Του Μπράντον Σμιθ - alt-market.us / Παρουσίαση Freepen.gr
Πρέπει να σημειώσω πως πραγματικά δε με νοιάζει η ουκρανική ή η ρωσική κυβέρνηση και δεν με ενδιαφέρει ποια πλευρά «κερδίζει». Εγώ, όπως πολλοί άνθρωποι, πιστεύω ότι η Ουκρανία δεν έχει καμία σχέση με το αμερικανικό κοινό και είναι καθαρά ένας πόλεμος αντιπροσώπων που επιδιώκει το ΝΑΤΟ. Πιστεύω ότι ορισμένα διεθνή συμφέροντα (παγκοσμιοποιητές) επιθυμούν να συνεχιστεί η σύγκρουση ανεξάρτητα από το γεγονός πως επιδιώκουν να την εκμεταλλευτούν ως κρίση ευκαιριών.
Όλες οι βασικές μου προβλέψεις για τον πόλεμο της Ουκρανίας έχουν αποδειχθεί αληθινές:
Πρώτον, όπως σημείωσα στο άρθρο μου «Η ατζέντα επαναφοράς της παγκοσμιοποίησης απέτυχε – Είναι το σχέδιο Β της Ουκρανίας;», που δημοσιεύτηκε τον Ιανουάριο του 2022, ένας περιφερειακός πόλεμος (ή πόλεμος με αντιπροσώπους) με τη Ρωσία στην Ουκρανία ήταν το πιο πιθανό σενάριο να εκτυλιχθεί, ακολουθούμενο από διεθνείς εκκλήσεις για κλιμάκωση κατά της Ρωσίας.
Δεύτερον, στο άρθρο μου «Η Ουκρανία μαθαίνει την αξία ενός ένοπλου πολίτη, αλλά πολύ αργά», που δημοσιεύτηκε το Μάρτιο, σημείωσα πως:
«Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν οι ουκρανικές δυνάμεις για να στήσουν ενέδρα σε ρωσικές στήλες τεθωρακισμένων είναι μάλλον προηγμένες και γνώριμες. Υποψιάζομαι την πιθανότητα να υπάρχουν εξωτερικοί στρατιωτικοί «σύμβουλοι» (ίσως σύμβουλοι των ΗΠΑ) στο έδαφος αυτή την στιγμή στην Ουκρανία. Οι προηγμένες τακτικές ενέδρας τύπου αντάρτικου και τα αποτελέσματα μοιάζουν με την εκπαίδευση που δίνεται συχνά σε Πράσινο Μπερέ ή SAS. Το Ηνωμένο Βασίλειο έστειλε αντιαρματικά όπλα μαζί με μια μικρή ομάδα "εκπαιδευτών" στην Ουκρανία τον Ιανουάριο».
Είναι πλέον ανοιχτά παραδεκτό από τον πρόσφατα συνταξιούχο βρετανικό στρατό, στρατηγό Mark Carleton-Smith ότι οι ειδικές δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου (SAS) βρίσκονται στο έδαφος στην Ουκρανία και οδηγούν ουκρανικά στρατεύματα. Αυτή η αποκάλυψη δυνητικά ανοίγει την πόρτα σε έναν πολύ ευρύτερο πόλεμο μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας.
Τρίτον, στο άρθρο μου «Κλιμάκωση: Τα Πρόσφατα Γεγονότα Υποδηλώνουν Αυξανόμενο Οικονομικό Κίνδυνο», που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο, προέβλεψα ότι:
«Με τον όγκο της προπαγάνδας που προέρχεται από την ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών και το ΝΑΤΟ, είναι δύσκολο να πούμε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, αλλά υποψιάζομαι πως η Ρωσία αλλάζει στρατηγικές και επανατοποθετείται για να αναπτύξει βομβαρδισμούς με πυραύλους και πυροβολικό στις υποδομές, συμπεριλαμβανομένων των δικτύων ηλεκτρικής ενέργειας και του νερού».
«Αυτή είναι μια τακτική που η Ρωσία έχει αποφύγει εδώ και μήνες, κάτι που προκαλεί έκπληξη γιατί ένα από τα πρώτα μέτρα που συνήθως λαμβάνουν οι ΗΠΑ κατά τη διάρκεια μιας εισβολής είναι η εξάλειψη των περισσότερων βασικών υποδομών (όπως κάναμε στο Ιράκ)» .
Λίγο καιρό αφότου έγραψα αυτό, η Ρωσία στράφηκε στην πραγματικότητα σε μια στρατηγική στόχευσης υποδομών. Το δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας της Ουκρανίας εκτιμήθηκε το Δεκέμβριο πως καταστράφηκε κατά 60% έως 80% και το 70% των κατοίκων στο Κίεβο ήταν χωρίς τρεχούμενο νερό. Οι Ουκρανοί φορείς εκμετάλλευσης δικτύου παραδέχονται ότι η ζημιά είναι «κολοσσιαία». Στις λιγότερο κατεστραμμένες περιοχές, το ηλεκτρικό δίκτυο εξακολουθεί να λειτουργεί με έλλειμμα 30%.
Οι μεγάλες γεννήτριες που αποστέλλονται από τις χώρες του ΝΑΤΟ μείωσαν την πίεση και επέτρεψαν τη λειτουργία μεγάλων εγκαταστάσεων όπως νοσοκομεία και στρατιωτικές θέσεις και ο ήπιος καιρός συνέβαλε στην αποτροπή της πλήρους φυγής ολόκληρου του πληθυσμού. Οι επισκευές συνεχίζονται, αλλά οι χαμηλότερες εκτιμήσεις ζημιών ανέρχονται σε περίπου 9 δισεκατομμύρια δολάρια (υπερδιπλάσιο από τις εκτιμήσεις μεσαίας κατηγορίας) και οι συνεχείς διακοπές ρεύματος συνεχίστηκαν μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου με όριο 10 ωρών ημερησίως ηλεκτρικής ενέργειας για πολίτες που εξακολουθούν να έχουν ένα πλέγμα εργασίας.
Αναφέρω αυτές τις πληροφορίες γιατί είναι σημαντικό να τεθούν αυτά τα γεγονότα στο πλαίσιο της ευρύτερης εικόνας. Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και η πλειοψηφία των φιλο-Ουκρανών υποστήριξαν πως αυτά τα σενάρια δεν επρόκειτο να συμβούν. Έκαναν λάθος. Θα συνεχίσουν να κάνουν λάθος προβλέψεις γιατί βασίζουν τα συμπεράσματά τους στην προπαγάνδα και όχι σε στοιχεία και λογική.
Οι ρωσικές επιθέσεις πυραύλων και μη επανδρωμένων αεροσκαφών σε υποδομές απορρίφθηκαν ευρέως ως πιθανότητα τις εβδομάδες πριν από τη ρωσική απόσυρση. Ο «πόλεμος τελείωσε», ισχυρίστηκαν, και σύντομα η Ουκρανία θα έπαιρνε το Ντονμπάς και ακόμη και την Κριμαία. Ωστόσο, εδώ είμαστε μήνες μετά και ο πόλεμος συνεχίζεται.
Όπως έχω σημειώσει από τότε που η Ρωσία άλλαξε τις στρατηγικές της για το χειμώνα, το μόνο που έπρεπε να κάνει ο Πούτιν ήταν να περιμένει έως ότου οι εξοπλισμοί και τα χρήματα του ΝΑΤΟ αρχίσουν να εξασθενούν και τα προβλήματα της Ουκρανίας να φθείρουν τον πληθυσμό. Όσον αφορά τα αμερικανικά όπλα, οι παραδόσεις μειώνονται τώρα καθώς τα αποθέματα συρρικνώνονται σε βασικά όπλα. Ο Πούτιν παίζει το μακρύ παιχνίδι.
Η στρατηγική στόχευσης πλέγματος είχε νόημα για διάφορους λόγους, αλλά κυρίως υποδηλώνει μια προσπάθεια της Ρωσίας να απωθήσει τον άμαχο πληθυσμό εκτός μεγάλων πόλεων ή εξ ολοκλήρου από τη χώρα. Γιατί είναι πολύτιμο αυτό για τον Πούτιν; Επειδή λιγότεροι άμαχοι σημαίνει μικρότερη πιθανότητα σοβαρών παράπλευρων ζημιών κατά τη διάρκεια μιας νέας επιθετικής προσπάθειας, η οποία πιστεύω πως θα πραγματοποιηθεί κάποια στιγμή αυτή την άνοιξη.
Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι, προς το παρόν, η δυναμική του πολέμου έχει αλλάξει. Η εποχή της πληροφορίας έχει κάνει πολύ δύσκολη την απόκρυψη στρατιωτικών επιχειρήσεων και κινήσεων, και όταν αυξάνονται οι απώλειες αμάχων, όλοι στον κόσμο θα το μάθουν. Εάν η τεχνολογία των μέσων ενημέρωσης και των τηλεφώνων ήταν τόσο διαθέσιμη στο Ιράκ το 2003 όσο είναι σήμερα, υποπτεύομαι ότι οι ΗΠΑ θα είχαν διεξαγάγει τον πόλεμο πολύ πιο προσεκτικά και θα είχαν αποφύγει το υψηλό ποσοστό θανάτων αμάχων. Αυτή την στιγμή, η δημόσια οπτική έχει σημασία και η Ουκρανία είναι τόσο ένας πόλεμος πληροφοριών όσο και ένας πόλεμος σκοποβολής.
Ο Πούτιν πιθανότατα προσπαθεί να καθαρίσει το πεδίο από όσους περισσότερους αμάχους μπορεί πριν από μια νέα ώθηση προς τα εμπρός. Τουλάχιστον το 20% του ουκρανικού πληθυσμού έχει καταφύγει μόνιμα στην Ευρώπη υπό το καθεστώς του πρόσφυγα, ενώ περίπου 2,9 εκατομμύρια Ουκρανοί έχουν φύγει για να ενταχθούν στη Ρωσία.
Η Ρωσία έχει τώρα ένα παράθυρο που πλησιάζει για επιθετικές ενέργειες και η ανάγκη για μια τέτοια κίνηση είναι ξεκάθαρη. Οι χώρες του ΝΑΤΟ προμηθεύουν στην Ουκρανία λιγότερο οπλισμό από πριν, αλλά ανεβάζουν το τεχνολογικό επίπεδο των όπλων που παραδίδουν. Είναι μόνο θέμα χρόνου να παραδοθούν στον Ζελένσκι πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς που θα του έδιναν τη δυνατότητα να χτυπήσει στόχους βαθιά στη Ρωσία.
Ο Πούτιν θα χρειαστεί να αυξήσει το υπάρχον απόθεμα και να επεκτείνει τη θέση του πέρα από το Ντονμπάς, προστατεύοντας ταυτόχρονα την Κριμαία από αντίποινα. Αυτό σημαίνει, πιθανότατα, τη διαίρεση της χώρας στα δύο από τον Βορρά και την προσέλκυση της πλειοψηφίας των στοιχείων της Ουκρανίας / ΝΑΤΟ εκεί. Η άνοιξη θα ήταν η πιο κατάλληλη εποχή, καθώς οι συνθήκες για τις μετακινήσεις των στρατευμάτων βελτιώνονται. Η επίθεση απαιτεί ταχύτητα.
Υπήρξαν αναφορές για εκτεταμένες μετακινήσεις στρατευμάτων και κοινή εκπαίδευση στη Λευκορωσία, ένα σύμμαχο των Ρώσων σε κοντινή απόσταση από το Κίεβο. Η συσσώρευση στρατευμάτων στη Λευκορωσία επιδεινώνεται από μια πρόσφατη δήλωση του Προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο, ο οποίος προειδοποίησε ότι ακόμη και ένας εχθρός στρατιώτης που διασχίζει τα σύνορα της Λευκορωσίας θα οδηγούσε στην πλήρη εμπλοκή του έθνους στην Ουκρανία. Με άλλα λόγια, η Λευκορωσία πρόκειται να ενταχθεί στη ρωσική επίθεση με τους 60.000 στρατιώτες και τους 300.000 έφεδρους. Το να περιτριγυρίζεις το Κίεβο από τα βόρεια θα ήταν παιδικό παιχνίδι.
Η Ρωσία έχει εμπλακεί σε αντιεπιχειρήσεις στα ανατολικά τον περασμένο μήνα, αλλά υποψιάζομαι πως αυτό αποσπά την προσοχή από το πραγματικό χτύπημα που θα προέλθει από τη Λευκορωσία. Η Ρωσία μείωσε τις επιθέσεις πυροβολικού της κατά 75%, γεγονός που υποδηλώνει αποθήκευση πυρομαχικών για μια επιθετική επίθεση. Οι βομβαρδισμοί πυραύλων της Ρωσίας ήταν επίσης πολύ περιορισμένοι, και παρόλο που οι κύριοι προπαγανδιστές λένε ότι πρέπει να "ξεμένουν", η πλειοψηφία της πυραυλικής τεχνολογίας τους έχει χρησιμοποιηθεί με φειδώ, συμπεριλαμβανομένης της τεχνολογίας υπερηχητικών πυραύλων τους που έχει χρησιμοποιηθεί μόνο τρεις φορές για βασικούς στόχους σύμφωνα με αναφορές.
Η Ρωσία δεν έχει αναπτύξει την πλειοψηφία των αεροπορικών δυνάμεών της και μεγαλύτερα μη επανδρωμένα αεροσκάφη στην Ουκρανία. Μια πρόχειρη μελέτη των ρωσικών στρατιωτικών δυνατοτήτων θα πρέπει να πει σε οποιονδήποτε πως ο Πούτιν συγκρατείται, και πάλι, το πιθανότερο για να αποφύγει μαζικές απώλειες αμάχων. Όλα τα στοιχήματα είναι εκτός λειτουργίας αυτή την άνοιξη εάν και όταν η Λευκορωσία μπει στο θέατρο.
Οι κύριοι στρατιωτικοί αναλυτές συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι η Λευκορωσία είναι «απλώς μια προσποίηση». Λένε πως η ανάπτυξη των ρωσικών δυνάμεων είναι περιορισμένη, ότι η Ρωσία δεν έχει τους πόρους για μια νέα επίθεση και πως η Λευκορωσία δε θα συμμετάσχει στον πόλεμο. Το γεγονός ότι αυτοί οι αναλυτές έκαναν σταθερά λάθος τον περασμένο χρόνο μου λέει πως ΟΛΑ αυτά τα στοιχεία πρόκειται να συμβούν.
Το ερώτημα είναι τι γίνεται μετά από αυτό; Τι θα συμβεί όταν η Ρωσία κατακτήσει σημαντικό έδαφος στην Ουκρανία παρά τις εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια του ΝΑΤΟ, προηγμένους οπλισμούς, πληροφορίες από το Υπουργείο Άμυνας και «συμβούλους» των ειδικών δυνάμεων στο έδαφος; Λοιπόν, αξιωματούχοι του ΝΑΤΟ είπαν ότι μια απώλεια στην Ουκρανία δεν είναι αποδεκτή, δηλαδή, θα κλιμακώσουν.
Είναι δύσκολο να πούμε ακόμη τι θα συνεπαγόταν αυτό – η Ρωσία έχει ήδη ξεπεράσει όλες τις κυρώσεις και τις οικονομικές τακτικές που εφαρμόζει η Δύση με τη βοήθεια εμπορικών εταίρων όπως η Κίνα και η Ινδία. Έχουν επιζήσει ακόμη και όταν αφαιρέθηκαν από το δίκτυο SWIFT. Η κλιμάκωση θα πρέπει να συνεπάγεται άμεση επαφή.
Πιστεύω πως το γεγονός της Ουκρανίας είναι μόνο ένα μέρος μιας ευρύτερης αλυσιδωτής αντίδρασης. Με το ΝΑΤΟ αποδυναμωμένο μετά τη ρίψη δισεκατομμυρίων μετρητών στην Ουκρανία μαζί με μια μεγάλη προμήθεια όπλων, μου φαίνεται προφανές ότι αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για μια άλλη σύγκρουση αλλού, στην οποία το ΝΑΤΟ δε θα είναι καλά εξοπλισμένο να ανταποκριθεί. Η Κίνα είναι σε ιδανική θέση για να εισβάλει στην Ταϊβάν, για παράδειγμα.
Η Ουκρανία είναι ένα χρήσιμο βαρέλι γεμάτο πυρίτιδα, αλλά όχι το μοναδικό.