 |
| pixabay / Ronile |
John & Nisha Whitehead - rutherford.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Α, η υποκρισία.
Για να ακούσετε τον Πρόεδρο Μπάιντεν να μιλά για την επιθετικότητα της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, μπορείτε να φανταστείτε ότι ο Πούτιν είναι ο μόνος δικτάτορας που θέλει να επεκτείνει την στρατιωτική του αυτοκρατορία χρησιμοποιώντας κατοχή, επιθετικότητα και καταπίεση.
Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι καλύτερες, αφού πέρασαν μεγάλο μέρος του τελευταίου μισού αιώνα αστυνομεύοντας τον κόσμο, κατέχοντας άλλες χώρες και διεξάγοντας ατελείωτους πολέμους.
Αυτό που οι περισσότεροι Αμερικανοί αδυνατούν να αναγνωρίσουν είναι πως αυτοί οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι δεν έχουν να κάνουν με τη διατήρηση της χώρας ασφαλή και οτιδήποτε έχουν να κάνουν με την στήριξη ενός στρατιωτικού βιομηχανικού συγκροτήματος που έχει στραμμένο το βλέμμα του στην παγκόσμια κυριαρχία.
Ο πόλεμος έχει γίνει ένα τεράστιο εγχείρημα που κερδίζει χρήματα και η κυβέρνηση των ΗΠΑ, με την τεράστια στρατιωτική της αυτοκρατορία, είναι ένας από τους καλύτερους αγοραστές και πωλητές.
Ο ρόλος της Αμερικής στην αναμέτρηση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας έχει ήδη κοστίσει στους φορολογούμενους περισσότερα από 112 δισεκατομμύρια δολάρια και δε δείχνει σημάδια υποχώρησης.
Σαφώς, είναι καιρός η αμερικανική κυβέρνηση να σταματήσει να αστυνομεύει τον κόσμο.
Ο αμερικανικός στρατός φέρεται να έχει περισσότερους από 1,3 εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες σε ενεργό υπηρεσία, με περισσότερους από 200.000 από αυτούς να σταθμεύουν στο εξωτερικό σε σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου.
Αμερικανικά στρατεύματα σταθμεύουν στη Σομαλία, το Ιράκ και τη Συρία. Στη Γερμανία, τη Νότια Κορέα και την Ιαπωνία. Στη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία και το Ομάν. Στον Νίγηρα, το Τσαντ και το Μάλι. Στην Τουρκία, τις Φιλιππίνες και τη βόρεια Αυστραλία.
Αυτοί οι αριθμοί είναι πιθανώς σημαντικά υψηλότεροι σε συμφωνία με την πολιτική του Πενταγώνου να μην αποκαλύπτει πλήρως πού και πόσα στρατεύματα αναπτύσσονται για χάρη της «επιχειρησιακής ασφάλειας και της άρνησης στον εχθρό οποιουδήποτε πλεονεκτήματος». Όπως εξηγεί ο ερευνητής δημοσιογράφος Ντέιβιντ Βάιν, «Αν και λίγοι Αμερικανοί το συνειδητοποιούν, οι Ηνωμένες Πολιτείες πιθανότατα έχουν περισσότερες βάσεις σε ξένες χώρες από οποιονδήποτε άλλο λαό, έθνος ή αυτοκρατορία στην ιστορία».
Είναι απίστευτο πως οι στρατιωτικές δυνάμεις της Αμερικής δεν αναπτύσσονται στο εξωτερικό για να προστατεύσουν τις ελευθερίες μας εδώ στο σπίτι. Αντίθετα, χρησιμοποιούνται για τη φύλαξη κοιτασμάτων πετρελαίου, την κατασκευή ξένων υποδομών και την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της εταιρικής ελίτ. Στην πραγματικότητα, ο στρατός των Ηνωμένων Πολιτειών ξοδεύει περίπου 81 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως μόνο για την προστασία των αποθεμάτων πετρελαίου σε όλο τον κόσμο.
Η εμβέλεια της στρατιωτικής αυτοκρατορίας της Αμερικής περιλαμβάνει σχεδόν 800 βάσεις σε έως και 160 χώρες , που λειτουργούν με κόστος άνω των 156 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως. Όπως αναφέρει το Vine, «ακόμη και τα στρατιωτικά θέρετρα και οι περιοχές αναψυχής των ΗΠΑ σε μέρη όπως οι Βαυαρικές Άλπεις και η Σεούλ, στη Νότια Κορέα, είναι βάσεις ενός είδους. Σε όλο τον κόσμο, ο στρατός τρέχει περισσότερα από 170 γήπεδα γκολφ».
Έτσι μια στρατιωτική αυτοκρατορία καταλαμβάνει τον κόσμο.
Μετά από 20 χρόνια στήριξης του Αφγανιστάν με ποσό τρισεκατομμυρίων δολαρίων και χιλιάδων ζωών που χάθηκαν, ο στρατός των ΗΠΑ μπορεί τελικά να αναγκάστηκε να αποχωρήσει, αλλά αυτά τα στρατεύματα αντιπροσωπεύουν μόνο ένα κλάσμα της στρατιωτικής μας παρουσίας παγκοσμίως.
Σε μια συνεχή προσπάθεια αστυνόμευσης του πλανήτη, Αμερικανοί στρατιωτικοί συνεχίζουν να αναπτύσσονται σε μακρινά μέρη στη Μέση Ανατολή και αλλού.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το στρατιωτικό βιομηχανικό συγκρότημα, υποβοηθούμενο και υποβοηθούμενο από τους Τζο Μπάιντεν, τον Ντόναλντ Τραμπ, τον Μπαράκ Ομπάμα, τον Τζορτζ Μπους, τον Μπιλ Κλίντον και άλλους, συνεχίζει να πλουτίζει εις βάρος των φορολογουμένων.
Ωστόσο, ενώ το σκεπτικό μπορεί να συνεχίζει να αλλάζει για το γιατί οι αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις αστυνομεύουν τον κόσμο, αυτοί οι πόλεμοι στο εξωτερικό δεν κάνουν την Αμερική —ή τον υπόλοιπο κόσμο— ασφαλέστερη, σίγουρα δεν κάνουν την Αμερική ξανά μεγάλη και αναμφισβήτητα σκάβουν και θάβουν τις ΗΠΑ βαθύτερα στο χρέος.
Οι πολεμικές δαπάνες χρεοκοπούν την Αμερική.
Αν και οι ΗΠΑ αποτελούν μόνο το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, η Αμερική υπερηφανεύεται για σχεδόν το 50% των συνολικών στρατιωτικών δαπανών του κόσμου , ξοδεύοντας περισσότερα για τον στρατό από τα επόμενα 19 κράτη με τις μεγαλύτερες δαπάνες μαζί.
Στην πραγματικότητα, το Πεντάγωνο ξοδεύει περισσότερα για τον πόλεμο από όσα ξοδεύουν και τα 50 κράτη μαζί για την υγεία, την εκπαίδευση, την πρόνοια και την ασφάλεια.
Το αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα έχει δημιουργήσει μια αυτοκρατορία αξεπέραστη στην ιστορία ως προς το εύρος και το εύρος της, μια αυτοκρατορία αφιερωμένη στη διεξαγωγή αέναου πολέμου σε όλη τη γη.
Από το 2001, η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει ξοδέψει περισσότερα από 4,7 τρισεκατομμύρια δολάρια για τους ατελείωτους πολέμους της.
Έχοντας συνεπιλεγεί από άπληστους αμυντικούς εργολάβους, διεφθαρμένους πολιτικούς και ανίκανους κυβερνητικούς αξιωματούχους, η επεκτεινόμενη στρατιωτική αυτοκρατορία της Αμερικής αιμορραγεί τη χώρα με ρυθμό άνω των 32 εκατομμυρίων δολαρίων την ώρα.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξοδεύει περισσότερα χρήματα κάθε πέντε δευτερόλεπτα στο Ιράκ από ό,τι κερδίζει ο μέσος Αμερικανός σε ένα χρόνο.
Οι μελλοντικοί πόλεμοι και οι στρατιωτικές ασκήσεις που θα πραγματοποιηθούν σε όλο τον κόσμο αναμένεται να ωθήσουν το συνολικό λογαριασμό στα 12 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2053.
Μιλάμε για δημοσιονομική ανευθυνότητα: η κυβέρνηση των ΗΠΑ ξοδεύει χρήματα που δεν έχει σε μια στρατιωτική αυτοκρατορία που δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά.
Δυστυχώς, ακόμα κι αν βάζαμε ένα τέλος σε όλη τη στρατιωτική ανάμειξη της κυβέρνησης και φέρναμε όλα τα στρατεύματα στην πατρίδα μας σήμερα, θα χρειαζόμασταν δεκαετίες για να πληρώσουμε το τίμημα αυτών των πολέμων και να βγάλουμε τους πιστωτές της κυβέρνησης από την πλάτη μας.
Όπως το θέτει ο ερευνητής δημοσιογράφος Uri Friedman, για περισσότερα από 15 χρόνια τώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες πολεμούν την τρομοκρατία με πιστωτική κάρτα, «χρηματοδοτώντας ουσιαστικά τους πολέμους με το χρέος, με τη μορφή αγορών ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου από οντότητες που εδρεύουν στις ΗΠΑ, όπως συνταξιοδοτικά ταμεία και πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις, καθώς και από χώρες όπως η Κίνα και η Ιαπωνία».
Ο πόλεμος δεν είναι φθηνός, αλλά γίνεται εξωφρενικά δαπανηρός όταν λαμβάνετε υπόψη την κυβερνητική ανικανότητα, την απάτη και τους άπληστους εργολάβους. Πράγματι, μια κορυφαία λογιστική εταιρεία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια από τις μεγαλύτερες διευθύνσεις του Πενταγώνου «δεν μπορεί να καλύψει δαπάνες εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων».
Δυστυχώς, οι προοπτικές δεν είναι πολύ καλύτερες για τις δαπάνες που μπορούν να παρακολουθηθούν.
Ένας κυβερνητικός έλεγχος διαπίστωσε πως η αμυντική εργολάβος Boeing χρεώνει μαζικά τους φορολογούμενους για κοσμικά μέρη, με αποτέλεσμα δεκάδες εκατομμύρια δολάρια σε υπερβολικές δαπάνες. Όπως σημειώνεται στην έκθεση, ο Αμερικανός φορολογούμενος πλήρωσε:
71 $ για μια μεταλλική καρφίτσα που θα κοστίζει μόλις 4 σεντς. 644,75 $ για ένα μικρό εργαλείο μικρότερο από μια δεκάρα που πωλείται για 12,51 $: περισσότερο από 5.100 τοις εκατό αύξηση στην τιμή. 1.678,61 $ για ένα άλλο μικροσκοπικό εξάρτημα, επίσης μικρότερο από μια δεκάρα, που θα μπορούσε να είχε αγοραστεί στο Υπουργείο Άμυνας για 7,71 $: μια αύξηση 21.000 τοις εκατό. 71,01 $ για μια ίσια, λεπτή μεταλλική καρφίτσα που είχε στη διάθεσή της το Υπουργείο Εξωτερικών, αχρησιμοποίητη από δεκάδες χιλιάδες, για 4 σεντς: μια αύξηση πάνω από 177.000 τοις εκατό.
Το ότι η άνοδος των τιμών έχει γίνει μια αποδεκτή μορφή διαφθοράς εντός της αμερικανικής στρατιωτικής αυτοκρατορίας είναι μια θλιβερή δήλωση σχετικά με το πόσο λίγο έλεγχο έχουμε «εμείς οι άνθρωποι» στη διαφεύγουσα κυβέρνησή μας.
Προσέξτε, αυτό δεν είναι απλώς μια διεφθαρμένη συμπεριφορά. Είναι θανατηφόρα, εντελώς ανήθικη συμπεριφορά.
Μέχρι στιγμής, οι Αμερικανοί έχουν επιτρέψει στους εαυτούς τους να τρέφονται με το κουτάλι με μια σταθερή δίαιτα φιλοπολεμικής προπαγάνδας που τους κρατά ικανοποιημένους στο να κυματίζουν σημαίες με πατριωτική ζέση και λιγότερο διατεθειμένοι να κοιτάζουν πολύ προσεκτικά τους αυξανόμενους αριθμούς σωμάτων, τις κατεστραμμένες ζωές, τις κατεστραμμένες χώρες, το χτύπημα που προκύπτει από τις κακώς ενημερωμένες στοχευμένες δολοφονίες με drones και τις εκστρατείες βομβαρδισμών σε ξένες χώρες ή τη μετατροπή της πατρίδας μας σε εμπόλεμη ζώνη.
Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν κάνει τον κόσμο πιο ασφαλή. Κάνει τον κόσμο πιο επικίνδυνο. Υπολογίζεται ότι ο στρατός των ΗΠΑ ρίχνει μια βόμβα κάπου στον κόσμο κάθε 12 λεπτά. Από την 11η Σεπτεμβρίου, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών έχει συμβάλει άμεσα στο θάνατο περίπου 500.000 ανθρώπινων όντων. Κάθε ένας από αυτούς τους θανάτους πληρώθηκε με χρήματα των φορολογουμένων.
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν κάνει την Αμερική πιο ασφαλή. Εκθέτει τους Αμερικανούς πολίτες σε ανησυχητικά επίπεδα αντίκτυπου, ένας όρος της CIA που αναφέρεται στις ακούσιες συνέπειες των διεθνών δραστηριοτήτων της αμερικανικής κυβέρνησης. Ο Τσάλμερς Τζόνσον, πρώην σύμβουλος της CIA, προειδοποίησε επανειλημμένα ότι η χρήση του στρατού της από την Αμερική για να αποκτήσει εξουσία στην παγκόσμια οικονομία θα είχε ως αποτέλεσμα καταστροφικό πλήγμα.
Οι επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ήταν χτύπημα. Ο βομβαρδισμός στον Μαραθώνιο της Βοστώνης ήταν ανατριχιαστικός. Η απόπειρα βομβιστικής επίθεσης στην Times Square ήταν ανάφλεξη. Ο σκοπευτής του Fort Hood, ένας ταγματάρχης του αμερικανικού στρατού, ήταν χτύπημα.
Οι συνεχιζόμενες επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη του αμερικανικού στρατού, φοβάμαι, θα προκαλέσουν ακόμη περισσότερα πλήγματα εναντίον του αμερικανικού λαού.
Η στρατιωτικοποίηση της Αμερικής από τα γεράκια του πολέμου—φέρνοντας στο σπίτι τα λάφυρα του πολέμου (τα στρατιωτικά άρματα μάχης, εκτοξευτές χειροβομβίδων, κράνη Kevlar, τουφέκια επίθεσης, μάσκες αερίου, πυρομαχικά, κριάρια, κιάλια νυχτερινής όρασης, κ.λπ.) και παραδίδοντάς τα στην τοπική αστυνομία, μετατρέποντας έτσι την Αμερική σε πεδίο μάχης—είναι επίσης ανάποδη.
Ο Τζέιμς Μάντισον είχε δίκιο: «Κανένα έθνος δεν μπορούσε να διατηρήσει την ελευθερία του εν μέσω συνεχούς πολέμου». Όπως εξήγησε ο Μάντισον, «Από όλους τους εχθρούς του πολέμου για τη δημόσια ελευθερία είναι, ίσως, ο πιο τρομερός γιατί περιλαμβάνει και αναπτύσσει το μικρόβιο κάθε άλλου. Ο πόλεμος είναι ο γονέας των στρατών. Από αυτά προκύπτουν χρέη και φόροι… γνωστά μέσα για να τεθούν οι πολλοί κάτω από την κυριαρχία των λίγων».
Βλέπουμε αυτό το παιχνίδι μπροστά στα μάτια μας.
Η κυβέρνηση αποσταθεροποιεί την οικονομία, καταστρέφει τις εθνικές υποδομές μέσω της παραμέλησης και της έλλειψης πόρων και μετατρέπει τα δολάρια των φορολογουμένων σε χρήματα αίματος με τους ατελείωτους πολέμους, τις επιθέσεις με drones και τους αυξανόμενους αριθμούς νεκρών.
Σαφώς, οι εθνικές μας προτεραιότητες χρειάζονται απεγνωσμένα μια αναμόρφωση.
Στο απόγειο της δύναμής της, ακόμη και η πανίσχυρη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δεν μπορούσε να κοιτάξει κατάματα μια οικονομία που καταρρέει και έναν αναπτυσσόμενο στρατό. Οι παρατεταμένες περίοδοι πολέμου και η ψευδής οικονομική ευημερία οδήγησαν σε μεγάλο βαθμό στον αφανισμό της. Όπως προβλέπει ο ιστορικός Τσάλμερς Τζόνσον:
Η μοίρα των προηγούμενων δημοκρατικών αυτοκρατοριών υποδηλώνει ότι μια τέτοια σύγκρουση δεν είναι βιώσιμη και θα επιλυθεί με έναν από τους δύο τρόπους. Η Ρώμη προσπάθησε να κρατήσει την αυτοκρατορία της και έχασε τη δημοκρατία της. Η Βρετανία επέλεξε να παραμείνει δημοκρατική και στην πορεία άφησε την αυτοκρατορία της. Σκόπιμα ή όχι, ο λαός των Ηνωμένων Πολιτειών έχει ήδη ξεκινήσει καλά την πορεία μιας μη δημοκρατικής αυτοκρατορίας.
Αυτή είναι η «αδικαιολόγητη επιρροή, είτε επιδιωκόμενη είτε μη, από το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα» που μας προειδοποίησε ο Πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ πριν από περισσότερα από 50 χρόνια να μην αφήσουμε να θέσει σε κίνδυνο τις ελευθερίες ή τις δημοκρατικές διαδικασίες μας.
Ο Αϊζενχάουερ, ο οποίος υπηρέτησε ως Ανώτατος Διοικητής των Συμμαχικών δυνάμεων στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ανησυχούσε από την άνοδο της πολεμικής μηχανής με γνώμονα το κέρδος που προέκυψε μετά τον πόλεμο - αυτή που, για να διαιωνιστεί, θα έπρεπε να συνεχίσει να ασκεί πόλεμο.
Δε λάβαμε υπόψη την προειδοποίησή του.
Όπως διευκρινίζω στο βιβλίο μου Battlefield America: The War on the American People και στο φανταστικό του αντίστοιχο The Erik Blair Diaries, ο πόλεμος είναι ο εχθρός της ελευθερίας.
Όσο οι πολιτικοί της Αμερικής συνεχίζουν να μας εμπλέκουν σε πολέμους που χρεοκοπούν το έθνος, θέτουν σε κίνδυνο τους στρατιώτες και τις γυναίκες μας, αυξάνουν τις πιθανότητες τρομοκρατίας και πλήγματος στο εσωτερικό και ωθούν το έθνος πολύ πιο κοντά στην τελική κατάρρευση, «εμείς οι άνθρωποι» θα βρεθούμε σε μια διαρκή κατάσταση τυραννίας.
WC: 1797