Αντρέι - thesaker.is / Παρουσίαση Freepen.gr
Στη συνέχεια υπήρξαν διάφορες μικρές επιθέσεις εναντίον διαφόρων ρωσικών συνοριακών σταθμών και πόλεων κοντά στα ρωσικά σύνορα.
Και τώρα αυτό σε μια μέρα:
Ουκρανικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος χτυπά ενεργειακή εγκατάσταση εντός της Ρωσίας – Κυβερνήτης
και
Δεκάδες νεκροί σε ουκρανικό χτύπημα στα ρωσικά στρατεύματα – Μόσχα
Ας ασχοληθούμε πρώτα με το δεύτερο τίτλο. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να πούμε είναι ότι αυτός ήταν σαφώς ένας νόμιμος στόχος σύμφωνα με τους νόμους του πολέμου: το ΝΑΤΟ χτύπησε ρωσικό στρατιωτικό προσωπικό και αυτός είναι ένας απολύτως νόμιμος στόχος. Ωστόσο, αν κοιτάξουμε λίγο βαθύτερα, αντιλαμβανόμαστε πως η επίθεση του HIMARS διεξήχθη ξεκάθαρα από δυτικούς «εθελόντες / σύμβουλους», δηλαδή προσωπικό του ΝΑΤΟ που έβγαλαν την στολή τους και είναι καλυμμένοι. Ωστόσο, αυτή είναι μια ακόμη άμεση επίθεση του ΝΑΤΟ εναντίον Ρώσων στρατιωτών.
[Παρένθεση: αυτός είναι ο τύπος επίθεσης. Τα HIMARS είναι πολύ καλά: χτυπήματα ακριβείας εναντίον εύθραυστων στόχων. Το HIMARS έχει πολύ καλό βεληνεκές και ακρίβεια, αλλά οι κεφαλές τους είναι πολύ μικρές για να απομακρύνουν με επιτυχία σκληρότερους στόχους, όπως γέφυρες ή αποθήκες. Το HIMARS, ειδικά υποστηριζόμενο από τις πλήρεις δυνατότητες C4ISR των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, αντιπροσωπεύει μια σημαντική απειλή για οποιουσδήποτε «μαλακούς» στόχους, όπως, σε αυτήν την περίπτωση, οι ξύλινοι στρατώνες]
Θα σημείωνα ότι μόνο ένας ανίδεος πολίτης θα μπορούσε να περιμένει από το ΝΑΤΟ να μην κάνει ποτέ τίποτα, να μην προσφέρει αντίσταση, να μη λάβει αντίμετρα, να μην πετύχει ποτέ ή να χτυπήσει οι Ρώσους. Η αλήθεια στον πόλεμο είναι πως ο εχθρός θα αντεπιτεθεί (τουλάχιστον σε έναν πραγματικό πόλεμο, όχι σε μια επιχείρηση κατά της εξέγερσης εναντίον ενός πολύ κατώτερου αντιπάλου).
Τι γίνεται όμως με τα υπόλοιπα χτυπήματα, ειδικά αυτά που στόχευαν σε ρωσικό έδαφος (όπως ήταν πριν από την απελευθέρωση ουκρανικών περιοχών);
Πρέπει λοιπόν να θέσουμε ένα βασικό ερώτημα: ποιος είναι ο στόχος αυτών των επιθέσεων;
Ας ξεκινήσουμε με μερικές αλήθειες:
Πρώτον, κανένα από αυτά τα χτυπήματα δε θα κάνει ΚΑΜΙΑ διαφορά στην πραγματική πορεία αυτού του πολέμου. Ακριβώς όπως τα ισραηλινά χτυπήματα εναντίον του Λιβάνου ή της Συρίας (το τελευταίο σήμερα, σκότωσε δύο Σύριους και κατέστρεψε τις εγκαταστάσεις). Ωστόσο, ενώ τα ισραηλινά χτυπήματα στη Συρία γίνονται για «ψυχοθεραπευτικούς λόγους» (το έχω εξηγήσει ΠΟΛΛΕΣ φορές στο παρελθόν), αυτό δε συμβαίνει με τα πλήγματα του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένων των «μη διεκδικημένων» εναντίον του Ένγκελς.
Δεύτερον, μετά από κάθε ένα από αυτά τα χτυπήματα, πολλοί άνθρωποι θα αναρωτιούνται τι θα κάνει η Ρωσία για αυτό. Το προηγούμενο είναι η επίθεση στη γέφυρα της Κριμαίας που έδωσε στη Ρωσία το πρόσχημα να σβήσει τα φώτα στο Μπαντεράσταν. Και ναι, ήταν ξεκάθαρα μόνο μια πρόφαση, καθώς μια τέτοια μαζική εκστρατεία επιθέσεων δεν μπορεί να σχεδιαστεί γρήγορα και να εκτελεστεί σε λίγες ώρες/ημέρες. Η αυτονόητη αλήθεια είναι πως οι Ρώσοι ήταν έτοιμοι να εξαπολύσουν τα χτυπήματά τους πολύ ΠΡΙΝ την επίθεση στη Γέφυρα της Κριμαίας, αλλά ότι ήταν περισσότερο από χαρούμενοι που είχαν αυτή την επίθεση ως πρόσχημα (σε αντίθεση με ένα *λόγο*) για να χτυπήσουν.
Και, αν αναρωτιέστε, η Ρωσία εξακολουθεί να πραγματοποιεί τέτοια χτυπήματα σε καθημερινή βάση, συμπεριλαμβανομένων των χτυπημάτων που περιλαμβάνουν εκατοντάδες πυραύλους! Αυτές οι επακόλουθες επιθέσεις σχεδόν δεν αναφέρονται στα δυτικά μέσα ενημέρωσης επειδή 1) ο "Ze" απαγόρευσε οποιεσδήποτε εικόνες/βίντεο των αποτελεσμάτων αυτών των επιθέσεων και 2) η αναφορά του πραγματικού τους μεγέθους θα υπονόμευε την επίσημη αφήγηση (συμπεριλαμβανομένης αυτής για τη Ρωσία που εξαντλήθηκε από πυρομαχικά).
Ωστόσο, το ΝΑΤΟ δεν ενεργεί απλώς για να δείξει ότι μπορεί να δράσει. Υπάρχει ένας πραγματικός, στρατιωτικός, σκοπός πίσω από αυτά τα χτυπήματα. Και δεν είναι «απλώς» να προκαλέσουμε τη Ρωσία σε κάποιου είδους απάντηση (όχι με δεκάδες, ακόμη και εκατοντάδες ρωσικές επιθέσεις πυραύλων κάθε μέρα να γίνονται ήδη).
Ο πόλεμος βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη, οι Ρώσοι πολεμούν ήδη κατά μήκος μιας πολύ μεγάλης γραμμής μετώπου, οι ρωσικές αεροδιαστημικές δυνάμεις χτυπούν ήδη στόχους σε ολόκληρη την Ουκρανία, οπότε τι άλλο υπάρχει για να προκαλέσει/πυροδοτήσει;
Υποστηρίζω ότι υπάρχει μόνο ένα πράγμα που δεν έχουν κάνει ακόμη οι Ρώσοι, και αυτό είναι η επιχείρηση συνδυασμένων όπλων πλήρους κλίμακας που προφανώς προετοιμάζει το ρωσικό Γενικό Επιτελείο. Και δεδομένου πως αυτή η μεγάλη επίθεση είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συμβεί, το μόνο πράγμα που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τέτοια πλήγματα του ΝΑΤΟ είναι ο χρόνος της επίθεσης. Και δεδομένου πως δεν υπάρχει περίπτωση αυτά τα πλήγματα του ΝΑΤΟ να καθυστερήσουν τη ρωσική επίθεση, ο μόνος πιθανός στόχος τους θα ήταν να την πραγματοποιήσουν νωρίτερα.
Γιατί το ΝΑΤΟ θα ήθελε τη ρωσική επίθεση νωρίτερα παρά αργότερα; Σε όλες τις άλλες ενέργειές τους, οι Αγγλοσιωνιστές προσπάθησαν να αποσύρουν αυτόν τον πόλεμο για όσο το δυνατόν περισσότερο, οπότε γιατί να θέλουν να κάνουν τους Ρώσους να επιτεθούν νωρίτερα παρά αργότερα;
Γιατί το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο περιμένει να παραταχθούν όλες οι «πάπιες» πριν επιτεθεί. Έτσι, προσπαθώντας να αναγκάσει τους Ρώσους σε μια πρόωρη ημερομηνία επίθεσης, το ΝΑΤΟ, πολύ λογικά, προσπαθεί να αποτρέψει όλες τις εν λόγω «πάπιες» να «παραταχθούν». Με άλλα λόγια, το ΝΑΤΟ προσπαθεί να πιέσει το χέρι του ρωσικού Γενικού Επιτελείου αυξάνοντας την πίεση στο Κρεμλίνο να «αναλάβει δράση».
Το να προσπαθείς να εξαναγκάσεις τον εχθρό σου σε μια πρόωρη επίθεση έχει απόλυτα στρατιωτικό νόημα (όπως και κάθε προσπάθεια να πάρεις την πρωτοβουλία και να επιβάλεις το ρυθμό σου στον εχθρό σου).
Αυτές οι προσπάθειες βοηθούνται σε μεγάλο βαθμό από τις ακόλουθες κατηγορίες:
- Άμαχοι που δεν καταλαβαίνουν τον πόλεμο
- Νηπιακά σκεπτόμενοι που εξοργίζονται κάθε φορά που το ΝΑΤΟ χτυπά επιτυχώς ρωσικούς στόχους
- Δυτικοί (ψεύτικοι) «φίλοι της Ρωσίας» που επαναλαμβάνουν μαντρικά ότι «ο Πούτιν είναι αδύναμος/αποφασιστικός/αφελής/ fill_the_blank»
- Δυτικοί που διεξάγουν ψυχολογικές επιχειρήσεις που θέλουν να διαδώσουν FUD (φόβο, αβεβαιότητα και αμφιβολίες) στο ευρύ κοινό της Ρωσίας
Αυτές οι τέσσερις ομάδες σχηματίζουν ένα αρκετά δυνατό πλήθος που ενεργεί ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τους θέλουν οι Αγγλοσιωνιστές.
Πόσο αποτελεσματικές είναι λοιπόν αυτές οι προσπάθειες του ΝΑΤΟ;
Εδώ πρέπει να αναφέρουμε μια βαθιά πολιτισμική διαφορά μεταξύ της ρωσικής κοινωνίας και της δυτικής κοινωνίας: οι περισσότεροι Ρώσοι έχουν πολύ καλύτερη κατανόηση του πολέμου από τους λαούς στη Δύση. Αυτό ισχύει για τους πολίτες σε όλη τη διαδρομή των στρατηγών. Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτό, αλλά μόνο για να αναφέρουμε μερικούς:
- Πολλοί Ρώσοι έχουν στρατιωτική εκπαίδευση (βασική ή πιο προχωρημένη)
- Σχεδόν κάθε Ρώσος έχει χάσει μέλη της οικογένειάς του κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και, ως εκ τούτου, γνωρίζει πόσο άσχημος είναι ο πόλεμος.
- Η ρωσική κουλτούρα, από βιβλία μέχρι ταινίες, είναι γεμάτη πολεμικές ιστορίες, και όχι του τύπου Tom Clancy, αλλά της αληθινής.
- Οι πόλεμοι στην Τσετσενία, την Κροατία, τη Βοσνία, τη Σερβία, τη Γεωργία, τη Συρία, την Αρμενία και πολλές άλλες συγκρούσεις έχουν «εκπαιδεύσει» τη ρωσική κοινωνία για τις οδυνηρές πραγματικότητες του πολέμου.
Σε αντίθεση με τις ψευδαισθήσεις των (ψεύτικων) «φίλων της Ρωσίας» στη Δύση, οι «Στρελκοβίτες» και άλλοι διάφοροι «αλλιλόστεροι» στη Ρωσία έχουν πολύ μικρή έλξη ή αξιοπιστία στο ρωσικό ευρύ κοινό. Με απλά λόγια – οι Ρώσοι εμπιστεύονται τον Σουροβίκιν (και τον Πούτιν!) πολύ, πολύ, περισσότερο από αυτούς τους υστερικούς FUDers επειδή αισθάνονται ενστικτωδώς πως αυτό που χρειάζεται δεν είναι θυμός, αλλά εστίαση.
Συμπέρασμα:
Το ΝΑΤΟ προσπαθεί πολύ σκληρά να αναγκάσει τους Ρώσους σε ένα «πρόγραμμα ΝΑΤΟ» και έξω από το προγραμματισμένο τους πρόγραμμα. Μια πρόσθετη ευεργετική παρενέργεια από τέτοιες επιθέσεις «μόνο για τα μάτια» είναι να δοθεί στους ηλίθιους στο Κογκρέσο το σκεπτικό να βάλουν ακόμη περισσότερα χρήματα στο MIC των ΗΠΑ.
Όσο για τον εξαναγκασμό της Ρωσίας να επιτεθεί σε μη βέλτιστες συνθήκες, αυτό δε θα συμβεί. Ούτε ο Πούτιν, ούτε ο Σόιγκου, ούτε ο Γερασίμοφ ούτε ο Σουροβίκιν είναι οι τύποι που θα απαντήσουν στις υστερίες με ενέργειες «μόνο για το θεαθήναι» (απλώς κοιτάξτε τα πρόσωπά τους, το εννοώ!). Και αυτό ισχύει και για όλο το Γενικό Επιτελείο.
Συμφωνώ πλήρως με εκείνους που, όπως ο Macgregor, έχουν ανακοινώσει μια μεγάλη επίθεση συνδυασμένων όπλων αυτή την άνοιξη, αλλά θα συμβεί όταν το αποφασίσει ο Πούτιν, όχι όταν το θέλει το ΝΑΤΟ. Αυτή την στιγμή, η ρωσική μηχανή κοπής κρέατος προκαλεί τέτοιες απώλειες στην Ουκρανία που πραγματικά δεν έχει νόημα να τη σταματήσουν οι Ρώσοι. Όμως, αργά ή γρήγορα, ακόμη και αυτό θα αποφέρει τελικά φθίνουσες οριακές αποδόσεις και, μέχρι τότε, οι ρωσικές δυνάμεις (υπάρχουν τρεις από αυτές γύρω από την Ουκρανία) θα είναι πλήρως έτοιμες, εκπαιδευμένες, εξοπλισμένες και έτοιμες να επιτεθούν.
Το μεγάλο άγνωστο (σε εμάς, οι Ρώσοι μάλλον γνωρίζουν ήδη) είναι τι θα κάνει το ΝΑΤΟ όταν συμβεί αυτή η επίθεση. Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι τα «καλύτερα» μυαλά (σχετικά μιλώντας) στις ΗΠΑ εργάζονται για την ακόλουθη αποστολή: πώς να πυροδοτήσετε έναν ηπειρωτικό πόλεμο χωρίς να εμπλέκονται άμεσα και επίσημα οι Ηνωμένες Πολιτείες;
Δεν έχω απάντηση σε αυτό. Καμιά πρόταση;