 |
| pixabay / bculliton0 |
Κρινιώ Καλογερίδου
Χαρακτηριστικά που, στην περίπτωση των χριστιανών. παραπέμπουν στους Ιουδαίους "Ζηλωτές" του 1ου μ.Χ, ενώ στην περίπτωση των μουσουλμάνων στους θρησκευτικούς φονταμενταλιστές του Ισλάμ, οι οποίοι σήμερα απειλούν τα πολιτισμικά και τα οικονομικά κεκτημένα των κοινωνιών της Δύσης.
Για όσους ημεδαπούς βλέπουν τους χριστιανούς ''ζηλωτές'' με συμπάθεια (αν και είναι νεογενίτσαροι και όχι "επαναστάτες", όπως τους αποκαλούν οι αφελείς θρησκόληπτοι ή οι αιρετικοί), απλά τους θυμίζω ότι -- κατά το ιστορικό παρελθόν -- όλοι αυτοί ανήκαν σε πληβειακές εξεγερμένες μάζες κατευθυνόμενες από οργανωμένους μηχανισμούς αιρετικών με παραστρατιωτικές δομές και προέβαιναν σε πράξεις κάθε άλλο παρά θεάρεστες.
Απτά παραδείγματα που τεκμηριώνουν τα παραπάνω είναι οι βίαιες επιθέσεις "ρασοφόρων ζηλωτών" στον Παρθενώνα γύρω στο 500 μ.Χ., ''θύματα'' των οποίων έπεσαν στο διάβα του χρόνου ελληνικές αρχαιότητες από το 500-1450 στην Ελλάδα και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Κι αυτό υπό τον φόβο των... ''δαιμονικών'' αρχαίων θεών που ''απειλούσαν'' (υποτίθεται) την χριστιανική θρησκεία. Κάτι ανάλογα βίαιο , δυστυχώς, έκανε προ τριετίας στην Αγία Σοφία ο Ταγίπ Ερντογάν ισλαμοποιώντας την βίαια ως σύγχρονος ζηλωτής ισλαμοφασίστας...
Όλα αυτές οι συμπεριφορές, φυσικά -- που ξεχειλίζουν από μίσος, εκδικητικότητα και βαρβαρότητα --, μόνο αγωνιστικές εκδηλώσεις και ''υπερβάσεις'' δεν είναι. Πολύ περισσότερο όταν αφορούν τη θρησκεία, την πίστη και την κατάφαση της κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν του Θεού-Δημιουργού προσωπικότητας του ανθρώπου, την οποία αναδεικνύει ο Χριστιανισμός μέσα στο άπειρο και την αιωνιότητα.
Η θρησκεία, η πίστη, η θρησκευτική συνείδηση και τα σύμβολα θρησκειών είναι ''προστατευόμενο είδος'' για μένα, που δεν το αγγίζεις με πρόθεση να το αμφισβητήσεις και να το λοιδορήσεις (καλυπτόμενος πίσω από την ελευθερία του Τύπου που σου παρέχει η δημοκρατία ) όσο και αν διαφωνείς με τη φιλοσοφία του.
Η θρησκευτική ελευθερία, άλλωστε, εντάσσεται στα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα τα οποία διασφαλίζουν οι χώρες της Δύσης μέσα από τα Συντάγματά τους και, ως εκ τούτου, είναι απαραβίαστη (άρθρο 13 του Ελληνικού Συντάγματος).
Ως εκ τούτου, όσοι ''ζηλωτές'' ψευτοεπαναστάτες ενεργούν τρομοκρατικά είτε λοιδορώντας θρησκευτικά σύμβολα και ιερά πρόσωπα θρησκειών είτε βιαιοπραγώντας σε βάρος ιερών χώρων λατρείας (εκμεταλλευόμενοι την πολιτική ανεκτικότητα σε καθεστώτα δημοκρατίας), δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να παραβιάζουν την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και της πίστης η οποία είναι εσωτερική ψυχική υπόθεση του καθένα .
Της πίστης που είναι αλληλένδετη με την ύπαρξη του Θεού (όπως και αν ονομάζεται αυτός), χωρίς τον οποίο δεν υπάρχει θρησκεία. Και ο άνθρωπος χωρίς τη θρησκεία είναι ''ανέστιος, ανολοκλήρωτος και ημιτελής'', όπως λέει ο ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Τσάτσος.
Αντίθετα ο θρησκευόμενος (όχι ο τυπολάτρης θρησκόληπτος που μπορεί να καταλήξει φανατικός, ζηλωτής) νιώθει την προστατευτική παρουσία της πίστης του και την ικανοποίηση της αναγνώρισης της αποστολής του.
Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί με γεμίζει ντροπή η εικόνα εμπαθών ζηλωτών της Δύσης οι οποίοι ξεσπούν τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία τους είτε λοιδορώντας ιερά πρόσωπα (κακή επιλογή και δημοσιογράφων που το κάνουν αυτό, για να πέσουν στη συνέχεια θύματα θρησκευτικών φονταμενταλιστών, βλ. Charlie Hebdo, 2019) είτε καίγοντας ιερά βιβλία (όπως το ''τιμητικό-υπέρτατο'' του Ισλάμ, Κοράνι), κατά τον χαρακτηρισμό του Τούρκου ακαδημαϊκού Mazhar Bagli στο άρθρο του: ''Το κάψιμο ενός βιβλίου σε κάνει ελεύθερο; (εφ. Star Gazete).
Εκρηκτικό παράδειγμα στην τελευταία περίπτωση είναι η πυρπόληση του Κορανίου προ ημερών από τον Δανο-Σουηδό Ράσμους Παλουντάν (επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος της Δανίας, Stram Kurs [Σκληρή Γραμμή]) έξω από την τουρκική πρεσβεία στη Στοκχόλμη, γεγονός που εκμεταλλεύτηκε ο Τ. Ερντογάν.
Και το εκμεταλλεύτηκε παίζοντας εύκολα τον συνήθη ρόλο του θύματος που υπερασπίζεται το δίκιο του ξεχνώντας πως η ''Δεύτερη Άλωση'' (για την οποία πανηγυρίζει ακόμα) -- η ισλαμοποίηση της Αγια-Σοφιάς (Ιούλιος 2020) -- ήταν πράξη πολιτιστικής και θρησκευτικής ισοπέδωσης από έναν βάρβαρο ισλαμιστή.
Ας επανέλθω όμως στο θέμα μου που έχει να κάνει με τον θρησκευτικό φανατισμό και το κάψιμο ιερών βιβλίων-συμβόλων τα τελευταία χρόνια, όπως το Κοράνι του Ισλάμ, αν και η καύση βιβλίων γενικότερα είναι μια πολύ παλιά ιστορία στην πορεία της ανθρωπότητας. Παλιά και συνδεδεμένη με την ανάγκη της εξουσίας να ελέγχει τον νου και τις ζωής των πολιτών (βλ. καύση βιβλίων τον Μεσαίωνα, επί Χίτλερ και επί Μεταξά).
Είναι ένα φαινόμενο βίας που δεν το γέννησε η καταπίεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο, τα οποία παραπέμπουν στο χθες (18ος αι. Λατινική Αμερική, 19ος-20ος Νότια Αφρική κλπ) ή το σήμερα (Ιράν, Αφγανιστάν, Κατάρ κλπ) της παρελθούσας και τρέχουσας παγκόσμιας Ιστορίας.
Το γέννησε ο θρησκευτικός φανατισμός και ο φονταμενταλισμός της υπέρβασης του πάθους. Υπέρβασης ταυτόσημης με την ύβρη, την αλαζονεία, την άρνηση του συνειδητού και την απώλεια αυτοκυριαρχίας που μεταβάλλεται σταδιακά σε μισαλλοδοξία και οδηγεί στη βία και το έγκλημα.
"Το κάψιμο ενός βιβλίου δεν είναι μια πράξη που ενισχύει τον ''εαυτό'' του ατόμου. Είναι συνώνυμη με τη βλασφημία και καταστρέφει την αρχαία σοφία, η οποία αποτελεί σύνδεσμο μεταξύ των ανθρώπων και του θείου εκπεφρασμένο από τις Γραφές", λέει ο Δρ. Mazhar Bagli.
Πολύ περισσότερο όταν το βιβλίο είναι Ιερό σύμβολο θρησκείας, θα πρόσθετα εγώ, οπότε η σκοταδιστική πράξη βαρβαρότητας αποκτά ανίερο τελετουργικό συμβολισμό καταδίκης της πίστης των ανθρώπων οι οποίοι εκπροσωπούν μια από τις ''Αβρααμικές'', μονοθεϊστικές θρησκείες ( Χριστιανισμό, Ιουδαϊσμό, Ισλαμισμό).
Ας σημειωθεί εδώ ότι, την περίπτωση πυρπόλησης του αντιτύπου του Ιερού Κορανίου από τον Παλουντάν, οι αντιδράσεις σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο -- στη Σουηδία και τη Δύση γενικότερα -- ήταν χλιαρές, παρά το γεγονός ότι ο Σουηδός πρωθυπουργός Ούλωφ Κρίστενσον καταδίκασε την καύση του και χαρακτήρισε την πράξη του πυρπολητή ''βαθιά ασεβή'', εκφράζοντας παράλληλα τη συμπάθειά του στους μουσουλμάνους.
Το καλόπιασμα του Κρίστερσον, φυσικά, δεν ημέρεψε τον Τούρκο Πρόεδρο (ειδικά μετά την απειλή του... Παλουντάν ότι θα καίει κάθε εβδομάδα ένα αντίτυπο του Κορανίου). Απόδειξη αυτού είναι ότι η Άγκυρα ανέστειλε τις συνομιλίες με τη Στοκχόλμη και το Ελσίνκι για ένταξή τους στο ΝΑΤΟ.
Η απάντηση της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας ήταν άμεση, αφού ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Ολλανδία, Ελβετία, Βέλγιο, Ιταλία και Σουηδία έκλεισαν τα Προξενεία τους στην Τουρκία επικαλούμενες λόγους ασφαλείας, πράγμα που ανάγκασε το τουρκικό ΥΠΕΞ να καλέσει τους πρέσβεις των ως άνω 9 χωρών ζητώντας εξηγήσεις.
Με δεδομένα αυτά, η τουρκική προπαγάνδα -- βρίσκοντας αφορμή την πυρπόληση του Κορανίου -- άρχισε να μιλά για βαρβαρότητα που ανθίζει στη Δύση (παράλληλα με την τεράστια κρίση δικαιοσύνης και ελέους), σε βαθμό που να μοιάζει σε απανθρωπιά το DAESH (Ισλαμικού Κράτους).
Οι Τούρκοι (οι καθεστωτικοί, τουλάχιστον) δείχνουν πεπεισμένοι ότι οι δυτικοί έχουν συσσωρεύσει από χρόνια μνησικακία και οργή εναντίον του Ισλάμ με όργανα διαστρέβλωσης της αλήθειας και παρεμπόδισης του εκδημοκρατισμού σε τρίτες χώρες τη CIA και τη FETO του αυτοεξόριστου Τούρκου ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, θανάσιμου εχθρού του ''χαλίφη του ισλαμοτουρκικού μεγαλοϊδεατισμού'' Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν...
Με τα δεδομένα αυτά έχει υποχρέωση η Δύση να δικαιώσει την πολιτιστική υπεραξία της στον κόσμο ως προστάτιδας της ελεύθερης σκέψης, της διακίνησης των ιδεών και των θρησκευτικών ελευθεριών μέσα απ' το σύμβολο της δημοκρατίας.
Έχει την υποχρέωση να περάσει το μήνυμα ότι η παράδοση στην πυρά βιβλίων (συμπεριλαμβανομένων και των ιερών συμβόλων των θρησκειών) είναι βαθιά ασεβής ενέργεια που δεν έχει καμιά δικαιολογία και δεν αφήνει κανέναν ατιμώρητο, γιατί αναιρεί τις αξίες της παλιάς πολιτισμένης Δύσης πάνω στις οποίες επιδιώκει να στηριχθεί η σημερινή...