 |
| nato.int |
Ο αποτυχημένος πόλεμος της συλλογικής Δύσης ενάντια στη Ρωσία χρησιμοποιώντας την Ουκρανία ως σκηνή και τους Ουκρανούς ως τροφή πυροβόλων ώθησε τη Διατλαντική συμμαχία να αναζητήσει απεγνωσμένα κάποια εμφάνιση νίκης, οπουδήποτε, προκειμένου να συγκαλύψει το εύρος και να μειώσει τις πολιτικές επιπτώσεις της αποτυχίας της στην Ουκρανία.
Stephen Karganovic - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η λύση που έχει βρει για να επιδιορθώσει την αμαυρωμένη ηγεμονική της εικόνα είναι η επιθετική εκστρατεία για την ολοκλήρωση των «ημιτελών εργασιών» στα Βαλκάνια. Προερχόμενος από τέτοιες περιοχές, οποιαδήποτε «προσοχή» στα βαλκανικά έθνη είναι πάντα κακά νέα για την τόσο ευνοημένη χώρα. Αυτό συμβαίνει και σε αυτήν την περίπτωση.
Η Δύση κρίνει, ίσως όχι εντελώς λανθασμένα, ότι η Σερβία και η Δημοκρατία της Σέρπσκα, οι αιώνιοι βαλκανικοί στόχοι της επειδή μέχρι στιγμής έχουν αντέξει την πλήρη υποταγή, βρίσκονται επί του παρόντος σε μειονεκτική θέση για να συνεχίσουν να αντιστέκονται αποτελεσματικά. Με τις αξιώσεις να ενσαρκώσει τη «διεθνή κοινότητα», αν και αποτελείται κυρίως από το μπλοκ των χωρών ΝΑΤΟ/ΕΕ, η Συμμαχία στρέφεται όλο και πιο ανοιχτά σε πολεμική βάση. Αυτό ανεβάζει σε ένα νέο επίπεδο τη συνήθη πολεμική και περιφρόνηση της διεθνούς νομιμότητας και της τυπικής διπλωματικής πρακτικής. Ποτέ δεν ενοχλήθηκε πολύ στο παρελθόν να τηρηθούν οι κανόνες της πολιτισμένης αλληλεπίδρασης μεταξύ των κρατών. Αλλά τώρα, με την έντονη πίεση για την παραγωγή κάποιου είδους πολιτικής νίκης για να αντισταθμιστεί η αποτυχία στην Ουκρανία, τα γάντια έχουν σίγουρα ριχτεί.
Αυτό θέτει τόσο τη Σερβία όσο και το αδελφό της κράτος, τη Δημοκρατία της Σέρπσκα, σε πιο επισφαλή θέση από οποιαδήποτε άλλη στιγμή πρόσφατα. Είναι και οι δύο γεωγραφικά απομακρυσμένες από τους φυσικούς τους συμμάχους και περιβάλλονται από εχθρικά εδάφη που ελέγχονται πολιτικά και στρατιωτικά από τη Δυτική Συμμαχία, η οποία σχεδιάζει τον θάνατο τους. Μια σύγκριση με τη θέση του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας την άνοιξη του 1941 δε θα ήταν ευδιάκριτη.
Συμπληρώνοντας μια παρόμοια μη αξιοζήλευτη γεωπολιτική κατάσταση, υπάρχει μια επιπλέον δυσμενής αναλογία για τη Σερβία. Η κυρίαρχη ελίτ της είναι εξίσου αδύναμη, ταλαντευόμενη, διεφθαρμένη, προδοτική και αποπροσανατολισμένη όπως ήταν η βασιλική γιουγκοσλαβική κυβέρνηση το Μάρτιο του 1941. Τότε ήταν που η ναζιστική Γερμανία προχώρησε στη δολοφονία και απαίτησε επιτακτικά να δεσμευτεί η Γιουγκοσλαβία στην επικείμενη παγκόσμια σύγκρουση είτε στο πλευρό της, ή να αντιμετωπίσει τρομερές συνέπειες. Τώρα είναι το ΝΑΤΟ και η ΕΕ που πάνε να σκοτώσουν και το πρόσχημα είναι το Κοσσυφοπέδιο. Στη σερβική κυβέρνηση πριν από λίγες ημέρες επιδόθηκε τελεσίγραφο. Το αίτημα ήταν η Σερβία να εγκαταλείψει τις αξιώσεις της κυριαρχίας στο κατεχόμενο Κοσσυφοπέδιο του ΝΑΤΟ και να ευθυγραμμιστεί κατηγορηματικά με την επιτιθέμενη συμμαχία στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Μεταφέρθηκε από μια αντιπροσωπεία δυτικών πρεσβευτών με τη μορφή μιας βάναυσης προειδοποίησης ότι πρέπει να τερματιστεί επειγόντως η φασαρία για το Κοσσυφοπέδιο. Στη Σερβία ειπώθηκε πως πρέπει να συναινέσει ανεπιφύλακτα στη ληστεία της πολιτιστικής και θρησκευτικής κοιτίδας της, υπογράφοντας την απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου και αποδεχόμενη τους παράνομους καρπούς της. Να υπενθυμίσουμε ότι η κατοχή του Κοσσυφοπεδίου ξεκίνησε το 1999, όταν το ΝΑΤΟ διέπραξε απρόκλητη επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας και ολοκληρώθηκε το 2008 με μια μονομερή διακήρυξη «ανεξαρτησίας» που έγινε υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ.
Όπως συμβαίνει πάντα, το πραγματικό ενδιαφέρον της Δύσης για το Κοσσυφοπέδιο δεν έχει καμία σχέση με τους λόγους που δηλώνονται δημόσια. Αρκεί να πούμε ότι το Κοσσυφοπέδιο είναι η τοποθεσία του Camp Bondsteel, της μεγαλύτερης στρατιωτικής βάσης στην Ευρώπη, η οποία βρίσκεται σε στρατηγική θέση ώστε να είναι πολύ χρήσιμη σε περίπτωση που η ουκρανική σύγκρουση εκφυλιστεί περαιτέρω σε παγκόσμιο πόλεμο.
Κρίνοντας από τις αρχικές αντιδράσεις του επίσημου Βελιγραδίου, είναι κατανοητό πως η σερβική κυβέρνηση μπορεί να σκέφτεται μια πορεία δράσης εμπνευσμένη από την κατάρρευση της βούλησης που γνώρισε η βασιλική γιουγκοσλαβική κυβέρνηση το Μάρτιο του 1941, όταν υπό την πίεση των Ναζί έκανε όπως τη διέταξαν και υπέγραψε προσχώρηση στο σύμφωνο του Άξονα. Ωστόσο, όλοι οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να θυμούνται ότι οι συνέπειες αυτής της περιβόητης κατάρρευσης ήταν βραχύβιες. Μέσα σε λίγες μέρες, η λαϊκή αποστροφή στη Σερβία ανάγκασε την εκδίωξη των αξιωματούχων που ευθύνονται για την επαίσχυντη προδοσία της δημόσιας εμπιστοσύνης. Οι ανήθικες δεσμεύσεις που είχαν αναλάβει για λογαριασμό του έθνους ουσιαστικά ακυρώθηκαν. Εάν χρειάζεται να γίνουν περαιτέρω αναλογίες με την κατάσταση του 1941, θα πρέπει να επισημανθεί ότι η φήμη των πρωταγωνιστών της δειλίας και της προδοσίας που επιδείχτηκε τότε ζει σε ύβρι μέχρι σήμερα.
Το κατά πόσον τέτοιες σκέψεις θα είναι επαρκείς για να αποτρέψουν αυτούς που είναι επί του παρόντος υπεύθυνοι για τις επίσημες αποφάσεις της Σερβίας μένει να φανεί.
Παράλληλα με τη Σερβία, η γειτονική Δημοκρατία της Σέρπσκα, μια οντότητα εντός της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης που κατοικείται κυρίως από Σέρβους, η οποία πρόσφατα βίωσε ταραχώδεις εκλογές που ακολουθήθηκαν από μια προσπάθεια να επιτευχθεί αλλαγή καθεστώτος χρησιμοποιώντας όργανα από το εγχειρίδιο της έγχρωμης επανάστασης, στοχεύει επίσης σε σκληρή μεταχείριση από τις ασυγχώρητες δυτικές δημοκρατίες. Όπως και της Σερβίας, ο πληθυσμός της βρίσκεται σταθερά στη «λάθος πλευρά της ιστορίας» γενικά και στην ουκρανική σύγκρουση ειδικότερα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Με παρόμοιο βαθμό ομοφωνίας, ο πληθυσμός και η κυβέρνηση είναι επίσης αντίθετοι στο να έχουν οποιαδήποτε σχέση με το ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας του Ντέιτον που υπογράφηκε το 1995, από την οποία διέπονται τα προνόμια των οντοτήτων της Βοσνίας, αυτή ουσιαστικά εμποδίζει την είσοδο της Βοσνίας στο ΝΑΤΟ και τη συμμετοχή στις δραστηριότητές του.
Όπως είναι λογικό, αυτός ο αποκλεισμός αυτού που ευφημιστικά αποκαλείται «ευρωατλαντιστικές ενσωματώσεις» της Βοσνίας, είναι μια αφόρητη προσβολή και εκνευριστικός. Ως αποτέλεσμα, εξετάζονται τώρα τιμωρητικά μέτρα κατά της μη συνεργάσιμης ηγεσίας της Δημοκρατίας της Σέρπσκα. Είναι σίγουρο στοίχημα ότι εάν η Σερβία υποκύψει και με καουμπόικο τρόπο επιλυθεί το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, η προκλητική σερβική οντότητα της Βοσνίας θα είναι σύντομα η επόμενη. Θα βρεθεί και πάλι ενεργά στοχοποιημένη και στην αγανακτισμένη «διεθνή κοινότητα».
Είναι, φυσικά, ακόμη νωρίς να ονομάσουμε την έκβαση του δυσοίωνου νέου κεφαλαίου που ετοιμάζεται για την κρίση του Κοσσυφοπεδίου, αλλά μια τέλεια καταιγίδα με ταραχώδη αποτελέσματα φαίνεται να πλησιάζει. Η ίδια απερισκεψία που επιδεικνύονταν τον περασμένο χρόνο στην Ουκρανία είναι πλέον εμφανής όλο και περισσότερο στα Βαλκάνια. Η επανειλημμένη εκτίμηση του Andrey Martyanov για τις δυτικές ελίτ ως αλαζονικές, ανίδεες και ανίκανες, την οποία απεικονίζει με μια σταθερή ροή παραδειγμάτων από το ουκρανικό θέατρο, μπορεί σύντομα να βρει μια άλλη ηχηρή επιβεβαίωση στα Βαλκάνια, προς την τεράστια ατυχία όλων των κατοίκων τους.