Γράφει ο Πιέρο Μεσίνα - southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Στη Γαλλία, αμφισβητείται η πρόταση του Προέδρου Μακρόν να ξαναγράψει τους κανόνες για τη συνταξιοδότηση. Στο Παρίσι, η διαμαρτυρία των Κίτρινων Γιλέκων ξεχάστηκε, τώρα είναι απλοί άνθρωποι που δε θέλουν να χάσουν τα κεκτημένα δικαιώματά τους. Ο Μακρόν θα ήθελε να αυξήσει την ηλικία συνταξιοδότησης: εκατομμύρια πολίτες αισθάνονται εξαπατημένοι από μια κυβέρνηση, η οποία μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές δεν έχει πλέον σταθερή πλειοψηφία και πρέπει να συμβιβαστεί με την ακροδεξιά για να εγκρίνει τα νομοσχέδιά της.
Πιο περίπλοκο να εξηγήσω τι συμβαίνει στην Ιταλία. Λες και μια χωροχρονική φούσκα έστειλε τη χώρα σαράντα χρόνια πίσω. Απίστευτο να πω, αλλά η Ρώμη τρέμει για τις διαμαρτυρίες των αναρχικών. Όλα περιστρέφονται γύρω από την ιστορία του Alfredo Cospito. Ο ηγέτης των Ιταλών αναρχικών, ο Cospito ξεκίνησε απεργία πείνας για να αμφισβητήσει το καθεστώς των φυλακών στο οποίο υπόκειται: είναι ο κανόνας του 41 bis, ένα πολύ άκαμπτο μοντέλο κράτησης που εφαρμόζεται μέχρι τώρα για εγκλήματα της μαφίας.
Θα είναι απλώς μια σύμπτωση, αλλά η ιστορία σχετικά με τον Cospito εκρήγνυται στις μέρες που το κράτος γιορτάζει τη σύλληψη του Matteo Messina Denaro, του αφεντικού της μαφίας που συνδέεται με τον πολιτικό, τον επιχειρηματικό και τον τεκτονικό κόσμο. Η σύλληψη της Μεσίνα Ντενάρο είχε κατά κάποιο τρόπο ανακοινωθεί και θεωρηθεί ως ένα είδος δώρου στην κυβέρνηση της Τζωρτζία Μελώνη. Σε αντάλλαγμα, η σικελική μαφία θα ζητούσε τον μετριασμό του καθεστώτος των φυλακών 41 bis. Μπορεί επομένως να είναι σύμπτωση, αλλά η υπόθεση Cospito που φουντώνει τώρα τις ιταλικές πλατείες –με διαμαρτυρίες και απειλές για τρομοκρατικές επιθέσεις– ταιριάζει απόλυτα σε ένα εγκληματικό σχέδιο που θα μπορούσε να δώσει στη μαφία αυτό που θέλει περισσότερο. Εκτός από την υπόθεση των αναρχικών, η Ιταλία έχει να αντιμετωπίσει μια πιο σοβαρή οικονομική και κοινωνική κρίση από ό,τι οι κυρίαρχες αναφορές. Σίγουρα από τώρα μέχρι το καλοκαίρι θα σκάσει η φούσκα του «εισοδήματος υπηκοότητας», το μέτρο στήριξης της φτώχειας που θέλει να ακυρώσει η ιταλική κυβέρνηση.
Η Μεγάλη Βρετανία και η Πορτογαλία πρέπει επίσης να αντιμετωπίσουν τις διαδηλώσεις στους δρόμους: σε αυτές τις δύο περιπτώσεις είναι ο κόσμος των σχολείων και των πανεπιστημίων που κάνει τη φωνή του να ακουστεί. Και πάλι, πρόκειται για διαμαρτυρίες που δεν πρέπει να υποτιμηθούν. Οι μεγάλες διαμαρτυρίες που άλλαξαν τον ρου της ιστορίας ξεκίνησαν από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια: από το Μπέρκλεϊ έως τον Μάιο του 68 στη Γαλλία.
Τέλος, είναι δυνατό να εντοπιστεί ένα νήμα σύνδεσης μεταξύ κάθε τι διαφορετικού που συγκλονίζει την Ευρώπη. Ασφαλώς, η αξιοπιστία της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει αποτύχει. Η Ursula Von der Layen είναι επίσης σταρ, αλλά πλέον είναι πεφταστέρι. Η ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική αποτυγχάνει να αντιμετωπίσει τις επενδύσεις της αμερικανικής κυβέρνησης υπέρ του επιχειρηματικού κόσμου. Και η λεπτή στρατηγική της αμερικανικής κυβέρνησης που ωθεί την Ευρώπη να χρεωθεί για να συνεχίσει να προμηθεύει όπλα στο Κίεβο, ωθεί την Ευρώπη να τερματίσει όλες τις οικονομικές σχέσεις με τη Ρωσία, γίνεται όλο και πιο ορατή και αντιληπτή. Κάποιος, λοιπόν, αρχίζει να αμφιβάλλει ποιος είναι ο πραγματικός στρατηγικός στόχος της σύγκρουσης που διεξάγεται στα πεδινά της Σαρμασίας.