 |
| ΑFΡ 2023 / ΑΝΑΤΟLII STEΡΑΝΟV |
Scott Ritter - sputniknews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Όπως οι περισσότερες στρατιωτικές τεχνολογικές καινοτομίες, η ικανότητα να καταστεί ένα σύγχρονο κύριο άρμα μάχης επιβιώσιμο έχει ξεπεραστεί από την τοποθέτηση αμυντικών συστημάτων που έχουν σχεδιαστεί για να ξεπερνούν τέτοιες άμυνες. Εάν μια σύγχρονη στρατιωτική δύναμη προσπαθούσε να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας επίθεση που κυριαρχείται από άρματα μάχης εναντίον ενός καλά εξοπλισμένου αντιπάλου ομότιμου επιπέδου οπλισμένου με σύγχρονους αντιαρματικούς πυραύλους, το αποτέλεσμα θα ήταν μια αποφασιστική ήττα για την επιτιθέμενη πλευρά που χαρακτηρίζεται από τα καπνισμένα και καμένα άρματα μάχης.
Μην με παρεξηγείτε: τα τανκς εξακολουθούν να έχουν ζωτικό ρόλο στο σύγχρονο πεδίο μάχης. Η ιδιότητά τους ως κινητού καταφυγίου είναι ανεκτίμητη στο είδος των συγκρούσεων φθοράς των κρεατομηχανών που έχουν φτάσει να καθορίσουν το τρέχον στάδιο της μεγάλης κλίμακας επίγειας μάχης. Η ταχύτητα και η πανοπλία εξακολουθούν να συμβάλλουν στην επιβίωση και το κύριο όπλο ενός τανκς παραμένει ένα από τα πιο θανατηφόρα όπλα στο σύγχρονο πεδίο μάχης.
Όμως, το σύγχρονο τανκ αποδίδει καλύτερα ως μέρος μιας ομάδας συνδυασμένων όπλων, που υποστηρίζεται από πεζικό (τοποθετημένο και μη) και άφθονες ποσότητες όπλων υποστήριξης (πυροβολικό και κλειστή υποστήριξη αέρα). Ως μέρος μιας τέτοιας ομάδας, ειδικά μιας καλά εκπαιδευμένης στην τέχνη της κλειστής μάχης, το τανκ παραμένει ένα ουσιαστικό πολεμικό όπλο. Ωστόσο, εάν λειτουργεί μεμονωμένα, είναι απλώς ένα ακριβό κινητό φέρετρο.
Πολλά έχουν ειπωθεί σχετικά με την πρόσφατη απόφαση που ελήφθη από το ΝΑΤΟ και τα συμμαχικά κράτη να παράσχουν δυτικά κύρια άρματα μάχης στην Ουκρανία. Η πολιτική αυτής της απόφασης είναι το δικό της ξεχωριστό θέμα. Αυτό το άρθρο θα εξετάσει τις επιχειρησιακές πρακτικές αυτής της απόφασης, δηλαδή αν έχει ενισχυθεί η στρατιωτική ικανότητα της Ουκρανίας μέσω της παροχής αυτών των νέων οπλικών συστημάτων.
Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, χρειάζεται να εξετάσει κανείς τρία βασικά ζητήματα: κατάρτιση, υλικοτεχνική βιωσιμότητα και λειτουργική απασχόληση.
Εκπαίδευση
Χρειάζονται 22 εβδομάδες για να εκπαιδεύσετε ένα βασικό μέλος του πληρώματος τοθ αμερικανικού M1 Abrams. Αυτή η εκπαίδευση απλώς δίνει στον στρατιώτη το πολύ βασικό σύνολο δεξιοτήτων για να είναι λειτουργικό. Η πραγματική επιχειρησιακή τεχνογνωσία επιτυγχάνεται μόνο μέσω μηνών, αν όχι ετών, πρόσθετης εκπαίδευσης όχι μόνο στο ίδιο το σύστημα, αλλά και με τη χρήση του ως μέρος μιας παρόμοιας εκπαιδευμένης ομάδας συνδυασμένων όπλων. Με απλά λόγια, ακόμη και ένα ουκρανικό πλήρωμα αρμάτων μάχης με εμπειρία στη λειτουργία αρμάτων μάχης T-72 ή T-64 της σοβιετικής εποχής δε θα μπορέσει να μεταβεί αμέσως σε ένα κύριο άρμα μάχης δυτικού τύπου.
Πρώτα και κύρια, το μέγεθος του πληρώματος ενός άρματος σοβιετικής εποχής είναι τρία άτομα, αντικατοπτρίζοντας την πραγματικότητα ότι τα σοβιετικά τανκς χρησιμοποιούν έναν αυτόματο μηχανισμό φόρτωσης. Τα δυτικά τανκς έχουν τέσσερα μέλη πληρώματος γιατί η πλήρωση του κύριου όπλου γίνεται χειροκίνητα. Η προσαρμογή σε αυτές τις δυναμικές απαιτεί χρόνο και εκτεταμένη εκπαίδευση.
Η εκπαίδευση είναι ακριβή. Το ΝΑΤΟ παρέχει επί του παρόντος στην Ουκρανία τρεις τύπους δυτικών βασικών αρμάτων μάχης: το βρετανικό Challenger 2, το γερμανικό Leopard 2 και το αμερικανικό M1A2. Δεν υπάρχει ενιαίο εκπαιδευτικό μάθημα — κάθε άρμα απαιτεί το δικό του μοναδικό εκπαιδευτικό δελτίο που δεν μπορεί να μεταφερθεί άμεσα σε άλλο σύστημα.
Οι αποκεντρωμένες διαδικασίες εκπαίδευσης που δημιουργούνται από μια τέτοια ποικιλόμορφη προσέγγιση προάγουν αναποτελεσματικότητα και δημιουργούν αποκλίσεις στο αποτέλεσμα - το ένα πλήρωμα δε θα μοιάζει με άλλο, κάτι που στη μάχη, όπου οι μονάδες υποτίθεται ότι είναι εναλλάξιμες για να προωθήσουν προβλέψιμα αποτελέσματα εάν όλες οι άλλες συνθήκες παραμείνουν ίδιες, είναι συνήθως θανατηφόρο.
Επιπλέον, αυτά τα προβλήματα θα ενισχυθούν μόνο με την έμφαση που θα δοθεί στα γρήγορα αποτελέσματα. Η πραγματικότητα είναι ότι όποια εκπαιδευτικά προγράμματα αναπτύσσονται και παραδίδονται από τα έθνη που παρέχουν τα τανκς θα είναι ανεπαρκή για το έργο, με αποτέλεσμα ανεπαρκώς εκπαιδευμένα πληρώματα να μεταφέρουν εξαιρετικά περίπλοκα οπλικά συστήματα στο πιο επικίνδυνο περιβάλλον στον κόσμο για ένα τανκ - τα δόντια ενός Ρωσικού Στρατού σχεδιασμένου και εξοπλισμένου για να σκοτώσει αυτά τα ίδια άρματα μάχης.
Βιωσιμότητα Logistics
Τα άρματα μάχης είναι από τα πιο δύσκολα τεχνικά οπλικά συστήματα σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης. Καταστρέφονται συνεχώς, ειδικά αν δεν συντηρούνται σωστά. Για το M1 Abrams, για κάθε ώρα που βρίσκεται στο χωράφι, απαιτούνται τρεις ώρες συντήρησης. Αυτό το πρόβλημα μόνο μεγεθύνεται στη μάχη.
Κανονικά μια μονάδα θωράκισης είναι εξοπλισμένη με άκρως εξειδικευμένα συνεργεία οργανικής συντήρησης που μπορούν να επιδιορθώσουν τα περισσότερα από τα δευτερεύοντα προβλήματα που μπορούν να παραγκωνίσουν ένα άρμα. Δεδομένων των απαιτήσεων εκπαίδευσης για την παραγωγή αυτού του επιπέδου μηχανικού υψηλής ποιότητας, είναι απίθανο η Ουκρανία να λάβει αυτό το είδος υποστήριξης συντήρησης.
Αυτό σημαίνει ότι τα άρματα μάχης που παρέχονται στην Ουκρανία θα πρέπει να επιστραφούν στις χώρες του ΝΑΤΟ για οποιαδήποτε σημαντική επισκευή εξοπλισμού που έχει καταστραφεί λόγω απλής χρήσης ή πραγματικής μάχης. Εν ολίγοις, είναι πολύ πιθανό ένα δυτικό κύριο άρμα μάχης στα χέρια της Ουκρανίας να χαλάσει κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της επιχειρησιακής χρήσης του από την Ουκρανία, πράγμα που σημαίνει ότι ο συνολικός αριθμός αρμάτων μάχης που διαθέτει η Ουκρανία θα είναι πολύ μικρότερος από τον αριθμό των αρμάτων που παρέχονται.
Λειτουργική Απασχόληση
Ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, στρατηγός Valerii Zaluzhnyi, είπε στον Economist τον περασμένο μήνα ότι χρειαζόταν 300 άρματα μάχης, 500 οχήματα μάχης πεζικού και 500 πυροβόλα, αν επρόκειτο να έχει πιθανότητες να νικήσει [τη Ρωσία].
Μετά τη συνάντηση της Ομάδας Επαφής Ramstein στις 20 Ιανουαρίου και τις επακόλουθες συζητήσεις σχετικά με την προμήθεια τανκς, το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοί του εταίροι συμφώνησαν να παρέχουν λιγότερο από το 50% του αριθμού των αρμάτων, λιγότερο από το 50% του αριθμού των οχημάτων μάχης πεζικού και λιγότερο από το 20% του πυροβολικού που ζητήθηκαν αντίστοιχα.
Επιπλέον, το χρονοδιάγραμμα για την παράδοση αυτού του εξοπλισμού κλιμακώνεται με ασυνέπεια σε μια περίοδο που εκτείνεται για πολλούς μήνες και σε ορισμένες περιπτώσεις μέχρι το επόμενο έτος. Αυτό όχι μόνο περιπλέκει τα ζητήματα κατάρτισης και υλικοτεχνικής βιωσιμότητας που έχουν ήδη αρνητική τάση για την Ουκρανία, αλλά καθιστά αδύνατη κάθε ουσιαστική προσπάθεια για την ενσωμάτωση αυτού του υλικού σε ένα συνεκτικό επιχειρησιακό σχέδιο απασχόλησης. Εν ολίγοις, η Ουκρανία θα αναγκαστεί να δεσμεύσει τον εξοπλισμό που παρέχεται —ειδικά τα τανκς— στη μάχη με αποσπασματικό τρόπο.
Η αλήθεια για τα τανκς είναι ότι το ΝΑΤΟ και τα συμμαχικά του έθνη κάνουν την Ουκρανία πιο αδύναμη, όχι ισχυρότερη, παρέχοντάς της στρατιωτικά συστήματα που είναι υπερβολικά περίπλοκα στη λειτουργία τους, εξαιρετικά δύσκολα στη συντήρηση και αδύνατο να επιβιώσουν εκτός και αν χρησιμοποιούνται με πειστικό τρόπο ενώ υποστηρίζονται από εκτεταμένους εταίρους συνδυασμένων όπλων.
Η απόφαση να παρασχεθούν στην Ουκρανία κύρια δυτικά άρματα μάχης είναι, κυριολεκτικά, μια συμφωνία αυτοκτονίας, κάτι που όσοι ισχυρίζονται πως αναζητούν τα καλύτερα συμφέροντα της Ουκρανίας θα πρέπει να λάβουν υπόψη πριν να είναι πολύ αργά.