Αλλά εσύ δεν είσαι που πίστεψες τους πολιτικούς; Ότι θα σου εξασφαλίσουν μία καλή ζωή αλλά σε πέταξαν σε κάτι παλιοπαραπήγματα να ζεις; Όμως σου έδωσαν κάτι βρωμοτηλεοράσεις με τηλεοπτικούς αστέρες για να ξεχνιέσαι μέχρι να έρθει η ώρα να τους ξαναψηφίζεις. Πόσο να προσέχεις όμως και σε αυτή την έρημη τη ζωή σου; Αίμα έφτυσες να αγοράσεις αυτό το έρημο το διαμερισματάκι, που και ακόμα τώρα το χρωστάς και αυτό, κι ας το έκανε σκόνη ο σεισμός.
Εσύ για το μεροκάματο έτρεχες, που να ψάξεις να βρεις αν το έφτιαξε ο μηχανικός με λιγότερα σίδερα και πάνω στην άμμο για να κονομήσει και αυτός ακόμα πιο πολλά; Έβαλες τα παιδιά σου μέσα και ήσασταν λιγάκι ευτυχισμένοι. Κουρασμένοι ,αλλά με μία θαλπωρή, μία ζεστασιά, γιατί έξω είχε κρύο, είχε καύσωνα, και το ρημάδι ήταν καλά εκεί, με το air condition και το καλοριφέρ.
Αλλά και πού να έμενες; Στο κότερο; Στη βίλα των εκατομμυρίων με την πισίνα και το τζακούζι; Αυτό μπορούσες να βρεις, κι εσύ ο Τούρκος και εμείς οι Έλληνες και ο Σύριος και ο Κούρδος… Αλλά όταν έρχεται όμως η μανία της γης μαζεμένη, τότε έρχονται και όλες οι αλήθειες στην πόρτα σου… Για το ποια είναι η ζωή και η αξία της, οι περιουσίες, τα λεφτά, τα ακίνητα και τα κινητά. Πόση αξία έχουν οι διαμάχες και οι πόλεμοι…
Τότε έρχεται η ώρα να φιλοσοφήσεις, όταν τα έχεις χάσει όλα και πιο πολύ τους δικούς σου ανθρώπους.. Τι να αξιολογήσεις τότε; Τα κτίρια που δεν έχεις πια; Τη ματαιότητα των πάντων ή την ασυδοσία των φιλοχρήματων που δε σε προστάτευσαν με τις κατασκευές τους; Οι ζωές δε γυρίζουν πίσω, όλα τα άλλα κάπου θα βρεθεί μία άκρη, μία ψευτοδουλίτσα ένα τσαντίρι ένα κοντέινερ, και οι εργολάβοι χαμογελάνε, γιατί θα ανοίξουν ξανά οι μπίζνες με τις κατασκευές. Όσο για το γιατί; Γιατί; Δεν ξέρω… ίσως γιατί αυτή είναι ζωή, αυτή είναι η γη, αυτοί είναι οι άνθρωποι…
Θόδωρος Γαλανόπουλος