Αυτοί που βρίσκονται πίσω από το Θρόνο δεν είναι ποτέ πιο επικίνδυνοι από όταν έχουν την πλάτη τους στον τοίχο.
Pepe Escobar - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Η δύναμή τους ξεφεύγει, γρήγορα: Στρατιωτικά, μέσω της προοδευτικής ταπείνωσης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία. Από οικονομική άποψη, αργά παρά αργότερα, το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου Νότου δε θα θέλει να έχει καμία σχέση με το νόμισμα ενός χρεοκοπημένου απατεώνα γίγαντα. Πολιτικά, η παγκόσμια πλειοψηφία κάνει αποφασιστικά βήματα για να σταματήσει να υπακούει σε μια αρπακτική, απαξιωμένη, de facto μειοψηφία.
Έτσι τώρα αυτοί που βρίσκονται πίσω από το Θρόνο σχεδιάζουν να προσπαθήσουν τουλάχιστον να σταματήσουν την επερχόμενη καταστροφή στο στρατιωτικό μέτωπο.
Όπως επιβεβαιώθηκε από πηγή υψηλού επιπέδου των ΗΠΑ, μια νέα οδηγία για το ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας στην Ουκρανία διαβιβάστηκε στον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Antony Blinken. Ο Μπλίνκεν, από την άποψη της πραγματικής εξουσίας, δεν είναι παρά ένας αγγελιοφόρος για τους Στραουσιανούς νεοσυντηρητικούς και νεοφιλελεύθερους που ασκούν στην πραγματικότητα την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Ο υπουργός Εξωτερικών έλαβε εντολή να μεταδώσει τη νέα οδηγία - ένα είδος μηνύματος στο Κρεμλίνο - μέσω των κυρίαρχων έντυπων μέσων ενημέρωσης, η οποία δημοσιεύτηκε αμέσως από την Washington Post.
Στον επίλεκτο καταμερισμό εργασίας των ΜΜΕ των ΗΠΑ, οι New York Times είναι πολύ κοντά στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η Washington Post στη CIA. Σε αυτή την περίπτωση, ωστόσο, η οδηγία ήταν πολύ σημαντική και έπρεπε να μεταδοθεί από το έγγραφο της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας. Δημοσιεύτηκε ως Op-Ed (πίσω από το paywall).
Η καινοτομία εδώ είναι πως για πρώτη φορά από την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO) της Ρωσίας το Φεβρουάριο του 2022 στην Ουκρανία, οι Αμερικανοί στην πραγματικότητα προτείνουν μια παραλλαγή της κλασικής «προσφοράς που δεν μπορείς να αρνηθείς», συμπεριλαμβανομένων ορισμένων παραχωρήσεων που μπορεί να ικανοποιήσουν τις επιταγές ασφαλείας της Ρωσίας.
Το κρίσιμο είναι ότι η προσφορά των ΗΠΑ παρακάμπτει εντελώς το Κίεβο, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά πως πρόκειται για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας που διεξάγεται από την Αυτοκρατορία και τα τσιράκια της στο ΝΑΤΟ – με τους Ουκρανούς ως απλούς επεκτάσιμους αντιπροσώπους.
«Παρακαλώ μην πηγαίνετε στην επίθεση»
Ο ανταποκριτής της παλιάς σχολής της Washington Post, με έδρα τη Μόσχα, Τζον Χέλμερ, παρείχε μια σημαντική υπηρεσία, προσφέροντας το πλήρες κείμενο της προσφοράς του Blinken, φυσικά εκτενώς επεξεργασμένο ώστε να περιλαμβάνει φανταστικές έννοιες όπως «τα αμερικανικά όπλα βοηθούν να κονιορτοποιηθεί η δύναμη εισβολής του Πούτιν» και μια αξιοπρόσεκτη εξήγηση: «Με άλλα λόγια, η Ρωσία δεν πρέπει να είναι έτοιμη να ξεκουραστεί, να ανασυνταχθεί και να επιτεθεί».
Το μήνυμα από την Ουάσιγκτον μπορεί, εκ πρώτης όψεως, να δώσει την εντύπωση ότι οι ΗΠΑ θα παραδέχονταν το ρωσικό έλεγχο στην Κριμαία, το Ντονμπάς, το Ζαπορόζιε και τη Χερσώνα – «τη χερσαία γέφυρα που συνδέει την Κριμαία και τη Ρωσία» – ως τετελεσμένο γεγονός.
Η Ουκρανία θα έχει αποστρατικοποιημένο καθεστώς και η ανάπτυξη των πυραύλων HIMARS και των αρμάτων μάχης Leopard και Abrams θα περιοριστεί στη δυτική Ουκρανία, ως «αποτρεπτικό μέσο έναντι περαιτέρω ρωσικών επιθέσεων».
Αυτό που μπορεί να έχει προσφερθεί, με αρκετά θολούς όρους, είναι στην πραγματικότητα μια διχοτόμηση της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της αποστρατικοποιημένης ζώνης, με αντάλλαγμα το ρωσικό Γενικό Επιτελείο να ακυρώσει την άγνωστη ακόμη επίθεση του 2023, η οποία μπορεί να είναι τόσο καταστροφική όσο η αποκοπή της πρόσβασης του Κιέβου στο Μαύρη Θάλασσα ή/και διακοπή της προμήθειας όπλων του ΝΑΤΟ πέρα από τα πολωνικά σύνορα.
Η προσφορά των ΗΠΑ αυτοπροσδιορίζεται ως ο δρόμος προς μια «δίκαιη και διαρκή ειρήνη που υποστηρίζει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας». Βασικά, όχι ακριβώς. Απλώς δε θα είναι μια κουκούλα στην Ουκρανία, και το Κίεβο μπορεί ακόμη και να διατηρήσει εκείνα τα δυτικά εδάφη που η Πολωνία πεθαίνει να καταβροχθίσει.
Αναφέρεται επίσης η πιθανότητα μιας άμεσης συμφωνίας Ουάσιγκτον-Μόσχας για «μια ενδεχόμενη μεταπολεμική στρατιωτική ισορροπία», συμπεριλαμβανομένης της μη ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Όσο για την ίδια την Ουκρανία, οι Αμερικανοί φαίνεται να πιστεύουν πως θα είναι μια «ισχυρή, μη διεφθαρμένη οικονομία με ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση».
Ό,τι απομένει στην Ουκρανία έχει ήδη φαγωθεί όχι μόνο από τη μνημειώδη διεφθαρμένη ολιγαρχία της, αλλά κυρίως από τους επενδυτές και τους κερδοσκόπους της ποικιλίας BlackRock. Οι διάφοροι εταιρικοί γύπες απλά δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν τα λιμάνια εξαγωγής σιτηρών της Ουκρανίας, καθώς και τους όρους της εμπορικής συμφωνίας που συμφωνήθηκαν με την ΕΕ πριν από τον πόλεμο. Και είναι τρομοκρατημένοι ότι η ρωσική επίθεση μπορεί να καταλάβει την Οδησσό, το σημαντικό λιμάνι και συγκοινωνιακό κόμβο στη Μαύρη Θάλασσα – κάτι που θα άφηνε την Ουκρανία κλειστή.
Δεν υπάρχει καμία απολύτως απόδειξη ότι ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ολόκληρο το Συμβούλιο Ασφαλείας της Ρωσίας – συμπεριλαμβανομένου του γραμματέα του Νικολάι Πατρούσεφ και του αναπληρωτή προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ – έχουν λόγους να πιστεύουν οτιδήποτε προέρχεται από το κατεστημένο των ΗΠΑ, ειδικά μέσω απλών τσιρακιών όπως ο Blinken και η Washington Post. Σε τελική ανάλυση, οι στάβκα - ένα επίσημο για την ανώτατη διοίκηση των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων - θεωρούν τους Αμερικανούς ως «ικανούς για συμφωνία», ακόμη και όταν μια προσφορά είναι γραπτή.
Αυτό περπατά και μιλάει σαν ένα απελπισμένο παιχνίδι των ΗΠΑ να σταματήσουν και να παρουσιάσουν μερικά καρότα στη Μόσχα με την ελπίδα να καθυστερήσει ή ακόμη και να ακυρώσει την προγραμματισμένη επίθεση των επόμενων λίγων μηνών.
Ακόμη και οι της παλιάς σχολής, αντιφρονούντες της Ουάσιγκτον – που δεν υπάγονται στον γαλαξία των νεοσυντηρητικών του Στράους – στοιχηματίζουν πως το gambit θα είναι ένα τίποτα: στον κλασικό τρόπο «στρατηγικής αμφισημίας», οι Ρώσοι θα συνεχίσουν τη δηλωμένη ώθησή τους για αποστρατιωτικοποίηση, αποναζοποίηση και αποηλεκτρισμό, και θα «σταματούν» οποιαδήποτε στιγμή και οπουδήποτε κρίνουν κατάλληλο ανατολικά του Δνείπερου. Ή παραπέρα.
Αυτό που πραγματικά θέλει το Deep State
Οι φιλοδοξίες της Ουάσιγκτον σε αυτόν τον ουσιαστικά πόλεμο ΝΑΤΟ εναντίον Ρωσίας ξεπερνούν πολύ την Ουκρανία. Και δε μιλάμε καν για την αποτροπή μιας ευρασιατικής ένωσης Ρωσίας-Κίνας-Γερμανίας ή ενός εφιάλτη ομοτίμου ανταγωνιστή. Ας μείνουμε με πεζά ζητήματα στο πεδίο μάχης της Ουκρανίας.
Οι βασικές «συστάσεις» –στρατιωτικές, οικονομικές, πολιτικές, διπλωματικές– αναφέρθηκαν λεπτομερώς σε έγγραφο στρατηγικής του Ατλαντικού Συμβουλίου στα τέλη του περασμένου έτους.
Και σε ένα άλλο, κάτω από το «Σενάριο πολέμου 1: Ο πόλεμος συνεχίζεται με τον τρέχοντα ρυθμό του», βρίσκουμε την πολιτική των Στραουσιανών νεοσυντηρητικών πλήρως διατυπωμένη.
Όλα είναι εδώ: από «την συγκέντρωση υποστήριξης και τις μεταφορές επαρκούς στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο για να μπορέσει να κερδίσει» έως «να αυξήσει τη φονικότητα της στρατιωτικής βοήθειας που μεταφέρεται για να συμπεριλάβει μαχητικά αεροσκάφη που θα επέτρεπαν στην Ουκρανία να ελέγχει τον εναέριο χώρο της και να επιτεθεί στις ρωσικές δυνάμεις εκεί και τεχνολογία πυραύλων με βεληνεκές επαρκές για να φτάσει σε ρωσικό έδαφος».
Από την εκπαίδευση του ουκρανικού στρατού «να χρησιμοποιεί δυτικά όπλα, ηλεκτρονικό πόλεμο και επιθετικές και αμυντικές ικανότητες στον κυβερνοχώρο, και να ενσωματώνει απρόσκοπτα νεοσύλλεκτους στην υπηρεσία» μέχρι την ενίσχυση της «άμυνας στην πρώτη γραμμή, κοντά στην περιοχή Donbass», συμπεριλαμβανομένης της «μαχητικής εκπαίδευσης εστιάζοντας στον παράτυπο πόλεμο».
Επιπρόσθετα στην «επιβολή δευτερευουσών κυρώσεων σε όλες τις οντότητες που συναλλάσσονται με το Κρεμλίνο», φτάνουμε φυσικά στη Μητέρα όλων των λεηλασιών: «Δήμευση των 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων που διατηρεί το ρωσικό κράτος σε λογαριασμούς στο εξωτερικό στις Ηνωμένες Πολιτείες και την ΕΕ και χρήση των κατασχεθέντων χρημάτων για ταμείο ανασυγκρότησης».
Η αναδιοργάνωση του SMO, με τον Πούτιν, τον Αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Valery Gerasimov και τον Στρατηγό Armageddon στους νέους, ενισχυμένους ρόλους τους, εκτροχιάζει όλα αυτά τα περίτεχνα σχέδια.
Οι Straussians είναι πλέον σε βαθύ πανικό. Ακόμη και η νούμερο δύο του Blinken, η ρωσοφοβική πολεμοχαρής Victoria "F**k the EU" Nuland, παραδέχτηκε στη Γερουσία των ΗΠΑ ότι δεν θα υπάρχουν άρματα μάχης Abrams στο πεδίο της μάχης πριν από την Άνοιξη (ρεαλιστικά, μόνο το 2024). Υποσχέθηκε επίσης να «ελαφρύνει τις κυρώσεις» εάν η Μόσχα «επιστρέψει στις διαπραγματεύσεις». Αυτές οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν από τους ίδιους τους Αμερικανούς στην Κωνσταντινούπολη την άνοιξη του 2022.
Η Νούλαντ κάλεσε επίσης τους Ρώσους να «αποσύρουν τα στρατεύματά τους». Λοιπόν, αυτό προσφέρει τουλάχιστον κάποια κωμική ανακούφιση σε σύγκριση με τον πανικό που πηγάζει από την «προσφορά που δεν μπορείς να αρνηθείς» του Blinken. Μείνετε συντονισμένοι για τη μη ανταπόκριση της Ρωσίας.