του στη Βουλή τον περασμένο Ιούλιο δεν είχε θέσει ως προτεραιότητα της κυβέρνησής του την ανακήρυξη ΑΟΖ. Ωστόσο μετά τις κλιμακούμενες επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας και κυρίως μετά την ανακήρυξη ΑΟΖ της Τουρκίας με την Κυβέρνηση της Τριπόλεως του Φαγέντ αλ Σάρατζ, πιστεύαμε ότι θα άλλαζε πλεύση σε αυτό το εθνικό για την Ελλάδα ζήτημα.
Ωστόσο, σε αυτήν την συνεχιζόμενη κλιμάκωση της έντασης από την πλευρά της Τουρκίας, η ελληνική κυβέρνηση απαντά με διαβήματα, που η Τουρκία τα πετάει στον κάλαθο των αχρήστων. Ένα από αυτά επιδόθηκε, με αφορμή τις δημοσιευμένες από την τουρκική πλευρά αιτήσεις αδειών για θαλάσσιες έρευνες σε περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα από το Υπουργείο μας των Εξωτερικών. Η κατάληξη και αυτού του ελληνικού διαβήματος ήταν στον τουρκικό κάλαθο των αχρήστων. Και εμείς βαυκαλιζόμαστε με τις δηλώσεις του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια, ο οποίος δηλώνει σε μια ακόμη συνέντευξή του, αναφερόμενος στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, πως είναι μονομερές, αναφαίρετο και μη διαπραγματεύσιμο δικαίωμα της χώρας μας η αύξηση, αφού απορρέει από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS):
«Είναι ένα δικαίωμα που υφίσταται εσαεί και επαφίεται στην εκάστοτε κυβέρνηση να κρίνει πότε, που και πως θα το ασκήσει, με αποκλειστικό γνώμονα την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος. Η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο ως προς τη διάρκεια και την έντασή του κρεσέντο αμφισβητήσεων και προκλήσεων, το οποίο πόρρω απέχει από κάθε έννοια καλής γειτονίας. Αντιπαρατάσσουμε με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα την τεκμηριωμένη παράθεση επιχειρημάτων, τα οποία εδράζονται στο Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας».
Αναβαθμίζει το Casus Belli η Τουρκία κι ημείς άδομεν…
Όταν η Τουρκία μετά τις νέες δηλώσεις του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια, περί σταδιακής επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια με βάση το Διεθνές Δίκαιο, κλιμακώνει περαιτέρω την ένταση στην περιοχή, αυξάνοντας το Casus Belli, πέραν των νησιών μας στο Αιγαίο Πέλαγος που βρίσκονται απέναντι από τα Μικρασιατικά παράλια και για την Κρήτη, που βρίσκεται μακριά από τις τουρκικές ακτές.
Έτσι είναι η πρώτη φορά που οι απαιτήσεις της Τουρκίας αυξάνονται μέσω των δηλώσεων του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Δηλαδή επί της ουσίας, στην περίπτωση αυτή, έχουμε μια νέα αναβάθμιση του Casus Belli. Και εάν αυτή η επέκταση των θαλασσίων ζωνών εκ μέρους της Ελλάδος είναι κόκκινη γραμμή και αφορμή πολέμου για την Τουρκία, η Ελλάς πρέπει για άλλη μια φορά “να κάτσει στ΄ αυγά της”;
Όταν μάλιστα ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αποστρατικοποιεί μερικώς τα νησιά του Αιγαίου μας, αποστέλλοντας βαρύ τους οπλισμό στην Ουκρανία, επειδή τάχατες βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας;
Πιο δουλικός, πεθαίνεις…
Ενώ λοιπόν όλα αυτά συμβαίνουν με την τουρκοδειλία και την τουρκοφοβία της ελληνικής κυβέρνησης, συλλαμβάνεται για άλλη μια φορά ο Έλληνας Πρωθυπουργός, εξόχως επικίνδυνος για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Αφού προχθές κάλεσε στο Μαξίμου τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα Μπουράκ Οζούργκεργκιν, προκειμένου να τον αποχαιρετίσει μετά από τα τέσσερα χρόνια της παραμονής του στην Ελλάδα.
Αφήνοντας ως “κληρονομιά” στον Κυριάκο Μητσοτάκη ο Τούρκος διπλωμάτης την αμετροεπή, θρασύτατη και επιθετική ρητορική του κατά του ελληνισμού. Αφού δεν ήταν ούτε μια, ούτε δυο οι φορές που προκλητικά εξυμνούσε τον σφαγέα των Ελλήνων Κεμάλ Ατατούρκ. Επαινώντας την βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο και ταυτόχρονα κατηγορώντας τος Ελληνοκυπρίους πως παραβιάζουν τα εκεί τουρκικά δικαιώματα, του στρατού κατοχής. Του διπλωμάτη κατάφορα μας έχει πετάξει στα μούτρα, τη μη ύπαρξη δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο, αφού είναι και αυτός θιασώτης της ψευδεπίγραφης “γαλάζιας πατρίδας” του Ρ. Τ. Ερντογάν.
Κι ενώ η τουρκική πρεσβεία ανέδειξε με διθυράμβους αυτήν την νέα δουλική στάση του Έλληνα Πρωθυπουργού, με ανακοίνωσή του το πρωθυπουργικό γραφείο του κ. Μητσοτάκη, ευχαριστούσε τον Τούρκο διπλωμάτη “για τις προσπάθειες που κατέβαλε κατά την διάρκεια της θητείας του για τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων”.
Ήμαρτον Κύριε, πόσο πιο χαμηλά θα πέσουμε;
Όταν στα τόσα χρόνια που στο καθεστώς της Τουρκίας προεδρεύει ο Τούρκος Σουλτάνος Ερντογάν, ουδέποτε κάλεσε Έλληνα διπλωμάτη στο Σαράϊ του για να τον αποχαιρετίσει.
Άραγε που εξυπηρετούσε, που αποσκοπούσε αυτή η πρωθυπουργική αβρότητα;
Μήπως, λέω μήπως, είναι άλλο ένα πονηρό κλείσιμο του ματιού προς τον οικογενειακό φίλο της Οικογένειας Μητσοτάκη – Μπακογιάννη για την μελλοντική συνδιαχείριση, συνεκμετάλλευση, συνιδιοκτησία του ορυκτού μας πλούτου στο Αιγαίο μας;
H Διάσκεψη για το Δίκαιο της Θάλασσας, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών (UNCLOS 1982) κατέληξε το 1982 στο Montego Bay σε ένα ενιαίο και συνεκτικό νομικό πλαίσιο που θέτει κανόνες στην χρήση των θαλασσών και ωκεανών, για όλα τα συναφή θέματα που αφορούν τον ωκεάνιο πλούτο, το περιβάλλον και την ορθολογική διαχείρισή τους θεωρώντας ότι τα σχετικά με τις θάλασσες προβλήματα είναι αλληλεξαρτώμενα και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με μία ολιστική αντίληψη.
Η ημερομηνία υπογραφής αυτής της Διεθνούς Σύμβασης ήταν η 1η Δεκεμβρίου 1982, στο Montego Bay, όπως ανέφερα παραπάνω, της Ιαμαϊκής. Τέθηκε δε σε εφαρμογή στις 16 Ιανουαρίου 1994.
Συμβαλλόμενα μέρη ήταν 156 κράτη. Η Τουρκία ήταν ένα από τα 5 κράτη που δεν την ψήφισαν.
Ωστόσο σύμφωνα µε ειδικούς επί του Διεθνούς Δικαίου, δημιουργούνται, µε τη Σύμβαση αυτή, δικαιώματα και υποχρεώσεις, τόσο γι' αυτούς που την υπογράφουν, όσο και γι' αυτούς που δεν την υπογράφουν.
Έτσι η Τουρκία θορυβημένη, πως η Ελλάς θα επεκτείνει από τα 6 ν.μ για τα νησιά του Αιγαίου μας, στα 12, εφαρμόζοντας τη Σύμβαση του Δικαίου της Θάλασσας, το 1995 πέρασε από την Εθνοσυνέλευσή της τον επιθετικό κατά της Ελλάδος όρο: Casus Belli (Αφορμή Πολέμου), σε περίπτωση που η Ελλάς προχωρήσει σε αυτήν την αύξηση.
Για τον λόγο αυτό μέχρι σήμερα καμιά ελληνική κυβέρνηση δεν τόλμησε να προβεί στην αύξηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων που απορρέουν από Διεθνή Σύμβαση, όταν μάλιστα, ιδιαίτερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη το “παίζει” θεματοφύλακας του Διεθνούς Δικαίου.
Κωνσταντίνος Γρίβας: Γεωπολιτική δολοφονία η μη άσκηση του δικαιώματος εθνικής κυριαρχίας...
Πριν όμως προχωρήσω στην περαιτέρω ανάλυσή μου, καλό και χρήσιμο θα ήταν να σας θυμίσω, τι μου είχε αναφέρει στις 18 Ιουλίου 2022 ο Κωνσταντίνος Γρίβας, εκλεγμένος Αναπληρωτής Καθηγητής στην Στρατιωτική Σχολή Ευέλπιδων, όπου διδάσκει το μάθημα της “Διεθνούς Γεωγραφίας και Συστημικής Γεωπολιτικής Ανάλυσης των Σύγχρονων Οπλικών Τεχνολογιών” σε συνέντευξη που μου παραχωρούσε και η οποία αποδεικνύεται πολύ σημαντική και εξόχως επίκαιρη. Ο Κωνσταντίνος Γρίβας επίσης διδάσκει “Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή” στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ως επισκέπτης καθηγητής και διαλέκτης διδάσκει στη Σχολή Εθνικής Άμυνας και στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, καθώς και στη Σχολή Διοίκησης και Επιτελών της Πολεμικής Αεροπορίας (ΣΔΙΕΠ). Έχει εργαστεί ως υπεύθυνος του ερευνητικού τομέα για νέες αμυντικές τεχνολογίες στο Ινστιτούτο Αμυντικών Αναλύσεων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Όλη τη συνέντευξη μπορείτε να την παρακολουθήσετε στο συνημμένο λινκ.
Παρακάτω όμως θα σας αναφέρω τι απάντησε στην ερώτησή μου:
Η Τουρκία εξακολουθεί και έχει σε ισχύ το casus belli και απαιτεί την αποστρατικοποίηση των νησιών μας. Από την άλλη πλευρά η ελληνική κυβέρνηση αποστρατικοποιεί μερικώς τα νησιά μας, αφού ο οπλισμός προς την Ουκρανία από εκεί μεταφέρεται. Η ελληνική κυβέρνηση επικαλείται συνεχώς το Διεθνές Δίκαιο και όμως δεν αυξάνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ. Ποια είναι η άποψή σας;
Απάντηση
Η Τουρκία αντιμετωπίζει την Ελλάδα ωσάν τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου να μην υπήρχαν. Αντιμετωπίζει το Αιγαίο σαν να ήταν άδειος από νησιά. Αρνείται δηλαδή την ύπαρξη των ελληνικών νησιών και αυτό σημαίνει ότι αρνείται την ύπαρξη της Ελλάδας ως κρατική οντότητα. Αυτό προκύπτει από το ότι η Τουρκία αρνείται στα ελληνικά νησιά την ύπαρξη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας. Δεν υποστηρίζει ότι η Ελλάδα διεκδικεί για τα νησιά της μεγαλύτερη ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα από αυτήν που δικαιούνται ώστε να τίθεται θέμα συζήτησης και πιθανού συμβιβασμού. Αντιθέτως, λέει ξεκάθαρα ότι δεν έχουν κανένα σχετικό δικαίωμα. Επίσης, υποστηρίζει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη που δεν θα μπορεί να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα δώδεκα ναυτικά μίλια. Αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζει την Ελλάδα όχι ως κανονική χώρα αλλά ως κάτι λιγότερο. Η Ελλάδα, δυστυχώς, συνεργάζεται σε αυτήν την σταδιακή γεωπολιτική δολοφονία της μη ασκώντας την εθνική της κυριαρχία. Για αυτό επιμένω ότι είναι κρισιμότατης σημασίας η άμεση επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, που θα αδρανοποιούσε εν πολλοίς τις αξιώσεις της Τουρκίας και θα έθετε ένα θεμέλιο σταθερότητας στο Αιγαίο. Και θα αδρανοποιούσε και το casus belli γιατί πολύ δύσκολα η Τουρκία θα έπαιρνε το ρίσκο να προχωρήσει σε πολεμική αναμέτρηση με την Ελλάδα, γνωρίζοντας ότι σε αυτήν την περίπτωση οι πιθανότητες θα ήταν εναντίον της. Σε κάθε περίπτωση οποιαδήποτε χώρα, αν θέλει να χαρακτηρίζεται ως τέτοια και όχι ως προτεκτοράτο ή χώρος, θα πρέπει να είναι έτοιμη να υπερασπίσει την εθνική της κυριαρχία και ακριβώς περί αυτού μιλάμε.
Λόγια, λόγια, λόγια, από την ελληνική κυβέρνηση…
Στις ημέρες αυτής της κυβέρνησης ο Τούρκος δικτάτορας Ρ. Τ. Ερντογάν συνεχίζει να κλιμακώνει επικίνδυνα τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, ανακοινώνοντας έρευνες σε θαλάσσια οικόπεδα τα οποία βρίσκονται στα ελληνικά χωρικά ύδατα, της Ρόδου, της Καρπάθου και της Κρήτης. Αυτές οι ωμές και επικίνδυνες κινήσεις από την πλευρά της Τουρκίας θέτουν σε κίνδυνο την ειρήνη στην περιοχή και βέβαια γίνονται με ορμητήριο την Τουρκολιβυκή Συμφωνία θαλασσίων ζωνών, που συνήψε η Τουρκία με την Κυβέρνηση της Τριπόλεως. Μια Συμφωνία που η Ελλάδα ισχυρίζεται πως είναι παράνομη – κι έτσι είναι – αλλά δεν κάνει απολύτως τίποτε για την προσβάλλει ουσιαστικά. Αφού δεν ανακοινώνει η κυβέρνησή μας ΑΟΖ στην περιοχή και ακολούθως να την συνυπογράψει με την Κύπρο και την Αίγυπτο.
Βέβαια ο κ. Μητσοτάκης στις προγραμματικές δηλώσεις του στη Βουλή τον περασμένο Ιούλιο δεν είχε θέσει ως προτεραιότητα της κυβέρνησής του την ανακήρυξη ΑΟΖ. Ωστόσο μετά τις κλιμακούμενες επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας και κυρίως μετά την ανακήρυξη ΑΟΖ της Τουρκίας με την Κυβέρνηση της Τριπόλεως του Φαγέντ αλ Σάρατζ, πιστεύαμε ότι θα άλλαζε πλεύση σε αυτό το εθνικό για την Ελλάδα ζήτημα.
Ωστόσο, σε αυτήν την συνεχιζόμενη κλιμάκωση της έντασης από την πλευρά της Τουρκίας, η ελληνική κυβέρνηση απαντά με διαβήματα, που η Τουρκία τα πετάει στον κάλαθο των αχρήστων. Ένα από αυτά επιδόθηκε, με αφορμή τις δημοσιευμένες από την τουρκική πλευρά αιτήσεις αδειών για θαλάσσιες έρευνες σε περιοχές της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, στον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα από το Υπουργείο μας των Εξωτερικών. Η κατάληξη και αυτού του ελληνικού διαβήματος ήταν στον τουρκικό κάλαθο των αχρήστων. Και εμείς βαυκαλιζόμαστε με τις δηλώσεις του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια, ο οποίος δηλώνει σε μια ακόμη συνέντευξή του, αναφερόμενος στην επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, πως είναι μονομερές, αναφαίρετο και μη διαπραγματεύσιμο δικαίωμα της χώρας μας η αύξηση, αφού απορρέει από τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS):
«Είναι ένα δικαίωμα που υφίσταται εσαεί και επαφίεται στην εκάστοτε κυβέρνηση να κρίνει πότε, που και πως θα το ασκήσει, με αποκλειστικό γνώμονα την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος. Η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρωτόγνωρο ως προς τη διάρκεια και την έντασή του κρεσέντο αμφισβητήσεων και προκλήσεων, το οποίο πόρρω απέχει από κάθε έννοια καλής γειτονίας. Αντιπαρατάσσουμε με ψυχραιμία και αποφασιστικότητα την τεκμηριωμένη παράθεση επιχειρημάτων, τα οποία εδράζονται στο Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας».
Αναβαθμίζει το Casus Belli η Τουρκία κι ημείς άδομεν…
Όταν η Τουρκία μετά τις νέες δηλώσεις του ΥΠΕΞ Νίκου Δένδια, περί σταδιακής επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια με βάση το Διεθνές Δίκαιο, κλιμακώνει περαιτέρω την ένταση στην περιοχή, αυξάνοντας το Casus Belli, πέραν των νησιών μας στο Αιγαίο Πέλαγος που βρίσκονται απέναντι από τα Μικρασιατικά παράλια και για την Κρήτη, που βρίσκεται μακριά από τις τουρκικές ακτές.
Έτσι είναι η πρώτη φορά που οι απαιτήσεις της Τουρκίας αυξάνονται μέσω των δηλώσεων του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου.
Δηλαδή επί της ουσίας, στην περίπτωση αυτή, έχουμε μια νέα αναβάθμιση του Casus Belli. Και εάν αυτή η επέκταση των θαλασσίων ζωνών εκ μέρους της Ελλάδος είναι κόκκινη γραμμή και αφορμή πολέμου για την Τουρκία, η Ελλάς πρέπει για άλλη μια φορά “να κάτσει στ΄ αυγά της”;
Όταν μάλιστα ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αποστρατικοποιεί μερικώς τα νησιά του Αιγαίου μας, αποστέλλοντας βαρύ τους οπλισμό στην Ουκρανία, επειδή τάχατες βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας;
Πιο δουλικός, πεθαίνεις…
Ενώ λοιπόν όλα αυτά συμβαίνουν με την τουρκοδειλία και την τουρκοφοβία της ελληνικής κυβέρνησης, συλλαμβάνεται για άλλη μια φορά ο Έλληνας Πρωθυπουργός, εξόχως επικίνδυνος για τα εθνικά μας συμφέροντα.
Αφού προχθές κάλεσε στο Μαξίμου τον Τούρκο πρέσβη στην Αθήνα Μπουράκ Οζούργκεργκιν, προκειμένου να τον αποχαιρετίσει μετά από τα τέσσερα χρόνια της παραμονής του στην Ελλάδα.
Αφήνοντας ως “κληρονομιά” στον Κυριάκο Μητσοτάκη ο Τούρκος διπλωμάτης την αμετροεπή, θρασύτατη και επιθετική ρητορική του κατά του ελληνισμού. Αφού δεν ήταν ούτε μια, ούτε δυο οι φορές που προκλητικά εξυμνούσε τον σφαγέα των Ελλήνων Κεμάλ Ατατούρκ. Επαινώντας την βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο και ταυτόχρονα κατηγορώντας τος Ελληνοκυπρίους πως παραβιάζουν τα εκεί τουρκικά δικαιώματα, του στρατού κατοχής. Του διπλωμάτη κατάφορα μας έχει πετάξει στα μούτρα, τη μη ύπαρξη δικαιωμάτων μας στο Αιγαίο, αφού είναι και αυτός θιασώτης της ψευδεπίγραφης “γαλάζιας πατρίδας” του Ρ. Τ. Ερντογάν.
Κι ενώ η τουρκική πρεσβεία ανέδειξε με διθυράμβους αυτήν την νέα δουλική στάση του Έλληνα Πρωθυπουργού, με ανακοίνωσή του το πρωθυπουργικό γραφείο του κ. Μητσοτάκη, ευχαριστούσε τον Τούρκο διπλωμάτη “για τις προσπάθειες που κατέβαλε κατά την διάρκεια της θητείας του για τη βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων”.
Ήμαρτον Κύριε, πόσο πιο χαμηλά θα πέσουμε;
Όταν στα τόσα χρόνια που στο καθεστώς της Τουρκίας προεδρεύει ο Τούρκος Σουλτάνος Ερντογάν, ουδέποτε κάλεσε Έλληνα διπλωμάτη στο Σαράϊ του για να τον αποχαιρετίσει.
Άραγε που εξυπηρετούσε, που αποσκοπούσε αυτή η πρωθυπουργική αβρότητα;
Μήπως, λέω μήπως, είναι άλλο ένα πονηρό κλείσιμο του ματιού προς τον οικογενειακό φίλο της Οικογένειας Μητσοτάκη – Μπακογιάννη για την μελλοντική συνδιαχείριση, συνεκμετάλλευση, συνιδιοκτησία του ορυκτού μας πλούτου στο Αιγαίο μας;
Αχ βρε Παμμέγιστε Θεόδωρε Κολοκοτρώνη, που έλεγες πως:
«Όταν στον Τούρκο δείξεις τα πισινά σου, αυτός θα σου δείξει τα μπροστινά του».
Ας βρεθεί κάποια στιγμή Έλληνας Πρωθυπουργός, που θα δείξει τα μπροστινά μας στον βάρβαρο Τούρκο.