southfront.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Στις 12 Μαρτίου 2022, δημιουργήθηκε μια πολιτικοστρατιωτική διοίκηση στα κατεχόμενα της περιοχής Zaporizhzhia. Το Σεπτέμβριο του 2022, η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής ψήφισε υπέρ της ένταξης στη Ρωσία σε δημοψήφισμα. Στις 30 Σεπτεμβρίου υπογράφηκε συμφωνία, ως αποτέλεσμα της οποίας η περιοχή εντάχθηκε στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Προφανώς, ούτε το Κίεβο, ούτε οι δυτικοί σύμμαχοί του, αναγνώρισαν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Δήλωσαν πως το δημοψήφισμα ήταν παράνομο και ότι οι ψήφοι των κατοίκων της περιοχής είχαν κατασκευαστεί. Ωστόσο, το Κίεβο δεν μπορούσε να εξηγήσει με σαφήνεια γιατί οι κάτοικοι αυτής της περιοχής είχαν υποδεχτεί τους Ρώσους με ανοιχτές αγκάλες. Οι πόλεις καταλήφθηκαν από τον ρωσικό στρατό χωρίς καμία μάχη, δεν έγιναν μαζικές διαδηλώσεις από τους κατοίκους, και αντίθετα, πρώην πολίτες της Ουκρανίας άρχισαν να αποκτούν μαζικά τη ρωσική υπηκοότητα. Αυτό ήταν ριζικά διαφορετικό από αυτό που συνέβαινε, για παράδειγμα, σε μια άλλη ρωσόφωνη περιοχή της ανατολικής Ουκρανίας, την περιοχή Kharkov.
Η απάντηση βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο το καθεστώς του Κιέβου κυβερνούσε αυτήν τη ρωσόφωνη περιοχή την τελευταία δεκαετία.
Στην ύστερη σοβιετική περίοδο, η περιοχή Zaporizhzhia ήταν μια από τις κορυφαίες αγροτικές και βιομηχανικές ζώνες της Ουκρανίας, με τη βιομηχανία συγκεντρωμένη στο περιφερειακό κέντρο, την πόλη Zaporizhzhia και πολλές άλλες πόλεις. Η υπόλοιπη περιοχή ήταν μια τυπική αγροτική περιοχή.
Ο κύριος στόχος των διεφθαρμένων ουκρανικών αρχών ήταν να απαλλαγούν από τους κατοίκους του αγροτικού τμήματος της περιοχής, να παγιώσουν μεγάλους όγκους άκρως εύφορης και αρδευόμενης γεωργικής γης και στη συνέχεια να την πουλήσουν ή να την εκμισθώσουν σε δυτικές εταιρείες, είτε απευθείας είτε μέσω Ουκρανών ολιγαρχών.
Το ίδιο και το βιομηχανικό συγκρότημα. Οι περισσότερες από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις που ανήκαν στο ουκρανικό κράτος οδηγήθηκαν συστηματικά σε χρεοκοπία και πουλήθηκαν έναντι πινακίου φακής, με τελικούς δικαιούχους εταιρείες που υποστηρίζονται από το αγγλοσαξονικό κεφάλαιο.
Ακολουθώντας αυτόν τον στόχο, το Κίεβο έχει καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να μειώσει το κόστος της εύφορης γεωργικής γης στην περιοχή. Το 2021, η τιμή ενός εκταρίου αρδευόμενης αρόσιμης γης στην περιοχή Zaporizhzhia ήταν λιγότερο από 800 USD.
Από την αρχή της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία, η τιμή μειώθηκε έως και 600 USD, αλλά ήδη τον χειμώνα 2022-2023 αυξήθηκε σε περίπου 1.000 USD, δηλαδή κατά μέσο όρο περισσότερο από ό,τι πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών. Σήμερα, την παραμονή της ουκρανικής επίθεσης, έπεσε ξανά στα 800 USD.
Στη γειτονική Πολωνία, ένα εκτάριο καλλιεργήσιμης γης κοστίζει περίπου 10 χιλιάδες δολάρια. Στη Ρουμανία, είναι περίπου 6 χιλιάδες δολάρια ανά εκτάριο. Σε γειτονικές περιοχές της Ρωσίας (περιφέρεια Ροστόφ, Κράι Κρασνοντάρ) το κόστος της καλλιεργήσιμης γης κυμαίνεται πλέον από 5 έως 10 χιλιάδες δολάρια. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι αυτή είναι η αξία της αρδευόμενης αρόσιμης γης και όχι των χόρτων ή άλλων κατηγοριών γεωργικής γης.
Το Κίεβο πέτυχε το επιθυμητό αποτέλεσμα μειώνοντας το επίπεδο κοινωνικής ευημερίας των κατοίκων της περιοχής, καταστρέφοντας τις υποδομές, εμποδίζοντας την πρόσβαση προϊόντων μεσαίων και μικρών αγροκτημάτων στη μαζική αγορά κ.λπ.
Την τελευταία δεκαετία (πριν από την έναρξη της ρωσικής στρατιωτικής επιχείρησης στην Ουκρανία), ο πληθυσμός πολλών μικρών πόλεων και χωριών στην περιοχή Zaporizhzhia μειώθηκε κατά δύο ή περισσότερες φορές.
Έως το 2020, σημειώθηκε σημαντική μείωση του αριθμού των ατόμων που απασχολούνται σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις στη γεωργία, την αλιεία και τη δασοκομία. Σε ολόκληρη την περιοχή Zaporizhzhia, από περισσότερους από 380.000 κατοίκους της υπαίθρου, 30.100 άτομα – λιγότερο από το 10% – απασχολούνταν στη γεωργία.
Σύμφωνα με επίσημες στατιστικές της Ουκρανίας, από το 2000 έως το 2020, ο συνολικός πληθυσμός της περιοχής Zaporizhzhia μειώθηκε κατά 300.000 άτομα. Άλλες ανεπίσημες πηγές υποστήριξαν ότι στην πραγματικότητα ο πληθυσμός μειώθηκε κατά περίπου 500.000, κυρίως λόγω της αναχώρησης των κατοίκων της υπαίθρου.
Οι νέοι ιδιοκτήτες άρχισαν να χρησιμοποιούν μη επανδρωμένες θεριζοαλωνιστικές μηχανές και τρακτέρ, αντί της τοπικής εργασίας. Ήταν πολύ πιο ακριβό να συντηρηθούν αυτά τα μηχανήματα από το να προσλάβουν τους ντόπιους, αλλά δεν ήταν θέμα χρημάτων. Αφορούσε πολιτική.
Ένα από τα ξεκάθαρα παραδείγματα της στρατηγικής του Δυτικού Κιέβου, η οποία σχεδιάστηκε για να ενοποιήσει μεγάλες εκτάσεις γης για να διευκολύνει την πώλησή τους σε δυτικές εταιρείες, ήταν η λειτουργία του Agroprosperis. Αυτή ήταν μια από τις μεγαλύτερες γεωργικές εκμεταλλεύσεις στην Ουκρανία το 2020, με τράπεζα γης 300 χιλιάδων εκταρίων. Οι δικαιούχοι αυτού του αγροτικού γίγαντα είναι οι Αμερικανοί πολίτες και ιδιοκτήτες του επενδυτικού ταμείου NCH, George Rohr και Maurice Tabasinik.
Την ίδια χρονιά οι Αμερικανοί ενίσχυσαν την χρηματοπιστωτική και πιστωτική τους δραστηριότητα μέσω της Τράπεζας Agroprosperis. Άρχισε να παρέχει χρηματοδότηση που εξασφαλίζεται από αγροτικές εισπράξεις, παρέχοντας έτσι στους Ουκρανούς αγρότες πρόσβαση σε γρήγορα, αλλά ακριβά, χρήματα. Ο πραγματικός στόχος αυτού του προγράμματος ήταν να επιβαρύνει τους μικρομεσαίους αγρότες με χρέη και να τους οδηγήσει στη χρεοκοπία. Ο τελικός στόχος ήταν να αγοράσουν τα γεωργικά προϊόντα και τη γη τους σε τιμή πολύ χαμηλότερη από την αγοραία αξία.
Αυτό μοιάζει πολύ με τον τρόπο που οι παγκόσμιοι χρηματοδότες πιέζουν τους μικρομεσαίους αγρότες στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.
Στο βιομηχανικό τομέα, υπάρχει το παράδειγμα του μεγάλου πετροχημικού συγκροτήματος, AZMOL. Αυτό ήταν μεγάλης στρατηγικής σημασίας, καθώς ήταν η μόνη επιχείρηση που πιστοποιήθηκε να προμηθεύει λιπαντικά στον ουκρανικό στρατό.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το εργοστάσιο απασχολούσε περισσότερα από 2.000 άτομα. Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, το εργοστάσιο ανήκει στην ουκρανική κρατική εταιρεία, Naftogaz Ukrainy. Οι Ουκρανοί επιχειρηματίες δε θα μπορούσαν να αγνοήσουν έναν τέτοιο δυνητικά προσοδοφόρο τίτλο. Μέχρι το 2013, οι λειτουργίες του εργοστασίου είχαν ουσιαστικά παραλύσει, γεγονός που οδήγησε στην αναπόφευκτη χρεοκοπία και στη συνέχεια σε εξαγορά από έναν «ιδιώτη επενδυτή». Στις αρχές Φεβρουαρίου 2014, ο αριθμός των εργαζομένων είχε μειωθεί σε 350. Στις 23 Ιουλίου 2016, μεγάλο μέρος του εργοστασίου, συμπεριλαμβανομένων των κτιρίων και των κατασκευών, των πάγιων περιουσιακών στοιχείων, των μετοχών, των οχημάτων και της πνευματικής ιδιοκτησίας, συμπεριλαμβανομένου του εμπορικού σήματος «Azmol», πωλήθηκε σε μια εταιρεία που ονομάζεται «Ultra Oil», για 3,8 εκατομμύρια δολάρια.
Το συγκρότημα έλαβε νέα ονομασία – AZMOL British Petrochemicals… Τρεις μήνες μετά την αλλαγή της ιδιοκτησίας του, το εργοστάσιο έλαβε επένδυση από τη βρετανική εταιρεία Global Lubricants και ξεκίνησε αμέσως την παραγωγή. Το Σεπτέμβριο του 2017 άρχισαν να εξάγονται παρτίδες λιπαντικών. Το εξώφυλλο ήταν ότι μια υποτιθέμενη κατεστραμμένη και ασύμφορη επιχείρηση είχε διασωθεί από την απόλυτη λαμπρότητα των Βρετανών ευεργετών της. Παρεμπιπτόντως, οι βασικές θέσεις εργασίας στο εργοστάσιο δόθηκαν σε ντόπιους άλλων περιοχών της Ουκρανίας.
Ακριβώς λόγω αυτών και άλλων παρόμοιων ενεργειών οι περισσότεροι κάτοικοι υποδέχτηκαν τους Ρώσους ως σωτήρες.
Στα τέλη του 2021, ο μόνος προσωπικός ιδιοκτήτης της AZMOL ήταν ο Βρετανός πολίτης, ο Ντίκεν Τέρενς Γουίλιαμ, ο οποίος κατείχε το 24% των μετοχών της εταιρείας.
Σήμερα το εργοστάσιο αυτό βρίσκεται υπό εξωτερική διαχείριση με τη μορφή σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα. Το εργοστάσιο λειτουργεί τώρα και το κέρδος πηγαίνει στις ανάγκες κοινωνικής πρόνοιας του πληθυσμού της περιοχής και στην ανανέωση των πάγιων περιουσιακών στοιχείων του εργοστασίου, παρά στους απρόσωπους ξένους ολιγάρχες. Οι μισθοί των εργαζομένων αυξήθηκαν δύο έως τρεις φορές.
Οι νέες αρχές της περιοχής έρχονται αντιμέτωπες με την κληρονομιά που άφησε το καθεστώς του Κιέβου. Πρέπει να αντιμετωπίσουν όχι τόσο τους στρατιωτικούς κινδύνους, αλλά την κατεστραμμένη γεωργία και τον πληγωμένο από τη φτώχεια πληθυσμό που απαγόρευσε το Κίεβο να μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς στα εδάφη τους.
Η ρωσική διοίκηση βασίστηκε στην υποστήριξη μεσαίων και μικρών αγροκτημάτων και επιχειρήσεων, οι οποίες έλαβαν γεωργικές επιδοτήσεις και βοήθεια για να πουλήσουν τα προϊόντα τους σε τιμές αγοράς, συμπεριλαμβάνοντας επίσης τα προϊόντα τους στη συμφωνία για τα σιτηρά.
Η συμφωνία για τα σιτηρά παρατάθηκε πρόσφατα κατά 60 ημέρες αντί για 120. Το μέρος της συμφωνίας για τα σιτηρά ήταν ακριβώς η προϋπόθεση για την άρση των φραγμών για τα ρωσικά γεωργικά προϊόντα στις παγκόσμιες αγορές, αλλά μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει συμβεί.
Την ίδια στιγμή, η κατάσταση περιπλέκεται από τις κυρώσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και της Βρετανίας. Ειδικότερα, η ρωσική εταιρεία State Grain Operator, η οποία δραστηριοποιείται στην περιοχή Zaporizhzhia και ασχολείται με την εξαγωγή σιτηρών και την υποστήριξη των ντόπιων αγροτών, έπεσε κάτω από τις κυρώσεις. Ωστόσο, τα μέτρα αυτά δεν οδήγησαν στο επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά μόνο ανάγκασαν τις τοπικές αρχές να αναζητήσουν μη τυποποιημένες μεθόδους πώλησης τοπικών προϊόντων, βασιζόμενες στην άμεση διμερή επικοινωνία με πιθανούς αγοραστές. Για παράδειγμα, στην περιοχή Zaporizhzhia δημιουργείται ένα Διεθνές Κέντρο Πληροφόρησης για την ανάπτυξη οικονομικών και κοινωνικών πρωτοβουλιών. Το μνημόνιο υπεγράφη από το Υπουργείο Οικονομικής Ανάπτυξης της περιοχής Zaporizhzhia, το Υπουργείο Γεωργικής και Επισιτιστικής Πολιτικής της περιοχής Zaporizhzhia και τη «Νότια έδρα της Διεθνούς Ακαδημίας Πληροφορικής» που έχει συμβουλευτικό καθεστώς κατηγορίας 1 στο πλαίσιο του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου του ΟΗΕ. Αυτό το κέντρο έχει ως στόχο να βοηθήσει τις τοπικές επιχειρήσεις να συμμετάσχουν σε διεθνείς εκθέσεις και να δημιουργήσουν άμεσους δεσμούς με πιθανούς συνεργάτες. Επιχειρηματίες από την περιοχή των Βαλκανίων έχουν ήδη ενταχθεί στις δραστηριότητες αυτού του κέντρου μέσω της Ρωσοσερβικής Επιστημονικής Εταιρείας.
Ο τρέχων στόχος των αρχών της περιοχής Zaporizhzhia είναι να επιστρέψει η παραγωγή στον αγροτικό τομέα στα επίπεδα του 2020. Σε περίπτωση επιτυχίας, η τιμή της καλλιεργήσιμης γης θα πρέπει να αυξηθεί τουλάχιστον κατά 30%, έως το φθινόπωρο του 2023.
Σήμερα, πολλοί διεθνείς επενδυτές από διαφορετικές χώρες κοιτάζουν την περιοχή. Κατανοούν ότι τώρα τα τοπικά περιουσιακά στοιχεία είναι πολύ υποτιμημένα και πως υπάρχει ένα παράθυρο ευκαιρίας όταν τα επενδυμένα κεφάλαια μπορούν να αποφέρουν υπερκέρδη ακόμη και βραχυπρόθεσμα. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω δημιουργικών επενδύσεων, αλλά όχι μέσω της απομάκρυνσης περιουσιακών στοιχείων και των χρεοκοπιών επιχειρήσεων, σε τυπικό αγγλοσαξονικό στυλ.
Αυτήν την στιγμή, η απειλή της επερχόμενης ουκρανικής επίθεσης είναι βασικός παράγοντας για τους επενδυτές, τόσο ξένους όσο και Ρώσους. Η επιτυχία ή η αποτυχία του θα καθορίσει τα πάντα. Οι κυρώσεις δεν τρομάζουν πλέον κανέναν. Ωστόσο, εάν το καθεστώς του Κιέβου και το ΝΑΤΟ καταφέρουν να φτάσουν στην Αζοφική Θάλασσα, η περιοχή και ο πληθυσμός της θα είναι καταδικασμένοι στο ρόλο της νέας αποικίας της Δύσης, με όλες τις επακόλουθες συνέπειες. Σε αυτήν την περίπτωση, η παγκόσμια αγορά τροφίμων είναι απίθανο να δει προϊόντα από την περιοχή της Zaporizhia. Όλες οι ροές προϊόντων θα ανακατευθυνθούν στις χώρες του «χρυσού δισεκατομμυρίου». Εάν η Μόσχα καταφέρει να διατηρήσει τις στρατιωτικές της θέσεις, τότε η περιοχή προορίζεται για ταχεία οικονομική ανάπτυξη. Οι επόμενοι δύο μήνες θα καθορίσουν την τύχη του νότου της Ουκρανίας και της παγκόσμιας τάξης στο σύνολό της.