 |
| (U.S. Air Force photo by Alejandro Peña) |
Daniel L. Davis - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ουκρανός πρόεδρος Volodymyr Zelensky επισκέφτηκε προκλητικά το Bakhmut στις 20 Δεκεμβρίου 2022, αγνοώντας τους κινδύνους της ενεργού ζώνης μάχης και δήλωσε πως το «φρούριο Bakhmut δε κατακτηθεί από τον εχθρό». Δύο μέρες αργότερα, ο αρχηγός της PMC Wagner, Yevgeny Prigozhin, τον οποίο ο Πούτιν είχε βάλει επικεφαλής για την κατάληψη του Bakhmut, πρότεινε κοροϊδευτικά στον "αγαπητέ Βλαντιμίρ Αλαξάντροβιτς" να συναντηθούν στο Bakhmut, "αν δεν έχετε φύγει ακόμα". Τον επόμενο μήνα, ο Ζελένσκι ανταπέδωσε τη χάρη, κοροϊδεύοντας τον Πριγκόζιν για τις δημόσιες διαμάχες του με τη Μόσχα, ισχυριζόμενος ότι οι καυγάδες ήταν «ένα ξεκάθαρο μήνυμα αποτυχίας του εχθρού».
Για να μην αποθαρρυνθεί, στις αρχές Φεβρουαρίου ο Πριγκόζιν παραδόξως προκάλεσε τον Ζελένσκι σε μια μονομαχία για να τακτοποιήσουν τα ζητήματα. Εν τω μεταξύ, στο πεδίο της μάχης, τόσο τα στρατεύματα του Ζελένσκι όσο και οι δυνάμεις του Πριγκόζιν συνέχισαν να αναπτύσσουν τεράστιες ποσότητες στρατευμάτων και ενισχύσεων, με το καθένα σύμφωνα με πληροφορίες να έχει τρομακτικό αριθμό απωλειών. Αφού φαινόταν ότι σκέφτεται να αποσυρθεί από το Μπαχμούτ στις 3 Μαρτίου, ο Πριγκόζιν την ίδια μέρα έκανε ένα βίντεο καλώντας δημόσια τον Ζελένσκι να αποσυρθεί. Τη Δευτέρα, ο Ζελένσκι απάντησε, λέγοντας πως ο ίδιος και οι ανώτεροι στρατηγοί του υποσχέθηκαν «να μην υποχωρήσουν » και στην πραγματικότητα να ενισχύσουν περαιτέρω τους υπερασπιστές του.
Το σκηνικό φαίνεται να είναι έτοιμο για μια παρόμοια μάχη βουλήσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας για το Μπαχμούτ όπως συνέβη κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μεταξύ της Γερμανίας και της ΕΣΣΔ για το Στάλινγκραντ.
Η Ουκρανία θα μπορούσε να είχε αποσυρθεί πριν από ένα μήνα, σε καλή στρατιωτική τάξη, σε προηγουμένως προετοιμασμένες αμυντικές θέσεις πιο δυτικά, από τις οποίες θα ήταν σε ισχυρότερη και πιο αμυντική θέση. Κατά ειρωνικό τρόπο, αν και η Ρωσία θα είχε μια συμβολική νίκη με την κατάληψη του Μπαχμούτ, η τακτική της πρόκληση θα είχε αυξηθεί, καθώς η προσπάθεια εισβολής στις ισχυρότερες αμυντικές θέσεις της Ουκρανίας προς τα δυτικά θα ήταν πολύ πιο δαπανηρή.
Όμως ο Ζελένσκι έριξε το γάντι στη Ρωσία στέλνοντας ακόμη περισσότερες ενισχύσεις, προκαλώντας τον Πριγκόζιν και τον Πούτιν να δει αν είναι πρόθυμοι και ικανοί να συνεχίσουν την επίθεση στην πόλη και να πληρώσουν τον αυξανόμενο αριθμό θυμάτων. Προς το παρόν, είναι αβέβαιο πώς θα εξελιχθεί τελικά αυτός ο στρατιωτικός αγώνας και ο αγώνας προσωπικότητας.
Πού πάνε τα πράγματα από εδώ
Θα μπορούσε, όπως η Γερμανία τον Οκτώβριο του 1942, πλησίασε δελεαστικά στην επίτευξη των τακτικών στόχων της να φτάσει στον ποταμό Βόλγα – αλλά απέτυχε – η πολύμηνη ρωσική επίθεση που είχε τους άνδρες του Prigozhin κυριολεκτικά λίγα χιλιόμετρα από την ολοκλήρωση του δακτυλίου που περιβάλλει τον Μπαχμούτ (και σφράγισε το η μοίρα των 10.000 Ουκρανών υπερασπιστών), επίσης να αποτύχει. Εάν συμβεί αυτό, εάν η Ουκρανία κολλήσει στην πόλη, θα μπορούσε να κερδίσει μια μεγάλη τακτική και ψυχολογική νίκη.
Η Ρωσία, σε αυτή την περίπτωση, θα έχει πληρώσει έναν εκπληκτικό λογαριασμό για την απώλεια χιλιάδων στρατευμάτων της, και ωστόσο δε θα μπορέσει να την αποσπάσει από την Ουκρανία. Μια τέτοια αποτυχία θα μπορούσε να οδηγήσει στην κατάρρευση της Βάγκνερ ως αποτελεσματικής στρατιωτικής δύναμης για κάποιο χρονικό διάστημα, ενδεχομένως μοιραία να σπιλώσει τη φήμη του Πριγκόζιν και να στείλει ένα σκοτεινό, αποθαρρυντικό σύννεφο πάνω από τον ρωσικό στρατό στο Ντονμπάς. Ταυτόχρονα, προφανώς, η αποτροπή της κατάληψης του Μπαχμούτ από τη Ρωσία θα ήταν μια σημαντική ψυχολογική επίθεση για όλες τις ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις.
Εάν, από την άλλη πλευρά, ο Βάγκνερ καταφέρει να κλείσει τα τσιμπήματα τις επόμενες εβδομάδες παρά τις ενισχύσεις της Ουκρανίας, η απώλεια για τις δυνάμεις του Ζελένσκι μπορεί να είναι καταστροφική. Όχι μόνο η Ουκρανία θα είχε εκδιωχθεί από την πόλη, αλλά πιθανότατα θα είχε την απώλεια έως και 10.000 επιπλέον στρατευμάτων που σκοτώθηκαν, τραυματίστηκαν ή αιχμαλωτίστηκαν. Ήδη οι ανοιξιάτικες ή καλοκαιρινές επιθέσεις της Ουκρανίας έχουν τεθεί σε κίνδυνο, καθώς πολλά από τα στρατεύματα που είχε διαθέσει το Κίεβο για χρήση στο βορρά και το νότο έχουν εκτραπεί για να κρατήσουν τον Μπαχμούτ.
Εάν ο Ζελένσκι χάσει πάρα πολλά περισσότερα στρατεύματα –είτε επιτυχείς είτε όχι στο Μπαχμούτ– η δύναμη χτυπήματος της ανοιξιάτικης ή καλοκαιρινής τους επίθεσης θα είναι ουσιαστικά χαμηλότερη. Αυτός είναι μεγαλύτερος κίνδυνος από όσο φαίνεται. Η Ουκρανία έχει χτίσει μια επιθετική ικανότητα εδώ και μήνες, εξοπλίζοντάς τους με κάποιο νέο κιτ του ΝΑΤΟ, εκπαίδευση από δυτικούς στρατούς και κρατώντας τους φρέσκους αρνούμενοι να τους στείλει να πολεμήσουν στο μέτωπο. Εάν αυτή η δύναμη ηττηθεί αυτή την άνοιξη, εάν αποτύχουν να νικήσουν τους ρωσικούς σχηματισμούς στις κατευθύνσεις Donbas ή Zaporizhia, μπορεί να μην υπάρχει καμία επιθετική δυνατότητα.
Ένας άλλος παράγοντας που ήταν καθοριστικός για τον καθορισμό της έκβασης της μάχης για το Στάλινγκραντ ήταν η έναρξη της μαζικής σοβιετικής επίθεσης της Επιχείρησης Ουρανός. Αν ο Στάλιν δεν είχε αυτή τη δύναμη να ρίξει στα πλευρά των Γερμανών και τελικά να τους διακόψει τον ανεφοδιασμό και την ενίσχυση, είναι κατανοητό ότι η Βέρμαχτ θα μπορούσε να είχε κρατήσει τη θέση της στη δυτική πλευρά του Στάλινγκραντ για μήνες, ξεκινώντας πιθανώς μια νέα επίθεση την άνοιξη ή καλοκαίρι και διάτρηση μέχρι το Βόλγα.
Μένει να δούμε αν είτε οι Ρώσοι είτε οι Ουκρανοί έχουν την ικανότητα (ή την πρόθεση) να εξαπολύσουν μια μεγάλης κλίμακας επίθεση αλλού για να απομονώσουν τις δυνάμεις του αντιπάλου μέσα ή κοντά στο Μπαχμούτ. Εάν κάποιος μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την πίσω περιοχή του άλλου, η πόλη θα μπορούσε να πέσει και ο ηττημένος να υποστεί μια μεγάλη τακτική οπισθοδρόμηση.
Το θέμα με τη διεξαγωγή μιας μάχης φθοράς – με ή χωρίς μεγάλη αντεπίθεση – στην οποία κάποιος θυσιάζει μεγάλο αριθμό στρατευμάτων σε μια προσπάθεια να αφαιμάξει τον αντίπαλό του στεγνό, είναι ότι είναι ένα δίκοπο μαχαίρι. Όπως είναι αυτονόητο, η Ρωσία έχει δεκάδες εκατομμύρια περισσότερους άνδρες από τους οποίους μπορεί να αντλήσει από τους επόμενους γύρους κινητοποίησης από την Ουκρανία. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν στοιχεία πως ο ρωσικός πληθυσμός πλησιάζει στο σημείο που θα στρεφόταν στο Κρεμλίνο, και επομένως, εάν χρειαστούν περισσότερα στρατεύματα, ο Πούτιν φαίνεται ικανός να τα αναπτύξει. Δεν είναι βέβαιο πως το Κίεβο έχει την ικανότητα να συνδυάσει τα επιστρατευμένα στρατεύματα με τη Μόσχα.
Ακριβώς όπως η σοβιετική νίκη επί της Γερμανίας του Χίτλερ απείχε ακόμη δύο χρόνια μετά τη νίκη της ΕΣΣΔ στο Στάλινγκραντ, έτσι και αυτός ο πόλεμος θα συνεχιστεί αφού κριθεί η μοίρα του Μπαχμούτ. Αλλά το κόστος που πλήρωσε η ηττημένη πλευρά θα μπορούσε, όπως η Μάχη του Στάλινγκραντ πριν από 80 χρόνια, να γείρει τη σύγκρουση υπέρ του νικητή, δημιουργώντας ένα έλλειμμα στο βιβλίο του ηττημένου που δεν μπορεί ποτέ να ανατραπεί πλήρως. Μόνο ο χρόνος θα δείξει, αλλά το διακύβευμα στη μάχη του Μπαχμούτ δε θα μπορούσε να είναι υψηλότερο.