Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Jonathan Askonas και ο Gill Barndollar, δύο ερευνητές στο Κέντρο Μελέτης του Πολιτισμού του Καθολικού Πανεπιστημίου της Αμερικής, υποστήριξαν τον Ιούλιο του 2022 ότι, έχοντας τη Σουηδία και τη Φινλανδία στο ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν στη συνέχεια να στραφούν στον Ειρηνικό. Το επιχείρημά τους παραμένει επίκαιρο: υποστήριξαν πως τα κράτη της Βαλτικής αποτελούν σημείο ανάφλεξης για την Ατλαντική Συμμαχία και έτσι η ένταξη της Φινλανδίας και της Σουηδίας θα μπορούσε να μετατρέψει τη Βαλτική Θάλασσα σε «λίμνη του ΝΑΤΟ», από την αμερικανική σκοπιά, όπως επίσης αιτιολογεί ο Andreas Kluth (δημοσιογράφος που γράφει για τον Economist), δίνοντας έτσι στη Συμμαχία τα μέσα για να «υπερασπιστεί» καλύτερα την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία. Και τα δύο προαναφερθέντα σκανδιναβικά κράτη έχουν αυξήσει τρομερά τις αμυντικές τους δαπάνες τα τελευταία χρόνια.
Βασικά, οι Askonas και Barndollar γράφουν ότι, σε αυτό το σενάριο, αν και η «πυρηνική ομπρέλα» της Αμερικής θα παρέμενε, το «βάρος» της «συμβατικής αποτροπής και της πολεμικής μάχης» στην Ευρώπη θα βαρύνει τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ. Στη συνέχεια, με τις δύο Σκανδιναβικές χώρες στο ΝΑΤΟ, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν επίσης να στραφούν στον Ειρηνικό.
Έχω γράψει για το πώς υπάρχουν ενδείξεις σήμερα ότι η παγκόσμια τάξη των ΗΠΑ παρακμάζει: ακόμη και η στρατιωτική τους ισχύς έχει βρεθεί πρωτοφανώς «αδύναμη» από την έκθεση του Heritage Foundation «2023 Index of US Military Strength». Εν τω μεταξύ, η εμπορική, διπλωματική και στρατιωτική επιρροή της Κίνας αυξάνεται στη Λατινική Αμερική, στο πλαίσιο του νέου Ψυχρού Πολέμου.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να χρησιμοποιούν το δολάριο ως όπλο, που συχνά περιγράφεται ως «βόμβα δολαρίου». Ωστόσο, έχει ξεκινήσει μια διεθνής διαδικασία αποδολαριοποίησης, που χαρακτηρίζεται από την απόφαση της Μόσχας το Μάρτιο του 2022 σχετικά με τη χρήση ρουβλίων για την πληρωμή του ρωσικού φυσικού αερίου. Άλλα σημάδια αυτής της διαδικασίας περιλαμβάνουν τη συνεργασία Κίνας-Σαουδικής Αραβίας, ακόμη και η απόφαση του ΟΠΕΚ+ να μειώσει την παραγωγή πετρελαίου, η οποία μπορεί να επηρεάσει το πετρέλαιο, έναν ακόμη πυλώνα του δυτικού χρηματοπιστωτικού συστήματος, σύμφωνα με τον MK Bhadrakumar, πρώην Ινδό διπλωμάτη.
Ο ιστορικός Stephen Wertheim, σε μια συνέντευξη με τον αρχισυντάκτη του Foreign Policy, Ravi Agrawal, έκανε μια εξαιρετική παρατήρηση για το ότι η Ουάσιγκτον είναι «υπερφορτωμένη», καθώς πρέπει να επεκτείνει υπερβολικά τη δύναμή της σήμερα. Υπό τις συνθήκες αυτές, ο Wertheim, καθώς και πολλοί «ρεαλιστές» της εξωτερικής πολιτικής (όπως ο καθηγητής διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, Stephen M. Walt), υποστηρίζει πως οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει, όπως έγραψα επίσης, να επιδείξουν «συγκράτηση», τη λεγόμενη «υπεράκτια εξισορρόπηση», στην Ταϊβάν και την Ουκρανία, μεταξύ άλλων.
Το πρόβλημα είναι πως η Ουάσιγκτον θεωρεί ότι είναι η μόνη υπερδύναμη του κόσμου ως ρόλο και λόγο ύπαρξής της, και επομένως κάθε απειλή για την αμερικανική μονοπολικότητα εκλαμβάνεται από το κατεστημένο των ΗΠΑ ως υπαρξιακός κίνδυνος, σύμφωνα με τον Andrew Latham, καθηγητή διεθνών σχέσεων και πολιτικών θεωριών στο Macalester College του Saint Paul. Αυτή η άποψη έχει τις ρίζες της στον αμερικανικό εξαιρετισμό και μπορεί να αναχθεί στη βιβλική μεταφορά του Πουριτανού για την «πόλη πάνω σε ένα λόφο», όπως υποστήριξε έξοχα ο Thomas E. Woods Jr., ανώτερος συνεργάτης του Ινστιτούτου Ludwig von Mises, σε ένα άρθρο του 2012, που παραμένει επίκαιρο και σήμερα.
Έτσι, φαίνεται ότι η Ουάσιγκτον, σε ένα είδος «σχεδίου Β», θα προτιμούσε να πιέσει για μια νέα διπολικότητα παρά να χαιρετίσει την εμφάνιση οποιασδήποτε νέας πολυπολικής παγκόσμιας τάξης.
Ωστόσο, το 2022, πολλές αμερικανικές φωνές εξέφραζαν ήδη αμφιβολίες για την ικανότητα των ΗΠΑ να «αντεπεξέλθουν στη Ρωσία», ενώ, ταυτόχρονα, εστίαζαν στην Κίνα, όπως ο Daniel W. Drezner, καθηγητής διεθνούς πολιτικής στο Fletcher School of Law and Diplomacy. στο Πανεπιστήμιο Tufts, έγραψε το Μάιο του 2022.
Υπό αυτή την έννοια, οι ΗΠΑ μπορεί πράγματι να πρέπει να επανεξετάσουν την τρέχουσα πολιτική διπλού περιορισμού και να «επιλέξουν» μια εστίαση. Η Ουάσιγκτον πίεσε για περαιτέρω στρατιωτικοποίηση και πυρηνικοποίηση της Ευρώπης, όπως φαίνεται στην επαναπρογραμματισμένη αποστολή αναβαθμισμένων βομβών θερμοπυρηνικής βαρύτητας B61-12 στην Ευρώπη, το Δεκέμβριο του 2022. Στον απόηχο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ το 2022 στη Μαδρίτη , ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν ισχυρίστηκε ότι ο Ρώσος ομόλογός του Βλαντιμίρ Πούτιν θα πρέπει να περιμένει να δει τη «ΝΑΤΟοποίηση της Ευρώπης». Έτσι, οι εικασίες των Askonas και Barndollar αποκτούν ολοένα και περισσότερο νόημα ως ένα πιθανό σενάριο στο οποίο θα μπορούσε να στοιχηματίσει η Ουάσιγκτον - ειδικά υπό το φως της πρόσφατης κλιμάκωσης των κινεζο-αμερικανικών εντάσεων σχετικά με το θέμα των υποτιθέμενων κινεζικών μπαλονιών κατασκοπείας, σε μια ξεκάθαρη προσπάθεια των ΗΠΑ για να αποτρέψει οποιαδήποτε ύφεση με τον ασιατικό αντίπαλό της.
Ένα τέτοιο ευρωπαϊκό σενάριο, σε κάθε περίπτωση, θα εξακολουθούσε να εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, ένας από τους οποίους είναι προφανώς η ίδια η σκοπιμότητα της προσπάθειας της Σουηδίας και της Φινλανδίας να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Μέχρι στιγμής, η Τουρκία το εμπόδιζε «πεισματικά» και για να αντιστρέψει την τουρκική στάση σε αυτό το θέμα, η Ουάσιγκτον θα πρέπει να επανεξετάσει τις πολιτικές της στη Μέση Ανατολή σχετικά με τις κουρδικές ομάδες στη Συρία. Όπως έγραψα στις 10 Φεβρουαρίου, οι αμερικανικοί στόχοι στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή δεν μπορούν να συμβιβαστούν. Αυτό είναι ένα ακόμη δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ, και καθώς το αργό παγκόσμιο κύμα προς την πολυπολικότητα και την αποδολαριοποίηση προχωρά, τέτοιες προκλήσεις και αντιφάσεις, από αμερικανική σκοπιά, θα πρέπει μόνο να αυξηθούν.