Από: marketnews.gr - Κωνσταντίνος Παπακασόλας
Ήταν η χρόνια του 1997 όταν η κυβέρνηση Σημίτη μαζί με τις ταυτότητες αποφάσισε να εξαφανίσει εκτός από το θρήσκευμα και τις κοινότητες ανά την επικράτεια χωρίς φυσικά να υπάρχει κανένας λόγος για κάτι τέτοιο, τουναντίον υπήρχαν πολλοί λόγοι να ενισχυθούν υπάρχουσες κοινότητες.
Δυόμισι δεκαετίες πέρασαν από τότε και τα πράγματα έχουν χειροτερέψει κατά πολύ μιας και ούτε μία κυβέρνηση δεν τόλμησε να ανατρέψει αυτό το αίσχος που κατακρεουργεί ακόμη και σήμερα την Ελληνική επαρχία πληθυσμιακά αλλά και κοινωνικά.
Η Ελληνική κοινότητα έως τότε δεν είχε υδροκεφαλική εξάρτηση από την πρωτεύουσα νομού ή του δήμου, πράγμα βεβαίως πάρα πολύ υγιές. Η δομή που υπήρχε ήταν άκρως αποκεντρωμένη και επέτρεπε σε κάθε νομό να υπάρχουν δεκάδες κωμοπόλεις των δύο+ χιλιάδων κατοίκων γύρω από τις οποίες υπήρχαν δεκάδες ακόμα μικρότερες και όλες μαζί αναπτύσσονταν σιγά-σιγά πληθυσμιακά επί έναν αιώνα.
Από την ώρα που ο επί Σημίτη υπουργός κατήργησε τις κοινότητες το μόνο που κατάφερε ήταν να τις διαλύσει πληθυσμιακά και να δημιουργήσει μία τρομερή ανισορροπία φύλων με συνέπεια σε άλλοτε ακμάζουσες πόλεις των δύο και τριών χιλιάδων κατοίκων σήμερα ο πληθυσμός να έχει πέσει κάτω από 1.000 άτομα και η αναλογία ανδρών-γυναικών να είναι 8 άνδρες προς 2 γυναίκες στην καλύτερη περίπτωση, να υπάρχει σερί ετών στα οποία να μην πραγματοποιείται καμία γέννηση και κανένας γάμος όταν μόλις πριν δύο δεκαετίες υπήρχαν 30 γεννήσεις το χρόνο και αντίστοιχος αριθμός γάμων.
Φυσικά παρά τις αντίθετες εντυπώσεις, όσοι τυχόν γάμοι γίνονται στην επαρχία είτε είναι γάμοι αστών για το φυσικό τοπίο και το εφέ είτε γάμοι που και οι λιγοστές νέες γυναίκες της επαρχίας παντρεύονται κάποιον αστό και απομακρύνονται: κανένας σχεδόν γάμος δεν αφορά ντόπιο άνδρα.
Από σχετική έρευνα που έγινε τα τελευταία χρόνια αυτοί που καρπώθηκαν τα οφέλη του νόμου Καλλικράτη - Καποδίστρια ήταν οι πρωτεύουσες των σημερινών δήμων που έχουν κάποια πρόσκαιρα όπως αποδεικνύεται οφέλη μιας και οι πληθυσμοί των χωριών συνέρρευσαν προς αυτές αλλά συνολικά υπάρχει διαρροή για την Αθήνα και το εξωτερικό και η διαρροή αφορά πρωτίστως και με διαφορά το γυναικείο φύλο.
Επομένως η Ελληνική επαρχία έχει μπει σε ένα δρόμο πλήρους κατάρρευσης μιας και με τον υπάρχοντα αριθμό γυναικών είναι αδύνατον να συσταθούν οικογένειες και αν θέλουμε κάτι τέτοιο πρέπει να επαναπατρίσουμε στην επαρχία χιλιάδες νέες γυναίκες πράγμα αδύνατον αν κρίνουμε από τις προτιμήσεις τους.
Σε πρόσφατη τηλεοπτική εκπομπή ταξιδιωτικού μαγειρικού χαρακτήρα γνωστός παρουσιαστής μαζί με την οικογένειά του ταξίδεψε στη Βόρειο Ελλάδα κοντά στα σύνορα με τα Σκόπια όπου αφού μαγείρεψε σε ποικίλες μαγευτικές τοποθεσίες και σε αξιοθέατα και μνημεία της περιοχής συνειδητοποίησε ότι είχε διασχίσει πάνω από 100 χιλιόμετρα στα οποία δεν είχε συναντήσει ούτε έναν άνθρωπο και ακόμη και ο ίδιος αναρωτήθηκε φωναχτά πώς γίνεται να μην υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος σε τόσο τεράστια έκταση.
Η σημερινή νεωτερική κοινωνία έχει καταντήσει δώρον άδωρον την εδαφική έκταση ενός κράτους – είναι άνευ σημασίας.
Εδάφη για τα οποία χύθηκε αίμα στη χώρα μας φτάνουν σήμερα να φαντάζουν αδιάφορα για το σύγχρονο άνθρωπο λόγω της τρομακτικής αστικοποίησης και συγκεκριμένα της υδροκεφαλικής αστικοποίησης.
Είναι τελείως διαφορετικές οι ζωές των ανθρώπων που ζουν στην περιφέρεια της Ευρώπης και τελείως διαφορετική για τους ανθρώπους που ζουν στην Αθήνα το Παρίσι το Λονδίνο. Ακόμη και έτσι βέβαια οι υπόλοιποι ευρωπαίοι είναι σε καλύτερη μοίρα από τους Έλληνες γιατί η επαρχία τους είναι ακόμα ζωντανή και κραταιά.
Δει δη ανάγκης να καταργηθεί ο νόμος Καλλικράτη – Καποδίστρια και να ξανά αποκτήσουν οι κοινότητες τα δικά τους προεδρεία για να αρθούν σειρά αρνητικών επιπτώσεων στις μικρές πόλεις της επαρχίας που δυστυχώς κανείς δεν παρατηρεί και δεν καταλαβαίνει. Θα αναπτύξουμε εν τροχάδι μερικές από αυτές.
- Ένα πρώτο χαρακτηριστικό είναι ότι μέσα στη δεκαετία των μνημονίων έχει φύγει από τη ζωή ένα τεράστιο μέρος της τελευταίας γενιάς που είχε σχέση με τη χειρωνακτική εργασία την σκληρή αγροτική ζωή και την Ελληνική παράδοση και φεύγοντας συνάντησε την αδιαφορία των νεότερων όταν πήγε να τους δώσει τη σκυτάλη. Θα δούμε λοιπόν ότι ελάχιστοι πλέον είναι όσοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία και τις βαρείες αγροτικές εργασίες πράγμα που έχει σοβαρές συνέπειες στην αυτονομία της χώρας.
- Τα social media και η τηλεόραση έχουν μεταφέρει όλη την αστική κουλτούρα στην επαρχία χωρίς ταυτόχρονα να υπάρχει αμφίπλευρη επιρροή καθώς τα ίδια μέσα συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχει η κουλτούρα η οι απόψεις της επαρχίας.
- Οι μεγάλοι δρόμοι που δημιουργήθηκαν στην επαρχία μαζί με τα υπόλοιπα μέσα οδικής επικοινωνίας παίρνουν από αυτή αλλά δεν της δίνουν. Και ένα απλό παράδειγμα, οι γυναίκες της επαρχίας είναι πολύ εύκολο να δουν πράγματα παλιά δεν έβλεπαν και να φύγουν αν το επιλέξουν, ποτέ όμως μία γυναίκα της πρωτεύουσας δεν πάει στην επαρχία για να μείνει. Ούτε και κανείς που δουλεύει με τηλεργασία θα φύγει από Αθήνα να πάει ένα μήνα να δουλέψει πχ στην δυτική Πελοπόννησο η την Θεσσαλία, πιο πιθανό ο επαρχιώτης μισθωτός με τηλεργασία να πάει Αθήνα να δουλέψει.
- Σπάνια θα δει κανείς ανθρώπους να περπατάνε, όλοι κυκλοφορούν με τα αυτοκίνητα. Εκεί που 30 χρόνια πριν οι άνθρωποι πήγαιναν περπατώντας στα περιβόλια και στα χωράφια τους μέχρι τα βαθιά γεράματα μάλιστα και φρόντιζαν με προσωπική εργασία τα πάντα σήμερα μπορεί να πάθουν λουμπάγκο αν σκύψουν για να πιάσουν ένα χαρτονόμισμα που τους έπεσε κάτω. Θεωρείται σχεδόν ντροπή να περπατάει κάποιος.
- Την ίδια στιγμή ενώ δεν συναντάει κάνεις ούτε ένα μικρό παιδί πια στους δρόμους να παίζει, σε πολλές κωμοπόλεις και χωριά έχει γεμίσει ο τόπος σκυλιά χωρίς κανένα λόγο, μόνο και μόνο επειδή έχει γίνει μόδα να έχουν όλοι ένα σκύλο.
- Ακόμα χειρότερα επειδή δεν υπάρχει αστυνομία -μιας και τα αστυνομικά τμήματα στις μικρές κωμοπόλεις -καταργήθηκαν και αυτά το 2000 – από τις μεγαλύτερες γειτονικές πόλεις όποιοι βαρέθηκαν τα ζώα τους πάνε και τα εγκαταλείπουν σε ένα μικρό γειτονικό χωριό. Έτσι οι μικρές κωμοπόλεις έχουνε καταντήσει αφοδευτήρια τον εγγυτέρων μεγάλων πόλεων συνήθως των πρωτευουσών των νομών και των δήμων. Φυσικά εννοείται ότι κανείς δεν ασχολείται ούτε με τα αδέσποτα ούτε και με το μπάχαλο που δημιουργείται από τα γαβγίσματα σκύλων καθολο το 24ωρο.
- Οι λιγοστοί νέοι που έχουν απομείνει ασχολούνται με το να κάνουν θόρυβο με τα μηχανάκια τους – κλασσική συμπεριφορά επιθετικότητας ανδρών σε στρες και θυμό λογω έλλειψης προοπτικής- που επίσης κανείς δεν τους ελέγχει , ενώ γενικά λόγω έλλειψης αστυνομίας τα χωριά έχουν γίνει ένας μικρός παράδεισος μικρόπαραβατικών.
- Σε αυτή την κατάσταση την τραγική δεν βρίσκονται μόνο τα άσημα χωριά της ορεινής Ελλάδας αλλά και πολλά από τα διάσημα καλοκαιρινά παραθεριστικά νησιά και θέρετρα. Πλήρης παρακμή.
- Είναι αδύνατον πλέον να βρει κανείς υδραυλικό, ηλεκτρολόγο, ψυκτικό, εργάτες για έκτακτες χειρονακτικές εργασίες πόσο μάλλον οικοδόμο και πλακατζή. Έχουν εξαφανιστεί τα επαγγέλματα αυτά και τυχόν εργασίες που στην πόλη δρομολογούνται σε ένα μήνα, στην επαρχία πιθανό να παίρνουν ένα με δυο χρόνια για να ολοκληρωθούν.
- Οι πιο πολλοί επαρχιώτες ξενοδόχοι αλλά άλλοι επαγγελματίες του τομέα του τουρισμού μένουν το χειμώνα πια και αυτοί στην Αθήνα. Μένει μια επίπλαστη αίσθηση πλέον αυτόχθονιας, και εν τέλει στα χωρία έχουν μείνει κυρίως τα φτωχότερα στρώματα στην συντριπτική πλειοψηφία άνδρες. Το 1990 η ίδια σύγκριση ανάμεσα σε αστικά και αγροτικά μέρη ίσως αναδείκνυε περισσότερο πλούτο στην επαρχία, αυτή η εικόνα σήμερα έχει ανατραπεί. Πολλω δε μάλλον που μέσω των θυγατέρων κυρίως που εγκαταλείπουν την επαρχία αναχωρεί ταυτόχρονα και μεγάλο μέρος του πατρικού πλούτου. Ως γνωστόν στα στέκια της επαρχίας η κατανάλωση γίνεται σχεδόν μόνο από άνδρες.
- Η τηλεοπτικόποίηση της ζωής μας σε όλη την επικράτεια από τα τέλη της δεκαετίας του 90 είχε σαν συνέπεια την εξάλειψη από την ευρύτερη επαρχία κοινωνικών ψυχολογικών χαρακτηριστικών όπως της ντροπής του σεβασμού κλπ αλλά και του θρησκευτικού συναισθήματος και της ανάγκης στήριξης ή έστω αξιοποίησης των παραδόσεων. Και αυτό με τη σειρά του είχε σαν συνέπεια την εξαφάνιση μιας σειράς θετικών συλλογικών δράσεων που συνιστούσαν μία κοινωνία. Ταυτόχρονα ενώ όλοι σχεδόν μειδιούσαν στα πρώτα χρόνια που η σεξουαλική χειραφέτηση έπληξε πρώτα τους κτηνοτρόφους που δεν μπορούσαν να βρουν γυναίκες σήμερα στην ίδια μοίρα με τους με αυτούς έχουν περιέλθει σχεδόν όλοι οι νέοι άντρες της επαρχίας. Είναι ερωτικά αποκλεισμένοι μόνο και μόνο λόγω του τόπου μόνιμης διαμονής τους και ιδιοκτησίας τους. Είναι τραγικό ότι δεν γίνεται πουθενά κουβέντα γι αυτό. Δεδομένου ότι ένας άνδρας δεν έχει σοβαρά κίνητρα να γίνει δημιουργικός και παραγωγικός στη ζωή του εάν δεν μπορεί να κάνει οικογένεια πόσο μάλλον αν δεν μπορεί καν να επιλέξει τη γυναίκα με την οποία θέλει να κάνει οικογένεια τότε υπάρχει σοβαρό δομικό πρόβλημα και μάλιστα δεν είναι μόνο να βρει κάποια γυναίκα αλλά και να είναι σε κάποιο βαθμό βέβαιος ότι θα παραμείνει μαζί του και δεν θα τον εγκαταλείψει. Ακόμα χειρότερα αυτή η έλλειψη νέων γυναικών εξηγεί μεταξύ άλλων και τα στατιστικά που δόθηκαν στη δημοσιότητα για την θέαση site πορνογραφικού περιεχομένου όπου ακριβώς σε περιοχές με τεράστια έλλειψη γυναικών εκτοξεύθηκε η θέαση ταινιών ανδρικού ομοφυλοφιλικού περιεχομένου στην επαρχία, έχουμε δηλαδή και πρόβλημα πλήρους εκτροχιασμού της κοινωνίας δεδομένου ότι σε αυτές τις περιπτώσεις δεν πρόκειται για γνήσια πρωτογενή αλλά εξαναγκαστική επιλογή εκτόνωσης. Τώρα καταλαβαίνουμε πόσο ηλίθια είναι τα άρθρα που γράφουν κάποιοι για την ανάπτυξη της Ελληνικής επαρχίας και της αγροτικής παραγωγής όταν συγκρίνουν την Ελλάδα με άλλες χώρες παραβλέποντας προκλητικά ούτε στις υπόλοιπες χώρες δεν υπάρχουν αυτή η διάλυση που υπάρχει στην Ελληνική επαρχία στο Ισραήλ και στην Ολλανδία υπάρχουν άφθονες μικρές πόλεις και η γυναικεία εσωτερική μετανάστευση είναι πολύ πιο περιορισμένη.
- Η κατάρρευση του θεσμού του γάμου ειδικά στην επαρχία έχει πολύ πιο βαριές συνέπειες από ότι σε ένα μεγάλο αστικό κέντρο που δεν έχει και πολλά η χώρα μας ως γνωστόν. Η καθημερινότητα στις μικρές πόλεις εδώ και μία δεκαετία είναι μία σειρά πυκνών κηδειών ηλικιωμένων που άνηκαν στις γενιές του 30 του 40 με τεράστιες γεννήσεις που συνδυάζεται με μία εκκωφαντική απουσία γάμων γεννήσεων βαπτίσεων και όλων των χαρών και γλεντιών που συνοδεύουν τις ευχάριστες αυτές συνήθως στιγμές της ζωής. Δεν υπάρχουν άρα αφορμές να χαρούν οι άνθρωποι. Νυχτερινή ζωή υπήρχε τη δεκαετία του 90 όταν ο εντόπιος νεανικός πληθυσμός ήταν άφθονος. Όχι όμως πλέον. Γι αυτό και κακώς καταργούνται οι σχολές από την επαρχία. Κανονικά καμιά σχολή δεν έπρεπε να βρίσκεται στην Αττική.
Πολλοί επισκέπτες της επαρχίας έχουν την εσφαλμένη εντύπωση ότι η μικρή ζωή που βλέπουν τα καλοκαίρια στην επαρχία συνεχίζεται και το χειμώνα ενώ η πραγματικότητα είναι ότι ακολουθεί το έρεβος. Οι άνθρωποι πλέον δεν έχουν λόγους για να γιορτάσουν, να συναναστραφούν, να χαρούν.
Μην ξεχνάμε ότι οι πολλές και πολυμελείς οικογένειες σε όλες τις παλιές κοινωνίες ήταν ο μοναδικός τρόπος να υπάρχει κοινωνική κινητικότητα ανάμεσα όχι μόνο στους κατοίκους μιας μικρής πόλης αλλά και σε όλους αυτούς με τους κατοίκους των γύρω πόλεων.
Για αυτό το λόγο έχουν πάψει και οι επαφές μεταξύ διαφορετικών μικρών πόλεων και οι άνθρωποι συναντιούνται στην πρωτεύουσα της επαρχίας ή του νόμου μερικές μέρες το μήνα μόνο και μόνο για να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ τη ΔΕΗ ή να πάνε σε κάποιο κεντρικό κατάστημα Τράπεζας μιας και στα χωριά τους έχουν καταργηθεί τα πάντα με άλλα λόγια ακόμη και τότε συναντιούνται για κάποια δυσάρεστη αιτία.
- Οι ηρωίδες γυναίκες που απέμειναν σε αυτή την εποχή στην επαρχία εξυπακούεται ότι νιώθουν όλη αυτή την πίεση και είναι προφανές ότι θα διευκολύνονταν στην επιλογή τους εάν είχαν συμπαραστάτες και άλλες νέες μητέρες και οικογένειες γύρω τους.
- Η ανάγκη των αστών για παράδοση και ρίζες στην εποχή μας καλύπτεται με κίβδηλο τρόπο με σύντομες θερινές αποδράσεις σε μέρη όπως πχ η Ικαρία, η Κρήτη κλπ καθώς δεν συμμετέχουν ως επισκέπτες ολοκληρωτικά στον τρόπο ζωής ενός παραδοσιακού νησιού (στο οποίο και σε αυτή την περίπτωση απομένουν μόνοι τους οι γέροι με το τέλος του Αυγούστου να περάσουν ολόκληρο το χειμώνα) αλλά προσπαθούν να ρουφήξουν μόνο τις καλές στιγμές, αποφεύγοντας τις δύσκολες. Σε κάποιο ντοκιμαντέρ σύγχρονο μάλιστα εκτυλισσόταν ένα νησιωτικό γλέντι παραδοσιακό με πολλούς Αθηναίους και ξένους που παρακολουθούν. Όσο το γλέντι είχε ελευθεριακο χαρακτήρα όλοι διασκέδαζαν. Όταν οι ντόπιοι έκαναν μία αναπαράσταση παλιού μαζικού προξενιό όπου έχουν μαζέψει όλες τις κόρες του νησιού και δίνουν από μία κοπέλα σε κάθε χωριανό, δηλαδή πατριαρχικό προξενιό, χωρίς να ενδιαφέρει ο πλούτος πχ η το ύψος των ανδρών , η πρωταγωνίστρια ξεσπάσει θεωρώντας το…βιασμο! Λογικό βέβαια θα έπρεπε όλες να τις πάρει ένας άνδρας, όπως γίνεται στις ευρωπαϊκές πόλεις και οι υπόλοιποι να μείνουν μόνοι τους για πάντα και ένα ερημώσει το νησί.
Η σύγχρονη παρακμή θα είναι πολύ πιο έντονη και στις πόλεις γιατί σε λίγα χρόνια θα πολλαπλασιαστούν οι σινγκλ χωρίς οικογένεια που θα είναι γέροι χωρίς παιδιά και χωρίς κανένα να τους περιθάλψει. Και άλλο όταν συνέβαινε αυτό το 2010 που η Ελλάδα είχε ακόμα νέους, άλλο το 2030 που η αναλογία νέων προς ηλικιωμένους θα είναι δραματική.
Την ίδια στιγμή, όπως είχε πει και ένας σαραντάρης κάτοικος χωριού που από 600 κατοίκους το 2000 έχει φτάσει σήμερα να έχει μόλις 200 άτομα και σχεδόν 0 παιδιά στο δημοτικό και που αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει μαζί με την κτηνοτροφική του μονάδα για ένα σπίτι σε διπλανή πόλη λογω έλλειψης συζύγου, «δεν θα βρίσκουμε παπά να μας θάψει σε λίγα χρόνια».
Ο αμερικανός συντηρητικός blogger heartiste είχε γράψει:
«Η σεξουαλική αγορά είναι ένας τεράστιος βρόχος βιοανάδρασης. Περισσότερη γυναικεία οικονομική και σεξουαλική αυτονομία θα προκαλέσει διαταραχές σε κάθε πτυχή της ζωής. Και δεν χρειάζεται να πάτε μακριά για να δείτε τι σημαίνει μια ελεύθερη κοινωνία αγάπης που απευθύνεται αποκλειστικά στα προνόμια των γυναικών. Απλώς ακούστε τον ήχο των πυροβολισμών στο γκέτο και τη σιωπή των άδειων παιδικών χαρών στα προάστια».