Η συζήτηση αντηχεί και στους διαδρόμους του Πενταγώνου και του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ. Εκεί, η κύρια εστίαση είναι στο θέμα της προμήθειας αμερικανικών όπλων στην Αίγυπτο. Τα όπλα που προμηθεύουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στον ισραηλινό στρατό «ως όπλα για να διατηρήσουν το ποιοτικό πλεονέκτημα του Ισραήλ» θα προμηθεύονται τελικά και στην Αίγυπτο. Το ερώτημα που ενοχλεί το Ισραήλ είναι γιατί η Αίγυπτος, η οποία μετά την ειρηνευτική συμφωνία με το Ισραήλ δεν έχει απειληθεί από καμία χώρα, χρειάζεται αυτόν τον εξοπλισμό.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ισχυρίζονται ότι τα όπλα που προμηθεύουν στην Αίγυπτο είναι για άμυνα ή αποτροπή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες κατέστησαν σαφές ότι δεν ενδιαφέρονται να μοιραστούν πληροφορίες με το Ισραήλ σχετικά με τη στρατιωτική βοήθεια που παρέχουν στην Αίγυπτο. Αυτή η θέση, μαζί με την αμερικανική επιμονή για τον εξοπλισμό της Αιγύπτου με προηγμένα όπλα, υποδηλώνει τη στρατηγική σημασία που αποδίδουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Αίγυπτο.
Αντιμετωπίζοντας εσωτερικές και εξωτερικές προκλήσεις ασφάλειας, ο Σίσι δεσμεύτηκε να διατηρήσει την ασφάλεια της Αιγύπτου κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας. Η χώρα έχει ήδη ξοδέψει αριθμούς ρεκόρ για τις στρατιωτικές της ικανότητες από τότε που ο Σίσι ανέλαβε τα καθήκοντά της το 2014.
Σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI), οι διεθνείς μεταφορές όπλων της Αιγύπτου (με βάση σταθερές τιμές του 1990) ήταν κατά μέσο όρο 751 εκατομμύρια δολάρια ετησίως μεταξύ 1990 και 2013 και 1475 εκατομμύρια δολάρια ετησίως από το 2014. Αυτό το πρότυπο δαπανών της έχει κερδίσει μια θέση μεταξύ των πέντε κορυφαίων εισαγωγέων άμυνας παγκοσμίως, σύμφωνα με την ετήσια Έκθεση Παγκόσμιου Αμυντικού Εμπορίου της IHS.
Η Αίγυπτος έπαιζε πάντα ηγετικό ρόλο στην περιοχή, αλλά έχασε μεγάλο μέρος της επιρροής της τις τελευταίες δεκαετίες με τον έλεγχο των περιφερειακών υποθέσεων από τα κράτη του Κόλπου και το Λεβάντε. Σε βασικό επίπεδο, η πρόσφατη στρατιωτική συσσώρευση της Αιγύπτου θα πρέπει να θεωρηθεί ως ένας τρόπος για να εξισορροπήσει την οικονομική της αδυναμία έναντι της στρατιωτικής της δύναμης και να αποφύγει την εξάρτηση από τα πλούσια αραβικά κράτη, ιδιαίτερα τη Σαουδική Αραβία.
Αλλά η τρέχουσα συσσώρευση στρατιωτικής ισχύος δεν αφορά μόνο την αντιμετώπιση της ηγεμονίας των κρατών του Κόλπου και τη διασφάλιση της στρατηγικής ανεξαρτησίας της Αιγύπτου, αλλά και τη στρατιωτική ικανότητα της Αιγύπτου στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Ο Αλ Σίσι άφησε να εννοηθεί πως το Κάιρο με τις στρατιωτικές δυνατότητες της Αιγύπτου ως τρόπο επιθυμεί να καλύψει ένα κενό στην περιοχή, δείχνοντας τη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη και το Ιράκ ειδικότερα.
Σε αυτές τις συγκρούσεις, η Αίγυπτος προτιμούσε μέχρι στιγμής να εξαπολύσει αεροπορικές επιδρομές ή να υποστηρίξει εθνικές φατρίες, όπως συμβαίνει στη Λιβύη, ή να συμμετάσχει σε διεθνείς συμμαχίες που εκτελούν επιχειρήσεις χαμηλού κινδύνου, όπως το στενό Bab al-Mandab, όπου συνέβαλε με τα πολεμικά της πλοία στην επιχείρηση της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη. Η Αίγυπτος αναβίωσε επίσης τις εκκλήσεις για το σχηματισμό μιας κοινής αραβικής δύναμης υπό την επίβλεψη του Αραβικού Συνδέσμου το 2015, χωρίς αποτέλεσμα.
Τα τρία τέταρτα των συνολικών στρατιωτικών δαπανών της χώρας τα τελευταία τέσσερα χρόνια αφορούσαν σε αεροσκάφη και πλοία με σταθερές πτέρυγες. Από τότε που ανέλαβε την προεδρία, ο Σίσι ξεκίνησε έναν προφανή εκσυγχρονισμό του αιγυπτιακού ναυτικού, ξοδεύοντας περισσότερα σε πλοία από όλες τις άλλες αιγυπτιακές κυβερνήσεις μαζί από το 1990.
Σύμφωνα με πρόσφατη κατάταξη της Global Fire Power, η Αίγυπτος έχει πλέον το έκτο πιο ισχυρό ναυτικό στον κόσμο και το μοναδικό αεροπλανοφόρο στην περιοχή. Τα δύο αεροπλανοφόρα κλάσης Mistral που αγόρασε από τη Γαλλία το 2016 για 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του νέου Νότιου Στόλου της Αιγύπτου.
Η αυξημένη στρατιωτική παρουσία στοχεύει στη διατήρηση της στρατηγικής κυριαρχίας της Αιγύπτου εν μέσω αυξανόμενου ανταγωνισμού και έντασης στις περιοχές της Ερυθράς Θάλασσας και του Κέρατος της Αφρικής. Ειδικότερα, η Αίγυπτος σκοπεύει να προστατεύσει την κυκλοφορία προς τη Διώρυγα του Σουέζ, την πηγή ζωής της οικονομίας της. Σε μικρότερο βαθμό, η πρόσφατη ανακάλυψη ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου που εμφανίστηκε εντός της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης της Αιγύπτου (ΑΟΖ) στη Μεσόγειο παρέχει μια άλλη δικαιολογία για την ενίσχυση των θαλάσσιων δυνατοτήτων της χώρας. Το κοίτασμα φυσικού αερίου Zohr είναι το μεγαλύτερο που βρέθηκε ποτέ στη Μεσόγειο και πιστεύεται πως περιέχει έως και 30 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου.
Στα νότια της Αιγύπτου, η αυξανόμενη προβολή των ναυτικών της δυνάμεων στην Ερυθρά Θάλασσα συμπίπτει με την πρόκληση της Αιθιοπίας στην κυριαρχία των αιγυπτιακών υδάτων στη λεκάνη του Νείλου. Οι εντάσεις κλιμακώθηκαν μεταξύ των δύο χωρών σχετικά με τη χρήση των υδάτων του ποταμού Νείλου και την απόφαση της Αιθιοπίας να κατασκευάσει το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό φράγμα της Αφρικής στον ποταμό. Το Μεγάλο Φράγμα της Αναγέννησης της Αιθιοπίας (GRED) θα μπορέσει να υπονομεύσει το υδροπολιτικό status quo που για δεκαετίες έδινε στην Αίγυπτο τέτοιο βάρος στην περιφερειακή πολιτική. Οι συνθήκες που συνήφθησαν το 1929 και το 1959 έδωσαν στην Αίγυπτο το δικαίωμα στο μεγαλύτερο μέρος του νερού του Νείλου και η χώρα βασίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου στον ποταμό για άρδευση και πόσιμο νερό.
Οι εξελίξεις στη λεκάνη του Νείλου έχουν ωθήσει την ασφάλεια των υδάτων στην κορυφή της ατζέντας της εξωτερικής πολιτικής του Καΐρου την τελευταία δεκαετία. Οι αναλυτές σημειώνουν ότι το νέο αιγυπτιακό μαχητικό Rafale θα βάλει το Grand Ethiopian Renaissance Dam εντός του εύρους επίθεσης του, αν και η ανάπτυξη πυραύλων εδάφους-αέρος από την Αιθιοπία κοντά στο GRED θα καθιστούσε οποιαδήποτε επίθεση επικίνδυνη. Οι διαπραγματεύσεις έχουν σταματήσει από τον Ιανουάριο, αλλά ο Πρόεδρος Σίσι έχει αμβλύνει τον τόνο της στρατιωτικής επιλογής.
Η ανάδειξη της Αιθιοπίας ως κυρίαρχης περιφερειακής δύναμης, καθώς και οι εντάσεις στην Ερυθρά Θάλασσα και τα στενά Μπαμπ αλ-Μαντάμπ, ο εμφύλιος πόλεμος στη Λιβύη και η γενική διεκδίκηση της στρατηγικής ανεξαρτησίας της Αιγύπτου έναντι των κρατών του Κόλπου, θα οδηγήσουν τις στρατιωτικές δαπάνες στη δεύτερη θητεία του Σίσι και ίσως και μετά.