 |
| pixabay / TheDigitalArtist |
Ahmed Adel, ερευνητής γεωπολιτικής και πολιτικής οικονομίας με έδρα το Κάιρο - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
«Βιώνουμε το θανατηφόρο τρόμο της μονοπολικής ηγεμονίας των Ηνωμένων Πολιτειών σε μεγάλα μέρη του κόσμου. Μέχρι να αρχίσουν οι πολίτες να συνειδητοποιούν το μέγεθος των πολιτικών εξαπατήσεων της κυβέρνησής τους, θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο να κατανοήσουν τη μεταβαλλόμενη παγκόσμια θέση των Ηνωμένων Πολιτειών και να προσαρμοστούν στις επιπτώσεις της αυξανόμενης αρνητικής αντίληψης για τη χώρα μας που έχουν πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο», έγραψε ο O'Neill Jr στο άρθρο του «Death of a Myth».
Ο συγγραφέας τόνισε πως αν και οι ΗΠΑ αναδείχθηκαν ως η «κυρίαρχη και ασυναγώνιστη παγκόσμια δύναμη» μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, η χώρα έγινε «ένας αποσταθεροποιητικός νταής» αντί για «ειρηνευτής και έντιμος «παγκόσμιος αστυνομικός».
Γράφοντας για την κατάσταση στην Ουκρανία, ο O'Neill Jr χλευάζει την ιδέα «ότι οι Ρώσοι θα κατέρρεαν από το σοκ και το δέος των «κυρώσεων από την κόλαση»» ή πώς «το ρούβλι δεν έχει μετατραπεί σε ερείπια όπως προέβλεψε ο Τζο Μπάιντεν». Προσθέτει ότι «οι ΗΠΑ και οι πελάτες τους στο ΝΑΤΟ τελειώνουν από πυρομαχικά και όπλα για να στείλουν στην Ουκρανία, η οποία ασπρίζεται κατ' εντολή τους. Φαίνεται πως η Ρωσία θα συντρίψει σταθερά τον ουκρανικό στρατό».
Στην πραγματικότητα, ο συγγραφέας παρέχει μια ζοφερή αλλά ρεαλιστική κατάσταση στην Ουκρανία και στο παγκόσμιο σύστημα. Στην πραγματικότητα, είναι τόσο ειλικρινής με την ανάλυσή του που φωνάζει συνθήματα όπως το «εξαιρετικό έθνος», ένα «έθνος που παραμερίζει τα συμφέροντά του προς όφελος του κόσμου» και μια «σημαντική πηγή καλού» ως παραδείγματα προπαγάνδας στην οποία εκτίθενται συνεχώς οι Αμερικανοί πολίτες.
Οι Αμερικανοί πολίτες οδηγούνται να πιστεύουν στην ιδέα πως η ηγεσία των ΗΠΑ στην παγκόσμια σκηνή, με την υποστήριξη της στρατιωτικής τους δύναμης, είναι μια κατηγορηματική επιταγή που απαιτείται, ώστε οι δικές τους αξίες και τα προσωπικά τους συμφέροντα να μπορούν να επιβληθούν σε όλο τον κόσμο. Οι διαδοχικές στρατιωτικές αποτυχίες τις τελευταίες δύο δεκαετίες θα έπρεπε να έχουν λειτουργήσει ως μια στιγμή αυτο-στοχασμού όχι μόνο για τους πολίτες των ΗΠΑ, αλλά ιδιαίτερα για τους υπεύθυνους χάραξης εξωτερικής πολιτικής στην Ουάσιγκτον.
Αυτό δε συνέβη επειδή η Ουάσιγκτον συνεχίζει να προσκολλάται στο μύθο πως ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη στρατιωτική δύναμη των ΗΠΑ, παρά τις πολλές αποτυχίες. Αντί να πάρουν μαθήματα από την ταπεινωτική απόσυρση από το Αφγανιστάν το 2021, οι ΗΠΑ ενθάρρυναν την ανανέωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία, δείχνοντας ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν απλώς συνεχίζει τη μακροχρόνια πολιτική της Ουάσιγκτον για παγκόσμιο πόλεμο και καταστροφή.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και η κυβέρνησή του περιγράφουν συστηματικά την κρίση στην Ουκρανία με τρόπους που υποδηλώνουν μια παλιομοδίτικη, αυτοπεποίθηση και μια μεγαλειώδη άποψη της αμερικανικής ισχύος. Η απεικόνιση της Ουκρανίας από τον Μπάιντεν ως χωνευτήριο για μια νέα εποχή αμερικανικής κυριαρχίας που υποστηρίζεται από στρατιωτικούς θα μπορούσε να οδηγήσει σε έναν εντελώς διαφορετικό και πιο καταστροφικό απολογισμό.
Η σύγκρουση με την Ουκρανία οδήγησε τις ΗΠΑ να πιστέψουν ότι πρέπει να αναλάβουν ξανά το τιμόνι της ιστορίας, παρά το γεγονός πως η Ρωσία δεν αποτελεί απειλή για την ευημερία των πολιτών τους. Αυτό ακριβώς είναι το είδος της αλαζονείας που παρέσυρε τις ΗΠΑ και είναι η ίδια αλαζονεία που είχαν οι Άγγλοι αδελφοί τους πριν από την κατάρρευση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας στις αρχές του 20ού αιώνα.
Για αυτόν τον λόγο ο O'Neill Jr τονίζει πως «καθώς το ανάστημα και η ισχύς των ΗΠΑ μειώνονται, μεγάλα μέρη του κόσμου αναζητούν ρυθμίσεις για να προστατευθούν από την αμερικανική αρπακτικότητα».
Εξηγεί ότι μπαίνουμε σε μια περίοδο, χωρίς να της δίνουμε τίτλο (όπως το Multipolar - Πολυπολικότητα), όπου οι χώρες δεν αγνοούν πλέον την καταστροφική συμπεριφορά των ΗΠΑ και «μπορεί να αποφασίσουν πως η υποταγή στην αμερικανική ηγεμονία δεν είναι προς το συμφέρον τους». Ο συγγραφέας απαριθμεί απευθείας τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης και τους BRICS ως «εναλλακτικές συμμαχίες εκτός αμερικανικής επιρροής» που βλέπουν έναν «αυξανόμενο αριθμό χωρών» που θέλουν να γίνουν μέλη καθώς «πιστεύουν πως τα συμφέροντά τους προστατεύονται καλύτερα από αυτές τις συμμαχίες που δεν είναι συνδεδεμένες με τις ΗΠΑ».
Ο O'Neill Jr υπογραμμίζει ότι «ο τραγικός και περιττός πόλεμος της Ουκρανίας έχει επιταχύνει αυτό το κίνημα για την αναζήτηση άλλων συνεταιριστικών ενώσεων. Όπως μαθαίνουν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι της Αμερικής, η σύνδεση με τις ΗΠΑ μπορεί να έχει τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κόστος. Οι πληθυσμοί της Ευρώπης έχουν παρακολουθήσει τις δικές τους οικονομίες να υποφέρουν και πλήρωσαν ακριβά την ενέργεια εξαιτίας των δέκα γύρων αυτοκαταστροφικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία».
Προς το παρόν, ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης έχει συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της Ουάσιγκτον. Εντούτοις, πολλοί ειδικοί είναι δύσπιστοι ότι η Ευρώπη θα θελήσει να ζήσει έναν άλλο βάναυσο χειμώνα με υψηλό ενεργειακό κόστος που αποδίδεται άμεσα στη δική τους αυτοκαταστροφική πολιτική κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
Παρόλα αυτά, αυτό που τονίζει ο O'Neill Jr είναι ότι ανεξάρτητα από το εάν η Ευρώπη πέφτει βαθύτερα στον έλεγχο των ΗΠΑ, υπάρχουν πολλές μη δυτικές χώρες που κινούνται προς μεγαλύτερη κυριαρχία και αυτονομία χωρίς φόβο, λαμβάνοντας υπόψη τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον. που δεν είναι τίποτα άλλο από αυτοεξυπηρέτηση. Ουσιαστικά καλεί τους Αμερικανούς πολίτες να ξυπνήσουν από την αδράνειά τους και να συνειδητοποιήσουν πως τρέφονται με ένα ψέμα ότι οι ΗΠΑ είναι η δύναμη του καλού και η μοναδική υπερδύναμη στον κόσμο.