Γιώργος Ρωμανός
Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής
Ο εθνοβλαβής κύκλος της οικογενειοκρατικής, πολιτικής κληρονομικής Δυναστείας Μητσοτάκη ξεκίνησε από την Αποστασία, του 1965, στην οποία πρωτοστάτησε ο αλήστου μνήμης Κων. Μητσοτάκη, («Εφιάλτης» κατά Ανδρέα Παπανδρέου) και ολοκληρώθηκε με το εθνικό έγκλημα των τρένων, 2023, επί Κυρ. Μητσοτάκη.
Σήμερα σαπίζει πολιτικά αυτός που έκανε καριέρα δολοφονώντας τα όνειρα των Ελλήνων, κλέβοντας την ψήφο τους υποσχόμενος, ότι δήθεν θα «ελέγξει με αυστηρότητα την Συμφωνία των Πρεσπών και την ευρωπαϊκή πορεία των Σκοπίων». Πάνω σε αυτό το μέγιστο εθνικό έγκλημα θεμελίωσε την πολιτική του και συνέχισε με πλήθος άλλων, όπως εκείνα επί Κορωνοϊού και της Υποχρεωτικότητας, που κατέληξαν σε έναν τεράστιο αριθμό θανάτων δυσανάλογα μεγάλο για το μέγεθος της χώρας μας. Πρόσφατα οι «Παρακολουθήσεις» απέδειξαν την δικτατορική ανασφάλεια αυτού του Πρωθυπουργού, κληρονομικού πολιτικού Μονάρχη.
Η Διαφθορά, η αναξιοκρατία και η κλοπή δημοσίου χρήματος βρίσκεται στον πυρήνα γένεσης αυτού του σάπιου κράτους μετά το 1974. Η επί δεκαετίες κλοπή στους σιδηροδρόμους ξεπέρασε τα 22 δισεκατομμύρια και κανείς δεν πήγε φυλακή.
Ένας παντελώς ανίκανος υπουργός, χωρίς κανένα πολιτικό προσόν εκτός από το μυθοποιημένο, κατασκευασμένο με το στανιό όνομά του «έβλεπε τα τρένα του θανάτου να περνούν», τα σάπια λεωφορεία γκιλοτίνες να κυκλοφορούν, τα πολλά ελληνικά αεροδρόμια να λειτουργούν χωρίς ραντάρ, και επί τέσσερα χρόνια δεν έκανε τίποτε! Το μόνο που τον νοιάζει είναι η συνέχιση της εθνοβλαβούς καριέρας του, όντας ήδη, βάσει δικής του δήλωσης Πόθεν Έσχες ο πλουσιότερος βουλευτής του Κοινοβουλίου.
Τα δισεκατομμύρια των συμβάσεων περί τον ΟΣΕ τα καρπώθηκαν οι «αρμόδιοι» της πολιτικής Κλεπτοκρατίας της Μεταπολίτευσης, ενώ τα συγκριτικά λιγότερα λεφτά, απλώς εκατομμύρια…, από το συνεχές πλιάτσικο σε καλώδια και εξοπλισμούς των τρένων το διενεργούσε ο γνωστός εσωτερικός στρατός κατοχής της χώρας, οι κατσαπλιάδες-ληστές και οι σκραπατζίδες κλεπταποδόχοι τους οποίους το κράτος αφήνει ασύδοτους όταν δεν παίρνει τη μίζα του.
Τα ελληνικά τρένα είναι μονίμως αφύλαχτα, απόδειξη οι βάνδαλοι που είχαν αφήσει τα τεράστια γκράφιτι στα τρένα του θανάτου του εγκληματικού δυστυχήματος. Τρένα τα οποία επί ώρες, μέρες, μπορεί να τα προσεγγίζει όποιος θέλει, χωρίς το δολοφονικό κράτος της Μεταπολίτευσης να σκεφτεί τι θα μπορούσε να κάνει ένας πράκτορας ξένης δύναμης. Όσο για την πιθανή στρατιωτική χρήση των τρένων σε περίπτωση πολέμου ούτε καν αντιμετωπίστηκε σαν ενδεχόμενο το να οργανωθούν βάσει σχεδίου και να γίνουν συγκεκριμένες ασκήσεις μεταφοράς όπλων, φορτίων, εφοδίων.
Οι Έλληνες βιώνουμε μια ανάποδη ιστορία. Η αντι-Δημοκρατία παρουσιάζεται θριαμβικά σαν «Δημοκρατία», ο Εθνομηδενισμός σαν πράξη «Γεωπολιτικής ισορροπίας», ο Ενδοτισμός σαν «Πατριωτισμός» –όπως έγινε με την εθνοκτόνο «Συμφωνία των Πρεσπών»–, η διάλυση της Οικογένειας σαν «στήριξη "Δικαιωματισμού", φύση ανώμαλου δόγματος», η Ουδετεροθρησκεία σαν «νέα Παγκόσμια θρησκεία», τα Μνημόνια σαν «Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση», η θανατηφόρα πολιτική του Κορωνοϊού, και της Υποχρεωτικότητας, σαν «σωτηρία, τύπου "Μένουμε Ασφαλείς"», κοκ.
Αντί η υπέρτατη θυσία της Κύπρου μας, το 1974, μετά το προδοτικού αποτελέσματος εγκληματικό πραξικόπημα Ιωαννίδη να αποτελέσει αφορμή μιας διαρκώς καλύτερης Δημοκρατίας, η 23η Ιουλίου 1974 υπήρξε η αφετηρία ενός μέχρι σήμερα συνεχιζόμενου εφιάλτη, ενός συνεχιζόμενου ολέθρου. Όσο οι Έλληνες δεν αποδέχονται αυτή την κοινή αλήθεια τόσο θα τους βρίσκουν και νέες συμφορές.
Βήμα βήμα, πράξη πράξη, μετά το 1974, το Σύνταγμα ουσία καταργήθηκε μέσα από αλλεπάλληλες εθνοκτόνες «Μεταρρυθμίσεις», ενώ μετά από 11 αλλαγές ληστρικών «Εκλογικών Νόμων» ο Κοινοβουλευτισμός αντικαταστάθηκε από την Κομματοκρατία. Το Πολίτευμά μας κατάντησε Πρωθυπουργοκεντρική πολιτική Μοναρχία, που τρέφεται από την σάπια δεξαμενή της κληρονομικής Οικογενειοκρατίας την οποία στηρίζουν οι ελίτ της διεθνούς Νέας Τάξης Πραγμάτων και οι ντόπιοι Κοτζαμπάσηδες. Παράλληλα, για ξεκάρφωμα, «εξυπηρετούνται» από τον Ενιαίο Κυβερνητισμό και τα λοιπά «κόμματα του δημοκρατικού τόξου», ενώ ευνοείται η ύπαρξη ακόμη και ναζιστικών που εισέφεραν τρόμο και αίμα, όπως έγινε με την φριχτή, εν ψυχρώ, δολοφονία του Π. Φύσσα.
Η Πρωθυπουργοκεντρική πολιτική Μοναρχία στηρίχθηκε και στηρίζεται επί 50 χρόνια Μεταπολίτευσης στον Ενιαίο Κυβερνητισμό. Δηλαδή στα 3 μεγαλύτερα κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και εν ανάγκη σε μικρότερα, όπως έγινε με το ΚΚΕ και την Ελληνική Αριστερά μέσω του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου», ο οποίος συμμετείχε σε κυβέρνηση της δήθεν «Δεξιάς», με πρωθυπουργό τον Τζ. Τζαννετάκη, 1989, ενώ ανώμαλα υποστυλώματα υπήρξαν τα ΛΑΟΣ, ΑΝΕΛ, κλπ απο-κόμματα, όπως ΕΑΡ –Φώτης Κουβέλης, κ.α.
Εκείνο που έχει σημασία δεν είναι οι ταμπέλες αυτών των κομμάτων, αλλά ότι συμφωνούν σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, όπως το μίσος κατά των ντόπιων Ελλήνων (ο εθνοκτόνος αντι-νατιβισμός του Μητσοτάκη), τα Μνημόνια, την παράδοση της Μακεδονίας μας, τον ενδοτισμό στους ξένους και τους Τούρκους, τον εποικισμό της χώρας και την αντικατάσταση του ελληνικού πληθυσμού από βιαίως εισβάλοντες εποικιστές, την διάλυση της κοινωνικής συνοχής και της Οικογενείας, με ομαλό φυλετικά πατέρα και μητέρα, και πολλά άλλα.
Ο Μονάρχης Πρωθυπουργός διορίζει τους πάντες, από τον κατ’ ευφημισμό, χωρίς εξουσίες, δήθεν «Πρόεδρο Δημοκρατίας», μέχρι τον Αρχιεπίσκοπο και όλη την Δικαστική εξουσία, καταργώντας την θεμελιώδη αρχή της «Διάκρισης των Εξουσιών» και έτσι την ίδια την Δημοκρατία.
Στη Μεταπολίτευση η ψήφος για μια δήθεν «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία» εξευτελίστηκε, καθώς επί σχεδόν 10 εκατομμυρίων ατόμων εχόντων δικαίωμα ψήφου ψηφίζουν μόνο οι μισοί. Οι υπόλοιποι απέχουν από αηδία, αφού προηγουμένως η ψήφος έγινε δολίως μη υποχρεωτική, ενώ η Δημοκρατία θεωρείται …υποχρεωτική! Παράνοια. Έτσι, επί των εχόντων δικαίωμα ψήφου, η προηγούμενη «κυβέρνηση» ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε μόνο με το 19,3% (συν τους ΑΝΕΛ), ενώ η παρούσα, της ΝΔ, με το 22,5%! Σε αυτές τις κυβερνήσεις ξεκάθαρης μειοψηφίας ο μισός λαός που συμμετέχει είναι στην πλειοψηφία του αυτόχειρας-πελάτης σε πελατειακό πολιτικό σύστημα και συνειδησιακά μεταλλαγμένος ή και χωρίς καθόλου συνείδηση.
Σύντομα αυτοί οι πολιτικά μεταλλαγμένοι αυτόχειρες θα ψηφίσουν για να διαιωνίσουν την ολιγαρχική ανωμαλία η οποία ό,τι και αν γίνει θα συνεχίσει να κυβερνά με ξενοκίνητη, κυνική σιδερένια γροθιά. Το δόκανο της Μεταπολίτευσης έχει κλείσει και δεν θα ανοίξει μέχρι οι ψηφοφόροι θύτες να μετανοήσουν στην κάλπη.
Η θρυλούμενη, στα 80 συλλαλητήρια, «ριζοσπαστικοποίηση των νέων» αποτελεί βούτυρο στο ψωμί των υπερατλαντικών Επικυρίαρχων της χώρας μας. Η διαφαινόμενη «Ακυβερνησία», λόγω επερχόμενων διπλών εκλογών, βολεύεται με το στυγερό έγκλημα των τρένων, καθώς αδυνατίζει κι άλλο το πρώτο κόμμα, καθιστά απολύτως υποχρεωτική την συγκυβέρνηση και άρα πιο εύκολη την χειραγώγηση της επόμενη κυβέρνησης. Έτσι ανοίγει ο δρόμος για μια νέα τεράστια εθνική ήττα σε Αιγαίο και ΑΟΖ, χειρότερη και από εκείνη της κυβέρνησης Σημίτη στα Ίμια, οπότε έγινε και η γκριζοποίηση του Αιγαίου, όπως και σε κάθε είδους νέα εθνική υποτέλεια. Όλα κουμπώνουν στη θέση τους…
Η «απόδοση Δικαιοσύνης» για το εν λόγω έγκλημα θα γίνει με τον απόλυτα ελεγχόμενο τρόπο που μέχρι σήμερα «αποδίδεται Δικαιοσύνη» στην Ελλάδα. Όπως έγινε σε πλήθος άλλων μεγάλων δυστυχημάτων, αλλά και με τα Μνημόνια, την εκχώρηση της Εθνικής Περιουσίας για 99 χρόνια, την επαίσχυντη «Συμφωνία των Πρεσπών», στο ΣτΕ, με πρόεδρο, τότε, την σημερινή κ ά τ ο ι κ ο του «Προεδρικού». Αυτή είναι η «Δικαιοσύνη» τους στο ιδιωτικό τους Μοναρχικό Κράτος της κληρονομικής τους πολιτικής Ολιγαρχίας.