Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών νικώντας τη βρετανική αυτοκρατορική δύναμη ακολούθησε την ανάληψη του ελέγχου, κατά καιρούς με δύναμη, της γης από τον Ατλαντικό μέχρι τον Ειρηνικό. Ω ναι, νικήσαμε το Μεξικό το 1848 και διεκδικήσαμε τα πρώην εδάφη του Μεξικού ως δικά μας. Η άποψή μου είναι πως σε καμία στιγμή από τον Εμφύλιο Πόλεμο η Αμερική δε χρειάστηκε να αποκρούσει μια ξένη στρατιωτική εισβολή. Προστατευμένοι από τους ωκεανούς και τους αδύναμους γείτονες στο νότο και τον βορρά (δηλαδή, το Μεξικό και τον Καναδά), οι Αμερικανοί δεν είχαν ποτέ την εμπειρία ξένων εισβολέων να σπέρνουν τον όλεθρο. Εντάξει, υπήρχε ο Pancho Villa, αλλά εξαπέλυσε μόνο μερικές ασήμαντες επιδρομές στα σύνορα και οι Ηνωμένες Πολιτείες αρνήθηκαν να εισβάλουν στο Μεξικό ως αντίποινα.
Χωρίς εχθρούς ικανούς να εισβάλουν στην Αμερική, αναπτύξαμε ένα είδος μεσσιανικού συμπλέγματος. Πήγαμε στην Ευρώπη προς το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου για να «σώσουμε την Ευρώπη». Ακολούθησε η σωτηρία της Ευρώπης από τους Ναζί (τουλάχιστον αυτή είναι η αφήγηση που διδάσκεται στο δημοτικό και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση). Ποτέ δεν είδαμε τους εαυτούς μας ως αυτοκρατορικούς εισβολείς. Απλώς πηγαίναμε «εκεί» για να προσφέρουμε ελευθερία. Τουλάχιστον αυτό είπαμε στους εαυτούς μας. Ενώ πολλοί από τους λαούς της Κορέας, του Βιετνάμ, του Ιράκ, της Συρίας, της Λιβύης, του Αφγανιστάν και των Βαλκανίων θα παρακαλούσαν να διαφέρουν, η αμερικανική νοοτροπία στον απόηχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είναι ότι η χρήση της στρατιωτικής μας δύναμης σε ξένα θέατρα είχε έναν ευγενή σκοπό.
Οι αμερικανικές υπερπόντιες στρατιωτικές ιεραποστολικές περιπέτειες απαιτούσαν πάντα έναν κακό. Στο Βιετνάμ ήταν ο Διεθνής Κομμουνισμός. Στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και τη Συρία ήταν η διεθνής τρομοκρατία, με το Ιράν να αναφέρεται τακτικά ως ο κακός που έπρεπε να σταματήσει. Τώρα έχουμε ένα νέο, ανασυγκροτημένο κακό - τους Ρώσους.
Η Ρωσία, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, έχει μια μακρά και αιματηρή ιστορία στην απόκρουση των εισβολέων. Αυτό το γεγονός προκάλεσε το ρωσικό λαό να είναι αρκετά τσιμπημένος όταν έρχεται αντιμέτωπος με μια ξένη απειλή. Αντιμετώπισαν τον Ναπολέοντα, τον παραπάτησαν όταν δέχθηκαν επίθεση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, τους Βρετανούς και τους Γάλλους στον πόλεμο της Κριμαίας, και νίκησαν τους Ναζί. Πιο πρόσφατα, η Ρωσία κέρδισε τους ισλαμιστές αντάρτες στην Τσετσενία. Αυτή η ιστορία κάνει τη Ρωσία πολύ σοβαρή όταν πιστεύει πως απειλείται από ξένους εισβολείς.
Κάτι που με φέρνει στον τρέχοντα πόλεμο στην Ουκρανία. Το δυτικό μιμίδιο, που αγκαλιάστηκε πλήρως από το αμερικανικό κοινό, είναι ότι η Ρωσία είναι μια αρπαχτική αυτοκρατορική δύναμη που σκοπεύει να καταστρέψει την ελευθερία του ουκρανικού λαού. Η Ρωσία, από την πλευρά της, θεωρεί πως η Δύση σκοπεύει να καταστρέψει τη Ρωσική Ομοσπονδία. Διάολε, δεν είναι πεποίθηση, τα δυτικά έθνη έχουν μιλήσει ανοιχτά για την εξάλειψη του Πούτιν και τη διάσπαση της Ρωσίας σε πέντε ξεχωριστές χώρες.
Η επίθεση του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία έδειξε στον κόσμο ότι μια ανανεωμένη Ρωσία σημαίνει, αναγκαστικά, μια ιμπεριαλιστική Ρωσία. Και αναζωπύρωσε τις συζητήσεις για το εάν η Ρωσία πρέπει να «αποαποικιοποιηθεί» ή ίσως να «αποομοσπονδιοποιηθεί», για να θάψει τις ιμπεριαλιστικές της φιλοδοξίες και να υποτάξει την στρατιωτική της απειλή. Μια διάλυση της σημερινής Ρωσίας, παρόμοια με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, θεωρείται ως πιθανή, για ορισμένους ακόμη και το πιο επιθυμητό αποτέλεσμα μιας αποτυχημένης εισβολής στην Ουκρανία. Εκφράζεται λύπη για το γεγονός πως οι ΗΠΑ δεν το έθεσαν στόχο τη δεκαετία του 1990, όταν η μετασοβιετική Ρωσία βρισκόταν σε ερείπια και πάλευε να διατηρήσει μια, μικροσκοπική αποσχιστική περιοχή: την Τσετσενία.
https://www.washingtonpost.com/business/energy/is-breaking-up-russia-the-only-way-to-end-its-imperialism/2022/06/01/e1962c3e-e170-11ec-ae64- 6b23e5155b62_story.html
Ναι. Πρέπει να τερματίσουμε αυτόν το «ρωσικό ιμπεριαλισμό». Αυτό προέρχεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη που στην πραγματικότητα έχουν εμπλακεί σε αυτοκρατορικές κατακτήσεις και απόπειρες κατάκτησης. Παράξενο πράγμα. Η σύγχρονη Ρωσία δεν έχει καταλάβει ούτε έχει ελέγξει ούτε μια χώρα στη Λατινική Αμερική, την Αφρική ή την Ασία. Αυτή είναι η ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης.
Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη προσπαθούν να στείλουν περισσότερα όπλα και πυρομαχικά στην Ουκρανία, οι Ρώσοι πολιτικοί διατυπώνουν μια αυστηρή προειδοποίηση:
Μια «παγκόσμια τραγωδία» θα μπορούσε να επιφυλάσσεται για την ανθρωπότητα εάν η Δύση συνεχίσει να προμηθεύει όπλα στην Ουκρανία, προειδοποίησε ο πιο υψηλόβαθμος βουλευτής της Ρωσίας. Ο Vyacheslav Volodin, ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας, πρότεινε επίσης πως η Μόσχα θα μπορούσε να ανταποδώσει με ισχυρότερα όπλα, σε περίπτωση που απειληθεί το έδαφός της.
Την Κυριακή, ο Volodin έγραψε στο Telegram για να επισημάνει ότι εάν τα όπλα που παρέχονται από τις ΗΠΑ και τα άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ χρησιμοποιηθούν για «να χτυπήσουν αστικές πόλεις και για να προσπαθήσουν να καταλάβουν τα εδάφη μας, όπως απειλούν [να κάνουν]», η Μόσχα θα απαντούσε με «πιο ισχυρά όπλα».
Ο Ρώσος βουλευτής συνέχισε υποστηρίζοντας πως οι δυτικοί αξιωματούχοι θα πρέπει να γνωρίζουν την ευθύνη τους να αποτρέψουν ένα τέτοιο σενάριο.
«Λαμβάνοντας υπόψη την τεχνολογική υπεροχή των ρωσικών όπλων, οι ξένοι πολιτικοί που λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις πρέπει να καταλάβουν: αυτό θα μπορούσε να καταλήξει να είναι μια παγκόσμια τραγωδία που θα καταστρέψει τις χώρες τους», προειδοποίησε ο Volodin.
https://www.rt.com/news/570282-russian-parliament-chair-warns-west/
Φοβάμαι ότι πολλοί από τους συμπατριώτες μου το βλέπουν αυτό ως κενή υπερβολή εκ μέρους ενός ασήμαντου Ρώσου πολιτικού. Η εταιρική και πολιτική Αμερική συνεχίζει να προωθεί την πεποίθηση πως κάνουμε το σωστό προσπαθώντας να υπερασπιστούμε τη «δημοκρατία» στην Ουκρανία. Ωστόσο, αγνοούμε την επικράτηση της νεοναζιστικής ιδεολογίας όπως ενσαρκώνεται από τους οπαδούς του Stepan Bandera, την εξάλειψη των αντιπολιτευόμενων πολιτικών κομμάτων και των μέσων ενημέρωσης από τον Πρόεδρο Zelensky και τις επιθέσεις κατά του ρωσικού ανατολικού ορθόδοξου κλήρου. Απλώς προσποιούμαστε ότι αυτό δε συνέβη και, ακόμα κι αν έχει συμβεί, δεν αφορά τη Ρωσία.
Η πεισματική άρνηση της τάξης των πολιτικών και των μέσων ενημέρωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες να αναγνωρίσουν ακόμη και την πιθανότητα ότι η Ρωσία έχει θεμιτές ανησυχίες για την ασφάλεια έχει ετοιμάσει το έδαφος για μια καταστροφική κλιμάκωση του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Η προειδοποίηση του Volodin δεν πρέπει να αγνοηθεί. Αλλά πέφτει στο κενό στην Ουάσιγκτον. Η αποτυχία της κυβέρνησης Μπάιντεν και των πολιτικών cheerleaders του να κατανοήσουν πως η Ρωσία δεν πρόκειται να συμπεριφερθεί ως κακοποιημένη σύζυγος. Οι μέρες του σφυροκοπήματος ή της προσπάθειας να χτυπήσουμε όποιον δε θα υποκύψει στα αιτήματά μας έχει τελειώσει. Είναι πιθανό να γίνουμε μάρτυρες κάποιου γεγονότος ή σειράς γεγονότων τις επόμενες εβδομάδες και μήνες, όταν η αυτοκρατορική ανικανότητα της Αμερικής θα αποκαλυφθεί και η Ρωσία θα στέκεται προκλητική και άθικτη. Αυτό είναι πιθανό να προκαλέσει μια ψυχολογική ρήξη στην αμερικανική πεποίθηση ότι είμαστε ανίκητοι και προστατευμένοι.