Daniel L. Davis - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Μια νηφάλια αξιολόγηση του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας
Μια νηφάλια, μη συναισθηματική και ισορροπημένη εκτίμηση του πολέμου, ωστόσο, αποκαλύπτει πως η κατάσταση είναι πιθανώς πολύ πιο επικίνδυνη για το Κίεβο από ό,τι πιστεύεται συνήθως. Ωστόσο, δεδομένων των πρόσφατων σχολίων του Προέδρου του Μικτού Επιτελείου Στρατού, στρατηγού των ΗΠΑ Mark Milley, πολλοί μπορεί να συγχωρεθούν επειδή πιστεύουν πως η νίκη της Ουκρανίας είναι αναπόφευκτη. Την Τρίτη ο στρατηγός είπε ότι «η Ρωσία έχει ήδη χάσει» τον πόλεμο. Οι δυνάμεις του Πούτιν, δήλωσε κατηγορηματικά, «έχασαν στρατηγικά, επιχειρησιακά και τακτικά».
Πέρα από την κατανοητή επιθυμία των Ηνωμένων Πολιτειών να δαιμονοποιήσουν τη Ρωσία και να αγιάσουν την Ουκρανία, η συνολική πραγματικότητα του πολέμου στο όριο ενός έτους είναι πολύ πιο περίπλοκη.
Όταν ο Πούτιν διέταξε τις δυνάμεις του να εισβάλουν παράνομα στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου του περασμένου έτους, πολλοί πίστεψαν (συμπεριλαμβανομένου και εμού) ότι η ανώτερη δύναμη πυρός της Ρωσίας, τα χρόνια αναφερόμενου στρατιωτικού εκσυγχρονισμού και η μεγαλύτερη δύναμη θα νικούσαν τις UAF σε λίγους μήνες ή και εβδομάδες. Ο ουκρανικός στρατός, ο οποίος είχε περάσει οκτώ χρόνια χτίζοντας αμυντικές θέσεις και τελειοποιώντας στρατηγικές σχεδιασμένες να προκαλούν υψηλές απώλειες σε μια ρωσική εισβολή, αποδείχθηκε σκληρός και επίμονος στην αποτελεσματική μάχη από πολυεπίπεδες αμυντικές θέσεις.
Αυτό που λίγοι προέβλεψαν ήταν πως τη δεκαετία πριν από το ξέσπασμα του πολέμου, ο ρωσικός εκσυγχρονισμός και η στρατιωτική μεταρρύθμιση ήταν ως επί το πλείστον απάτη, κρύβοντας μια τακτικά κι επιχειρησιακά ανεπαρκή δύναμη – ακόμη και από τους κορυφαίους ηγέτες της, συμπεριλαμβανομένου του Πούτιν. Είχαν φτιάξει έναν στρατό «Ποτέμκιν» που φαινόταν καλός εξωτερικά αλλά ήταν γεμάτος σήψη εσωτερικά. Αυτή η σήψη ήταν εμφανής στους πρώτους γύρους του πολέμου σε τακτικό επίπεδο, αλλά αποκαλύφθηκε πλήρως το Σεπτέμβριο, όταν η Ουκρανία εξαπέλυσε δύο επιτυχημένες αντεπιθέσεις, μία στην επαρχία Kharkiv και μία στην επαρχία Kherson.
Η Ρωσία είχε επικεντρωθεί για μήνες στην επίθεση στη Χερσώνα και αρχικά απέτρεψε την επίθεση της Ουκρανίας. Όμως, ενώ οι δυνάμεις του Πούτιν επικεντρώθηκαν στο Kherson, ο Διοικητής των UAF, στρατηγός Valerii Zaluzhny συγκέντρωσε κρυφά δυνάμεις στην περιοχή του Kharkiv και συνέτριψε μια πολύ λιγότερη ρωσική δύναμη, καταλαμβάνοντας χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα εδάφους πίσω. Σε απόγνωση, η Ρωσία εκτόπισε τις εφεδρείες για να ανακόψει την παλίρροια στο Χάρκοβο – κάτι που έκανε τα στρατεύματά της στη Χερσώνα ξαφνικά ευάλωτα.
Ο Ρώσος διοικητής των δυνάμεων στην Ουκρανία, στρατηγός Sergey Surovikin, πήρε την αμφιλεγόμενη απόφαση να εγκαταλείψει την πόλη Kherson χωρίς μάχη, να μετακινήσει τις δυνάμεις του στην ανατολική πλευρά του ποταμού Dnipro, να καταστρέψει τις γέφυρες για να εμποδίσει τις UAF να τον ακολουθήσουν και να ζήσει για να παλέψει μια άλλη μέρα. Αυτό το έκανε με επιτυχία στα μέσα Νοεμβρίου. Στην πραγματικότητα, η ρωσική απόφαση να αποσυρθεί από τη Χερσώνα χωρίς μάχη (και η παρόμοια απόφαση να αποσυρθεί από το Κίεβο και το Χάρκοβο στις αρχές του πολέμου), υπογραμμίζει τις διαφορετικές στρατηγικές που έλαβε κάθε πλευρά κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του πολέμου και μπορεί να έχει πραγματικό αντίκτυπο για τις μάχες το 2023.
Από τον Απρίλιο του περασμένου έτους, το ρωσικό Γενικό Επιτελείο φαίνεται να έχει δώσει προτεραιότητα στη μάχη για στόχους ή πόλεις για τις οποίες υπολογίζουν ότι έχουν λογικές πιθανότητες να κερδίσουν. Όταν οι Ρώσοι πιστεύουν πως το κόστος της επίθεσης ή της υπεράσπισης μιας δεδομένης τοποθεσίας είναι υψηλότερο από το πιθανό κέρδος, έχουν δείξει προθυμία να εγκαταλείψουν τη μάχη και να επανατοποθετήσουν τις δυνάμεις αλλού. Οι δυνάμεις του Πούτιν το έκαναν αυτό αποχωρώντας από το Κίεβο, το Χάρκοβο και τη Χερσώνα το 2022. Η Ουκρανία, αντίθετα, φαίνεται να έχει υιοθετήσει την ιδέα της υπεράσπισης κάθε ίντσας της επικράτειάς της, ανεξάρτητα από το κόστος.
Αυτή η τάση παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στην πόλη της Μαριούπολης από την οποία το ουκρανικό Γενικό Επιτελείο αρνήθηκε να αποσυρθεί, ακόμη και όταν έγινε σαφές πως η κατοχή της πόλης ήταν αδύνατη. Χιλιάδες Ουκρανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν τελικά. Παρόμοια δυναμική σημειώθηκε το περασμένο καλοκαίρι όταν τα ουκρανικά στρατεύματα πολέμησαν μέχρι το τέλος στο Severodonetsk, στο Lysychansk και πρόσφατα στο Soledar.
Σε κάθε πόλη, οι UAF αρνήθηκαν να αποσυρθούν. Σε κάθε περίπτωση, πολέμησαν γενναία, αλλά θυσίασαν τεράστιους αριθμούς στρατευμάτων που σκοτώθηκαν και τραυματίστηκαν, χάνοντας τελικά και τις πόλεις. Μια παρόμοια δυναμική διαδραματίζεται επί του παρόντος στο Bahkmut, καθώς τα ουκρανικά στρατεύματα συνεχίζουν να αρνούνται να αποσυρθούν, ακόμη και όταν οι ρωσικές δυνάμεις πλησιάζουν στο κλείσιμο του τελευταίου εναπομείναντος δρόμου που τροφοδοτεί την πόλη. Καθώς οι Ουκρανοί και δυτικοί ηγέτες συζητούν πιθανές ανοιξιάτικες επιθέσεις για τις UAF, οι επιδόσεις μάχης το 2022 υπογραμμίζουν μια ελάχιστα συζητημένη τάση που θα πρέπει να ανησυχήσει το Κίεβο.
Οι ουκρανικές δυνάμεις πέτυχαν να απωθήσουν τις ρωσικές δυνάμεις τρεις φορές στον πόλεμο μέχρι στιγμής: την απόσυρση των τεθωρακισμένων του Πούτιν από το Κίεβο και το Χάρκοβο [πόλη] τον Απρίλιο, την αποχώρηση των Ρώσων στο Χάρκοβο το Σεπτέμβριο και την απόσυρση των στρατευμάτων του Σουροβίκιν από την πόλη Χερσώνα το Νοέμβριο. Σε κάθε περίπτωση, η Ρωσία αναδιατάχθηκε και δημιούργησε νέες γραμμές άμυνας προκειμένου να δώσει προτεραιότητα στην επίθεση σε άλλες ζώνες. Αλλά σε εκείνες τις περιοχές όπου το ρωσικό Γενικό Επιτελείο επέλεξε να σταθεί και να πολεμήσει, η Ουκρανία δεν τους έχει νικήσει: Μαριούπολη, Σεβεροντόνετσκ, Λυσιχάνσκ, Σολεντάρ και πιθανότατα σύντομα το Μπαχκμούτ.
Τι θα συμβεί μετά;
Εάν η Ουκρανία έχει ελπίδες να εκδιώξει τη Ρωσία από το Ντονμπάς ή να ξεκινήσει μια επίθεση για να καταλάβει τη Μελιτόπολη, θα πρέπει να κάνει κάτι που δεν έχει κάνει μέχρι στιγμής σε αυτόν τον πόλεμο: να αναγκάσει τη Ρωσία να φύγει από το έδαφος για το οποίο έχει επιλέξει να σταθεί και να παλέψει για αυτό. Αυτό είναι ένα δύσκολο έργο. Σαφώς, πολλά νέα όπλα έχουν υποσχεθεί από τη Δύση και θα αρχίσουν να εμφανίζονται σε αριθμούς αυτόν τον Απρίλιο και το Μάιο. Αλλά και η Ρωσία συνεχίζει να επεκτείνει τις δυνάμεις και τον εξοπλισμό της.
Οτιδήποτε στον πόλεμο είναι δυνατό, και με τον καιρό τα ρωσικά στρατεύματα μπορεί να φθαρούν πιο γρήγορα από τις UAF. Όμως η Ουκρανία αντιμετωπίζει απίστευτες δυσκολίες και πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι για τις προοπτικές για τα στρατεύματα του Ζελένσκι το 2023. Δεν υπάρχει επίσης καμία εγγύηση πως η Ρωσία θα νικήσει τον ουκρανικό στρατό, αλλά ο ισχυρισμός του στρατηγού Milley ότι «η Ρωσία έχει χάσει» τον πόλεμο απέχει ήδη από την αλήθεια.