Burak Bekdil - gatestoneinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Στην έκθεσή του Freedom in the World 2022, το Freedom House, ένας οργανισμός που χρηματοδοτείται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον, τοποθετεί την Τουρκία στην κατηγορία των «μη ελεύθερων» χωρών, μαζί με Αφγανιστάν, Αγκόλα, Λευκορωσία, Καμπότζη, Κίνα, Κούβα, Αιθιοπία, Αϊτή, Ιράν, Ιράκ, Λιβύη, Νικαράγουα, Ρωσία, Σαουδική Αραβία, Σομαλία, Σουδάν, Συρία και πολλά άλλα αδίστακτα καθεστώτα του τρίτου κόσμου. Θα μπορούσε κανείς, με τα κριτήρια της δημοκρατίας, να φανταστεί κάποια από αυτές τις χώρες ως κράτος μέλος του ΝΑΤΟ; Αλλά η Τουρκία είναι.
Από την άποψη της ασφάλειας, επίσης, η Τουρκία είναι η περίεργη στη συμμαχία του ΝΑΤΟ. Το 2012, η Τουρκία εντάχθηκε στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) ως «εταίρος διαλόγου». (Άλλοι εταίροι διαλόγου είναι η Λευκορωσία και η Σρι Λάνκα· κράτη παρατηρητές είναι το Αφγανιστάν, η Ινδία, το Πακιστάν, το Ιράν και η Μογγολία). Το 2022, ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε πως ελπίζει να αποκτήσει ένταξη στην SCO.
Νωρίτερα, το Σεπτέμβριο του 2013, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι επέλεξε μια κινεζική εταιρεία (στη λίστα κυρώσεων των ΗΠΑ) για να κατασκευάσει την πρώτη της αρχιτεκτονική εναέριας και αντιπυραυλικής άμυνας μεγάλου βεληνεκούς. Το 2019, η Τουρκία αποφάσισε να αγοράσει τα ρωσικά συστήματα αεράμυνας S-400. Η Τουρκία είναι το μόνο μέλος του ΝΑΤΟ που του έχει επιβληθεί κυρώσεις από τις ΗΠΑ βάσει του νόμου για την αντιμετώπιση των αντιπάλων της Αμερικής μέσω κυρώσεων.
Το Μάιο του 2022, ο υπερεθνικιστής εταίρος του Ερντογάν στο συνασπισμό, Devlet Bahçeli, είπε ότι η Τουρκία πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο αποχώρησης από το ΝΑΤΟ. Ίσως έχει δίκιο. Δυστυχώς, αποδεικνύεται πως ήταν μπλόφα.
Ο Ερντογάν χρειάζεται το ΝΑΤΟ -- ειδικά αυτές τις μέρες, που χρειάζεται πυρομαχικά για την αντιδυτική, αντι-ΝΑΤΟική ρητορική του, "εμείς ενάντια στους απίστους" ενόψει των κρίσιμων προεδρικών και κοινοβουλευτικών εκλογών της Τουρκίας στις 14 Μαΐου. Συνδέει τη σχεδιαζόμενη επέκταση του ΝΑΤΟ στα Σκανδιναβικά, για να συμπεριλάβει τη Σουηδία και τη Φινλανδία, με την προεκλογική του εκστρατεία.
Δύο προκλητικά περιστατικά στην Στοκχόλμη τον Ιανουάριο -- ένα ομοίωμα του Ερντογάν κρεμάστηκε από έναν φανοστάτη και ένας Δανός πολιτικός έκαψε το Κοράνι μπροστά από την Τουρκική Πρεσβεία -- έδωσαν στον Ερντογάν την τέλεια ευκαιρία να συγκεντρώσει την υποστήριξη και να αποσπάσει την προσοχή των ψηφοφόρων του από μια προβληματική οικονομία. Και τα δύο περιστατικά, παρεμπιπτόντως, επικρίθηκαν από τις σουηδικές κυβερνητικές αρχές.
Με τεράστιο χειροκρότημα από τους συντηρητικούς και εθνικιστές ψηφοφόρους του, ο Ερντογάν είπε πως η Σουηδία δεν μπορούσε πλέον να περιμένει την υποστήριξη της Τουρκίας για την ένταξή της στο ΝΑΤΟ (κάθε μέλος του ΝΑΤΟ έχει δικαίωμα βέτο). Στις 21 Ιανουαρίου, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Χουλουσί Ακάρ ακύρωσε την προγραμματισμένη επίσκεψη του Σουηδού ομολόγου του, Παλ Τζόνσον. Η Άγκυρα ακύρωσε επίσης μια τριμερή συνάντηση με τη Σουηδία και τη Φινλανδία σχετικά με τη σκανδιναβική επέκταση του ΝΑΤΟ.
Ο Özer Sencar, πρόεδρος της δημοσκόπησης Metropoll, είπε ότι η ενίσχυση των θεμάτων ασφάλειας της εξωτερικής πολιτικής πριν από τις εκλογές επιτρέπει στον Ερντογάν να εδραιώσει τη βάση των ψηφοφόρων του. «Δημιουργεί μια αντίληψη «ισχυρού ηγέτη» εντός της Τουρκίας», είπε. «Αν μπορείτε να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα ασφαλείας, τότε οι άνθρωποι συσπειρώνονται πίσω από τον ισχυρό ηγέτη».
Τι να κάνει κανείς; Ο John R. Deni, καθηγητής ερευνητής στο Ινστιτούτο Στρατηγικών Σπουδών του Κολεγίου Πολέμου Στρατού των ΗΠΑ, γράφοντας στο The Hill , συμβουλεύει την «στρατηγική υπομονή».
"Υπάρχουν κάποια βήματα που η Ουάσιγκτον θα μπορούσε τουλάχιστον να δείξει ότι εξετάζονται, εάν η Άγκυρα δεν υποχωρήσει προς τη Φινλανδία και τη Σουηδία μέχρι τα τέλη της άνοιξης. Αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν την υποτίμηση της αξίας της τουρκικής λίρας δημοσιοποιώντας τη δυσαρέσκεια και τη βούληση της Ουάσιγκτον να δράσει. Ένας γύρος κυρώσεων σε βασικές τουρκικές εξαγωγές, υπουργεία και ηγέτες, επαναφορά περιορισμών στην πώληση αμερικανικού στρατιωτικού υλικού στην Τουρκία και σηματοδότηση της προθυμίας να επανεξεταστεί η στρατιωτική στάση του ΝΑΤΟ απέναντι στην Τουρκία, καθώς και η αμερικανική παρουσία εκεί. Οι κινήσεις μπορεί να παίξουν το εγχώριο πολιτικό αφήγημα του Ερντογάν, αλλά θα μπορούσαν επίσης να επιτύχουν τον πιο σημαντικό στόχο της εδραίωσης της ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Σε κάθε περίπτωση, προς το παρόν, η στρατηγική υπομονή φαίνεται πιο συνετή πολιτική επιλογή».
Ο Deni έχει δίκιο. Οποιαδήποτε ασύνετη δημόσια αντιπαράθεση Τουρκίας-Δύσης λίγους μήνες πριν από τις εκλογές στην Τουρκία θα προσθέσει ψήφους υπέρ του Ερντογάν. Οι περισσότεροι Τούρκοι εξακολουθούν να πιστεύουν αυτό που τους έμαθαν στο δημοτικό σχολείο: Ο μόνος φίλος ενός Τούρκου είναι ένας άλλος Τούρκος. Εξακολουθούν να ζουν σε έναν ξενοφοβικό εξωπραγματικό κόσμο όπου κάθε άλλο έθνος είναι εχθρός της γης τους και συνωμοτεί εναντίον της Τουρκίας. Αυτό το παιδικό συναίσθημα, σε ένα θέμα συλλογικής ψυχολογίας, τους αναγκάζει να ενωθούν πίσω από τον ηγέτη. Ταλαιπωρία με τη Δύση και ο Ερντογάν κερδίζει ξανά.