 |
| REUΤΕRS/Αlexander Εrmοchenkο |
Declan Hayes - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αν και η Πολωνία, μαζί με τη Ρουμανία, θα μπορούσε κάλλιστα να δημιουργήσει ένα προτεκτοράτο υπό την κυριαρχία των ΗΠΑ στη Δυτική Ουκρανία για να περιορίσει αυτές τις ανεπιθύμητες ορδές των Ναζί, οποιαδήποτε τέτοια επιχείρηση θα ασκήσει περαιτέρω πίεση στο πολωνικό ταμείο, το οποίο έχει ήδη υπερεκταθεί διευκολύνοντας τις γιγάντιες βάσεις του ΝΑΤΟ στα νοτιοανατολικά. Παρόλο που οι ιερόδουλες της Πολωνίας κερδίζουν πολλά, ο απλός Πολωνός συμπιέζεται οικονομικά καθώς ο ουκρανικός τυχοδιωκτισμός της κυβέρνησής τους γίνεται όλο και πιο επαχθής.
Το γερμανικό έθνος, που ίδρυσε ο Μπίσμαρκ τον Ιανουάριο του 1871, δεν υπάρχει πλέον. Είναι κάτι περισσότερο από μια μεγάλη στρατιωτική βάση του ΝΑΤΟ που κάνει καλή μπύρα, που απολύει τους επιτήδειους στρατιωτικούς διοικητές του, που με χαρά επιτρέπει στον Αμερικανό επόπτη να το κατασκοπεύει και να διαπράττει σημαντικές τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον του και που κάνει την αστυνομία του να χτυπά επανειλημμένα τους ηλικιωμένους συνταξιούχους σε όργια κρατικής βίας που υποτίθεται ότι είχαν τελειώσει εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1940.
Αν και η Γαλλία είναι διαβόητη για τέτοια βαρβαρότητα και, στο ρόλο της ως ο αγαπημένος χωροφύλακας της Αφρικής, για τη συνέχιση του βιασμού της Αφρικής στον δέκατο ένατο αιώνα στην Ευρώπη, μπορεί επίσης να ξεμείνει από επιλογές καθώς η Αφρική γνωρίζει ότι η Ευρώπη βρίσκεται στα τελευταία της μέτρα και έχει την ευκαιρία να απελευθερωθεί από αυτή και τους Αμερικανούς αφέντες της μπορεί επιτέλους να είναι κοντά.
Με τον πρόσφατο θάνατο της Αυτού Μεγαλειότητας, της Βασίλισσας Ελισάβετ, η Αλβιώνα έχασε ό,τι βαρύτητα είχε κάποτε και ο βασιλιάς Κάρολος, μαζί με τους πρίγκιπες Χάρι και Ανδρέα, δεν πρόκειται να δώσουν στα ευχάριστα λιβάδια της Αγγλίας ένα δεύτερο, ανανεωμένο Κάμελοτ.
Ή, εν προκειμένω, μια άλλη Βερσαλλία όπου ο Λουδοβίκος XV1 είχε δικαστήριο και οι καλύτεροι της Γαλλίας παρακαλούσαν για το δικαίωμα να δέσει την πόρπη του παπουτσιού του. Ενδιάμεσα άδειαζαν τα σπλάχνα τους όπου και όποτε τους πήγαιναν οι φανταχτεροί.
Αν επέστρεφαν, οι αυλικοί του Λουδοβίκου ΙΔ' θα αναγνώριζαν τις ίδιες άσχημες μυρωδιές από ακατέργαστα λύματα, καθώς το Παρίσι, όπως και μεγάλο μέρος της Ευρώπης, βρέχεται από τα περιττώματα των Άθλιων της Γης, των Αποβρασμάτων της Γης του Κέσλερ, που έχουν ξεβραστεί όχι μόνο εκεί αλλά σε όλη την Ευρώπη, όπως έκαναν στην εποχή τους οι Ούννοι, οι Λομβαρδοί, οι Βησιγότθοι και οι Βάνδαλοι.
Η Ευρώπη μοιάζει, σε όλα αυτά, με τις τελευταίες ημέρες της Ρώμης ή με τα Σόδομα και τα Γόμορρα για εκείνο το θέμα. Ψωμί, τσίρκο και αναστολείς της εφηβείας για τα παιδιά. Ο Ρονάλντο, ο ηλικιωμένος μονομάχος της Πορτογαλίας, αμείβεται με 1,5 εκατομμύρια δολάρια την εβδομάδα από πλούσιους σε πετρέλαιο Σαουδάραβες, οι οποίοι μάλιστα τον αφήνουν ζωντανό με την επί χρόνια φίλη του, ένδειξη ίσως ότι τα Σόδομα έχουν φτάσει στη Σαουδική Αραβία.
Ο Ρονάλντο, μαζί με όλους τους άλλους ερμηνευτές τσίρκου του ΝΑΤΟ, θυμίζει το αρχικό πρωτότυπο της αρχαίας Ρώμης, όπου πάνω από το ήμισυ του εθνικού προϋπολογισμού σπαταλήθηκε σε τέτοια σκουπίδια, αλλά όπου πάνω από το 70% του πληθυσμού ζούσε κάτω από το όριο της φτώχειας, ακόμη και το αντίστοιχο της Ρώμης των κακοποιών του Σώματος Πεζοναυτών των ΗΠΑ κατέκτησαν όλα πριν από αυτούς.
Μέχρι που δεν το έκαναν. Ο αυτοκράτορας Βαλεριανός κατέληξε ως σκλάβος των Περσών και ο αυτοκράτορας Ελαγάβαλος ήταν ακόμη πιο διεστραμμένος από τον Καλιγούλα, τον πιο γνωστό ξάδερφό του. Η Ρώμη, υπό αυτούς, ήταν σε μεγάλο βαθμό μια αυτοκρατορία σε τελική παρακμή. Παρόλο που ο Πρόεδρος Τζακ Κένεντι, ο Νούμερο Ένα Δημόσιος Εχθρός της CIA, μας είπε περίφημα στο Βερολίνο ότι το Civis Romanus Sum, ο Ich Bin Ein Römer, ήταν πολύ καλό αν ήσασταν Ρωμαίος γνώστης και δεν χρησιμεύατε ως τροφή για λιοντάρια, τίγρεις και λεοπαρδάλεις στα αμφιθέατρα της Ρώμης. Το ρωμαϊκό όνειρο, όπως και το αμερικανικό όνειρο, είναι μόνο για τους λίγους ευνοούμενους, απλούς όπως ο πρίγκιπας Χάρι, που πληρώνεται για να πει στον κόσμο τι μέγεθος πέους έχει ο αδελφός του, ο διάδοχος του βρετανικού στέμματος.
Ακόμη και όταν ο πρίγκιπας Χάρι ταλαιπώρησε δεκάδες εκατομμύρια ηδονοβλεψίες της Αμερικής με τέτοια σαπίλα, η κακή Αμερικανική Αυτοκρατορία έμπαινε συνεχώς προς τα ανατολικά μέσω της Βοημίας και προς την Καρπάθια και τη Ρουθηνία, έως ότου, όπως οι αυτοκρατορίες του Χίτλερ και του Ναπολέοντα, οι συστοιχίες πυραύλων της έχουν τώρα στην εμβέλεια τους την Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα. Αλλά, όπως και η Ρώμη πριν, έχει παραταθεί και, παρόλο που η von der Leyen και ο Borrell, ο σημερινός Βαλεριανός και ο Ελαγάβαλος, μπορούν να υποσχεθούν ότι θα χτίσουν μεγαλύτερους και καλύτερους αυτοκινητοδρόμους για να μεταφέρουν τα σημερινά Panzers προς τα ανατολικά για να κατακτήσουν τη Ρωσία, οι Ευρωπαίοι δεν έχουν πλέον όρεξη να τα επανδρώσουν. Και σίγουρα δεν θα ανδρωθούν οι ίδιοι.
Ο Μπορέλ, η φον ντερ Λάιεν και οι δισεκατομμυριούχοι, που απασχολούν τις ιερόδουλες του Νταβός, βρίσκονται σε αμηχανία. Παρόλο που μπορούν να πετάξουν σε όλο τον κόσμο με τα ιδιωτικά τους τζετ και να απολαύσουν το Château Lafite-Rothschild αξίας 15.000 δολαρίων το μπουκάλι, όσο μας λένε να πιάνουμε τα σαλιγκάρια και τις ακρίδες, το τέλος τους είναι κοντά.
Το δίλημμα τους είναι αυτό. Εκτός από το να κάνουν μια Μονάδα 731 με τα βιολογικά όπλα λειτουργίας του Χάντερ Μπάιντεν στην Κίνα και τη Ρωσία ή, μάλιστα, σε όσους από εμάς πλεονάζουν στις απαιτήσεις τους, εξακολουθούν να χρειάζονται να είμαστε τα γαϊδούρια τους, όταν γίνουν οι σκοτωμοί τους. Επειδή είναι στο παλιό Catch 22 που δεν μπορούν ούτε να ζήσουν μαζί μας ούτε να ζήσουν χωρίς εμάς, οι καλιγουλές, οι Βαλεριανοί και ο Νέρων που δημιουργήθηκαν πρόσφατα είναι σε δανεικό χρόνο και το ξέρουν.
Το κίνητρο χονδροειδούς κέρδους που οδήγησε τις βιομηχανίες των όπλων της BlackRock και της Big Pharma να πραγματοποιούν κέρδη ρεκόρ τα τελευταία χρόνια, δεν έχει πια δρόμο. Το ΝΑΤΟ έχει βαλτώσει σε τέλματα από τα οποία δεν μπορεί να ξεφύγει. Βομβάρδισαν το Nordstream και νομίζουν ότι ξέφυγαν από αυτό, διεξήγαγαν γενοκτονικούς πολέμους σε όλο το μήκος και το πλάτος του πλανήτη και πιστεύουν, όπως σκέφτηκαν οι Ρωμαίοι για τους Βησιγότθους, ότι όσοι επέζησαν πρέπει να τους συγχωρήσουν. Έχουν δώσει διαλέξεις στην Κίνα και τη Ρωσία συγκεκριμένα για τα πάντα, από τα ανθρώπινα δικαιώματα μέχρι τους κινδύνους μέχρι τις παραστάσεις της παγκόσμιας ειρήνης στις παραστάσεις της Λίμνης των Κύκνων του Τσαϊκόφσκι. Και, όντας αλαζονικοί Αμερικάνοι, ξεχνούν πως οι τσακωμοί έχουν συνέπειες.
Και, παρόλο που οι Αμερικανοί, όπως και οι Βισγότθοι πριν από αυτούς, έχουν λεηλατήσει όχι μόνο τη Ρώμη, αλλά και το Παρίσι και όλη την Ευρώπη, δεν έχουμε την Πόλη του Θεού του Αυγουστίνου, ούτε τη σημαία του Λογιόλα για να συσπειρωθούν, καθώς η τρελή Αμερική ρίχνει την Ευρώπη στην τουαλέτα.
Έχουν, όπως μας είπε ο τρελός του Νίτσε, όχι μόνο σκοτώσει τον Θεό, αλλά σκότωσαν και τον Πυθαγόρα, τον προφήτη των Δρούζων, τους Αλαλούι και τους πρώτους Χριστιανούς και τον αρχιτέκτονα του Παραδείσου του Δάντη. Πήραν τους μύθους μας, τα πιστεύω μας, τις πεποιθήσεις μας, τα ήθη μας, τις επιστήμες μας, τις πηγές της γνώσης μας και τα σκότωσαν, όπως το Ρωμαϊκό Σώμα Πεζοναυτών δολοφόνησε τον ίδιο τον προφήτη Πυθαγόρα. Και, όπως μας λέει ο Νίτσε, έχουν αντικαταστήσει την κληρονομιά μας ούτε με το χάλι του Ησαύ, αλλά με τη μυρωδιά της φθοράς που είναι τώρα το προτιμώμενο άρωμα του Παρισιού που συσκευάζουν και εμπορεύονται ως ένα λεπτό άρωμα δημοκρατίας λέγοντας ψέματα πως είναι πιο γλυκό από τους υπερχειλισμένους παριζιάνικους υπονόμους και το μπορντέλο του Νταβός που είναι η ουσία του.
Αν και η αδιάκοπη προπαγάνδα τους λειτουργεί καλά στο δικό τους οργουελικό κόσμο, η Ρωσία και η Κίνα ειδικότερα δε βρίσκονται σε αυτόν τον κόσμο. Οι ρίζες τους είναι αλλού. Τρέφονται από άλλους μύθους, βαθιά πηγάδια αμόλυντα από τα υγρά όνειρα της Πολωνικής Λιθουανικής Κοινοπολιτείας ή των Τεύτονων Ιπποτών, πηγές που οι παριζιάνικοι υπονόμοι του ΝΑΤΟ δεν μπορούν να ελέγξουν, να μολύνουν ή ακόμα και να τις παραβιάσουν. Και οι Ρώσοι, οι Κινέζοι και οι Ιρανοί δεν είναι ηλίθιοι. Κοιτάζουν την Ευρώπη κουρελιασμένη και βλέπουν τα καρότα και τα μαστίγια του ΝΑΤΟ για αυτό που είναι, την τελευταία αξιολύπητη ρίψη των ζαριών μιας αυτοκρατορίας σε τελική παρακμή, ενός ετοιμοθάνατου, άρρωστου γάιδαρου που δεν έχει τίποτα περισσότερο από ένα ξέφρενο γκάρισμα για να αποκρούσει το αναπόφευκτο τέλος του.