John V. - pravda.ru / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι σημερινές λέξεις ξεπηδούν από τις πολιτικές γλώσσες, αλλά τα ακατανόητα πρόσωπα δείχνουν έλλειψη κατανόησης.
Πρώτα η Αμερική
Σε μια φθίνουσα τεχνολογικά προηγμένη κοινωνία, οι ΗΠΑ με χρέος 31 τρισεκατομμυρίων δολαρίων και μειούμενο εισόδημα πετροδολαρίων γνωρίζουν ήδη ότι χωρίς να μπορούν να ελέγξουν την παροχή ενέργειας που χρειάζεται για να κρατήσουν το κεφάλι τους πάνω από το νερό, η εμμονή τους να κατέχουν την κορυφαία θέση στον κόσμο θα τελειώσει.
Μετά την αποτυχία να ελέγξουν την προμήθεια πετρελαίου στη Μέση Ανατολή, είναι κάτι παραπάνω από σύμπτωση πως η Ρωσία είναι επίσης σημαντικός παραγωγός ενέργειας και η τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί να έχει περισσότερο να κάνει με την επιθυμία της Αμερικής να ελέγξει τον απαραίτητο ενεργειακό εφοδιασμό και λιγότερο να διατηρήσει οποιαδήποτε υψηλά ιδανικά της δημοκρατίας. Εν τω μεταξύ, η υποβόσκουσα επιθυμία να αναγκαστεί κανείς να αλλάξει καθεστώς και να καταστρέψει οικονομικά τη Ρωσία δεν είναι πλέον καλά κρυμμένο μυστικό.
Ενθαρρυνμένες με προηγούμενες επιτυχίες εναντίον στρατών τρίτης τάξης στη Μέση Ανατολή, οι ΗΠΑ παίζουν τώρα ρωσική ρουλέτα (λογοπαίγνιο) με μια πυρηνική δύναμη, παρά το γεγονός ότι ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας Τζον Κίρμπι δήλωσε πως δεν υπάρχει «καμία απολύτως ένδειξη» ότι η Ρωσία μπορεί να επιτεθεί στις χώρες του ΝΑΤΟ. Και γιατί να το κάνει, εκτός κι αν αρχίσουν να σφάζουν Ρώσους και να σχηματίζουν ναζιστικές πολιτοφυλακές στο κατώφλι της Ρωσίας.
Πέρασαν οι μέρες του «ψυχρού πολέμου» και του αμοιβαίου σεβασμού, όπου και οι δύο πλευρές παρατηρούσαν διπλωματικές καλλιέργειες και αποδέχονταν σφαίρες επιρροής.
Παρά τις προηγούμενες διαμαρτυρίες για ουδετερότητα, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ λέει τώρα πως μια ήττα για την Ουκρανία θα ήταν ήττα για το ΝΑΤΟ και πιο πρόσφατα, η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Baerbock δήλωσε ανοιχτά ότι τα ευρωπαϊκά έθνη βρίσκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία. Αυτό δε δήλωνε το προφανές; Η παροχή όπλων, συμβούλων και οικονομικής βοήθειας σε ένα ευνοούμενο μέρος σε έναν εμφύλιο πόλεμο δεν είναι καθόλου πράξεις ουδετερότητας και η δικαιολογία που δίνεται ως «ανάπτυξη ικανοτήτων» δεν το συγκαλύπτει.
Γιατί οι δυτικοί πολιτικοί έκαναν λάθη τέτοιου μεγέθους;
- Πρώτον, οι λαϊκιστές δυτικοί πολιτικοί και διπλωμάτες του σήμερα είναι πιο κατάλληλοι να ασχοληθούν με ζητήματα τρανς και τις πολιτικές ταυτότητας παρά με τον πόλεμο και είναι τόσο επηρεασμένοι από τις απόψεις τους όσο και από αυτούς στους οποίους τις διακινούν. Το να πείσεις τους δυτικούς πληθυσμούς να πιστεύουν πως οι άντρες με φορέματα είναι γυναίκες είναι τελείως διαφορετικό από το να πείσεις τη Ρωσία ότι πρέπει να εγκαταλείψει τα ενεργειακά της αποθέματα στη Wall Street.
- Δεύτερον, για δεκαετίες οι πόλεμοι που προκλήθηκαν από τις ΗΠΑ συνέβησαν «εκεί» και η φρίκη της καταστροφής δεν άγγιξε τους πληθυσμούς που τους παρακολούθησαν στην τηλεόραση ή τους πολιτικούς που τους επευφημούσαν. Ο πολλαπλασιασμός των βιντεοπαιχνιδιών είναι ο πλησιέστερος πόλεμος στο δυτικό πληθυσμό. Σε συνδυασμό, αυτό οδήγησε στη συμπεριφορά τύπου στρουθοκαμήλου των δυτικών πολιτικών που θάβουν τα συλλογικά τους κεφάλια στην άμμο, πιστεύοντας πως δεν μπορεί να συμβεί ποτέ εδώ.
- Τρίτον, στην τεχνολογικά προηγμένη καταναλωτική μας κοινωνία, έστω και μια μικρή πυρηνική έκρηξη μας στέλνει πίσω στο Μεσαίωνα. Πρόσφατες μελέτες για τον τυφώνα Κατρίνα το 2005 έδειξαν ότι όταν τα φώτα σβήνουν για τρεις ημέρες και η τροφική αλυσίδα καταρρέει, η κοινωνία διαλύεται σε αναρχία. Προσθέστε σε αυτό ένα πυρηνικό αποτέλεσμα και ακόμη και μια ενιαία πυρηνική ανταλλαγή που καταστρέφει μια χώρα του πρώτου κόσμου. Με άλλα λόγια, όσο πιο προηγμένη είναι μια χώρα τόσο λιγότερο είναι σε θέση να επιβιώσει από ζημιές στον εαυτό της.
Η μόνη σωτήρια χάρη είναι πως κανείς δεν είναι απρόσβλητος από τις επιπτώσεις μιας πυρηνικής ανταλλαγής. Οι κατασκευαστές όπλων των ΗΠΑ που τροφοδοτούν τις τρέχουσες φλόγες, οι πολιτικοί που ζητωκραυγάζουν για πόλεμο και οι εταιρικοί CEO που επωφελούνται από αυτόν θα δουν τον πλούτο τους να εξαφανίζεται αμέσως. Δεν είναι μια ευχάριστη προοπτική για εκείνους τους παγκόσμιους καπιταλιστές και πολιτικούς των ΗΠΑ που εκτιμούν τον πλούτο περισσότερο από την ίδια τη ζωή και αυτό είναι κάτι που σίγουρα θα τους έχει περάσει από το μυαλό.
Η αυτοπεποίθηση δεν είναι υψηλή
Πίσω από την Ουκρανία και επί του παρόντος τα περισσότερα σημεία ανάφλεξης σε όλο τον κόσμο είναι οι ΗΠΑ, που κάθονται με ασφάλεια στα πέρατα του δυτικού πολιτισμού από όπου ανακατεύουν τον κόσμο με ένα μακρύ ξύλινο κουτάλι.
Ας ελπίσουμε ότι ο Πρόεδρος Πούτιν συνειδητοποιεί τώρα πως δεν έχει να κάνει με διπλωματικούς «φίλους» και «συναδέλφους» και όσο περισσότερο προσπαθεί να προσποιηθεί ότι αυτή είναι ακόμα μια «ειδική επιχείρηση», τόσο περισσότερο το ΝΑΤΟ το βλέπει ως ένδειξη αδυναμίας όταν τώρα δημοσίως τον ενημερώνουν πως δεν είναι.
Στις ομιλίες του, ο Πρόεδρος Πούτιν έχει επανειλημμένα πει ότι η Ρωσία δε θα χρησιμοποιήσει πυρηνική δύναμη, εκτός εάν η εθνική ασφάλεια της χώρας «κινδυνεύσει σοβαρά». Ωστόσο, αυτή είναι μια υποκειμενική δήλωση και σε ποιο σημείο η παροχή ολοένα και πιο προηγμένων όπλων, πληροφοριών, επιτήρησης και προγραμματισμένες επιθέσεις του ΝΑΤΟ θα αποτελέσει σοβαρό κίνδυνο; Ένα θανατηφόρο παιχνίδι τόλμης στο οποίο αν η Ρωσία νιώσει πως το ΝΑΤΟ θα εμπλακεί ενεργά, μπορεί να εξετάσει μια πυρηνική επιλογή και εάν το ΝΑΤΟ αισθάνεται ότι θα χάσει την εναπομείνασα ευκαιρία να έχει πρόσβαση σε ενεργειακά αποθέματα, μπορεί να σκεφτεί το ίδιο.
Το «ρολόι της Αποκάλυψης» βρίσκεται στα 90 δευτερόλεπτα πριν τα μεσάνυχτα
Δυστυχώς, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ σέβονται μόνο τη δύναμη, όχι τις διπλωματικές καλλιέργειες ή τις ομιλίες. Όσο περισσότερο μιλάει ο Πρόεδρος Πούτιν, τόσο πιο αδύναμος γίνεται στα μάτια του ΝΑΤΟ. Ομοίως, οι δυτικοί Ουκρανοί και η παρατεταμένη ναζιστική τους ιδεολογία δεν είναι «αδέρφια» και δε λείπουν οι ολιγάρχες τύπου Ζελένσκι στο Κίεβο που εύχονται η Ρωσία να επιστρέψει στις μέρες του Γέλτσιν.
Έχοντας μόνο είκοσι χρόνια ειρήνης από την ίδρυσή τους, είναι πολύ πιο ασφαλές για τον κόσμο να απομονώσει τις ΗΠΑ στα απώτατα όρια του δυτικού πολιτισμού όπου ανήκουν και να αφήσουν τον βίαιο πληθυσμό τους να πολεμήσει μεταξύ τους προτού παρασύρει τον κόσμο μαζί του.
Όλοι οι πόλεμοι τελικά τελειώνουν και αν δεν υπάρξει πυρηνική αντιπαράθεση, θα τελειώσει και αυτός. Και οι δύο πλευρές θα σώσουν τα προσχήματα σε οποιαδήποτε επερχόμενη συμφωνία, αλλά η Ρωσία θα αποκτήσει τη ζώνη ασφαλείας της ενάντια στο ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ θα χάσουν την στάση καυσίμων τους στο δρόμο προς την Κίνα. Μετά την Ουκρανία, η Κίνα είναι η επόμενη και αυτή τη φορά η Ιαπωνία και η Ταϊβάν θα αντικαταστήσουν την Ουκρανία για να πολεμήσουν για τις ΗΠΑ, με πιθανότητα η Βόρεια Κορέα να ενταχθεί στην Κίνα και καθώς αυτό κλιμακώνεται θα αντιμετωπίσουμε ξανά τους ίδιους κινδύνους πυρηνικής ανταλλαγής όπως τώρα.