Moon of Alabama / Παρουσίαση Freepen.gr
Μια ανασκόπηση των «δυτικών» μέσων ενημέρωσης δείχνει ότι η αναπόφευκτη έκβαση του πολέμου έχει πλέον αναγνωριστεί. Οι μόνες ακόμα ανοιχτές εναλλακτικές είναι να ρισκάρουμε ένα μεγάλο πυρηνικό πόλεμο ή να αποχωρήσουμε από τα «δυτικά» όνειρα για μόνιμη ηγεμονία των ΗΠΑ.
Λίγοι «δυτικοί» αξιωματούχοι θα παραδεχτούν πως ο πόλεμος χάθηκε, ότι η Ρωσία κέρδισε στην Ουκρανία. Αλλά αυτό συμβαίνει. Είχε κερδίσει τον πόλεμο όταν παγίδευσε επιτυχώς τον ουκρανικό στρατό σε έναν πόλεμο φθοράς.
Ο Ρώσος σχολιαστής Sacha Rogers γράφει (στα ρωσικά, αυτόματη μετάφραση):
Αυτός ο πόλεμος έχει ήδη κερδηθεί (εξάλλου, ό,τι είναι πιο προσβλητικό για διάφορες «μη αναγνωρισμένες ιδιοφυΐες», χωρίς τη συμμετοχή τους και αντίθετο με τις ανόητες ιδέες τους για το πώς πρέπει να κερδηθεί). Κερδήθηκε τη στιγμή που, αντί για έναν εξαιρετικά ευέλικτο πόλεμο, το Γενικό Επιτελείο μας επέβαλε μια θέση με πόλεμο φθοράς στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας.Αυστηρά σύμφωνα με το σχολικό βιβλίο: Ο πόλεμος φθοράς είναι μια στρατιωτική στρατηγική που αποτελείται από πολεμικές προσπάθειες να κερδίσουμε έναν πόλεμο καταστρέφοντας τον εχθρό μέχρι το σημείο της κατάρρευσης μέσω συνεχών απωλειών σε προσωπικό και υλικό.
Η Ουκρανία έχει ήδη χάσει δύο στρατούς και εκλιπαρεί για έναν τρίτο. Αλλά η «Δύση» δεν είναι σε θέση να τον παραδώσει:
Λιγότερο από το ένα τέταρτο των σύγχρονων αρμάτων μάχης που έχει υποσχεθεί η Δύση στην Ουκρανία είναι πιθανό να φτάσουν εγκαίρως για να αντιμετωπίσουν μια αναμενόμενη ρωσική εαρινή επίθεση.Το Κίεβο αναμένει από τους υποστηρικτές του να στείλουν έως και 320 δυτικά άρματα μάχης συνολικά, αλλά οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι μόλις 50 θα φτάσουν στην πρώτη γραμμή μέχρι τις αρχές Απριλίου, προκαλώντας ανησυχίες πως δε θα είναι αρκετά για να έχουν ουσιαστικό αντίκτυπο στις μάχες.
Η αναγνώριση ότι η Ουκρανία έχασε τον πόλεμο δημιουργεί πανικό σε εκείνες τις συνοικίες που δεσμεύονται στη «δυτική» μονοπολικότητα.
Ο Economist προειδοποιεί για την απώλεια της «εξουσίας της Δύσης»:
Το μέλλον της Ουκρανίας εξακολουθεί να είναι μετέωρο - και είναι πιθανό να παραμείνει αβέβαιο για τα επόμενα χρόνια. Ο κ. Πούτιν μπορεί να αποδεχτεί μια κατάπαυση του πυρός κάποια στιγμή από σκοπιμότητα, αλλά η αναθεώρηση της ρωσικής κοινωνίας προσανατολίζεται εξ ολοκλήρου προς την επιθετικότητα στο εξωτερικό και την καταστολή στο εσωτερικό. Οποιοδήποτε πιθανό τέλος των πυροβολισμών θα απαιτήσει, επομένως, ισχυρές δυτικές εγγυήσεις ασφαλείας και μεγάλες και διαρκείς μεταφορές όπλων και οικονομικής βοήθειας - σχεδόν σαν να εμφανίστηκε ένα δεύτερο, πολύ μεγαλύτερο Ισραήλ στα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Ορισμένοι Ευρωπαίοι ηγέτες υποστηρίζουν ότι αυτό απαιτεί πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ. Εάν η ανοικοδόμηση της Ουκρανίας αποτύγχανε και η οικονομία της υποχωρούσε, τότε η ουκρανική δημοκρατία θα άρχιζε να αποτυγχάνει επίσης.
...
Μόνο το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε χώρες που έχουν καταδικάσει τη Ρωσία για την εισβολή της και έχουν επιβάλει κυρώσεις σε αυτήν, σύμφωνα με την Economist Intelligence Unit, την αδελφή μας οργάνωση. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι στενοί σύμμαχοι της Αμερικής. Οι υπόλοιποι τείνουν να βλέπουν τον πόλεμο ως έναν αγώνα μεταξύ αυταρχικών και υποκριτών.
...
Ακόμη και χώρες που πιστεύουν πως η εισβολή του κ. Πούτιν ήταν κατακριτέα μπορεί να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η δυτική ισχύς παρακμάζει αν αποτύχει να υποστηρίξει την Ουκρανία. Όμως, δεδομένων των όπλων, των χρημάτων και της πολιτικής υποστήριξης, η Ουκρανία μπορεί ακόμη να επικρατήσει. Με το θάρρος και με τη δύναμη του παραδείγματός του, ο ουκρανικός λαός κέρδισε αυτή την ευκαιρία. Δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη επένδυση στη δυτική ασφάλεια.
Ένα άρθρο στην Washington Post χτυπά την ίδια κόρνα:
Το να επιτρέψουμε ένα αποτέλεσμα που ανταμείβει το Κρεμλίνο με οποιονδήποτε τρόπο θα ήταν ηθική παρωδία. Θα έφερνε επίσης ένα δυνητικά θανατηφόρο πλήγμα στην αρχή στην οποία βασίζεται η δυτική σταθερότητα και η πολιτισμένη διεθνής συμπεριφορά: ότι τα κυρίαρχα κράτη δεν μπορούν να δεχθούν εισβολή, να υποταχθούν και να υποβληθούν σε μαζική σφαγή ατιμώρητα.
(Ακούσατε ποτέ για Γιουγκοσλαβία; Ή Ιράκ;)
Για να εμποδίσουν τη Ρωσία και να διαφυλάξουν την κυριαρχία της Ουκρανίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους δεν έχουν άλλη επιλογή από το να εντείνουν την στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική υποστήριξή τους προς το Κίεβο. Αυτό σημαίνει να εξοπλιστούν οι ουκρανικές δυνάμεις με πιο αποφασιστικά όπλα και σε μεγαλύτερους αριθμούς, να επιβληθούν πιο επιθετικές κυρώσεις στη Μόσχα και να κινητοποιηθεί ένας πιο μυώδης διεθνής συνασπισμός για την απομόνωση και τον εξοστρακισμό της Ρωσίας.
Αυτή η ατζέντα είναι επείγουσα. Το status quo των σχετικά στατικών γραμμών μάχης είναι αβάσιμο.
Στους New York Times, ένας Ντέιβιντ Φρενς προειδοποιεί ότι η Αμερική δεν μπορεί να κινηθεί «ταλαντευόμενα» στην Ουκρανία:
Ωστόσο, το αποτέλεσμα του πολέμου είναι απλώς πολύ σημαντικό - για την Αμερική καθώς και την Ουκρανία - για να επιτρέψουμε την υποστήριξή μας να υποχωρήσει. Στην επέτειο του πολέμου, είναι καιρός για μια συντονισμένη προσπάθεια να πειστούν οι Αμερικανοί για μια ενιαία ιδέα: Πρέπει να υποστηρίξουμε την Ουκρανία όσο χρειάζεται, όσο χρειαστεί, έως ότου ο ρωσικός στρατός υποστεί μια αποφασιστική, αλάνθαστη ήττα.
Από τη μία πλευρά της τρέχουσας συζήτησης έχετε εκείνους, βλέπε παραπάνω, που σκέφτονται την έκβαση του πολέμου σε απόλυτες τιμές. Οι ΗΠΑ πρέπει να κερδίσουν στον πόλεμο μεσολάβησης που έχουν προκαλέσει, ανεξάρτητα κόστους. Υπάρχουν όμως εναλλακτικές. Θα χρειαστεί να αναγνωρίσουμε πως η σύντομη περίοδος της παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ έχει τελειώσει. Ήρθε η ώρα της πολυπολικότητας.
Ο Κόμης υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν ως ένας που δεν είναι πρόθυμος να παραδεχτεί ότι μόλις η Κίνα «απείλησε» να διαπραγματευτεί την ειρήνη στην Ουκρανία, την κατηγόρησε -χωρίς στοιχεία- πως βοήθησε τη Ρωσία στον πόλεμο:
Στη συνέντευξή του στο «Meet the Press» του NBC, η οποία μαγνητοσκοπήθηκε το βράδυ του Σαββάτου για να μεταδοθεί την Κυριακή, ο κ. Blinken είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα προσφέρουν σύντομα νέες πληροφορίες για να αποδείξουν πως το Πεκίνο «εξετάζει έντονα την παροχή θανατηφόρου βοήθειας στη Ρωσία».
...
Ο κ. Wang χρησιμοποιεί τη διάσκεψη στο Μόναχο ως πλατφόρμα για να πει στους Ευρωπαίους ηγέτες και διπλωμάτες ότι η Κίνα είναι έτοιμη να ενισχύσει τους δεσμούς μαζί τους και να προσπαθήσει να παίξει ένα ρόλο στον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Στις δημόσιες δηλώσεις του το Σάββατο, είπε πως η Κίνα θα προσφέρει σύντομα μια ειρηνευτική πρόταση για να σταματήσουν οι μάχες. Αλλά ο κ. Blinken προειδοποίησε σε μια ξεχωριστή εκδήλωση ενάντια στη γοητεία των εκεχειριών που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί η Ρωσία για να ανασυνταχθεί για νέες επιθέσεις.
Η Κίνα δεν έχει υποστηρίξει ακόμη τη Ρωσία στον πόλεμο. Αλλά αν η Ρωσία φαίνεται πως χάνει τον πόλεμο, η Κίνα θα έπρεπε να παρέμβει. Διαφορετικά θα γινόταν η αμέσως επόμενη χώρα που οι ΗΠΑ θα προσπαθούσαν να εξαλείψουν.
Οι ΗΠΑ έπεσαν σε παγίδα κλιμάκωσης όταν επέτρεψαν στην ηγεσία της Ουκρανίας να οδηγήσει τη χώρα προς την καταστροφή:
Δυνάμει της απόφασής της, η Ουκρανία, μαζί με τους στενότερους εταίρους της στην Πολωνία και τα έθνη της Βαλτικής, έγιναν ο κλασικός «τρωικός σύμμαχος» - μικρότερες χώρες των οποίων η επιθυμία για περιφερειακή επιρροή ενάντια στην υπάρχουσα μεσαία δύναμη (Ρωσία) βασίζεται στην ικανότητά τους να πείσουν μια εξωτερική μεγάλη δύναμη και το παγκόσμιο στρατιωτικό της δίκτυο (εδώ, οι ΗΠΑ και κατ' επέκταση το ΝΑΤΟ) να παρέμβει στρατιωτικά για λογαριασμό τους. Όπως σημειώσαμε στη μελέτη μας, «αυτό ενέχει μεγάλο κίνδυνο για τον περιφερειακό εξισορροπητή και με μεγάλο κόστος για την εξωτερική μεγάλη δύναμη». Διότι, τελικά, η ρύθμιση εξαρτάται από την «απειλή της χρήσης βίας και στρατιωτικής επέμβασης» από αυτήν την εξωτερική μεγάλη δύναμη, χωρίς την οποία ο περιφερειακός εξισορροπητής θα αποτύγχανε.
Εκεί ακριβώς βρισκόμαστε. Ο παθολογικός μισητής της Ουκρανίας Βλαντιμίρ Ζελένσκι οδηγεί τις ΗΠΑ σε μια ολοένα βαθύτερη δέσμευση να κερδίσουν καταστρέφοντας τελικά τη Ρωσία.
Αλλά οποιαδήποτε άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία θα οδηγούσε σε πυρηνικό πόλεμο. Οι ΗΠΑ δεν μπορούν να το ρισκάρουν αυτό. Ως εκ τούτου, πιέζουν την Ουκρανία να επιταχύνει τη δέσμευσή της για αυτοκτονία:
Καθώς οι μάχες συνεχίζουν να μαίνονται, και οι δύο πλευρές του Ατλαντικού φοβούνται ότι η Ρωσία βρίσκει τα ερείσματά της, η Ουκρανία μπορεί να υπερνικηθεί σε ορισμένα μέρη της ανατολής και του νότου και ο αγωγός όπλων της Δύσης θα επιβραδυνθεί. Ο Μπάιντεν αναχωρεί τη Δευτέρα για την Πολωνία για να συναντηθεί με τον Πρόεδρο Αντρέι Ντούντα και άλλους βασικούς ηγέτες του ΝΑΤΟ. Αμερικανοί αξιωματούχοι πιστεύουν πως η άμυνα της Ουκρανίας πρόκειται να φτάσει σε μια κρίσιμη φάση με τη Ρωσία να εξαπολύει την πολυαναμενόμενη επίθεσή της. Η κυβέρνηση Μπάιντεν πίεσε επειγόντως την κυβέρνηση του προέδρου Volodymyr Zelenskyy να εδραιώσει τα κέρδη της — και ίσως να ξεκινήσει τη δική της αντεπίθεση.Ο Λευκός Οίκος είπε επίσης στην ομάδα του Ζελένσκι, ανά πολλούς αξιωματούχους, να προετοιμαστεί για την επίθεση τώρα, καθώς τα όπλα και η βοήθεια από την Ουάσιγκτον και την Ευρώπη ρέουν ελεύθερα, φοβούμενοι ότι η υποστήριξη από τους Ευρωπαίους γείτονες της Ουκρανίας θα μπορούσε να είναι πεπερασμένη.
Αλλά η πραγματικότητα που θα αντιμετωπίσει ο Μπάιντεν στην Πολωνία είναι ότι ο Ζελένσκι έχει καταστήσει σαφές πως δε θα διαπραγματευτεί έως ότου αποκατασταθεί όλη η επικράτεια της Ουκρανίας — όλα εκτός από τη διασφάλιση ότι ο πόλεμος θα εκτείνεται στο μακρινό ορίζοντα.
«Είμαστε σε αυτό για μεγάλο χρονικό διάστημα και θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό», δήλωσε η Rachel Rizzo, ανώτερη συνεργάτιδα στο Κέντρο Ευρώπης του Ατλαντικού Συμβουλίου. Εάν η δυτική υποστήριξη αρχίσει να εξασθενεί, «δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα έχει επίδραση τόσο στην έκβαση όσο και στη διάρκεια του πολέμου».
Μη μας το λες...
Η «Δύση» κλονίζεται γιατί δεν μπορεί να προσφέρει αρκετά για αρκετό καιρό ώστε να δώσει στην Ουκρανία έστω και μια μικρή ευκαιρία να κερδίσει τον πόλεμο:
«Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να τους κάνουμε εντύπωση ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα και τα πάντα για πάντα», είπε ένας ανώτερος κυβερνητικός αξιωματούχος, αναφερόμενος στους ηγέτες της Ουκρανίας. Ο αξιωματούχος, ο οποίος μίλησε υπό τον όρο της ανωνυμίας για να συζητήσει ευαίσθητα διπλωματικά θέματα, πρόσθεσε πως είναι «πολύ ισχυρή άποψη» της κυβέρνησης ότι θα είναι δύσκολο να συνεχίσει να λαμβάνει το ίδιο επίπεδο ασφάλειας και οικονομικής βοήθειας από το Κογκρέσο.«Το «όσο χρειάζεται» σχετίζεται με το μέγεθος της σύγκρουσης», πρόσθεσε ο αξιωματούχος. «Δεν αφορά το ποσό της βοήθειας».
...
Ο κρίσιμος χαρακτήρας των επόμενων λίγων μηνών έχει ήδη μεταφερθεί στο Κίεβο με ωμά λόγια από κορυφαίους αξιωματούχους του Μπάιντεν — μεταξύ των οποίων ο αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Jon Finer, η αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών Wendy Sherman και ο υφυπουργός Άμυνας Colin Kahl, όλοι τους επισκέφθηκαν Ουκρανία τον περασμένο μήνα.Ο διευθυντής της CIA William J. Burns ταξίδεψε στη χώρα μια εβδομάδα πριν από αυτούς τους αξιωματούχους, όπου ενημέρωσε τον Ουκρανό Πρόεδρο Volodymyr Zelensky για τις προσδοκίες του για το τι σχεδιάζει στρατιωτικά η Ρωσία τους επόμενους μήνες και τόνισε την επείγουσα ανάγκη της στιγμής.
Πιο γρήγορα παρακαλώ, είναι αυτό που λένε οι ΗΠΑ στην Ουκρανία. Βιαστείτε γιατί σύντομα θα πρέπει να σταματήσουμε την υποστήριξή μας.
Αλλά ο ουκρανικός στρατός δεν έχει το υλικό και το ανθρώπινο δυναμικό έτοιμο να εξαπολύσει κάποιο είδος αντεπίθεσης που θα είχε την ευκαιρία να κερδίσει τον πόλεμο. Δεν έχει καν αρκετά για να ανακτήσει κάποια σημαντική περιοχή.
Ο τρίτος στρατός που θα χρειαζόταν θα έπρεπε να είναι πολύ ισχυρότερος από τους δύο στρατούς που έχει ήδη χάσει. Και δεν έρχεται.
Τι θα κάνει λοιπόν η «Δύση»; Να παραδώσετε περισσότερα θαυματουργά όπλα;
Ο Πρόεδρος Μπάιντεν πρόκειται να ταξιδέψει στην Πολωνία αυτή την εβδομάδα για να συζητήσει τις προσπάθειες της Δύσης να βοηθήσει την Ουκρανία να αντισταθεί στη ρωσική εισβολή, καθώς αυξάνεται η πίεση στην κυβέρνησή του να παράσχει στο Κίεβο μαχητικά αεροσκάφη F-16. Ο πρωθυπουργός της Πολωνίας, Mateusz Morawiecki, δήλωσε σε συνέντευξή του το Σαββατοκύριακο στο «Face the Nation» του CBS ότι πιστεύει πως τελικά «θα υπάρξουν μαχητικά αεροσκάφη από τη Δύση» — όπως συνέβη με άλλα προηγμένα όπλα των οποίων η προμήθεια ήταν «αδιανόητη» όταν άρχισε ο πόλεμος.
Έχω νέα για τον κ. Morawiecki. Το πρώτο F-16 πέταξε το 1974. Το να πιστεύει κανείς ότι αεροπλάνα ηλικίας 50 ετών θα έχουν μια ευκαιρία ενάντια στις ρωσικές αεράμυνες πρώτης κατηγορίας και μαχητικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς είναι τρέλα.
Τα μαχητικά αεροπλάνα πετούν χρησιμοποιώντας εκπαιδευμένα αντανακλαστικά, όχι με συνειδητές αποφάσεις. Οι πιλότοι εκπαιδεύονται για αυτό. Μόλις αυτά τα αντανακλαστικά υιοθετηθούν σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, και η φιλοσοφία τους, χρειάζονται χρόνια για να τα εκπαιδεύσουμε ξανά για ένα διαφορετικό. Οι Ουκρανοί πιλότοι με F-16 οποτεδήποτε σύντομα είναι ευσεβής πόθος.
Αλλά ίσως η Πολωνία, μάταια αλλά για να είναι ο σωτήρας της Ουκρανίας , μπορεί να πείσει τους πιλότους της να αυτοκτονήσουν σε ένα περιβάλλον που είναι γεμάτο με μαχητικά αεροσκάφη Su-57 και αεράμυνα S-400. Ή μπορεί να στείλει τον δικό της στρατό στο μέτωπο. Οι ΗΠΑ σίγουρα θα καλωσόριζαν τη δέσμευση μιας άλλης χώρας να αυτοκτονήσει για το μεγαλύτερο καλό της ηγεμονίας τους σε δολάρια.
Αλλά δε νομίζω ότι θα φτάσει σε αυτό.
Οι ΗΠΑ χρειάζονται μια στρατηγική εξόδου από τον πόλεμο. Το να αναγνωρίσουμε ότι η μόνη εναλλακτική είναι ο ολοκληρωτικός πόλεμος και η πυρηνική εξόντωση, όπως υπονοούν οι απόψεις των Economist, WaPo και NYT, είναι το πρώτο βήμα για την ανάπτυξή της.