Από: liberal.gr / Του Νίκου Μελέτη
Και αυτό, την ώρα που το δεύτερο Τουρκολυβικό Μνημόνιο αμφισβητείται και εκ των έσω μετά τη χθεσινή απόφαση λιβυκού δικαστηρίου.
Η Τρίπολη είχε προβεί σε διάβημα προς την Αθήνα υποστηρίζοντας ότι οι έρευνες του σκάφους SANCO SWIFT παραβιάζουν κυριαρχικά δικαιώματα της Λιβύης κάτι που αναφέρονταν και στην κοινή επιστολή Τουρκίας - Λιβύης στον ΟΗΕ.
Το ελληνικό ΥΠΕΞ στη ρηματική διακοίνωση επισημαίνει ότι οι σεισμικές έρευνες που διεξάγονται από το ερευνητικό σκάφος, νότια της Πελοποννήσου και νοτιοδυτικά της Κρήτης, «λαμβάνουν χώρα σε περιοχές ελληνικής δικαιοδοσίας, σύμφωνα με τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας».
Η Αθήνα χαιρετίζει τις αναφορές της λιβυκής πλευράς στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), επισημαίνοντας όμως ότι οι κυβερνήσεις της Τρίπολης ήταν αυτές που υπέγραψαν τα «δύο ανυπόστατα και παράνομα Μνημόνια με την Τουρκία που παραβιάζουν κατάφωρα θεμελιώδεις διατάξεις της UNCLOS, οι οποίες αντανακλούν και κανόνες του διεθνούς εθιμικού δικαίου».
Τα δύο αυτά Μνημόνια τα οποία έχει απορρίψει η Ελλάδα «αγνοούν και παραβιάζουν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας επί της υφαλοκρηπίδας της, καθώς και τα κυριαρχικά της δικαιώματα και τη δικαιοδοσία της επί της Αποκλειστικής της Οικονομικής Ζώνης», αναφέρεται στη ρηματική διακοίνωση..
Και από το εσωτερικό της Τρίπολης ακούγονται πλέον φωνές που αμφισβητούν τη νομιμότητα του δεύτερου Τουρκολυβικού Μνημονίου για τις από κοινού έρευνες υδρογονανθράκων, καθώς διοικητικό δικαστήριο έκρινε χθες, σύμφωνα με τα λιβυκά ΜΜΕ, ότι πρέπει να σταματήσει η εφαρμογή του Μνημονίου.
Στο δικαστήριο είχαν προσφύγει πέντε Λίβυοι δικηγόροι που ζητούσαν την ακύρωση του Μνημονίου που υπογράφτηκε τον Οκτώβριο και προέβλεπε ουσιαστικά τη συνεργασία της Λιβύης με την τουρκική κρατική εταιρεία ΤΡΑΟ για έρευνες και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, υποστηρίζοντας ότι η προσωρινή κυβέρνηση Ντμπεϊμπά δεν έχει δικαίωμα υπογραφής συμφωνιών «που περιορίζουν την κυριαρχία του κράτους της Λιβύης στο έδαφός του, καθώς και συμφωνίες για οριοθέτηση συνόρων ή εκμετάλλευση φυσικών στρατηγικών πόρων».
Είναι ακριβώς η ίδια επιχειρηματολογία την οποία πρόβαλλαν από την πρώτη στιγμή Αθήνα και Κάιρο και συμμερίστηκε πλήρως και η ΕΕ και την οποία προσπάθησαν να ανασκευάσουν με την κοινή επιστολή στον ΟΗΕ η κυβέρνηση της Τρίπολης και η Άγκυρα.
Το ερώτημα βεβαίως είναι αν αυτή η απόφαση του Δικαστηρίου μπορεί να είναι δεσμευτική για την κυβέρνηση Ντμπεϊμπά και αν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα επί του πεδίου. Σε μια χώρα που έχει καταλυθεί κάθε έννοια νομιμότητας, που δεν υπάρχει ουσιαστικά Σύνταγμα ούτε Συνταγματικό η Ανώτατο Δικαστήριο που θα μπορούσε να κρίνει τη συνταγματικότητα των νόμων και των διεθνών συμφωνιών, φαίνεται ότι η απόφαση του συγκεκριμένου Δικαστηρίου, μπορεί να αγνοηθεί από την προσωρινή κυβέρνηση.
Όμως δημιουργεί εκ των πραγμάτων ένα ευνοϊκό και για την Ελλάδα κλίμα καθώς υποσκάπτεται και μάλιστα εκ των έσω η υπόσταση του δεύτερου Τουρκολυβικού Μνημονίου.
Έχει ενδιαφέρον πάντως ότι στη χαοτική κατάσταση που επικρατεί στη Λιβύη ο υπουργός ενέργειας της κυβέρνησης της Τρίπολης Μοχάμεντ Αούν στο Αλ Τζαζίρα τόνισε ότι υπάρχουν δυνατότητες εξεύρεσης φιλικών λύσεων μεταξύ της Λιβύης και άλλων χωρών όπως η Ελλάδα, η Αίγυπτος και η Κύπρος για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.
Χωρίς να αποκλείει και την προοπτική παραπομπής της διαφοράς στη Χάγη. Ο κ. Αούν μόλις είχε επιστρέψει από την Ουάσιγκτον όπου είχε επαφές με την αμερικανική κυβέρνηση και πετρελαϊκές εταιρείες και αυτό προσδίδει ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον στις δηλώσεις του...