 |
| pixabay / waldryano |
Jean De La Fontaine (Γάλλος ποιητής)
Το σeξ τείνει να αποτελέσει συνώνυμο του έρωτα. Η ηδονή ωραιοποιείται υπενδυόμενη με ολίγο συναίσθημα. Ο έρωτας ατιμάζεται προσάπτοντάς του ολίγη συνεύρεση. Μία κοινωνία παραμυθιάζεται πως είναι ερωτευμένη κυνηγώντας την απόλαυση της σάρκας. Ένας προσανατολισμός που έχει προεκτάσεις σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής.
Ό,τι έχει να κάνει με ιδανικά που πηγάζουν από τον εσωτερικό ανθρώπινο κόσμο απαξιώνεται, ενώ ό,τι σχετίζεται με τη σάρκα ντύνεται με τη λέξη επιθυμία. Η αναισθησία θεωρείται προτέρημα, ενώ η ευαισθησία ψεγάδι. Η βαρβαρότητα συνηθίζεται και η σκοπιμότητα κατατάσσεται στις τεχνικές. Η ιδιοτέλεια θεωρείται προσόν, ενώ η ανιδιοτέλεια ελάττωμα. Ο ανεξέλεγκτος ανταγωνισμός προσδιορίζεται ως ελεύθερος, ενώ η ευγενής άμιλλα ως παραμύθι.
Η παιδεία εξομοιώνεται με την εκπαίδευση για την κατασκευή όντων κατανάλωσης και υπακοής, ενώ ο ανθρωπισμός διαγράφεται. Το κριτικό πνεύμα αποψιλώνεται με τη μέθοδο της αποστήθισης καθόλου τυχαίων αποσπασμάτων. Το έγκλημα αποποινικοποιείται, η αδιαφορία συγχωρείται, ο βιασμός αποφυλακίζεται.
Η αλληλεγγύη διαφημίζεται, η ανιδιοτέλεια χάνεται στο ψέμα, η ποιότητα ορίζεται δαπανηρή, η φιλία λαμβάνει απόσταση (διαδικτυακή), οι αξίες ξεπουλιούνται, ο εθνισμός προσδιορίζεται αριθμητικά, σήμερα 6 ναυτικών μιλίων, αύριο ποιος ξέρει τι και πόσο.
Η φλόγα της καρδιάς αποτελεί κίνδυνο για την πατρίδα, ενώ ο ενδοτισμός σωτηρία. Η πολιτεία αντικαθίσταται από ένα κράτος-καθεστώς, η απολυταρχία βάφεται με αποχρώσεις δημοκρατικές, ο πολιτισμός γίνεται κερδοσκοπικός οργανισμός, ο άνθρωπος μετατρέπεται σε μαζάνθρωπο.
Ένα γεύμα ψωμιού με λάδι, ντομάτα και ρίγανη που σερβίρεται σε ένα μικρό, απλό σπίτι αποτελεί δεδομένο πως φέρνει κατήφεια. Τα ισχυρά, πολλαπλά μηνύματα που διακινούνται με ταχύτητα φωτός κάνουν στάχτη το ενδεχόμενο αντίθετης εκδοχής. Η ανθρώπινη ευτυχία σχετίζεται με το χρήμα, την ποσότητα, την εξουσία, τη γαστριμαργία, την έξωθεν ωραία εικόνα. Πετυχημένος/η θεωρείται όποιος/α έχει φράγκα, σπιταρόνα, περιουσία, πολιτικά μέσα, απολαμβάνει σεφ-άτα εδέσματα, εκπέμπει γκλαμουριά.
Η ευημερία προϋποθέτει επαρκή και διαρκή ικανοποίηση υλικών και σαρκικών αναγκών, όπως έξυπνου κινητού, κομμωτηρίου, διαδικτυακής σύνδεσης, lip-gloss, adidas, καλού σεξ, κλπ. Τυχόν ενδεχόμενο αποτυχίας εξασφάλισής τους γεννά τον φόβο μίας αποτυχημένης ζωής. Για την αποφυγή της «ανέχειας» η ανθρώπινη εκμετάλλευση, η ασέβεια απέναντι στην προσωπικότητα του άλλου, η εξαγορά της σιωπής, ο εκβιασμός του ανθρώπου, γίνονται δεκτικά. Ο πήχης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας πέφτει στα τάρταρα.
Κατά τον αγώνα απόκτησης μίας εύπορης ζωής προσφέρονται δωρεάν «γλειφιτζούρια»: Η ιδιοκατασκευή και το ιδιοπλασάρισμα πλασματικής ευτυχίας, ομορφιάς ή μαγκιάς και η ηδονοβλεψία ωραιοποιημένων προσωπικών στιγμών, μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Ένας νέος κοινωνικός θεσμός εφευρίσκεται αντί του γάμου, το σύμφωνο συμβίωσης, χαρίζοντας σε κάθε μέλος συμβίωσης (για την ώρα δύο), έναν ξεχωριστό τίτλο, του συμβιωτή αντί του/της συζύγου (μόνο δύο), ώστε να απαλλάξει τους συμβιωτές από το άγχος μίας προσβάλλουσας διαθήκης.
Η γυναίκα μεταλλάσσεται σε σκεύος στο οποίο τοποθετείται ένα αποψυγμένο ωάριο τεχνητά γονιμοποιημένο από ένα ανδρικό γεννητικό κύτταρο προερχόμενο από μία χειροκίνητη συνουσία, ενώ δύο ή τρία ή τέσσερα άτυχα αδελφάκια του παραμένουν σε καταψύκτη.
Τα παιδιά θεωρούνται απόκτημα (απέκτησα γιο ή κόρη). Ένα ανθρώπινο έμβρυο μπορεί δικαιωματικά να θεωρηθεί ως ανεπιθύμητο μέλος ή όργανο του γυναικείου σώματος και να «αφαιρεθεί». Εκτός, αν πρόκειται για επιθυμητή εγκυμοσύνη ή ανεπιθύμητη που έγινε επιθυμητή, οπότε μετατρέπεται σε παιδί, που αν «χαθεί» θρηνείται ως ανθρώπινη απώλεια.
Η μη ύπαρξη μάνας ή πατέρα ή ευδιάκριτης μάνας ή ευδιάκριτου πατέρα δεν θεωρείται πως μπορεί να επηρεάσει τον ψυχικό και τον πνευματικό κόσμο ενός παιδιού. Η μητρότητα και η πατρότητα λαμβάνουν ένα νέο χαρακτήρα, μιας μαθηματικής παρένθεσης, αποκτώντας τον τίτλο της/του “παρένθετης «μητέρας» ή παρένθετου «πατέρα»”. Ο γονιός παύει να είναι μητέρα ή πατέρας και μετατρέπεται σε γονέας 1 και γονέας 2, γιατί κανείς δεν πρέπει να αποκλείσει από το παιδί το δικαίωμα να αποκτήσει και γονέα 3 ή 4 ή 5.
«Αὐτὸς οὖν καὶ νῦν, Δέσποτα, εὐλόγησον τὸ δακτυλοθέσιον τοῦτο εὐλογίαν οὐράνιον· καὶ Ἄγγελος Κυρίου προπορευέσθω ἔμπροσθεν αὐτῶν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτῶν.»
Ιερείς-επιστήμονες ασχολούνται σχεδόν ολοκληρωτικά με το σαρκικό υπόβαθρο ενός κοινωνικού ζητήματος και ελάχιστα με το πνευματικό. Οι θέσεις Αγίων και Πατέρων της εν Χριστώ Εκκλησίας επί κοινωνικών ζητημάτων δεν παρουσιάζονται από την πνευματική αλλά από την πολιτισμική τους διάσταση, εμφανίζοντάς τες ως αναχρονιστικές και επιφέροντας σύγχυση ως προς την θεόπνευστη προέλευσή τους.
«Όλοι οι όροι για τον έρωτα έχουν ρίζα ελληνική. Μόνο το σeξ δεν έχει.»
Marguerite Yourcenar (Γαλλίδα συγγραφέας)
Το σeξ αφορά μία σαρκική πράξη, που φέρνει την ηδονή μεταξύ όχι μόνο δύο, αλλά και περισσότερων ατόμων. Πρόκειται για μία συνουσία στην οποία επικρατούν οι αισθήσεις και τα ένστικτα.
Ο έρωτας έχει να κάνει με τον ψυχικό μας κόσμο και εκφράζεται με μία σειρά θετικών συναισθημάτων όπως το καρδιοχτύπι, η λαχτάρα, η αγωνία, τα οποία και εξωτερικεύονται με το νοιάξιμο, τη στοργή, την τρυφερότητα, το χάδι, την αφοσίωση. Αναζωογονεί τον άνθρωπο και ενισχύει τη δημιουργικότητα, την έμπνευση, καθώς και τη δίψα για ζωή. Εκδηλώνεται μεταξύ δύο ανθρώπων, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί και στη σχέση ενός ανθρώπου με μία δραστηριότητα, με μία τέχνη, ακόμα και με τον ίδιο τον Θεό.
Κωνσταντίνος Μαργέλης
Άγιος Πέτρος, Λευκάδας, 24 Μαρτίου 2023
www.eksadaktylos.gr
Ό,τι έχει να κάνει με ιδανικά που πηγάζουν από τον εσωτερικό ανθρώπινο κόσμο απαξιώνεται, ενώ ό,τι σχετίζεται με τη σάρκα ντύνεται με τη λέξη επιθυμία. Η αναισθησία θεωρείται προτέρημα, ενώ η ευαισθησία ψεγάδι. Η βαρβαρότητα συνηθίζεται και η σκοπιμότητα κατατάσσεται στις τεχνικές. Η ιδιοτέλεια θεωρείται προσόν, ενώ η ανιδιοτέλεια ελάττωμα. Ο ανεξέλεγκτος ανταγωνισμός προσδιορίζεται ως ελεύθερος, ενώ η ευγενής άμιλλα ως παραμύθι.
Η παιδεία εξομοιώνεται με την εκπαίδευση για την κατασκευή όντων κατανάλωσης και υπακοής, ενώ ο ανθρωπισμός διαγράφεται. Το κριτικό πνεύμα αποψιλώνεται με τη μέθοδο της αποστήθισης καθόλου τυχαίων αποσπασμάτων. Το έγκλημα αποποινικοποιείται, η αδιαφορία συγχωρείται, ο βιασμός αποφυλακίζεται.
Η αλληλεγγύη διαφημίζεται, η ανιδιοτέλεια χάνεται στο ψέμα, η ποιότητα ορίζεται δαπανηρή, η φιλία λαμβάνει απόσταση (διαδικτυακή), οι αξίες ξεπουλιούνται, ο εθνισμός προσδιορίζεται αριθμητικά, σήμερα 6 ναυτικών μιλίων, αύριο ποιος ξέρει τι και πόσο.
Η φλόγα της καρδιάς αποτελεί κίνδυνο για την πατρίδα, ενώ ο ενδοτισμός σωτηρία. Η πολιτεία αντικαθίσταται από ένα κράτος-καθεστώς, η απολυταρχία βάφεται με αποχρώσεις δημοκρατικές, ο πολιτισμός γίνεται κερδοσκοπικός οργανισμός, ο άνθρωπος μετατρέπεται σε μαζάνθρωπο.
Ένα γεύμα ψωμιού με λάδι, ντομάτα και ρίγανη που σερβίρεται σε ένα μικρό, απλό σπίτι αποτελεί δεδομένο πως φέρνει κατήφεια. Τα ισχυρά, πολλαπλά μηνύματα που διακινούνται με ταχύτητα φωτός κάνουν στάχτη το ενδεχόμενο αντίθετης εκδοχής. Η ανθρώπινη ευτυχία σχετίζεται με το χρήμα, την ποσότητα, την εξουσία, τη γαστριμαργία, την έξωθεν ωραία εικόνα. Πετυχημένος/η θεωρείται όποιος/α έχει φράγκα, σπιταρόνα, περιουσία, πολιτικά μέσα, απολαμβάνει σεφ-άτα εδέσματα, εκπέμπει γκλαμουριά.
Η ευημερία προϋποθέτει επαρκή και διαρκή ικανοποίηση υλικών και σαρκικών αναγκών, όπως έξυπνου κινητού, κομμωτηρίου, διαδικτυακής σύνδεσης, lip-gloss, adidas, καλού σεξ, κλπ. Τυχόν ενδεχόμενο αποτυχίας εξασφάλισής τους γεννά τον φόβο μίας αποτυχημένης ζωής. Για την αποφυγή της «ανέχειας» η ανθρώπινη εκμετάλλευση, η ασέβεια απέναντι στην προσωπικότητα του άλλου, η εξαγορά της σιωπής, ο εκβιασμός του ανθρώπου, γίνονται δεκτικά. Ο πήχης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας πέφτει στα τάρταρα.
Κατά τον αγώνα απόκτησης μίας εύπορης ζωής προσφέρονται δωρεάν «γλειφιτζούρια»: Η ιδιοκατασκευή και το ιδιοπλασάρισμα πλασματικής ευτυχίας, ομορφιάς ή μαγκιάς και η ηδονοβλεψία ωραιοποιημένων προσωπικών στιγμών, μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Ένας νέος κοινωνικός θεσμός εφευρίσκεται αντί του γάμου, το σύμφωνο συμβίωσης, χαρίζοντας σε κάθε μέλος συμβίωσης (για την ώρα δύο), έναν ξεχωριστό τίτλο, του συμβιωτή αντί του/της συζύγου (μόνο δύο), ώστε να απαλλάξει τους συμβιωτές από το άγχος μίας προσβάλλουσας διαθήκης.
Η γυναίκα μεταλλάσσεται σε σκεύος στο οποίο τοποθετείται ένα αποψυγμένο ωάριο τεχνητά γονιμοποιημένο από ένα ανδρικό γεννητικό κύτταρο προερχόμενο από μία χειροκίνητη συνουσία, ενώ δύο ή τρία ή τέσσερα άτυχα αδελφάκια του παραμένουν σε καταψύκτη.
Τα παιδιά θεωρούνται απόκτημα (απέκτησα γιο ή κόρη). Ένα ανθρώπινο έμβρυο μπορεί δικαιωματικά να θεωρηθεί ως ανεπιθύμητο μέλος ή όργανο του γυναικείου σώματος και να «αφαιρεθεί». Εκτός, αν πρόκειται για επιθυμητή εγκυμοσύνη ή ανεπιθύμητη που έγινε επιθυμητή, οπότε μετατρέπεται σε παιδί, που αν «χαθεί» θρηνείται ως ανθρώπινη απώλεια.
Η μη ύπαρξη μάνας ή πατέρα ή ευδιάκριτης μάνας ή ευδιάκριτου πατέρα δεν θεωρείται πως μπορεί να επηρεάσει τον ψυχικό και τον πνευματικό κόσμο ενός παιδιού. Η μητρότητα και η πατρότητα λαμβάνουν ένα νέο χαρακτήρα, μιας μαθηματικής παρένθεσης, αποκτώντας τον τίτλο της/του “παρένθετης «μητέρας» ή παρένθετου «πατέρα»”. Ο γονιός παύει να είναι μητέρα ή πατέρας και μετατρέπεται σε γονέας 1 και γονέας 2, γιατί κανείς δεν πρέπει να αποκλείσει από το παιδί το δικαίωμα να αποκτήσει και γονέα 3 ή 4 ή 5.
«Αὐτὸς οὖν καὶ νῦν, Δέσποτα, εὐλόγησον τὸ δακτυλοθέσιον τοῦτο εὐλογίαν οὐράνιον· καὶ Ἄγγελος Κυρίου προπορευέσθω ἔμπροσθεν αὐτῶν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτῶν.»
Ιερείς-επιστήμονες ασχολούνται σχεδόν ολοκληρωτικά με το σαρκικό υπόβαθρο ενός κοινωνικού ζητήματος και ελάχιστα με το πνευματικό. Οι θέσεις Αγίων και Πατέρων της εν Χριστώ Εκκλησίας επί κοινωνικών ζητημάτων δεν παρουσιάζονται από την πνευματική αλλά από την πολιτισμική τους διάσταση, εμφανίζοντάς τες ως αναχρονιστικές και επιφέροντας σύγχυση ως προς την θεόπνευστη προέλευσή τους.
«Όλοι οι όροι για τον έρωτα έχουν ρίζα ελληνική. Μόνο το σeξ δεν έχει.»
Marguerite Yourcenar (Γαλλίδα συγγραφέας)
Το σeξ αφορά μία σαρκική πράξη, που φέρνει την ηδονή μεταξύ όχι μόνο δύο, αλλά και περισσότερων ατόμων. Πρόκειται για μία συνουσία στην οποία επικρατούν οι αισθήσεις και τα ένστικτα.
Ο έρωτας έχει να κάνει με τον ψυχικό μας κόσμο και εκφράζεται με μία σειρά θετικών συναισθημάτων όπως το καρδιοχτύπι, η λαχτάρα, η αγωνία, τα οποία και εξωτερικεύονται με το νοιάξιμο, τη στοργή, την τρυφερότητα, το χάδι, την αφοσίωση. Αναζωογονεί τον άνθρωπο και ενισχύει τη δημιουργικότητα, την έμπνευση, καθώς και τη δίψα για ζωή. Εκδηλώνεται μεταξύ δύο ανθρώπων, αλλά μπορεί να εκδηλωθεί και στη σχέση ενός ανθρώπου με μία δραστηριότητα, με μία τέχνη, ακόμα και με τον ίδιο τον Θεό.
Κωνσταντίνος Μαργέλης
Άγιος Πέτρος, Λευκάδας, 24 Μαρτίου 2023
www.eksadaktylos.gr