«Η βραχυπρόθεσμη σκέψη [από τους υπεύθυνους λήψης πολιτικών και επιχειρηματικών αποφάσεων] δεν είναι μόνο βαθιά ανεύθυνη, αλλά και ανήθικη». Antonio Guterres, Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, (σε ομιλία του στη Γενική Συνέλευση, Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2023).
«Η Ουκρανία, ένας νέος και σημαντικός χώρος στην ευρασιατική σκακιέρα, είναι ένας γεωπολιτικός άξονας γιατί η ίδια η ύπαρξή της ως ανεξάρτητης χώρας βοηθά στο μετασχηματισμό της Ρωσίας. Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία παύει να είναι ευρασιατική αυτοκρατορία». Zbigniew Brzezinski (1928-2017), Πολωνικής καταγωγής Αμερικανός πολιτικός θεωρητικός. (Στο βιβλίο του «The Grand Chessboard», 1997).
«Η ειρήνη είναι η αρετή του πολιτισμού. Ο πόλεμος είναι το έγκλημά του». Victor Hugo (1802-1885), Γάλλος μυθιστοριογράφος και πολιτική προσωπικότητα, (στο «Œuvres complètes de Victor Hugo», 1885)
Ένα προοίμιο είναι απαραίτητο για να κατανοήσουμε τα όσα ακολουθούν.
Από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, η επιρροή της αμερικανικής κυβέρνησης στις ευρωπαϊκές υποθέσεις ήταν μπροστά και στο επίκεντρο. Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου (1945-1989) μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ), η Ευρώπη βασίστηκε στις ΗΠΑ, πρώτα για οικονομική βοήθεια με το Σχέδιο Μάρσαλ του 1947 και, δεύτερον, για στρατιωτική προστασία με τη δημιουργία του Συμφώνου Οργανισμού Βόρειου Ατλαντικού (ΝΑΤΟ) το 1949, μια αμοιβαία συμμαχία ασφάλειας και στρατιωτικής συμμαχίας.
Μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, έγινε συνειδητοποίηση στην Ουάσιγκτον ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να γίνει λιγότερο εξαρτημένη από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πράγματι, η κατάρρευση της ΕΣΣΔ σήμαινε επίσης την κατάρρευση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, της ελεγχόμενης από την ΕΣΣΔ στρατιωτικής αμυντικής συμμαχίας. Επομένως, δεν υπήρχε κανένας λογικός λόγος να κρατηθεί το ΝΑΤΟ ζωντανό. Το ερώτημα ήταν τότε, να διαλύσουμε το ΝΑΤΟ ή όχι;
Επειδή το ΝΑΤΟ ήταν η κύρια πηγή επιρροής των ΗΠΑ στη Δυτική Ευρώπη, η κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους και ο υπουργός Εξωτερικών της, Τζέιμς Μπέικερ , αποφάσισαν να μη διαλύσουν το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, υποσχέθηκαν στη Ρωσία πως η στρατιωτική συμμαχία δε θα επεκταθεί στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτή η υπόσχεση αθετήθηκε από την κυβέρνηση Κλίντον και στη συνέχεια από άλλες αμερικανικές διοικήσεις, και το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε προς τα ανατολικά, με έντονες διαμαρτυρίες από τη Ρωσία, επειδή θεωρούσε μια τέτοια επέκταση απειλή για την ασφάλειά της.
Ωστόσο, οι οικονομικοί δεσμοί μεταξύ της Δυτικής Ευρώπης και της Ρωσίας έγιναν ισχυρότεροι με τα χρόνια, μέσω του αμοιβαίου εμπορίου και των επενδύσεων. Το 2012, ένας νέος αγωγός, ο Nord Stream 1, τέθηκε σε λειτουργία, μεταφέροντας φθηνό ρωσικό φυσικό αέριο στη Γερμανία. Οι γερμανικές εταιρείες έχουν επωφεληθεί πολύ από αυτή τη φθηνή πηγή ενέργειας. Ορισμένες γερμανικές εταιρείες πωλούν ακόμη και τις πλεονάζουσες εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τον Ιούνιο του 2015, αποφασίστηκε η κατασκευή ενός δεύτερου αγωγού, του Nord Stream 2, για να διπλασιαστεί η ποσότητα ρωσικού φυσικού αερίου που προορίζεται για τη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η παραπάνω ανακοίνωση δημιούργησε έντονους φόβους στην κυβέρνηση των ΗΠΑ πως οι δυτικοευρωπαϊκές χώρες εξαρτώνται υπερβολικά οικονομικά από τη Ρωσία, και αυτό, καθώς το ΝΑΤΟ επεκτεινόταν στην Ανατολική Ευρώπη για να συμπεριλάβει πρώην συμμάχους της Ρωσίας: Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Βουλγαρία, Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία, Αλβανία και Κροατία.
Στη συνέχεια, όλα τα διαδοχικά Κογκρέσα και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ αντιτάχθηκαν σθεναρά στην κατασκευή του αγωγού Nord Stream 2. Φοβήθηκαν ότι ο νέος αγωγός θα αύξανε πολύ την εξάρτηση της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο και πως αυτό θα μπορούσε να έχει σοβαρές γεωπολιτικές συνέπειες.
Ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, ο οποίος ξέσπασε στις 24 Φεβρουαρίου 2022, μετά τη ρωσική εισβολή, αλλά που πραγματικά ξεκίνησε το 2014, είναι, σε μεγάλο βαθμό, το αποτέλεσμα της επέκτασης του ΝΑΤΟ, το οποίο ντε φάκτο έχει περικυκλώσει στρατιωτικά τη Ρωσία. Είναι επίσης ένα υποπροϊόν του στόχου της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής να αντιστρέψει τους αυξανόμενους οικονομικούς δεσμούς της Δυτικής Ευρώπης με τη Ρωσία.
Όπως δηλώνει πολύ ξεκάθαρα το απόσπασμα του Brzezinski παραπάνω, η χώρα της Ουκρανίας είναι απλώς ένα πιόνι σε ένα πολύ μεγαλύτερο παιχνίδι της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, σχεδιασμένο να κόψει τους οικονομικούς δεσμούς μεταξύ της Ρωσίας, της Γερμανίας και ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ).
Ποιος σαμποτάρει τους αγωγούς Nord Stream 1 & 2;
Τη Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου 2022, την ημέρα του Ρος Χασάνα (που κυριολεκτικά σημαίνει «αρχή του χρόνου» στα εβραϊκά*), ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν φέρεται να διέταξε την καταστροφή των υποθαλάσσιων αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream 1 και 2, που συνδέει τη Ρωσία και τη Γερμανία. (Σημείωση Ο αγωγός Nord Stream 1 τέθηκε σε λειτουργία το 2012, ενώ ο Nord Stream 2 ολοκληρώθηκε το 2021, αλλά δεν τέθηκε ποτέ σε λειτουργία.)
Εάν επιβεβαιωθεί, μια τέτοια πράξη κρατικής τρομοκρατικής δολιοφθοράς θα θεωρηθεί προφανής πράξη πολέμου από την πλευρά της κυβέρνησης Μπάιντεν. Επίσης, πιθανότατα θα έχει σημαντικές πολιτικές, γεωπολιτικές και οικονομικές συνέπειες τους επόμενους μήνες και χρόνια.
Αυτό ακριβώς αποκαλύπτεται σε μια εκρηκτική, καλά τεκμηριωμένη, συνεκτική και μακροσκελή έκθεση , με τίτλο «How America Took Out the Nord Stream Pipeline», με ημερομηνία 8 Φεβρουαρίου 2023 και γραμμένο από τον διάσημο Αμερικανό δημοσιογράφο Seymour Hersh (1937- ). Ο βραβευμένος με Πούλιτζερ, Seymour Hersh, είχε μια μακρά και επιτυχημένη καριέρα ως ερευνητής δημοσιογράφος με ειδίκευση στις αμερικανικές στρατιωτικές υποθέσεις και στις αμερικανικές στρατιωτικές εμπλοκές στο εξωτερικό.
Ο κ. Hersh αναφέρει με πολλές λεπτομέρειες —ενώ επικαλείται αξιόπιστες πηγές που πρέπει να παραμείνουν ανώνυμες προς το παρόν— πώς εκπονήθηκε ένα άκρως απόρρητο σχέδιο για την καταστροφή των αγωγών φυσικού αερίου μήκους 750 μιλίων κάτω από τη Βαλτική Θάλασσα, που συνδέει τη Ρωσία με τη Γερμανία, στην Ουάσιγκτον, από μια διυπηρεσιακή ομάδα υπό την καθοδήγηση του Τζέικ Σάλιβαν, συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Μπάιντεν, αρχής γενομένης από τα τέλη του φθινοπώρου του 2021.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τέτοιος σχεδιασμός θα είχε πραγματοποιηθεί μήνες πριν η Ρωσία ξεκινήσει την στρατιωτική της εισβολή στην Ουκρανία, στις 24 Φεβρουαρίου 2022, με στόχο να αποτρέψει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ.
Λίγο μετά την έκρηξη της 26ης Σεπτεμβρίου 2022, ορισμένα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης αποκαλούσαν απροσδόκητα τη δολιοφθορά των στρατηγικών αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream 1 και 2 «μυστήριο» εν καιρώ πολέμου. Ορισμένα μέσα ενημέρωσης υποστήριξαν ακόμη και πως η Ρωσία θα μπορούσε να ανατινάξει τους δικούς της αγωγούς για κάποιους ομιχλώδεις λόγους. Τώρα φαίνεται ότι το μυστήριο μπορεί να διαλυθεί, χάρη στην επιμέλεια και την σκληρή δουλειά του Αμερικανού δημοσιογράφου Χερς.
Παρόλο που η ενέργεια δολιοφθοράς από ειδικούς καταδύσεων του αμερικανικού Ναυτικού (με την ενεργό συνεργασία της Νορβηγίας) υποτίθεται ότι παρέμενε καλά φυλαγμένο μυστικό και καλύπτεται από άρνηση, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο να σχολιάσει δημόσια το άκρως απόρρητο σχέδιο, ακόμη και πριν να εκτελεστεί αυτό.
Πράγματι, στις 7 Φεβρουαρίου 2022, κατά τη διάρκεια μιας κοινής συνέντευξης Τύπου με τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς στην Ουάσιγκτον, ο κ. Μπάιντεν προχώρησε στο θέμα, δηλώνοντας τα εξής:
[Εάν η Ρωσία εισβάλει στην Ουκρανία], «τότε δε θα υπάρχει πλέον Nord Stream 2. Θα βάλουμε ένα τέλος σε αυτό». Πρόσθεσε, για να είμαι απολύτως σαφής, απαντώντας σε μια επόμενη ερώτηση δημοσιογράφου: «Θα το κάνουμε, σας υπόσχομαι, θα μπορέσουμε να το κάνουμε».
Επομένως, αυτό που ο δημοσιογράφος Χερς αποκαλύπτει τώρα λεπτομερώς στην έκθεσή του 5.000 λέξεων δεν αποτελεί απόλυτη έκπληξη, δεδομένου ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε δηλώσει ξεκάθαρα πως ήταν πρόθεσή του να εξαλείψει τους αγωγούς φυσικού αερίου που συνδέουν τη Ρωσία με τη Γερμανία.
Επιπλέον, αυτό που έχει δημοσιοποιηθεί τώρα είναι οι τεράστιες προσπάθειες που κατέβαλε η κυβέρνηση Μπάιντεν να κρατήσει το σχέδιο δολιοφθοράς άκρως μυστικό.
Πρώτον, το Κογκρέσο κρατήθηκε στο σκοτάδι σχετικά με το σχέδιο. Δεύτερον, σύμφωνα με τον Seymour Hersh, ειδικοί καταδυτικοί κομάντος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ στρατολογήθηκαν και εκπαιδεύτηκαν κρυφά για την αποστολή ναρκοθέτησης στα βαθιά νερά, στους αγωγούς Nord Stream στα δανικά ύδατα, στα ανοιχτά της ακτής του νησιού Bornholm. Τρίτον, η τοποθέτηση εκρηκτικών γομώσεων στους αγωγούς, τον Ιούνιο του 2022, αποκαλύφθηκε στο πλαίσιο στρατιωτικών ασκήσεων του ΝΑΤΟ με την ονομασία Baltops 22 και διεξήχθη από τον Έκτο Στόλο των ΗΠΑ, ο οποίος βρισκόταν στην περιοχή εκείνη την εποχή.
Επιπλέον, δεδομένου ότι τέτοια εκρηκτικά μπορούσαν να πυροδοτηθούν εξ αποστάσεως, η ακριβής ημερομηνία για την καταστροφή των αγωγών αφέθηκε στον Πρόεδρο Μπάιντεν να αποφασίσει. — Φέρεται ότι επέλεξε την ημερομηνία της Δευτέρας 26 Σεπτεμβρίου 2022.
Πολιτικές, νομικές, οικονομικές και γεωπολιτικές προεκτάσεις του σαμποτάζ
Τώρα που η γάτα φαίνεται να είναι έξω από την τσάντα και το λεγόμενο «μυστήριο» φαίνεται να έχει αποσαφηνιστεί, οι συνέπειες αυτής της πράξης κρατικής δολιοφθοράς μπορεί να είναι τεράστιες και πολυάριθμες.
Πρώτον πολιτικά, όχι όλα τα μέλη του Κογκρέσου των ΗΠΑ θα χαρούν να μάθουν πως οι νόμοι έχουν παρακαμφθεί για να τους κρατήσουν στο σκοτάδι, όταν όλη την ώρα ο Πρόεδρος Μπάιντεν υπαινίχθηκε αόριστα ότι η Ρωσία μπορεί να βρισκόταν πίσω από τη δολιοφθορά των δικών της εγκαταστάσεων, λίγες μέρες αφότου ο ίδιος είχε διατάξει την ανατίναξη των αγωγών.
Φαίνεται ότι θα απαιτηθούν ακροάσεις στο Κογκρέσο για το θέμα, με ένορκες καταθέσεις από ορισμένα από τα άτομα που εμπλέκονται περισσότερο. Ακόμη και η παραπομπή του κ. Μπάιντεν θα μπορούσε να εξεταστεί.
Αυτή είναι μια υπενθύμιση της κατασκευής και του προσχήματος που χρησιμοποίησε η κυβέρνηση Lyndon B. Johnson, μετά το περιστατικό στον Κόλπο του Tonkin το 1964, προκειμένου να δικαιολογήσει την κλιμάκωση της στρατιωτικής ανάμειξης των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ.
Επίσης, θα μπορούσε κανείς να θυμηθεί την έκθεση του Σεπτεμβρίου 2000 που δημοσιεύτηκε από το PNAC (Project for a New American Century). Έχοντας γραφτεί υπό την επίβλεψη του νεοσυντηρητικού αναπληρωτή υπουργού Άμυνας Paul Wolfowitz, άπληστου αγωνιστή για τον πόλεμο κατά του Ιράκ, η έκθεση υποστήριξε πως υπήρχε ανάγκη για «ένα νέο Περλ Χάρμπορ», για να κινητοποιήσει τη χώρα πίσω από τον στόχο «επανοπλισμού της Αμερικής».
Ένα χρόνο αργότερα, από σύμπτωση ή όχι, ήρθε το καταστροφικό γεγονός της 11ης Σεπτεμβρίου, το οποίο ουσιαστικά αναμόρφωσε την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Όταν μια κυβέρνηση λειτουργεί με απόλυτη μυστικότητα, ανεξάρτητα από τους δημοκρατικούς νομοθετικούς θεσμούς, μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος για να μάθουν οι πολίτες όλη την αλήθεια πίσω από ορισμένα λεγόμενα «μυστήρια» γεγονότα.
Δεύτερον, το γεγονός δολιοφθοράς καταδεικνύει ότι ένας στόχος (πιθανώς ο πρωταρχικός στόχος), η ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και η πρόκληση της Ρωσίας, ήταν να δημιουργηθεί μια άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία, η οποία θα μπορούσε να «δικαιολογήσει» την καταστροφή των ρωσο-γερμανικών αγωγών. Ως εκ τούτου, ο λαός της Γερμανίας είναι υποχρεωμένος να ζητήσει από τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς δημόσια απολογία του ρόλου του σε ολόκληρη την άθλια υπόθεση. Δεν αποκλείεται να κληθεί ο κ. Scholz να υποβάλει την παραίτησή του.
Τρίτον, νομικά, η ρωσική κυβέρνηση και η διεθνής κοινοπραξία στην οποία ανήκουν οι κατεστραμμένοι αγωγοί αναμένεται να ξεκινήσουν ένα μπαράζ αγωγών σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και να ζητήσουν αποζημίωση δισεκατομμυρίων δολαρίων. Άλλα θύματα της επακόλουθης αύξησης της τιμής του φυσικού αερίου θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Η Ρωσία αναμένεται επίσης να απευθύνει επίσημη κατηγορία κατά των ΗΠΑ για τόσο ανοιχτή παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.
Τέταρτον, καθώς περισσότερες πληροφορίες αρχίζουν να φιλτράρονται τις επόμενες εβδομάδες, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και η ηγεσία της ΕΕ – έχοντας εξαγοράσει την επίσημη αφήγηση της Ουάσιγκτον ότι η ώθηση για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση βασίστηκε πρωτίστως στο σεβασμό για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας – μπορεί να έχουν να επανεκτιμήσουν τα κίνητρά τους για την υποστήριξη ενός πολέμου που οδηγεί στο πουθενά, εκτός πιθανώς από τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πράγματι, εάν ο πόλεμος της Ουκρανίας ήταν εξαρχής ένας κατασκευασμένος πόλεμος υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, ξεκινώντας με την υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ ανατροπή της εκλεγμένης ουκρανικής κυβέρνησης, το 2014, ορισμένοι από τους πιο ένθερμους Ευρωπαίους υποστηρικτές του πολέμου θα μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ότι ήταν χειραγωγημένος.
Τέλος, οι αποκαλύψεις του δημοσιογράφου Χερς θα μπορούσαν επίσης να διαταράξουν, και ενδεχομένως ακόμη και να εκτροχιάσουν, οποιοδήποτε σχέδιο που θα μπορούσαν να είχαν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ για να κλιμακώσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Συμπέρασμα
Αυτό το θλιβερό σύγχρονο επεισόδιο στη μακρά ιστορία του ανθρώπινου πολέμου πρέπει να μας διδάξει σε όλους ένα μάθημα. Πράγματι, σε θέματα πολέμων ή άλλων εγκλημάτων, η πρώτη ερώτηση πρέπει πάντα να είναι «Cui Bono;» ή «Ποιος κερδίζει;».
Γενικά, όταν ξεσπά ένας πόλεμος, μπορείτε να είστε βέβαιοι ότι είναι προς το συμφέρον ενός από τα μέρη, εκείνου που τον επιδίωξε ενεργά και όχι απαραίτητα αυτού που πυροβόλησε πρώτος.
Τέλος, πρέπει να πούμε ότι σε θέματα επιθετικών πολέμων, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να εμπιστευτεί.