του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ (Ελληνικό Φόρουμ)
Είναι φανερό ότι αυτή η επίσκεψη επιβλήθηκε έξωθεν και όλα δείχνουν ότι στην συνέχεια την απαίτησε ο Έλληνας πρωθυπουργός από τον υφιστάμενο Υπουργό του. Είναι επίσης ολοφάνερη η εξαιρετικά αμφιλεγόμενη σκοπιμότητα της συγκεκριμένη πρωτοβουλίας...
Όχι γιατί είναι γενικά κακό να πραγματοποιούνται τέτοιες επισκέψεις σε περιόδους κατά τις οποίες η διαχείριση μιας ανθρωπιστικής κρίσης βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Αλλά διότι η Ελλάδα, όφειλε να είναι ιδιαίτερα προσεκτική με πρωτοβουλίες που την παγιδεύουν και αναπαράγουν τα αδιέξοδα...
Με την συγκεκριμένη επίσκεψη, δεν επιδεικνύεται το απαραίτητο πνεύμα ανωτερότητας εκ μέρους της χώρας μας, απέναντι στην μικρότητα των Τούρκων πολιτικών σαλτιμπάγκων. Η Ελληνική ανωτερότητα άλλωστε επεδείχθη στην πράξη και στον ύψιστο βαθμό, με την άμεση αποστολή της ΕΜΑΚ στον τόπο της καταστροφής και με την αυταπάρνηση των ανδρών της στις επιχειρήσεις διάσωσης. Δεν υπήρχε ούτε ένας πρόσθετος λόγος για περιττές και απερίσκεπτες κινήσεις επίδειξης ανωτερότητας που...
παγιδεύουν την χώρα.
Η συγκεκριμένη επίσκεψη, καθαγιάζει την τουρκική πολιτική ηγεσία σε μια περίοδο που το καθεστώς Ερντογάν βρίσκεται αντιμέτωπο με την μαζική αποδοκιμασία εκ μέρους του πληθυσμού, ενώ την ίδια στιγμή λειτουργεί ως ένα καταστροφικό restart στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, ωσάν να μην έχει μεσολαβήσει τίποτε κατά την διάρκεια της προηγούμενης περιόδου, το οποίο επιπροσθέτως προσφέρει υπέροχα άλλοθι στους υπερατλαντικούς φιλότουρκους καλοθελητές.
Η συγκεκριμένη επίσκεψη έρχεται να «δέσει» με όλα όσα σκόπιμα διέρρεαν κύκλοι της Αμερικανικής Διπλωματίας περί του διαφαινόμενου επαναπροσδιορισμού των Ελληνοτουρκικών σχέσεων και φυσικά έρχεται να προσφέρει συγχωροχάρτι για μια συγγνώμη η οποία ΔΕΝ ζητήθηκε από τους χορογράφους της Τουρκικής πειρατικής αλητείας. Κυρίως όμως έρχεται να προλειάνει το έδαφος για προαναγγελθείσες διευθετήσεις που όλα δείχνουν ότι θα εδράζονται στο έδαφος νέων εθνικών υπαναχωρήσεων.
Η συγκεκριμένη επίσκεψη πραγματοποιείται χωρίς επί της ουσίας να έχει αλλάξει τίποτε σε σχέση με όλα όσα έχουν προηγηθεί και οδήγησαν στην προηγούμενη περίοδο της κλιμακούμενης έντασης μεταξύ των δύο χωρών. Ενώ είναι φανερό ότι έρχεται να αποδυναμώσει στην πράξη την Ελληνική επιχειρηματολογία, σε μια κρίσιμη ιστορική συγκυρία που οι ισχυροί μας «σύμμαχοι» φρόντιζαν τουλάχιστον να κρατούν κάποια προσχήματα και να ανακόπτουν τον ξέφρενο φιλοτουρκισμό τους. Οι Τούρκοι δεν αποδοκίμασαν ούτε αυτόν τον ελεεινό «πατέρα» της Γαλάζιας πατρίδας ο οποίος μόλις προχθές στοχοποιούσε ως κατάσκοπους τους Έλληνες διασώστες. Παρ' όλα αυτά, ο Δένδιας πήγε για ξέπλυμα με αγκαλίτσες και άλλα τινά. Τραγική εικόνα…
Προσωπικά, από την πρώτη στιγμή υπερθεμάτισα για την ανάγκη αποστολής της ανθρωπιστικής βοήθειας στην Τουρκία και αισθάνομαι περήφανος που η χώρα μου έσπευσε γι' ακόμη μια φορά ν αποτελέσει υπόδειγμα ανυστερόβουλης ανθρωπιάς. Δεν βρίσκω όμως ούτε έναν λόγο που θα έπρεπε να υπάρξει και πολιτικό κέλυφος διανθισμένο με απίστευτα καραγκιοζιλίκια που θα τα βρούμε μπροστά μας ως πρόβλημα τις επόμενες ημέρες…
Όταν τα φώτα της δημοσιότητας θα αρχίσουν σταδιακά να απομακρύνονται από τα σημεία της συμφοράς και το καθεστώς Ερντογάν θα αρχίσει να ανακτά την πρωτοβουλία των κινήσεων, εξαργυρώνοντας με παροχές και υποσχέσεις την οργή και την αγανάκτηση των πολιτών, τότε θα αποτιμηθεί με πραγματικούς όρους το κόστος αυτής της επίσκεψης, αλλά πολύ φοβούμαι ότι το πουλάκι θα έχει πετάξει οριστικά και τίποτε πλέον δεν θα είναι αναστρέψιμο. Το τίμημα της εικόνας των αγκαλιασμένων ΥΠΕΞ, που δεν είναι αποτέλεσμα συγγνώμης για το θράσος και την προκλητικότητα που επιδείχτηκε, θα πληρωθεί πολύ ακριβά στο ταμείο. Κρατήστε το...