JOHN CODY - rmx.news / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους, με πτώση 82 τοις εκατό στις αιτήσεις ασύλου και τη συνολική μετανάστευση να μειώνεται κατά 28 τοις εκατό, σύμφωνα με μια νέα εμπεριστατωμένη έκθεση του Ιδρύματος Πολιτικής Καινοτομίας (Fondapol).
Τα διάφορα εμπόδια και οι περιορισμοί που θεσπίστηκαν από την κυβέρνηση έχουν κάνει τη Δανία πολύ λιγότερο ελκυστική για τους μετανάστες και έχουν κρατήσει τη χώρα σχεδόν εξ ολοκλήρου ευρωπαϊκή, με τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού δανικής καταγωγής.
Η γαλλική εφημερίδα Le Figaro περιγράφει τις πολιτικές της Δανίας ως «αδιανόητες στη Γαλλία, σημειώνοντας ότι «εδώ και 20 χρόνια, η Δανία επιδιώκει την ίδια πολιτική, που ξεκίνησε από τη δεξιά πτέρυγα όταν ανήλθε στην εξουσία το 2001, που δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, και μάλιστα συνεχίστηκε από την κοινωνική - δημοκρατική αριστερά.
Η πολιτική της Δανίας «χαρακτηρίζεται από δραστική μείωση των μεταναστευτικών ροών, απαιτητικό πρόγραμμα ένταξης, δύσκολη πρόσβαση στην εθνικότητα και, από εδώ και στο εξής, την προθυμία να χρησιμοποιήσει μια τρίτη χώρα εκτός Ευρώπης για τη διεκπεραίωση των αιτήσεων βίζας».
Σύμφωνα με τη γαλλική εφημερίδα, η προσέγγιση της Δανίας στη μετανάστευση περιγράφεται ως «περιοριστική» σε κάθε επίπεδο, μεταξύ άλλων από τη στιγμή που οι μετανάστες εισέρχονται στη χώρα μέχρι το σημείο που υποβάλλουν αίτηση για στέγαση, κοινωνικά επιδόματα και εργασία.
Διαφανή δεδομένα
Ενώ χώρες όπως η Γερμανία αγωνίζονται να κρύψουν την εγκληματικότητα των μεταναστών, η Δανία έχει τα πιο διαφανή δεδομένα για το θέμα σχεδόν οποιασδήποτε χώρας στον δυτικό κόσμο. Δεν παρακολουθεί μόνο το έγκλημα των μεταναστών, αλλά επίσης αναλύει αυτά τα δεδομένα μεταξύ Ευρωπαίων και μη Ευρωπαίων παραβατών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, τα οποία εξετάστηκαν από το γαλλικό περιοδικό RAGE, οι μη Ευρωπαίοι μετανάστες διαπράττουν πολύ περισσότερα εγκλήματα από τους Ευρωπαίους μετανάστες και τους Δανούς πολίτες. Στην πραγματικότητα, οι Ευρωπαίοι μετανάστες, όπως αυτοί που προέρχονται από την Πολωνία ή τη Γερμανία, είναι στην πραγματικότητα λιγότερο πιθανό να διαπράξουν ένα έγκλημα από τους Δανούς πολίτες.
Όχι μόνο οι μη Ευρωπαίοι μετανάστες υπερεκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό στα δεδομένα του εγκλήματος, αλλά για ορισμένα σοβαρά αδικήματα όπως ο φόνος, η επίθεση και ο βιασμός, η υπερεκπροσώπηση είναι εκπληκτική.
Για παράδειγμα, για φόνο, οι μη Ευρωπαίοι μετανάστες πρώτης γενιάς έχουν 279% περισσότερες πιθανότητες να διαπράξουν φόνο, 464% περισσότερες πιθανότητες να διαπράξουν βιασμό, 220% περισσότερες πιθανότητες να διαπράξουν επίθεση και 53% περισσότερες πιθανότητες να διαπράξουν διακίνηση ναρκωτικών.
Ωστόσο, η Δανία προχωρά ακόμη παραπέρα και αναλύει επίσης τους μη Ευρωπαίους μετανάστες δεύτερης γενιάς, και εκεί αποκαλύπτονται ακόμη πιο ανησυχητικά στατιστικά στοιχεία. Ενώ η υπόθεση είναι ότι αυτά τα παιδιά μεταναστών θα ενσωματωθούν καλύτερα από τους γονείς τους, διαπιστώνεται το αντίθετο.
Όσον αφορά τη δολοφονία, αυτή η ομάδα υπερεκπροσωπείται κατά 850%, με εκπληκτικά στοιχεία επίσης για επίθεση (443%) και διακίνηση ναρκωτικών (304%). Η μόνη κατηγορία όπου αυτή η ομάδα είναι χαμηλότερη είναι σε σχέση με τον βιασμό (158 τοις εκατό).
«Από τη δεύτερη γενιά, οι απόγονοι των μη Ευρωπαίων μεταναστών κορυφώνονται με +98% υπερεκπροσώπηση στα εγκλήματα που διαπράχθηκαν. Τα στοιχεία της Δανίας δείχνουν πως η δεύτερη γενιά των μη Ευρωπαίων μεταναστών είναι λιγότερο ενσωματωμένη από την πρώτη και έχει 18% περισσότερες πιθανότητες από τους γονείς τους να δικαστεί για έγκλημα», γράφει το περιοδικό RAGE.
Αυτού του είδους τα λεπτομερή δεδομένα, που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στη Δυτική Ευρώπη, προσφέρουν στο δανικό κοινό μια ξεκάθαρη άποψη για το πόσο μεγάλο βάρος έχουν οι μη Ευρωπαίοι αλλοδαποί στην ειρηνική κοινωνία.
Ειλικρινής ρητορική
Τα ειλικρινή στοιχεία από τη Δανία επεκτείνονται και στην πολιτική ρητορική γύρω από το θέμα της μετανάστευσης. Η χώρα δε διστάζει να επισημάνει την πραγματικότητα της κατάστασης, με την αριστερά συχνά να είναι εξίσου ανοιχτή ως προς την αντίθεσή της στη μετανάστευση με τη δεξιά.
Αυτό ισχύει και για τη σοσιαλίστρια πρωθυπουργό της χώρας, Mette Frederiksen, η οποία είπε το 2020: «Κάθε πέμπτος νεαρός άνδρας με μη δυτικό υπόβαθρο που γεννήθηκε το 1997 είχε παραβιάσει το νόμο πριν κλείσει τα 21. Δεν είναι όλοι. Αλλά υπάρχουν πάρα πολλοί νεαροί άνδρες που παίρνουν την ελευθερία των άλλων, κλέβουν το μέλλον των παιδιών, εκφοβίζουν τους δεσμοφύλακες – και αφήνουν πίσω τους ένα μακρύ ίχνος ανασφάλειας».
«Συνεχίζεται για πάρα πολλά χρόνια. Κορίτσια που ονομάζονται υποτιμητικά επειδή είναι Δανέζικα. Ή κορίτσια που υπόκεινται σε κοινωνικό έλεγχο επειδή έχουν γίνει πολύ Δανέζες. Ένα καρότσι με λουκάνικα στο Brønshøj που δέχεται επίθεση με κροτίδες επειδή πουλά χοιρινό κρέας», πρόσθεσε.
Απαιτήσεις των πολιτικών ένταξης
Οι προσπάθειες ένταξης της Δανίας είναι επίσης εξαιρετικά αυστηρές, απαιτώντας από τους μετανάστες να γνωρίζουν τη δανική γλώσσα, να συμφωνούν με τις αξίες της χώρας και να γνωρίζουν την ιστορία της. Εάν οι μετανάστες δεν μπορέσουν να περάσουν τις απαραίτητες εξετάσεις σε αυτούς τους τομείς, δε θα λάβουν υπηκοότητα.
Η πολιτική της Δανίας ανταποκρίνεται στις τρέχουσες τάσεις. Στη Γερμανία, για παράδειγμα, η αριστερή φιλελεύθερη κυβέρνηση της χώρας εισάγει ένα νέο νόμο που θα χαλαρώσει τα γλωσσικά πρότυπα για ένα ευρύ φάσμα μεταναστών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων άνω των 65 ετών, καθώς και θα μειώσει τις απαιτήσεις για γνώση σχετικά με την ιστορία και τον πολιτισμό της Γερμανίας. Τέτοιες χαλαρές απαιτήσεις είναι πιθανό να δελεάσουν περισσότερους μετανάστες, ενώ πολλοί μετανάστες γνωρίζουν πως η Δανία δεν αξίζει τον κόπο.
Σκληρές πολιτικές που αποθαρρύνουν τη μετανάστευση
Οποιοσδήποτε μετανάστης του επιβληθεί ποινή φυλάκισης, ακόμη και με αναστολή, απαγορεύεται μόνιμα να λάβει ποτέ τη δανική υπηκοότητα. Επιπλέον, οι αιτούντες άσυλο που εμφανίζονται στα σύνορα με κοσμήματα, μετρητά ή άλλα αντικείμενα γνωρίζει πως αυτά μπορούν να κατασχεθούν προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα διεκπεραίωσης των αιτημάτων ασύλου τους και στέγασης.
Ενώ τέτοια μέτρα μπορεί να χρησιμεύσουν ως δευτερεύον αποτρεπτικός παράγοντας για τους μετανάστες μεμονωμένα, όταν αθροίζονται, πολλοί μετανάστες αποφασίζουν ότι είναι καλύτερο να αποφευχθεί η Δανία. Επιπλέον, χρησιμεύουν ως σύμβολο πως η κυβέρνηση και ο λαός της Δανίας δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για περισσότερους μετανάστες, κάτι που λειτουργεί ως ισχυρή μορφή αποτροπής από μόνο του.
Εξήγηση του κόστους της μετανάστευσης από την αριστερή πλευρά
Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί νέα επιχειρήματα που λείπουν από τη ρητορική των περισσότερων πολιτικών και ακτιβιστών της συντηρητικής δεξιάς. Για παράδειγμα, η αριστερή κυβέρνηση επισημαίνει το περιβαλλοντικό κόστος της συνεχούς πληθυσμιακής επέκτασης λόγω της μετανάστευσης καθώς και την ακραία επιβάρυνση του γενναιόδωρου μοντέλου κοινωνικής πρόνοιας της Δανίας.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση περιγράφει το μοντέλο της Δανίας ως «κοινωνικό εθνικισμό που υποτίθεται στο όνομα του κράτους πρόνοιας». Η Δανία έχει αναγνωρίσει ότι δεν μπορεί να υπερασπιστεί το γενναιόδωρο κοινωνικό της μοντέλο με μια πολιτική ανοιχτών συνόρων, καθώς οι φτωχοί του κόσμου θα κατακλύσουν τη χώρα και, με τη σειρά τους, θα καταστρέψουν αυτό που οι Δανοί έχτισαν εδώ και αιώνες.
Η κυβέρνηση υποστηρίζει επίσης ανοιχτά πως το μικρό έθνος δεν είναι χώρα μετανάστευσης ούτε έχει καμία επιθυμία να γίνει.
Οι αιτούντες άσυλο που απορρίφθηκαν από τη χώρα αντιμετωπίζουν δυσκολότερες συνθήκες
Για εκείνους τους μετανάστες που αναζητούν κοινωνικά επιδόματα σε χώρες της Βόρειας Ευρώπης, περνούν πιο δύσκολα στη Δανία, ειδικά εάν η αίτησή τους για άσυλο απορριφθεί. Για τους αιτούντες άσυλο με απορριπτόμενα αιτήματα, η κυβέρνηση της Δανίας σταματά τα επιδόματα, τους στέλνει ακόμη και στη φυλακή, κι όλα αυτά σε μια προσπάθεια να τους απωθήσει από τη χώρα.
Ακριβώς στα βόρεια, η Σουηδία είναι διαβόητη για τη χορήγηση υπηκοότητας, ακόμη και για τους πιο αμφισβητούμενους αλλοδαπούς, πολλοί από τους οποίους έχουν ποινικές καταδίκες και έλλειψη ένταξης. Ακόμη και όσοι έχουν βιάσει παιδιά , συμμετείχαν σε ομαδικούς βιασμούς ή βασάνισαν την έγκυο φίλη τους επιτρέπεται να παραμείνουν στη χώρα. Η Σουηδία είναι μόνο μία από τις πολλές δυτικές χώρες που όχι μόνο αρνείται να απελάσει τους απορριφθέντες αιτούντες άσυλο, ακόμη και εκείνους που έχουν καταδικαστεί για εγκλήματα, αλλά ούτε καν τον κόπο να μειώσει τα κοινωνικά τους επιδόματα και την πρόσβαση στην στέγαση.
Καμπάνια στο εξωτερικό
Η κυβέρνηση της Δανίας έχει διαφημίσει και στο εξωτερικό, επισημαίνοντας πως η διαδικασία μετανάστευσης στη Δανία είναι πολύ λιγότερο ευνοϊκή από ό,τι σε άλλες χώρες. Αυτές οι διαφημίσεις περιγράφουν λεπτομερώς πώς οι νέοι κανόνες θα έβλεπαν μείωση 50 τοις εκατό στα κοινωνικά επιδόματα στους νέους πρόσφυγες και καθυστέρηση ενός έτους προτού μπορέσουν να υποβάλουν αίτηση για οικογενειακή επανένωση.
Αν και αυτές οι διαφημίσεις μπορεί να έχουν μικρό αντίκτυπο στην επιθυμία των αλλοδαπών να εισέλθουν στην Ευρώπη, σίγουρα αποθαρρύνουν τους μετανάστες από το να ταξιδέψουν στη Δανία. Στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι η Δανία δεν είναι φιλική προς την ιδέα της μαζικής μετανάστευσης. Αυτό το μήνυμα ενισχύεται από την πολιτική τάξη, όπως ο υπουργός Μετανάστευσης και Ένταξης Mattias Tesfaye, ο οποίος έχει δηλώσει πολλές φορές ότι «το όνειρό μου είναι μηδενικοί αιτούντες άσυλο».
Νόμιμα carveouts και επεξεργασία τρίτων χωρών
Ως μέλος της ΕΕ, του χώρου Σένγκεν και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), η Δανία κατάφερε να ακολουθήσει τη μοναδική της πολιτική διαπραγματευόμενη μια σειρά παρεκκλίσεων (op-out) από τις ευρωπαϊκές συνθήκες.
Αυτό επιτρέπει στους Δανούς να μεταχειρίζονται νόμιμα τους υπηκόους τρίτων χωρών σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες, και έχει οδηγήσει στο πρόγραμμα της Δανίας να στέλνει μετανάστες σε αφρικανικές χώρες ενώ διεκπεραιώνονται τα αιτήματά τους για άσυλο, μια πολιτική στην οποία η ΕΕ έχει αντιταχθεί σθεναρά αλλά υποστηρίζεται από το δανικό κοινό.
Αυτές οι νομικές διατάξεις είναι ως επί το πλείστον μοναδικές στη Δανία, δίνοντάς της μεγαλύτερη αυτονομία στην αντιμετώπιση του ζητήματος της μετανάστευσης. Ωστόσο, υπογραμμίζουν τον τρόπο με τον οποίο θεσμοί όπως το ΕΔΑΔ και ακόμη και η ίδια η ΕΕ έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να εξουδετερώνουν την ικανότητα των χωρών να καταπολεμούν τη μετανάστευση και να προστατεύουν τους ανθρώπους, τον πολιτισμό και το δημογραφικό τους μέλλον.
Αυτοί οι θεσμοί παρέχουν επίσης βολικές δικαιολογίες ακόμη και για συντηρητικές κυβερνήσεις, όπως οι Τόρις στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό το κόμμα έχει υποσχεθεί εδώ και χρόνια να μειώσει δραματικά τη μετανάστευση, μόνο για να δει η χώρα να φθάνει ρεκόρ αλλοδαπών το 2022. Το κόμμα συχνά καταφεύγει στο να κατηγορεί το ΕΔΑΔ και τις διεθνείς συνθήκες για αυτήν την εξέλιξη, αλλά έχει δείξει μικρή όρεξη για την αντιμετώπιση της βασικής αιτίας του προβλήματος.
Για κάθε εθνικο-συντηρητική κυβέρνηση που είναι σοβαρή για τη μετανάστευση, η απομάκρυνση του έθνους της από αυτές τις διεθνείς συμφωνίες είναι πιθανό να είναι μια δύσκολη αλλά απαραίτητη προτεραιότητα.
Συμπεράσματα
Αυτές οι δραστικές πολιτικές που εφάρμοσε η Δανία είχαν δύο αξιοσημείωτα αποτελέσματα. Πρώτον, η κατάρρευση των μεταναστευτικών ροών. Η μετανάστευση μειώθηκε κατά 28 τοις εκατό μεταξύ του 2014, το έτος πριν από την προσφυγική κρίση, και του 2019, το έτος πριν από την κρίση υγείας του Covid-19. Ο συνολικός αριθμός των αιτήσεων ασύλου μειώθηκε κατά 82%, από 14.792 σε 2.716, για μια χώρα 5,8 εκατομμυρίων κατοίκων. Εάν εφαρμοζόταν αυτή η αναλογία στη Γαλλία, η χώρα θα είχε μόνο 31.000 αιτήσεις ασύλου ετησίως, έναντι 132.000 το 2019. Μόλις το 2022, η Γαλλία σημείωσε ρεκόρ όσον αφορά τη μετανάστευση.
Η Δανία έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εθνοτικών Ευρωπαίων στη χώρα και το μερίδιο των μη Ευρωπαίων γεννήσεων στη χώρα είναι περίπου 11 τοις εκατό. Στη Γαλλία, για παράδειγμα, υπολογίζεται ότι το 35 τοις εκατό όλων των γεννήσεων είναι από μη Ευρωπαίους, ενώ στη Γερμανία είναι το 24 τοις εκατό.
Ακόμη πιο αξιοσημείωτο, παρά τις επιθετικές πολιτικές της Δανίας κατά της μαζικής μετανάστευσης, η χώρα έχει αποφύγει τον σκληρό έλεγχο που απευθύνεται στις συντηρητικές κυβερνήσεις επειδή εξέφρασαν την ίδια αντίθεση στους μετανάστες.