Του Πέπε Εσκομπάρ - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι ο Πρόεδρος Raeisi, που έγινε δεκτός με χειροκροτήματα στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου πριν λάβει τον τιμητικό ακαδημαϊκό τίτλο, τόνισε πως «μια νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων σχηματίζεται και παίρνει τη θέση της παλαιότερης», που χαρακτηρίζεται από «πραγματική πολυμέρεια, μέγιστη συνέργεια, αλληλεγγύη και αποσύνδεση από τις μονομερείς σχέσεις».
Και το επίκεντρο της νέας παγκόσμιας τάξης, υποστήριξε, είναι η Ασία.
Ήταν πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις τον Ιρανό πρόεδρο να επαινεί τον Αρχαίο Δρόμο του Μεταξιού, όχι μόνο από την άποψη του εμπορίου, αλλά και ως «πολιτιστικό δεσμό» και «συνδέοντας διαφορετικές κοινωνίες μαζί σε όλη την ιστορία».
Ο Raeisi θα μπορούσε να μιλήσει για την Περσία των Σασσανιδών, της οποίας η αυτοκρατορία κυμαινόταν από τη Μεσοποταμία έως την Κεντρική Ασία και ήταν η μεγάλη ενδιάμεση εμπορική δύναμη του Δρόμου του Μεταξιού για αιώνες μεταξύ Κίνας και Ευρώπης.
Είναι σαν να επιβεβαίωσε τη διάσημη έννοια του Κινέζου Προέδρου Xi Jinping για τις «ανταλλαγές ανθρώπων με ανθρώπους» που εφαρμόζεται στους Νέους Δρόμους του Μεταξιού.
Και στη συνέχεια ο Πρόεδρος Raeisi προχώρησε στην αναπόφευκτη ιστορική σύνδεση: αναφέρθηκε στην Πρωτοβουλία Belt and Road (BRI), της οποίας το Ιράν είναι βασικός εταίρος.
Όλα αυτά υποδηλώνουν την πλήρη επανασύνδεση του Ιράν με την Ασία – μετά από εκείνα τα αναμφισβήτητα χαμένα χρόνια προσπάθειας μιας εγκάρδιας συνεργασίας με τη συλλογική Δύση. Αυτό συμβολίστηκε από τη μοίρα του JCPOA, ή της συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν: διαπραγματεύθηκε, θάφτηκε μονομερώς και στη συνέχεια, πέρυσι, καταδικάστηκε παντού.
Μπορούμε να αναφέρουμε πως μετά την Ισλαμική Επανάσταση πριν από 44 χρόνια, μια εκκολαπτόμενη «στροφή προς την Ανατολή» πάντα κρυβόταν πίσω από την επίσημη κυβερνητική στρατηγική «Ούτε Ανατολή ούτε Δύση».
Ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1990, αυτό συνέβη σταδιακά σε πλήρη συγχρονισμό με την επίσημη πολιτική των «Ανοιχτών Θυρών» της Κίνας.
Μετά την έναρξη της χιλιετίας, το Πεκίνο και η Τεχεράνη έχουν συγχρονιστεί ακόμη περισσότερο. Το BRI, η μεγαλύτερη γεωπολιτική και γεωοικονομική ανακάλυψη, προτάθηκε το 2013, στην Κεντρική Ασία και τη Νοτιοανατολική Ασία.
Στη συνέχεια, το 2016, ο Πρόεδρος Xi επισκέφθηκε το Ιράν, στη Δυτική Ασία, που οδήγησε στην υπογραφή πολλών Μνημονίων Συνεννόησης (MOU) και πρόσφατα της ευρείας 25ετούς συνολικής στρατηγικής συμφωνίας – που εδραιώνει το Ιράν ως βασικό παράγοντα του BRI.
Επιτάχυνση όλων των βασικών διανυσμάτων
Στην πράξη, η επίσκεψη του Raeisi στο Πεκίνο πλαισιώθηκε για να επιταχύνει κάθε είδους φορείς στην οικονομική συνεργασία Ιράν-Κίνας – από τις κρίσιμες επενδύσεις στον ενεργειακό τομέα (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, πετροχημική βιομηχανία, αγωγοί) μέχρι τον τραπεζικό τομέα, με το Πεκίνο να συμμετέχει στην προώθηση εκσυγχρονιστικών μεταρρυθμίσεων στον τραπεζικό τομέα του Ιράν και οι κινεζικές τράπεζες ανοίγουν υποκαταστήματα σε όλο το Ιράν.
Οι κινεζικές εταιρείες ενδέχεται να εισέλθουν στις αναδυόμενες ιρανικές εμπορικές και ιδιωτικές αγορές ακινήτων και θα επενδύσουν σε προηγμένη τεχνολογία, ρομποτική και τεχνητή νοημοσύνη σε όλο το βιομηχανικό φάσμα.
Οι εξελιγμένες στρατηγικές για την παράκαμψη των σκληρών, μονομερών κυρώσεων των ΗΠΑ θα αποτελέσουν σημαντικό επίκεντρο σε κάθε βήμα στις σχέσεις Ιράν-Κίνας. Οι ανταλλαγές είναι σίγουρα μέρος της εικόνας όσον αφορά τις συναλλαγές ιρανικών συμβάσεων πετρελαίου/φυσικού αερίου για κινεζικές βιομηχανικές συμφωνίες και συμφωνίες υποδομής.
Είναι πολύ πιθανό το κρατικό επενδυτικό ταμείο του Ιράν - το Εθνικό Ταμείο Ανάπτυξης του Ιράν - με συμμετοχές που υπολογίζονται σε 90 δισεκατομμύρια δολάρια, να μπορεί να χρηματοδοτήσει στρατηγικά βιομηχανικά έργα και έργα υποδομής.
Άλλοι διεθνείς χρηματοοικονομικοί εταίροι μπορεί να έρθουν με τη μορφή της Ασιατικής Τράπεζας Ανάπτυξης Υποδομών (AIIB) και της NDB - της τράπεζας BRICS, μόλις το Ιράν γίνει δεκτό ως μέλος του BRICS+: αυτό μπορεί να αποφασιστεί τον ερχόμενο Αύγουστο στη σύνοδο κορυφής στο Νότο Αφρική.
Η καρδιά του ζητήματος της στρατηγικής εταιρικής σχέσης είναι η ενέργεια. Η China National Petroleum Corporation (CNPC) αποχώρησε από τη συμφωνία για την ανάπτυξη της Φάσης 11 του κοιτάσματος φυσικού αερίου South Pars του Ιράν, δίπλα στο τμήμα του Κατάρ.
Ωστόσο, το CNPC μπορεί πάντα να επιστρέψει για άλλα έργα. Η Φάση 11 αναπτύσσεται επί του παρόντος από την ιρανική εταιρεία ενέργειας Petropars.
Οι ενεργειακές συμφωνίες - πετρέλαιο, φυσικό αέριο, πετροχημική βιομηχανία, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας - θα αναπτυχθούν σε αυτό που ονόμασα Pipelineistan στις αρχές της δεκαετίας του 2000.
Οι κινεζικές εταιρείες θα είναι σίγουρα μέρος νέων αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου που θα συνδέονται με τα υπάρχοντα ιρανικά δίκτυα αγωγών και θα διαμορφώνουν νέους διαδρόμους αγωγών.
Το ήδη εγκατεστημένο Pipelineistan περιλαμβάνει τον αγωγό Κεντρικής Ασίας-Κίνας, ο οποίος συνδέεται με το δίκτυο αγωγών Δυτικής Ανατολής της Κίνας, σχεδόν 7.000 km από το Τουρκμενιστάν μέχρι την ανατολική Κίνα. και τον αγωγό Ταμπρίζ-Άγκυρα (2.577 χλμ., από το βορειοδυτικό Ιράν έως την τουρκική πρωτεύουσα).
Έπειτα, υπάρχει ένα από τα μεγάλα έπη του Pipelineistan: ο αγωγός φυσικού αερίου IP (Ιράν-Πακιστάν), παλαιότερα γνωστός ως Peace Pipeline, από το South Pars στο Καράτσι.
Οι Αμερικάνοι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το σταματήσουν, να το καθυστερήσουν ή ακόμα και να τον σκοτώσουν. Αλλά ο IP αρνήθηκε να πεθάνει και η στρατηγική εταιρική σχέση Κίνας-Ιράν θα μπορούσε τελικά να το πραγματοποιήσει.
Μια νέα γεωστρατηγική αρχιτεκτονική
Αναμφισβήτητα, ο κεντρικός κόμβος της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Κίνας-Ιράν είναι η διαμόρφωση μιας σύνθετης γεωστρατηγικής οικονομικής αρχιτεκτονικής: συνδέει τον Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Πακιστάν (CPEC), τη ναυαρχίδα του BRI, με ένα διττό διάδρομο με επίκεντρο το Ιράν.
Αυτό θα λάβει τη μορφή ενός διαδρόμου Κίνας-Αφγανιστάν-Ιράν και ενός διαδρόμου Κίνας-Κεντρικής Ασίας-Ιράν, σχηματίζοντας έτσι αυτό που μπορούμε να ονομάσουμε γεωστρατηγικό Οικονομικό Διάδρομο Κίνας-Ιράν.
Το Πεκίνο και η Τεχεράνη, τώρα σε υπερένταση και χωρίς χρόνο για χάσιμο, ενδέχεται να αντιμετωπίσουν κάθε είδους προκλήσεις –και απειλές– από τον Ηγεμόνα. αλλά η 25ετής στρατηγική συμφωνία τους τιμά ιστορικά ισχυρούς εμπορικούς πολιτισμούς που διαθέτουν πλέον σημαντικές βιομηχανικές βάσεις και με σοβαρή παράδοση στην προηγμένη επιστημονική καινοτομία.
Η σοβαρή πιθανότητα η Κίνα-Ιράν να διαμορφώσουν επιτέλους αυτό που θα είναι ένας ολοκαίνουργιος, διευρυμένος στρατηγικός οικονομικός χώρος, από την Ανατολική Ασία στη Δυτική Ασία, από την κεντρική έως την πολυπολικότητα του 21ου αιώνα, είναι μια γεωπολιτική περιοδεία.
Όχι μόνο αυτό θα ακυρώσει εντελώς την εμμονή των ΗΠΑ για τις κυρώσεις αλλά θα κατευθύνει τα επόμενα στάδια της τόσο αναγκαίας οικονομικής ανάπτυξης του Ιράν προς την Ανατολή και θα τονώσει ολόκληρο τον γεωοικονομικό χώρο από την Κίνα μέχρι το Ιράν και όλους τους ενδιάμεσους.
Όλη αυτή η διαδικασία - που ήδη συμβαίνει - είναι από πολλές απόψεις άμεση συνέπεια του «μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό» πόλεμο αντιπροσώπων της Αυτοκρατορίας εναντίον της Ρωσίας.
Η Ουκρανία ως τροφή για τα κανόνια έχει τις ρίζες της στη θεωρία της καρδιάς του Mackinder: ο παγκόσμιος έλεγχος ανήκει στο έθνος που ελέγχει την ευρασιατική χερσαία μάζα.
Αυτό ήταν πίσω από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου η Γερμανία χτυπώντας τη Ρωσία δημιούργησε φόβο στους Αγγλοσάξονες ότι εάν η Γερμανία χτυπούσε τη Γαλλία θα έλεγχε την ευρασιατική στεριά.
Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος σχεδιάστηκε ενάντια στη Γερμανία και την Ιαπωνία που σχηματίζουν έναν άξονα για τον έλεγχο της Ευρώπης, της Ρωσίας και της Κίνας.
Ο σημερινός, πιθανός Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος σχεδιάστηκε από τον Ηγεμόνα για να σπάσει μια φιλική συμμαχία μεταξύ Γερμανίας, Ρωσίας και Κίνας - με το Ιράν ως προνομιούχο εταίρο στη Δυτική Ασία.
Όλα όσα βλέπουμε σε αυτό το στάδιο υποδηλώνουν πως οι ΗΠΑ προσπαθούν να διαλύσουν την ολοκλήρωση της Ευρασίας.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι οι τρεις κορυφαίες υπαρξιακές «απειλές» για την αμερικανική ολιγαρχία που υπαγορεύει τη «διεθνή τάξη βασισμένη σε κανόνες» είναι οι Τρεις Κυρίαρχοι: Κίνα, Ρωσία και Ιράν.
Έχει αυτό σημασία; Όχι πραγματικά. Μόλις είδαμε ότι ενώ τα σκυλιά (του πολέμου) γαβγίζουν, το στρατηγικό καραβάνι Ιράν-Κίνας προχωρά.
* Ο Πέπε Εσκομπάρ είναι γεωπολιτικός αναλυτής και συγγραφέας σε όλη την Ευρασία. Το τελευταίο του βιβλίο είναι το Raging Twenties.