 |
| mod.go.jp |
Του Τιμούρ Φομένκο, πολιτικού αναλυτή - rt.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Fumio Kishida ξεκίνησε το 2023 με μια περιοδεία στις χώρες της G7, έχοντας επισκεφθεί τη Γαλλία, την Ιταλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τις ΗΠΑ και τον Καναδά. Κατέχοντας την Προεδρία της ομάδας με επίκεντρο τις ΗΠΑ για φέτος, ο Kishida θα φιλοξενήσει τη σύνοδο κορυφής στη Χιροσίμα το Μάιο.
Ενώ πολλά από τα ταξίδια του επικεντρώθηκαν στην προετοιμασία του εδάφους για τη σύνοδο κορυφής, ο Kishida υπέγραψε κυρίως πολλές αμυντικές συμφωνίες στην πορεία, δείχνοντας πώς η επίσκεψη συνδέεται με την υπέρτατη φιλοδοξία της Ιαπωνίας αυτή την στιγμή: Επανεξοπλισμός.
Από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η στρατιωτική ισχύς της Ιαπωνίας περιορίστηκε από το σύνταγμά της να είναι αυστηρά αμυντική. Η χώρα παραιτήθηκε από το δικαίωμα επίλυσης διαφορών μέσω ένοπλων συγκρούσεων και απέκλεισε το ενδεχόμενο να έχει στρατό ή να διεξάγει πόλεμο στο εξωτερικό. Αυτό δημιούργησε περιορισμούς στις αμυντικές δαπάνες, αλλά έκανε επίσης την Ιαπωνία να εξαρτάται από τις Ηνωμένες Πολιτείες για την ασφάλειά της. Ωστόσο, τώρα αυτοί οι περιορισμοί είναι σχεδόν ανενεργοί, ακόμα κι αν εξακολουθούν να υπάρχουν στα χαρτιά. Το Τόκιο διαθέτει τις καλά εξοπλισμένες Δυνάμεις Αυτοάμυνας της Ιαπωνίας, ουσιαστικά ένα μόνιμο αμυντικό στρατό, και πρόσφατα δεσμεύτηκε να διπλασιάσει τις αμυντικές του δαπάνες έως το 2027 και να επιτύχει τις ικανότητες «δεύτερου χτυπήματος» με το βλέμμα τόσο στην Κίνα όσο και στη Βόρεια Κορέα, προωθώντας περιφερειακή κούρσα εξοπλισμών.
Το 2022, ο πρώην πρωθυπουργός Σίνζο Άμπε δολοφονήθηκε. Οι ιδέες του για τον ιαπωνικό στρατιωτικό ρεβιζιονισμό παρέμειναν. Το κλίμα γεωπολιτικού ανταγωνισμού σε σχέση με την άνοδο του πυρηνικού πυραυλικού προγράμματος της Κίνας και της Βόρειας Κορέας έχει χρησιμεύσει ως πλατφόρμα για την Ιαπωνία για να τερματίσει ουσιαστικά την ειρηνιστική εποχή της. Αυτές οι αλλαγές επέτρεψαν στο εθνικιστικό Φιλελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (LDP), παρά τα δυσμενή οικονομικά αποτελέσματα για δεκαετίες, να παραμείνει διαρκώς στην εξουσία μεταξύ των βασικών συνασπισμών του και έτσι να επιβάλει αυτόν τον αναθεωρητισμό, παρά την αντίθεση ορισμένων μελών του ιαπωνικού κοινού.
Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούσαν πάντα την Ιαπωνία ως το προπύργιο της προβολής ισχύος τους στην Ασία, μια θέση που εδραίωσε κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας, τώρα επιτρέπουν στην Ιαπωνία να «ξεφύγει από το λουρί» των μεταπολεμικών στρατιωτικών περιορισμών της, ελπίζοντας πως θα βοήθεια στον περιορισμό της Κίνας. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει καθιερώσει μια στρατηγική για τη δημιουργία συνασπισμών με στόχο το Πεκίνο, όπως για παράδειγμα το Quad και το AUKUS. Οι ΗΠΑ στοχεύουν να αντιμετωπίσουν την άνοδο της Κίνας παρέχοντας στους συμμάχους εκτεταμένες στρατιωτικές δυνατότητες και ικανότητα που δεν είχαν προηγουμένως. Όπως, για παράδειγμα, το να επιτραπεί στην Αυστραλία να αποκτήσει πυρηνικά υποβρύχια μέσω του AUKUS ή, σε αυτή την περίπτωση, να δώσει περιθώρια στην Ιαπωνία να επεκτείνει τη στρατιωτική της εμβέλεια, όπως η κατασκευή νέων αεροπορικών βάσεων στην Οκινάουα.
Με αυτόν τον τρόπο, η Ουάσιγκτον κατανοεί όλο και περισσότερο την Ιαπωνία ως ένα κρίσιμο πλεονέκτημα σε ένα ενδεχόμενο που σχετίζεται με την Ταϊβάν με την Κίνα, με το ιαπωνικό έδαφος να βρίσκεται ουσιαστικά 100 χιλιόμετρα περίπου ανατολικά του ίδιου του νησιού. Έτσι, η Ιαπωνία αναγνωρίζει τώρα το νησί ως μια κρίσιμη μεταβλητή στη δική της αμυντική πολιτική, γιατί εάν η Ταϊβάν περιέλθει στην ηπειρωτική κυριαρχία, η Ιαπωνία θα «τσακιστεί» στρατιωτικά από την Κίνα, η οποία στη συνέχεια θα αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων στην Ασία έναντι των ΗΠΑ. Τώρα κατασκευάζεται μονάδα πυραύλων σε ένα ιαπωνικό νησί κοντά στην ίδια την Ταϊβάν. Ενώ το Τόκιο δεν αναγνωρίζει επίσημα την ανεξαρτησία της Ταϊβάν και διατηρεί μια στρατηγική ασάφεια για το θέμα, οι πολύ στενές σχέσεις του με τις ΗΠΑ και το γεγονός πως το σύνταγμά του τροποποιήθηκε το 2014 για να επιτρέψει στρατιωτική δράση για την υπεράσπιση των συμμάχων αυξάνουν την πιθανότητα η Ιαπωνία να παρέμβει άμεσα σε μια σύγκρουση στην Ταϊβάν.
Αυτό που είναι αξιοσημείωτο είναι πώς η Ιαπωνία δεν στρέφεται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες για τον δικό της στρατιωτικό επεκτατισμό, αλλά και σε άλλες χώρες. Αυτό περιλαμβάνει βαθύτερες σχέσεις με το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά και την Αυστραλία, μεταξύ άλλων. Για παράδειγμα, η Ιαπωνία θα κατασκευάσει ένα «μαχητικό αεροσκάφος επόμενης γενιάς» με το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ιταλία που θα περιλαμβάνει τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης. Ενώ είναι σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πιέζουν τους συμμάχους τους να συνεργαστούν για να προσπαθήσουν να συγκρατήσουν την Κίνα, από την άλλη πλευρά, τέτοιες κινήσεις καθορίζουν επίσης πώς η Ιαπωνία προσπαθεί να επιβεβαιώσει ξανά τη δική της στρατηγική ανεξαρτησία με σκοπό να εδραιωθεί ξανά ως στρατιωτική εξουσία από μόνη της, κάτι που δεν έχει επιχειρήσει από τη δεκαετία του 1940.
Όλα αυτά όμως φέρνουν μια νέα δυναμική κινδύνου στην Ασία. Πρώτα απ 'όλα, στη γεωγραφική περιοχή της βορειοανατολικής Ασίας, η Ρωσία και η Κίνα βλέπουν και τις δύο την Ιαπωνία ως πιθανό στρατιωτικό αντίπαλο και πιθανότατα θα ευθυγραμμιστούν περισσότερο σε σχέση με αυτή τη δυναμική. Δεύτερον, ο μιλιταρισμός της Ιαπωνίας κλιμακώνει μια ήδη τεταμένη κατάσταση με τη Βόρεια Κορέα, η οποία, αντιμετωπίζοντας ένα ισχυρότερο Τόκιο, έχει κίνητρο να αυξήσει τις πυρηνικές και βαλλιστικές της ικανότητες, βρίσκοντας μεγαλύτερη δικαιολογία να το κάνει. Τρίτον, το αίσθημα του αντι-ιαπωνικού εθνικισμού στην Κίνα θα αυξηθεί, πράγμα που σημαίνει πως οι εντάσεις μεταξύ των δύο θα αυξηθούν. Και, τέλος, παρά τον κοινό σύμμαχο στις Ηνωμένες Πολιτείες, τι θα κάνει η Νότια Κορέα απέναντι σε μια ολοένα ισχυρότερη Ιαπωνία; Μπορεί να αισθάνεται στρατιωτικά κυριαρχούμενη ή απομονωμένη, γεγονός που θα αναγκάσει επίσης τη χώρα να οπλιστεί περαιτέρω εν μέσω πολλών προκλήσεων. Ως εκ τούτου, ο επανεξοπλισμός της Ιαπωνίας θα έχει μια τεράστια αποσταθεροποιητική επίδραση στην Ασία και είναι κάτι που η Ουάσιγκτον με χαρά βλέπει να συμβαίνει προκειμένου να διατηρήσει την επιρροή της στην περιοχή.