Παρουσίαση Freepen.gr
«Οι Ρώσοι αποφάσισαν ότι δεν υπάρχει τρόπος διαπραγμάτευσης για το τέλος αυτού του πολέμου. Κανείς δεν θα διαπραγματευτεί με καλή πίστη. Επομένως πρέπει να συντρίψουμε τον εχθρό. Κι αυτό είναι που έρχεται». Συνταγματάρχης Ντάγκλας ΜακΓκρέγκορ (9:35 λεπτό)
«Αυστηρά μιλώντας, δεν έχουμε ξεκινήσει τίποτα ακόμα». Βλαντιμίρ Πούτιν
Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν πρόκειται να τελειώσει σε μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων. Οι Ρώσοι έχουν ήδη ξεκαθαρίσει ότι δεν εμπιστεύονται τις Ηνωμένες Πολιτείες, επομένως δεν πρόκειται να σπαταλήσουν τον χρόνο τους σε ένα άσκοπο φεστιβάλ. Αυτό που πρόκειται να κάνουν οι Ρώσοι είναι να επιδιώξουν τη μόνη επιλογή που έχουν στη διάθεσή τους: Θα εξαφανίσουν τον ουκρανικό στρατό, θα μετατρέψουν ένα μεγάλο μέρος της χώρας σε ερείπια και θα αναγκάσουν την πολιτική ηγεσία να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις ασφαλείας τους. Είναι μια αιματηρή και σπάταλη πορεία δράσης, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Ο Πούτιν δεν πρόκειται να επιτρέψει στο ΝΑΤΟ να τοποθετήσει τον εχθρικό του στρατό και πυραύλους στα σύνορα της Ρωσίας. Θα υπερασπιστεί τη χώρα του όσο καλύτερα μπορεί, εξαλείφοντας προληπτικά τις αναδυόμενες απειλές στην Ουκρανία. Αυτός είναι ο λόγος που ο Πούτιν κάλεσε επιπλέον 300.000 εφέδρους για να υπηρετήσουν στην Ουκρανία γιατί οι Ρώσοι έχουν δεσμευτεί να νικήσουν τον ουκρανικό στρατό και να τερματίσουν γρήγορα τον πόλεμο. Ακολουθεί μια σύντομη ανακεφαλαίωση από τον συνταγματάρχη Douglas MacGregor:
Ο πόλεμος αντιπροσώπων της Ουάσιγκτον με τη Ρωσία είναι το αποτέλεσμα ενός προσεκτικά σχεδιασμένου σχεδίου για να εμπλακεί η Ρωσία σε σύγκρουση με τον Ουκρανό γείτονά της. Από την στιγμή που ο Πρόεδρος Πούτιν έδειξε ότι η κυβέρνησή του δε θα ανεχόταν μια στρατιωτική παρουσία του ΝΑΤΟ στο κατώφλι της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Ουάσιγκτον προσπάθησε να επισπεύσει την ανάπτυξη της Ουκρανίας σε μια περιφερειακή στρατιωτική δύναμη εχθρική προς τη Ρωσία. Το πραξικόπημα του Μαϊντάν επέτρεψε στους πράκτορες της Ουάσιγκτον στο Κίεβο να εγκαταστήσουν μια κυβέρνηση που θα συνεργαζόταν με αυτό το έργο. Η πρόσφατη παραδοχή της Πρωθυπουργού Μέρκελ πως αυτή και οι Ευρωπαίοι συνάδελφοί της προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τις Συμφωνίες του Μινσκ για να κερδίσουν χρόνο για την στρατιωτική ανοιδόμηση της Ουκρανίας επιβεβαιώνει την τραγική αλήθεια αυτού του θέματος». («Ο συνταγματάρχης των ΗΠΑ εξηγεί τον ρόλο της Αμερικής στην πρόκληση σύγκρουσης Ρωσίας-Ουκρανίας », Lifesite)
Αυτή είναι μια εξαιρετική περίληψη των γεγονότων που οδήγησαν μέχρι σήμερα, αν και θα πρέπει να αφιερώσουμε λίγο περισσότερο χρόνο στα σχόλια της Angela Merkel. Αυτό που είπε η Μέρκελ στη συνέντευξή της στην Die Zeit ήταν το εξής:
«Η Συμφωνία του Μινσκ του 2014 ήταν μια προσπάθεια εξαγοράς χρόνου για την Ουκρανία. Η Ουκρανία χρησιμοποίησε αυτή τη φορά για να γίνει πιο δυνατή, όπως μπορείτε να δείτε σήμερα». Σύμφωνα με την πρώην καγκελάριο, «ήταν σαφές για όλους» ότι η σύγκρουση είχε ανασταλεί και το πρόβλημα δεν επιλύθηκε, «αλλά ήταν ακριβώς αυτό που έδωσε στην Ουκρανία τον ανεκτίμητο χρόνο». (Πρακτορείο Ειδήσεων Tass)
Η Μέρκελ έχει δεχθεί σφοδρή κριτική επειδή παραδέχτηκε πως αυτή και οι άλλοι δυτικοί ηγέτες εξαπάτησαν σκόπιμα τη Ρωσία σχετικά με τις πραγματικές τους προθέσεις έναντι του Μινσκ. Γεγονός είναι ότι δεν είχαν καμία πρόθεση να πιέσουν την Ουκρανία να συμμορφωθεί με τους όρους της συνθήκης και το γνώριζαν από την αρχή. Αυτό που γνωρίζουμε στην πραγματικότητα είναι πως ούτε η Μέρκελ ούτε οι σύμμαχοί της ενδιαφέρθηκαν ποτέ για την ειρήνη. Δεύτερον, τώρα ξέρουμε ότι διατήρησαν την απάτη για 7 χρόνια προτού εκείνη τραβήξει την κουρτίνα και παραδεχτεί τι ήταν στην πραγματικότητα. Και τέλος, γνωρίζουμε τώρα από τα σχόλια της Μέρκελ ότι ο στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον ήταν το αντίθετο από τη συμφωνία του Μινσκ. Ο πραγματικός στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια βαριά στρατιωτικοποιημένη Ουκρανία που θα υλοποιήσει τον πόλεμο αντιπροσώπων της Ουάσιγκτον κατά της Ρωσίας. Αυτός ήταν ο πρωταρχικός στόχος, ο πόλεμος στη Ρωσία.
Λοιπόν, γιατί ο Πούτιν να σκεφτεί καν να διαπραγματευτεί με τέτοιους ανθρώπους; Άνθρωποι που απλώς του έλεγαν ψέματα επί 7 χρόνια ενώ πλημμύριζαν τη χώρα με όπλα που θα χρησιμοποιούσαν για να σκοτώσουν Ρώσους στρατιωτικούς;
Και ποιος ήταν ο στόχος που ανάγκασε τη Μέρκελ και τους συναδέλφους της στην Ουάσιγκτον να πουν ψέματα;
Ήθελαν έναν πόλεμο, που είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο ο Μπόρις Τζόνσον έβαλε το kibosh σε μια συμφωνία που είχε διαπραγματευτεί ο Ζελένσκι με τη Μόσχα τον Μάρτιο. Ο Τζόνσον σαμποτάρει τη συμφωνία επειδή η Ουάσιγκτον ήθελε πόλεμο. Είναι τόσο απλό.
Αλλά υπάρχει ένα τίμημα για το ψέμα, και αυτό το τίμημα έρχεται με τη μορφή δυσπιστίας, που είναι η καταστροφική διάβρωση της εμπιστοσύνης που καθιστά αδύνατη την επίλυση ζητημάτων αμοιβαίου ενδιαφέροντος . Ο αντιπρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, εξέφρασε τις απόψεις του για το θέμα μόλις αυτή την εβδομάδα με τους πιο πικρούς όρους. Αυτός είπε:
Η συμπεριφορά της Ουάσιγκτον και άλλων φέτος «είναι η τελευταία προειδοποίηση για όλα τα έθνη: δεν μπορεί να υπάρξει καμία δουλειά με τον αγγλοσαξονικό κόσμο [γιατί] είναι ένας κλέφτης, ένας απατεώνας, ένας επικίνδυνος που μπορεί να κάνει τα πάντα…. Από εδώ και πέρα θα κάνουμε χωρίς αυτούς μέχρι να έρθει στην εξουσία μια νέα γενιά λογικών πολιτικών… Δεν υπάρχει κανένας στη Δύση με τον οποίο θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε οτιδήποτε για οποιονδήποτε λόγο». (Ο πρώην Ρώσος Πρόεδρος σκιαγραφεί το χρονοδιάγραμμα για τη συμφιλίωση με τη Δύση, RT)
Φυσικά, τα γεράκια του πολέμου της Ουάσιγκτον δε θα ενοχληθούν από την προοπτική διακοπής των σχέσεων με τη Ρωσία, στην πραγματικότητα μάλλον την καλωσορίζουν. Αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για την Ευρώπη. Η Ευρώπη θα μετανιώσει που δέθηκε στο αμόνι της Ουάσιγκτον και ρίχτηκε στη θάλασσα. Κάποια στιγμή στο εγγύς μέλλον –όταν επιτέλους συνειδητοποιήσουν ότι η οικονομική τους επιβίωση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρόσβαση σε φθηνά ορυκτά καύσιμα– οι ηγέτες της ΕΕ θα αλλάξουν πορεία και θα εφαρμόσουν μια πολιτική που θα διασφαλίζει τη δική τους ευημερία. Θα αποσυρθούν από τον «για πάντα πόλεμο» του ΝΑΤΟ και θα ενταχθούν στις τάξεις των πολιτισμένων εθνών που αναζητούν ένα ασφαλές και οικονομικά ολοκληρωμένο μέλλον. Αναμένουμε πως ακόμη και το NordStream, το οποίο καταστράφηκε στη μεγαλύτερη πράξη βιομηχανικής δολιοφθοράς στη σύγχρονη εποχή, θα επανασυνδεθεί ιδρύοντας την κύρια ενεργειακή αρτηρία που συνδέει τη Ρωσία με την ΕΕ στη μεγαλύτερη ζώνη ελεύθερων συναλλαγών στον κόσμο. Τελικά, η κοινή λογική θα επικρατήσει και η Ευρώπη θα βγει από την ύφεση που έφερε η συμμαχία της με την Ουάσιγκτον. Αλλά, πρώτα, η πυρκαγιά μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης πρέπει να διαδραματιστεί στην Ουκρανία και ο «Εγγυητής της Παγκόσμιας Ασφάλειας» πρέπει να αντικατασταθεί από το ένα έθνος που είναι πρόθυμο να πολεμήσει τον Γολιάθ με τους δικούς του όρους σε ένα διαγωνισμό νικητή. Η Ουκρανία διαμορφώνεται ως η αποφασιστική μάχη στον πόλεμο ενάντια στο «σύστημα που βασίζεται σε κανόνες», έναν πόλεμο στον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες πρόκειται να χρησιμοποιήσουν «κάθε κόλπο του βιβλίου» για να διατηρήσουν την εξουσία τους. Δείτε αυτό το σύντομο ρητό του πολιτικού αναλυτή John Mearsheimer, ο οποίος εξηγεί τα μέσα με τα οποία οι ΗΠΑ διατήρησαν τον κυρίαρχο ρόλο τους στην παγκόσμια τάξη:
«Δεν μπορείτε να υποτιμήσετε πόσο αδίστακτες είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Όλα αυτά καλύπτονται στα σχολικά βιβλία και στις τάξεις που μεγαλώνουμε γιατί είναι όλα μέρος του εθνικισμού. Ο εθνικισμός είναι να δημιουργείς μύθους για το πόσο υπέροχη είναι η χώρα σου. Είναι η Αμερική σωστό ή λάθος. Ποτέ δεν κάνουμε τίποτα κακό. (Αλλά) αν κοιτάξετε πραγματικά τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με την πάροδο του χρόνου, είναι πραγματικά εκπληκτικό πόσο αδίστακτοι υπήρξαμε. Και οι Βρετανοί, το ίδιο ισχύει και για αυτούς, αλλά το καλύπτουμε. Λοιπόν, απλά λέω, εάν είστε Ουκρανία και ζείτε δίπλα σε ένα ισχυρό κράτος όπως η Ρωσία ή είστε η Κούβα και ζείτε δίπλα σε ένα ισχυρό κράτος όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα πρέπει να είστε πολύ, πολύ προσεκτικός γιατί είναι σαν να κοιμάσαι στο κρεβάτι με έναν ελέφαντα. Αν αυτός ο ελέφαντας κυλήσει από πάνω σου, είσαι νεκρός. Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός. Είμαι χαρούμενος για το γεγονός ότι έτσι λειτουργεί ο κόσμος; Όχι δεν είμαι. Αλλά είναι ο τρόπος με τον οποίο ο κόσμος λειτουργεί καλώς ή κακώς». (John Mearsheimer, «How the World Works », You Tube, 1 λεπτό)
Συμπέρασμα: Οι προοπτικές για ειρήνη στην Ουκρανία είναι κακές. Το κατεστημένο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ αποφάσισε ότι ο μόνος τρόπος που μπορεί να αντιστρέψει την επιταχυνόμενη παρακμή της Αμερικής είναι μέσω άμεσης στρατιωτικής αντιπαράθεσης. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η πρώτη εκδήλωση αυτής της απόφασης. Από την άλλη πλευρά, η Ρωσία δεν θέτει πλέον κανένα απόθεμα στις διαπραγματεύσεις με τη Δύση, επειδή δεν μπορεί να εμπιστευτεί τους δυτικούς ηγέτες ότι θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους ή θα εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους από τη συνθήκη. Οι ασυμβίβαστες διαφορές των δύο βασικών μερών καθιστούν αναπόφευκτη την κλιμάκωση. Απουσία ενός εταίρου που μπορεί κανείς να εμπιστευτεί, ο Πούτιν έχει μόνο μία επιλογή για την επίλυση της σύγκρουσης: Συντριπτική στρατιωτική δύναμη. Γι' αυτό κάλεσε 300.000 έφεδρους να υπηρετήσουν στην Ουκρανία και γι' αυτό θα καλέσει άλλους 300.000 αν χρειαστεί. Ο Πούτιν συνειδητοποιεί πως ο μόνος δρόμος προς τα εμπρός είναι να μειώσει γρήγορα την έκρηξη και να επιβάλει τη δική του διευθέτηση στους ηττημένους. Αυτό ακριβώς προέβλεψε ο Mearsheimer μόλις πριν από εβδομάδες όταν είπε το εξής:
«Οι Ρώσοι δεν πρόκειται να κυλήσουν και να παίξουν νεκροί. Στην πραγματικότητα, αυτό που θα κάνουν οι Ρώσοι είναι να συντρίψουν τους Ουκρανούς. Θα βγάλουν τα μεγάλα όπλα. Θα μετατρέψουν μέρη όπως το Κίεβο και άλλες πόλεις στην Ουκρανία σε ερείπια. Θα κάνουν τη Φαλούτζα, θα κάνουν τη Μοσούλη, θα κάνουν το Γκρόζνι …. Όταν μια μεγάλη δύναμη αισθάνεται ότι απειλείται… οι Ρώσοι πρόκειται να σταματήσουν την Ουκρανία για να βεβαιωθούν πως θα κερδίσουν. …Θέλετε να καταλάβετε ότι αυτό για το οποίο μιλάμε να κάνουμε εδώ, είναι η υποστήριξη μιας πυρηνικά οπλισμένης μεγάλης δύναμης –που βλέπει αυτό που συμβαίνει ως υπαρξιακή απειλή– σε μια γωνία. Αυτό είναι πραγματικά επικίνδυνο». (John Mearsheimer, Twitter)
Έτσι, εάν γνωρίζουμε ότι η Ρωσία πρόκειται να προσπαθήσει να τερματίσει τον πόλεμο νικώντας τον ουκρανικό στρατό, τότε τι πρέπει να περιμένουμε στο εγγύς μέλλον;
Αυτή είναι μια ερώτηση που έχει απαντηθεί από αρκετούς αναλυτές που παρακολούθησαν στενά τον πόλεμο από την αρχή. Θα παρέχουμε μερικές παραγράφους από καθεμία από αυτές σε ένα λεπτό, αλλά πρώτα, εδώ είναι μια ανακεφαλαίωση των συναντήσεων που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα που υποδηλώνουν πως μια μεγάλη ρωσική επίθεση μπορεί να απέχει μόλις λίγες εβδομάδες. Το απόσπασμα είναι από ένα άρθρο στο Consortium News του Πάτρικ Λόρενς:
Ο Αλέξανδρος Μερκούρης… πρόσφατα απαρίθμησε την εξαιρετική σειρά συναντήσεων που είχε ο Πούτιν τις τελευταίες δύο εβδομάδες με ολόκληρο…. στρατιωτικό και ίδρυμα εθνικής ασφάλειας. Στη Μόσχα, ο Ρώσος ηγέτης συναντήθηκε με όλους τους ανώτατους στρατιωτικούς του διοικητές και αξιωματούχους εθνικής ασφάλειας (συμπεριλαμβανομένου) του Σεργκέι Σουροβίκιν, του στρατηγού που έβαλε επικεφαλής της ουκρανικής επιχείρησης….
Ο Πούτιν στη συνέχεια πέταξε στο Μινσκ με τον υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ και τον υπουργό Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου για συνομιλίες με την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Λευκορωσίας. Στη συνέχεια, ακολούθησε συνάντηση με τους ηγέτες των δύο δημοκρατιών, του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, που ενσωματώθηκαν μέσω δημοψηφισμάτων στη Ρωσική Ομοσπονδία το περασμένο φθινόπωρο.
Είναι αδύνατο να αποφευχθεί το συμπέρασμα ότι αυτές οι διαδοχικές συναντήσεις, που μόλις καλύπτονται από τον δυτικό Τύπο, προμηνύουν μια νέα, βραχυπρόθεσμη ή μεσοπρόθεσμη στρατιωτική πρωτοβουλία στην Ουκρανία. Όπως το έθεσε ο Μερκούρης, «Κάτι πολύ μεγάλο είναι στο δρόμο».
Από τις πιο ενδιαφέρουσες συναντήσεις σε όλα αυτά έλαβαν χώρα στο Πεκίνο την περασμένη εβδομάδα, όταν ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, επί του παρόντος αντιπρόεδρος του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας και πολύ κοντά στον Πούτιν, είχε συνομιλίες με τον Σι Τζινπίνγκ….
Σε κάποιο σημείο στο όχι μακρινό μέλλον, ο πόλεμος της κούφιας ρητορικής για λογαριασμό της αυτοκρατορικής ύβρεως θα εξασθενήσει και θα παρασυρθεί προς την κατάρρευση. Αυτός ο βαθμός σουρεαλιστικής απόσπασης από την πραγματικότητα απλά δεν μπορεί να διατηρηθεί επ' αόριστον – όχι μπροστά σε μια νέα ρωσική πρωτοβουλία, όποια και αν είναι η μορφή που αποδεικνύεται ότι έχει». (ΠΑΤΡΙΚ ΛΟΡΕΝΣ: “A War of Rhetoric & Reality”, Consortium News)
Είναι ο Λόρενς, σωστά; Είναι «κάτι μεγάλο στο δρόμο;
Σίγουρα μοιάζει. Στον παρακάτω χώρο έχω μεταγράψει αποσπάσματα από πρόσφατα βίντεο με τον συνταγματάρχη MacGregor και τον Alexander Mercouris, δύο από τους καλύτερους και πιο αξιόπιστους αναλυτές του πολέμου στην Ουκρανία. Και οι δύο συμφωνούν ότι μια ρωσική «χειμερινή επίθεση» θα πραγματοποιηθεί στο εγγύς μέλλον, και οι δύο συμφωνούν για τους στρατηγικούς στόχους της επιχείρησης. Ακολουθεί ένα απόσπασμα από τον MacGregor:
«Ο αμερικανικός λαός δεν καταλαβαίνει πραγματικά πως ο ουκρανικός στρατός στο Ντονμπάς βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Έχουν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα… (και) πλησιάζουν σε εκατόν πενήντα χιλιάδες νεκρούς. Η 93η Ουκρανική Ταξιαρχία Στρατού μόλις αποσύρθηκε από το Μπαχκμούτ – το οποίο έχει μετατραπεί σε ουκρανικό λουτρό αίματος από τους Ρώσους – και έφυγαν αφού υπέστησαν απώλειες 70%. Για αυτούς, αυτό σημαίνει ότι από τους 4.000 άντρες… αποχώρησαν με περίπου 1.200 άνδρες. Αυτό είναι μια καταστροφή, αλλά αυτό είναι που πραγματικά συμβαίνει. Και όταν οι Ρώσοι θα ξεκινήσουν επιτέλους την επίθεσή τους, οι Αμερικανοί θα δουν να καταρρέει όλο αυτό το σπίτι από χαρτιά. Τότε το μόνο ερώτημα είναι, θα σηκωθεί επιτέλους κάποιος και θα βάλει τέλος σε αυτή την εντελώς ψεύτικη αφήγηση. ("Colonel Douglas MacGregor” , Real America, Rumble; 8:45 λεπτά)
Και εδώ είναι περισσότερος MacGregor:
Μοιάζει όλο και περισσότερο ότι οι Ρώσοι θα ήθελαν να ολοκληρώσουν πρώτα το έργο τους στο Ντονμπάς. Θέλουν να εξαλείψουν όλες τις ουκρανικές δυνάμεις που βρίσκονται στο Ντονμπάς … Θυμηθείτε, αυτό ήταν πάντα ένα μέτρο οικονομίας δύναμης. Σχεδιάστηκε για να συγκεντρώνει όσο το δυνατόν περισσότερους Ουκρανούς με το χαμηλότερο δυνατό κόστος για τους Ρώσους. Αυτό συμβαίνει στη νότια Ουκρανία (και) συνεχίζεται. Έχει λειτουργήσει άψογα. Και ο Surovikin, ο διοικητής του θεάτρου, είπε πως αυτό θα συνεχιστεί μέχρι να είναι έτοιμος να ξεκινήσει την επίθεσή του. Όταν ξεκινήσει η επίθεση, θα είναι μια πολύ διαφορετική μάχη. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι οι Ουκρανοί έχουν πάρει τόσα θύματα στο Νότο κι αρχίζουμε να ακούμε αναφορές πως βρίσκονται στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Και γι' αυτό ακούμε για έφηβα αγόρια ηλικίας 14 ή 15 ετών που πιέζονται σε υπηρεσία. …και λαμβάνουμε βίντεο από Ουκρανούς στρατιώτες που λένε: «Οι άνθρωποι στο Κίεβο ελπίζουν καλύτερα ότι οι Ρώσοι θα τους φτάσουν πριν το κάνουμε εμείς… γιατί θα τους σκοτώσουμε». Μιλούν για άτομα της κυβέρνησης, γιατί δε βλέπουν κανένα στοιχείο ότι η κυβέρνηση του Ζελένσκι… δίνει δεκάρα για αυτούς. Τους τελειώνουν τα τρόφιμα και τα ρούχα. Παγώνουν, έχουν σοβαρές απώλειες και οδηγούνται πίσω». («Θα έχει αρκετή δύναμη πυρός η Ουκρανία;», Col MacGregor, Judging Freedom, You Tube; 17:35 λεπτά)
Τόσο ο ΜακΓκρέγκορ όσο και ο Μερκούρης φαίνεται να συμφωνούν ότι η ρωσική στρατηγική συνεπάγεται την «κατάρριψη» του εχθρού, (θανάτωση όσο το δυνατόν περισσότερων ουκρανικών στρατευμάτων) την εδραίωση των ρωσικών κερδών ενώ επεκτείνουν τον έλεγχό τους σε περιοχές στα ανατολικά και κατά μήκος της Μαύρης Θάλασσας και, τελικά, διαίρεση της Ουκρανίας σε 2 ξεχωριστές οντότητες, ένα «δυσλειτουργικό κράτος» στα δυτικά και ένα βιομηχανοποιημένο, ευημερούν κράτος στα ανατολικά. Εδώ είναι ο Αλέξανδρος Μερκούρης από μια πρόσφατη ενημέρωση στο YouTube:
Η ισχυρή μου εντύπωση είναι ότι… το επίκεντρο της ρωσικής χειμερινής επίθεσης –που όντως έρχεται– θα είναι ο τερματισμός της μάχης στο Donbas, η διάσπαση της ουκρανικής αντίστασης στο Donbas, η εκκαθάριση των ουκρανικών δυνάμεων από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Donetsk. Δεν μου φαίνεται ότι οι Ρώσοι σχεδιάζουν κάποια μεγάλη πρόοδο στο Κίεβο ή στη δυτική Ουκρανία. Αυτό δεν λένε αυτά τα σχόλια του στρατηγού Gerasimov. … οι Ρώσοι εστιάζουν στο Ντόνετσκ … Είναι «χαμηλού κινδύνου», αλλά είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό. Καταστρέφουν τον ουκρανικό στρατό ακριβώς όπως είπε ο στρατηγός Σουροβίκιν. Αποδυναμώνουν τη μελλοντική ικανότητα της Ουκρανίας να συνεχίσει τον πόλεμο και - ταυτόχρονα - εκπληρώνουν την πρωταρχική αποστολή της Ρωσίας που, εξαρχής, ήταν η απελευθέρωση του Ντονμπάς.
Τώρα, δεν πρόκειται να τελειώσει εκεί. Άλλοι Ρώσοι αξιωματούχοι έλεγαν ότι το 2023, θα πρέπει να δούμε την ανακατάληψη της περιοχής Χερσώνας… και σίγουρα θα υπάρξουν άλλες ρωσικές πρόοδοι σε άλλα μέρη. Αλλά η κύρια μάχη ήταν, και παραμένει, το Ντονμπάς. Μόλις κερδηθεί αυτή η μάχη, μόλις σπάσει η ουκρανική αντίσταση, ο ουκρανικός στρατός θα αποδυναμωθεί θανάσιμα… πράγμα που σημαίνει ότι η Ουκρανία όχι μόνο θα έχει χάσει την πιο βαριά βιομηχανοποιημένη περιοχή της και την πιο ισχυρά οχυρωμένη ζώνη της. Θα σημαίνει επίσης πως οι Ρώσοι θα έχουν ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλη τη διαδρομή μέχρι την ανατολική όχθη του ποταμού Δνείπερου. Σε εκείνο το σημείο, θα είναι σε θέση να κόψουν την Ουκρανία στο μισό. Αυτό μου φαίνεται λογικό και μου φαίνεται ξεκάθαρα ότι αυτό είναι το ρωσικό σχέδιο. Δεν το κρύβουν, αλλά κρατούν τους ανθρώπους στο μυαλό τους και μαντεύουν για τα στρατεύματα που βρίσκονται στη Λευκορωσία. Αλλά υποψιάζομαι ότι ο πρωταρχικός σκοπός αυτών των δυνάμεων είναι να καθηλώσουν Ουκρανούς στρατιώτες … γύρω από το Κίεβο από μια πιθανή ρωσική επίθεση εκεί, και να αντιμετωπίσουν την πολύ μεγάλη συσσώρευση πολωνικών στρατευμάτων. Αυτό, λοιπόν, είπε ο Γερασίμοφ». («Ο Αλέξανδρος Μερκούρης για την Ουκρανία», You Tube, 31:35 λεπτά)
Αν και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον με απόλυτη βεβαιότητα, φαίνεται ότι τόσο ο ΜακΓκρέγκορ όσο και ο Μερκούρης έχουν αρκετά καλά στοιχεία στα γεγονότα και το σενάριό τους δεν μπορεί να απορριφθεί απροσδόκητα. Στην πραγματικότητα, η παρούσα τροχιά της σύγκρουσης υποδηλώνει ότι οι προβλέψεις τους είναι πιθανώς «νεκρές». Σε κάθε περίπτωση, δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ για να μάθουμε. Οι θερμοκρασίες πέφτουν γρήγορα σε όλη την Ουκρανία, γεγονός που επιτρέπει την ανεμπόδιστη κίνηση αρμάτων μάχης και τεθωρακισμένων οχημάτων. Η χειμερινή επίθεση της Ρωσίας είναι πιθανώς λίγες εβδομάδες μακριά.