Οι ιστορικοί θα κοιτάξουν πίσω με σύγχυση για το πόσο ηλίθιοι ήταν οι ηγέτες αυτής της εποχής
AFΡ/ Μikhail Μetzel / Sputnik
Η τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου θα μείνει στη μνήμη των περισσότερων ιστορικών – αν κάποιος έχει την τύχη να ζήσει αυτή την Εποχή της Αυτοκαταστροφής – ως το σημείο χωρίς επιστροφή για τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο.
BRANDON J WEICHERT - asiatimes.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο κόσμος αντιμετώπισε (περισσότερο σαν βασανισμένος) μια μονομαχία προεδρικών ομιλιών, η μία από τον σκληροτράχηλο Πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ο οποίος ταξίδεψε στο Κίεβο για να επιβεβαιώσει την αθάνατη υποστήριξή του στην Ουκρανία, και η άλλη από τον θλιβερό Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Καμία ομιλία δεν ήταν ιδιαίτερα καθησυχαστική. Ο Μπάιντεν υποσχέθηκε στους Ουκρανούς πρόσθετη υποστήριξη 500 εκατομμυρίων δολαρίων ΗΠΑ από τους φορολογούμενους των ΗΠΑ.
Λίγο μετά την ομιλία του, το Πεντάγωνο άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί να σταματήσει να περπατά αργά το θέμα με το κύριο άρμα μάχης M1A2 Abrams που είχε υποσχεθεί (αλλά δεν έχει παραδοθεί ακόμα) στα χέρια των απελπισμένων Ουκρανών υπερασπιστών και απλώς να παραδώσει τα MBT που βρίσκονται ήδη στην Αμερική σε αποθήκες (κάτι που το Πεντάγωνο είχε αντισταθεί να κάνει όταν η κυβέρνηση Μπάιντεν ανέφερε στην αρχική της ανακοίνωση ότι στην πραγματικότητα θα έστελνε τα περίφημα MBT).
Κατανόηση της ομιλίας του Πούτιν
Η άλλη ομιλία προήλθε από τον Πούτιν, ο οποίος μίλησε για ένα επιβλητικό δίωρο το απόγευμα της Τρίτης, στην οποία επανέλαβε τη δέσμευσή του για ολοκληρωτική νίκη επί της Ουκρανίας και πώς οι Ηνωμένες Πολιτείες διοικούνταν από «σατανιστές» και «παιδόφιλους».
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα περισσότερα δυτικά μέσα ενημέρωσης απλώς αρνήθηκαν να καλύψουν την ομιλία. Αυτοί οι λίγοι που το έκαναν ήταν ανοιχτά χλευαστικοί. Η ομιλία ήταν σίγουρα καστροειδής στην ειλικρίνειά της και ήταν χρωματισμένη με οιονεί θρησκευτικές κατηγορίες κατά της Δύσης που θα έκαναν τους περισσότερους Ιρανούς μουλάδες να κοκκινίσουν, αλλά υπήρχε ουσία στα λόγια του Πούτιν.
Όχι μόνο έδειξεπως η δέσμευσή του στη σύγκρουση ήταν τόσο ισχυρή όσο ποτέ, αλλά ότι την κλιμάκωσε, ως απάντηση σε αυτό που θεωρούσε αμερικανική κλιμάκωση.
Στην πραγματικότητα, ο Πούτιν εξέδωσε την πρώτη του σημαντική απειλή προς τον Οργανισμό Βορειοατλαντικής Συνθήκης (ΝΑΤΟ): είπε στους Αμερικανούς αντιπάλους του να αφαιρέσουν τα επιθετικά οπλικά συστήματα μεγάλου βεληνεκούς τους στην Ουκρανία, διαφορετικά οι ρωσικές δυνάμεις θα άρχιζαν να στοχεύουν απευθείας αυτά τα συστήματα.
Εδώ είναι μια κόκκινη γραμμή που το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί θα πρέπει να σκεφτούν δύο φορέςπριν περάσουν.
Βλέπετε, αυτά τα συστήματα θα χρησιμοποιηθούν από την Ουκρανία για να χτυπήσει βαθιά μέσα στη Ρωσία. Και ενώ η Ουκρανία έχει ασφαλώς το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της, το γεγονός ότι το κάνει με δυνατότητες που διαθέτει μόνο χάρη στους Αμερικανούς σημαίνει πως οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ είναι πλέον – στα μάτια του Πούτιν – άμεσοι μαχητές.
Το ίδιο είπε στην ομιλία του όταν τόνισε ότι οι Αμερικανοί θα φέρουν την ευθύνη για αυτές τις ενέργειες εάν η Ρωσία δεχθεί επίθεση από τέτοια συστήματα.
Επιπλέον, εάν αυτά τα οπλικά συστήματα στοχοποιηθούν από τους Ρώσους, μπορεί κανείς να προβλέψει ότι οι Αμερικανοί θα πεθάνουν. Εξάλλου, όπως και με τις ρωσικές εγκαταστάσεις S-400 στη Συρία, τα αμερικανικά συστήματα μεγάλης εμβέλειας αναμφίβολα στελεχώνονται ή συντηρούνται τουλάχιστον εν μέρει από Αμερικανούς.
Επιπλέον, υπάρχουν πιθανές αμερικανικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνται κρυφά μέσα και γύρω από αυτά τα οπλικά συστήματα μεγάλης εμβέλειας, οπότε μπορούμε να αναμένουμε πως η ρωσική στόχευση αυτών των συστημάτων και των γύρω περιχώρων τους θα έχει ως αποτέλεσμα πολλαπλές αμερικανικές απώλειες.
Το βασικό στοιχείο από αυτές τις δύο ομιλίες που πραγματοποιήθηκαν με ώρες διαφορά η μία από την άλλη είναι ότι δεν υπάρχει πλέον καμία ελπίδα για μια ειρηνευτική συμφωνία.
Επιτάχυνση προς τον πυρηνικό πόλεμο
Ο Πούτιν έκανε τη συγκλονιστική ανακοίνωση ότι η Ρωσία αποχωρεί από τη Συνθήκη Νέας START της εποχής Ομπάμα, η οποία περιόριζε τον αριθμό τακτικών πυρηνικών όπλων που θα μπορούσαν να έχουν τόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες όσο και η Ρωσία.
Φυσικά, η Συνθήκη Νέας START παρείχε αρκετά αποφασιστικά πλεονεκτήματα στη ρωσική πλευρά όταν η συμφωνία υπεγράφη από τον πρώην πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και τον πρώην πρόεδρο της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ (με την ευλογία του Πούτιν).
Ωστόσο, η Ρωσία έχει μακρά ιστορία υποστήριξης μιας σειράς συμφωνιών για τον έλεγχο των εξοπλισμών με τους Αμερικανούς που χρονολογούνται από τις μεθυστικές μέρες του Ψυχρού Πολέμου.
Το να βγάλει ο Πούτιν τη Ρωσία από μια συμφωνία της οποίας ήταν θορυβώδης υπερασπιστής, αυτό θα έπρεπε να ανατριχιάσει τους πολιτικούς της Ουάσιγκτον. Ωστόσο, το μόνο που έχουν κάνει αυτές οι δηλώσεις είναι να σκληρύνουν τον ζήλο της Ουάσιγκτον να υποστηρίζει τυφλά τον Ουκρανό πληρεξούσιό της.
Η απόφαση του Πούτιν να αποχωρήσει από τη συνθήκη μιλά για τα βάθη που είναι διατεθειμένος να πάει για να εξασφαλίσει ότι θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο. Επομένως, ο συμβιβασμός δεν είναι δυνατός με αυτόν τον ρυθμό. Το μόνο πράγμα που θα καθιστούσε μια ειρηνευτική συμφωνία βιώσιμη για τη Ρωσία θα ήταν εάν ο στρατός της ηττηθεί αποφασιστικά.
Ενώ οι Ρώσοι έχουν σίγουρα υποστεί μεγάλες απώλειες, η Ουκρανία έχει επίσης σημαντικές απώλειες πρόσφατα. Σε αντίθεση με τους Ουκρανούς, οι Ρώσοι μπορούν να αντέξουν οικονομικά να συνεχίσουν να στέλνουν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους τους στο μύλο κρέατος μέχρι να εκνευρίσουν τους Ουκρανούς έως ότου οι μεγαλύτερες δυνάμεις της Ρωσίας αιμορραγήσουν τις δυνάμεις της Ουκρανίας στο πεδίο - και στη συνέχεια ξεχυθούν πάνω από τα πτώματα τους. Αυτό, τουλάχιστον, φαίνεται να είναι το γενικό ρωσικό σχέδιο.
Εάν είναι απαραίτητο, ο Πούτιν θα αναπτύξει τακτικά πυρηνικά όπλα για να διασφαλίσει πως οι δυνάμεις του μπορούν να ολοκληρώσουν αυτό το ηράκλειο έργο.
Χωρίς γυρισμό
Οι Ουκρανοί έχουν καταστήσει σαφείς τις προθέσεις τους από πριν ξεσπάσει η σύγκρουση πριν από ένα χρόνο: το Κίεβο θέλει την πλήρη αποκατάσταση της Κριμαίας και, τελικά, της ανατολικής Ουκρανίας.
Αυτή είναι επίσης μια κόκκινη γραμμή που αν ξεπεραστεί πιθανότατα θα προκαλέσει τη Μόσχα σε κίνδυνο πυρηνικού πολέμου. Η Ρωσία δεν μπορεί να χάσει τη ναυτική της βάση στη Σεβαστούπολη. Εάν το κάνει, παύει να είναι μεγάλη δύναμη, καθώς είναι απομονωμένη μακριά από τη ζωτική περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.
Η Δύση ζει σε μια καθαρή φαντασία, εάν η λεγόμενη ηγεσία της πιστεύει ότι ο Πούτιν απλά θα καθίσει πίσω και θα παρακολουθήσει αυτό να εξελίσσεται. Αυτό ήταν το νόημα της μακρόσυρτης ομιλίας του Πούτιν. Ο πόλεμος δεν τελειώνει. Δεν θα υπάρξει διευθέτηση κατόπιν διαπραγματεύσεων (τουλάχιστον ούτε μια σύντομα, ή αυτή που ευνοεί τη δυτική πλευρά).
Από την πλευρά του, ο Μπάιντεν κατέστησε σαφές πως δεν επρόκειτο μόνο να συνεχίσει την υποστήριξή του στην κυβέρνηση του Κιέβου του Προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ο Μπάιντεν έγραψε περαιτέρω στο Twitter κατά την αναχώρησή του από το Κίεβο ότι "είχε αφήσει ένα μέρος της καρδιάς του" εκεί.
Τι ωραία.
Ο Μπάιντεν είναι τόσο αφοσιωμένος στην ουκρανική υπόθεση που μέχρι στιγμής έχει αρνηθεί να ανταποκριθεί επαρκώς στη μεγάλη χημική διαρροή στην Ανατολική Παλαιστίνη, στο Οχάιο, η οποία έχει χαρακτηριστεί από πολλούς επικριτές του Μπάιντεν ως «Το Τσερνόμπιλ της Αμερικής».
Αντίθετα, ο Μπάιντεν έδωσε αφειδώς φορολογικά δολάρια ΗΠΑ σε μια ξένη χώρα, την Ουκρανία, ενώ υποφέρουν οι Αμερικανοί συμπατριώτες του στη ζώνη της καταστροφής – με ό,τι είναι πιθανό αυτό να σημαίνει ενόψει της εκστρατείας του για την επανεκλογή του για πρόεδρος.
Αν αυτό δεν σας δείξει πόσο μακριά είναι διατεθειμένος να πάει ο Μπάιντεν για την Ουκρανία, δεν ξέρω ποιο θα το κάνει.
Καμία ειρήνη στην εποχή μας
Το Πεκίνο εμπλέκεται τώρα πιο άμεσα στο πλευρό της Μόσχας, πράγμα που σημαίνει ότι η Ρωσία θα έχει μεγαλύτερο περιθώριο ελιγμών την στιγμή που η Δύση χρειάζεται απεγνωσμένα τους Ρώσους να απομονωθούν .
Γιατί η Ρωσία να επιδιώκει την ειρήνη αν ο πόλεμος στρέφεται υπέρ της, όπως είναι;
Αντί να εκκολαφθεί μια συμφωνία, ένας άλλος παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται στο προσκήνιο, ο οποίος έγινε εφικτός από τη συνδυασμένη αλαζονεία και άγνοια τόσο των δυτικών όσο και των Ρώσων ηγετών, οι οποίοι δεν υπολόγισαν σωστά από την αρχή μέχρι το τελικό τέλος αυτής της σύγκρουσης.
Όπως και με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, φυσικά, δε θα υπάρξουν νικητές εδώ.
Εάν παίξει σωστά τα στρατηγικά του χαρτιά, ωστόσο, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας θα ωφεληθεί πολύ από το να δει τους δύο μεγαλύτερους στρατηγικούς ανταγωνιστές του, τη Ρωσία και την Αμερική, να καταβροχθίζονται μεταξύ τους για μια παράλογη συνοριακή διαμάχη στη νότια Ευρώπη (γι' αυτό το Πεκίνο πιθανότατα υποστηρίζει τη Ρωσία στον αγώνα της στην Ουκρανία).
Οι ιστορικοί θα κοιτάξουν πίσω με σύγχυση για το πόσο ηλίθιοι ήταν οι ηγέτες αυτής της εποχής. Θα σημειώσουν ότι οι δύο ομιλίες του Ρώσου και του Αμερικανού προέδρου για την επέτειο ενός έτους από την έναρξη του ρωσο-ουκρανικού πολέμου ήταν η στιγμή κατά την οποία η σύγκρουση έγινε πραγματικά παγκόσμιος πόλεμος.
Επιπλέον, θα αναρωτιούνται πώς άνθρωποι ευλογημένοι με τόσα πολλά θα μπορούσαν να ήταν τόσο ανεύθυνοι ώστε να τα πετάξουν όλα για μια μικροδιαφωνία.
Αντιμετωπίστε το, δεν θα υπάρχει ειρήνη στην εποχή μας. Οι πρόσφατες ομιλίες του Μπάιντεν και του Πούτιν, καθώς και η αυξανόμενη εμπλοκή της Κίνας στη σύγκρουση της Ουκρανίας, σημαίνουν ότι ο πόλεμος είναι η μοίρα μας – και αυτός ο πόλεμος δεν είναι αυτός που η Δύση μπορεί εύκολα να κερδίσει.