 |
| Viktor Antonyuk / Sputnik |
Rachel Marsden - rt.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο πρώτος στη σειρά δεν κερδίζει πάντα τον αγώνα. Θυμάται κανείς όταν οι κινητές συσκευές BlackBerry ήταν παντού και σχεδόν κανείς δεν είχε ακούσει για ένα iPhone, για παράδειγμα; Λοιπόν, οι ΗΠΑ δημιούργησαν το BlackBerry των ιδιωτικών εργολάβων στρατιωτικού/ασφάλειας – Blackwater – μετά από δεκαετίες εξωτερικής ανάθεσης στρατιωτικών και μυστικών επιχειρήσεων μέσω διαφόρων εταιρειών. Και τώρα είναι τόσο απασχολημένοι με το νέο αντίστοιχο iPhone –το ρωσικό όμιλο Wagner– που η Ουάσιγκτον παρακολουθεί τις δραστηριότητές της (συμπεριλαμβανομένων μη επιβεβαιωμένων επιχειρήσεων) στην Ουκρανία, τη Συρία, σε όλη την Αφρική και τη Σερβία, σύμφωνα με σήματα που έλαβε το POLITICO.
«Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανησυχεί για τον βαθμό στον οποίο η Βάγκνερ παρεμβαίνει στην εσωτερική πολιτική των κυρίαρχων χωρών, παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τους κλέβει τον ορυκτό πλούτο τους», σύμφωνα με έναν «ανώτερο αξιωματούχο της κυβέρνησης» που αναφέρεται στο άρθρο. Αφήνοντας κατά μέρος τη νέα ανησυχία της Ουάσιγκτον για την κυριαρχία των αναπτυσσόμενων χωρών επί του ορυκτού τους πλούτου, όταν αυτός είναι συχνά ο κύριος υποκείμενος λόγος για τον οποίο συνήθως στοχοποιούνται από τις ΗΠΑ για κάποια ελευθερία και δημοκρατία μέσω της ισχύος πυρός, είναι δύσκολο να αγνοηθεί πως η παρουσία η ομάδα Wagner φαίνεται να συγκεντρώνεται σε τοποθεσίες που είναι ήδη γνωστές ότι στοχοποιούνται από μυστικές δραστηριότητες των ΗΠΑ και των συμμάχων.
Πέρυσι, για παράδειγμα, το Μάλι επέλεξε τον όμιλο Wagner για μια νέα εταιρική σχέση αφού έδιωξε τις γαλλικές δυνάμεις των οποίων οι προσπάθειες να εξασφαλίσουν τη χώρα ήταν τόσο θεαματικές που υπήρξαν δύο πραξικοπήματα σε τόσα χρόνια. Η πιθανή παρουσία του Ομίλου Wagner στη Σερβία συζητείται τώρα ευρέως. Ο PMC [PRIVATE MILITARY CONTRACTOR – ιδιωτικός στρατιωτικός εργολάβος] φέρεται να έχει εγκατασταθεί σε ένα «πολιτιστικό κέντρο» στο Βελιγράδι, αλλά αυτοί οι ισχυρισμοί, που προέρχονται αρχικά από μια ανάρτηση στο Telegram, διαψεύστηκαν τόσο από τον επικεφαλής της Wagner, Evgeny Prigozhin, όσο και από τον Πρόεδρο της Σερβίας Aleksandar Vucic, ο οποίος επίσης επέκρινε πρόσφατα διαφημίσεις στρατολόγησης στη σερβική γλώσσα της Wagner που εμφανίστηκαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Αν αυτοί οι ισχυρισμοί όντως αποδειχθούν αληθινοί, ακούγεται ότι η Σερβία έψαχνε για κάποια μισθωμένη βοήθεια για να αποτρέψει τη χώρα από το να μετατραπεί σε πύργο των υποστηριζόμενων από τη Δύση τυχοδιωκτών αλλαγής καθεστώτος που στοχεύουν τη Μόσχα και τον κορυφαίο σύμμαχό της, το Βελιγράδι. Και η παρουσία δυτικών ιδιωτικών στρατιωτικών εργολάβων στην Ουκρανία έχει εδραιωθεί, με τις προσφορές εργασίας να εμφανίζονται από την αρχή της σύγκρουσης. «Ζητούνται: πολύγλωσσοι πρώην στρατιώτες πρόθυμοι να κατευθυνθούν κρυφά στην Ουκρανία για το τεράστιο ποσό των 2.000 δολαρίων την ημέρα – συν μπόνους – για να βοηθήσουν στη διάσωση οικογενειών από μια ολοένα και πιο ζοφερή σύγκρουση. Πέρα από αυτόν τον κρυφό ρόλο ασφαλείας, θα έπρεπε να είναι κανείς αρκετά αφελής για να σκεφτεί ότι, κάτω από την κάλυψη της ομίχλης του πολέμου, ένας μικρός ερπυσμός της αποστολής προς τις κινητικές επιχειρήσεις δεν είναι δελεαστικός.
Ήταν η κυβέρνηση των ΗΠΑ που δημιούργησε το σχέδιο για τις σύγχρονες αμυντικές συμβάσεις όταν κάποιος Erik Prince – γιος του εφευρέτη του καθρέφτη ματαιοδοξίας αυτοκινήτου, Edgar Prince, ένας από τους κορυφαίους χορηγούς του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος εκείνη την εποχή και φίλος του πρώην υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ (και αργότερα αντιπρόεδρου) Dick Cheney – δημιούργησε την Blackwater, η οποία συνέχισε να αποκτά προσοδοφόρα συμβόλαια ασφάλειας χωρίς προσφορά για την κυβέρνηση των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν κατά τη διάρκεια του παγκόσμιου πολέμου της Ουάσιγκτον κατά της τρομοκρατίας. Η εταιρεία άρχισε να μοιάζει με οίκο ευγηρίας για αξιωματούχους και στελέχη από τη CIA και το Πεντάγωνο, που βολεύτηκαν στην Blackwater για να απολαύσουν μια κερδοφόρα ημέρα πληρωμής. Και παρά το γεγονός ότι η εταιρεία ανέπτυξε μια φήμη καουμπόη από περιστατικά όπως όταν το προσωπικό της Blackwater άνοιξε πυρ και σκότωσε 14 πολίτες στην πλατεία Nisour του Ιράκ το 2007, το μοντέλο ιδιωτικής ασφάλειας των ΗΠΑ έχει αναπτυχθεί υπό τις επόμενες κυβερνήσεις των ΗΠΑ.
Η Blackwater έφερε στο φως το είδος των μυστικών επιχειρήσεων που είχαν από καιρό ανατεθεί σε εξωτερικούς συνεργάτες από την Ουάσιγκτον για λόγους εύλογης άρνησης. Η ίδια η εταιρεία «δημιούργησε έναν ιστό με περισσότερες από 30 εταιρείες ή θυγατρικές, εν μέρει για να αποκτήσει εκατομμύρια δολάρια σε συμβόλαια αμερικανικής κυβέρνησης, αφού η εταιρεία ασφαλείας δέχθηκε έντονη κριτική για απερίσκεπτη συμπεριφορά στο Ιράκ», σύμφωνα με τους New York Times. Η εταιρεία εργάστηκε για ξένες κυβερνήσεις όπως η Ιορδανία για να εκπαιδεύσει πιλότους ελικοπτέρων με χρηματοδότηση της αμερικανικής κυβέρνησης, εκπαίδευσε ειδικές δυνάμεις του Καναδά για δύο χρόνια και συνεργάστηκε απευθείας με τη CIA σε αυτό που οι New York Times περιέγραψαν ως «μυστικό πρόγραμμα παρακολούθησης και δολοφονίας ανώτερων στελεχών της Αλ Κάιντα». Έτσι, παρά τα μάλλον ευνοϊκά φαινομενικά επίσημα συμβόλαια της αμερικανικής κυβέρνησης για την προστασία του αμερικανικού προσωπικού σε ζώνες συγκρούσεων, εντούτοις χρησίμευσε ως άμεση προέκταση των συμφερόντων άμυνας, πληροφοριών και εξωτερικής πολιτικής της Ουάσιγκτον με τον ίδιο τρόπο όπως και άλλα που χρηματοδοτήθηκαν επίσης από τη CIA μέσω προγραμμάτων βοήθειας.
Σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, που χρονολογείται από το 2010, προσλήφθηκαν ιδιώτες εργολάβοι με χρήματα της USAID για να εκτελέσουν επιχειρήσεις επιρροής στην Κούβα μέσω της δημιουργίας ενός δικτύου κοινωνικής δικτύωσης τύπου Twitter που ονομάζεται ZunZuneo. Η ιδέα ήταν να κυνηγήσουμε τους ανυποψίαστους Κουβανούς μέσω «μη αμφιλεγόμενου περιεχομένου», για να οδηγήσουμε τελικά τον όχλο σε εμφύλιες αναταραχές.
Στο αποκορύφωμα του Ψυχρού Πολέμου, η CIA χρηματοδότησε το έργο της δημοσιογράφου και φεμινίστριας ακτιβίστριας Gloria Steinem στο πλαίσιο της «Independent Research Service», μια πρώτη ομάδα που διοργάνωσε διεθνή φεστιβάλ νεολαίας με στόχο να επηρεάσει τη νεολαία από όλο τον κόσμο παρουσιάζοντας μια πιο ελκυστική εναλλακτική του σοβιετικού επαναστατισμού.
Η Air America διαβόητα παρείχε ένα κρυφό μέτωπο στη CIA και το Πεντάγωνο για να παρέχουν κρίσιμη υποστήριξη για τις αμερικανικές στρατιωτικές και μυστικές επιχειρήσεις σε θέατρα σε όλο τον κόσμο, από τον πόλεμο στο Βιετνάμ μέχρι την αποτυχημένη εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων στην Κούβα, προτού διαλυθεί το 1974.
Αυτά τα παραδείγματα που έχουν φτάσει στο δημόσιο τομέα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Το πραγματικό πρόβλημα με τον Όμιλο Wagner για τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους είναι ότι ανταγωνίζεται τους δυτικούς ομολόγους του και θα μπορούσε να χρησιμεύσει για την προστασία των συμφερόντων των πελατών που αποκλίνουν από τη δυτική ατζέντα. Εάν η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει πρόβλημα με αυτό τώρα, μπορεί να κάνει καλά να θυμάται ότι ήταν αυτοί που έβαλε τη συγκεκριμένη μπάλα [τους αμυντικούς εργολάβους] στην πρώτη θέση.