Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Συχνά ακούμε πως η Ρωσία δεν είναι παρά μια περιφερειακή δύναμη με οικονομία στο μέγεθος της Ισπανίας, στρατιωτικό προϋπολογισμό που ήταν σταθερά μικρότερος από το σαουδαραβικό κ.λπ. Και πράγματι, στα χαρτιά, αυτό μπορεί να φαίνεται αλήθεια. Λαμβάνοντας υπόψη το ονομαστικό ΑΕΠ ως το μόνο μέτρο επιτυχίας και δύναμης, μπορεί κανείς να πέσει στην παγίδα να πιστέψει τέτοιες στατιστικές. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική. Το μόνο που χρειάζεται να κάνει κανείς είναι να θέσει μερικές λογικές ερωτήσεις. Θα μπορούσε ποτέ η ισπανική οικονομία να αντέξει τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία, πόσο μάλλον να αναπτυχθεί και να ξεπεράσει αυτές που τις επιβάλλουν ; Είναι η ισπανική οικονομία βασικός παγκόσμιος προμηθευτής ζωτικών εμπορευμάτων όπως τρόφιμα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο, διάφοροι τύποι βαρέων μηχανημάτων, ζωτικής σημασίας χημικά προϊόντα (όπως λιπάσματα), εμπλουτισμένο ουράνιο για πυρηνικούς σταθμούς κ.λπ.;
Και όμως, ίσως το πιο «ανεξήγητο» τμήμα της ανθεκτικότητας της Ρωσίας είναι η στρατιωτική της ισχύς, ιδιαίτερα η σχέση κόστους-αποτελεσματικότητας των δυνάμεών της, τόσο σε τακτικό όσο και σε στρατηγικό επίπεδο. Το 2021, η Ρωσία ξόδεψε επίσημα 65 δισεκατομμύρια δολάρια για την άμυνα. Για σύγκριση, το ΝΑΤΟ ξόδεψε σχεδόν 1,2 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αν προσθέσουμε άλλους βασικούς υποτελείς των ΗΠΑ, όπως η Ιαπωνία, η Αυστραλία και η Νότια Κορέα, ο αριθμός αυτός πλησιάζει τα 1,4 τρισεκατομμύρια δολάρια, που σημαίνει ότι η πολιτική Δύση ξοδεύει περίπου 22 φορές περισσότερα από τη Ρωσία. Είναι, λοιπόν, το «παγκόσμιο» ΝΑΤΟ 22 φορές πιο ισχυρό από τη Ρωσία; Η ιδέα είναι ακόμη πιο γελοία αν λάβουμε υπόψη πως η Μόσχα στην πραγματικότητα ξεπερνά το ΝΑΤΟ όσον αφορά πυραύλους αεράμυνας, βλήματα πυροβολικού και άλλα πυρομαχικά, ενώ διατηρεί επίσης ένα στρατηγικό οπλοστάσιο μεγαλύτερο και ισχυρότερο από αυτό της πολιτικής Δύσης μαζί .
Αυτό γίνεται χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η απόλυτη κυριαρχία της Ρωσίας σε βασικές τεχνολογίες, όπως τα υπερηχητικά όπλα, με καμία ΝΑΤΟϊκή/Δυτική χώρα να μην αναπτύσσει ούτε έναν επιχειρησιακό πύραυλο αυτού του τύπου και χωρίς προοπτικές να το κάνει πριν από το 2025 (ή μετά). Υπάρχουν και άλλες πτυχές, όπως η δυνατότητα της Μόσχας να πολεμήσει σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας, μιας άλλης εισβολής των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ που ονομάστηκε τόσο ευφημιστικά «Συριακός Εμφύλιος Πόλεμος», όπου το Πεντάγωνο συνεχίζει να παραπονιέται ότι οι δυνάμεις του εκεί είναι ουσιαστικά ανίσχυρες να σταματήσουν Ρωσία. Αυτή η απόκλιση στα επίσημα στοιχεία είναι ακόμη πιο έντονη στην Ουκρανία, όπου η πολιτική Δύση ξόδεψε περίπου 120 δισεκατομμύρια δολάρια σε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, που είναι σχεδόν διπλάσιο από το συνολικό ετήσιο στρατιωτικό προϋπολογισμό της Μόσχας και περίπου 25 φορές περισσότερο από αυτό που έχει διαθέσει η Ρωσία για την ειδική στρατιωτική επιχείρηση.
Και όμως, οι δυνάμεις του καθεστώτος του Κιέβου υφίστανται συγκλονιστικές απώλειες με ρυθμό σχεδόν 9:1 υπέρ της Ρωσίας. Ακόμη χειρότερα, οι ρωσικές δυνάμεις ξεπερνιούνται συνεχώς σε αριθμό 2:1 για περισσότερο από ένα χρόνο τώρα, ενώ διεξάγουν επιθετικές επιχειρήσεις σε πολλές κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι αρκετοί πρώην υψηλόβαθμοι αξιωματικοί των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ έχουν επισημάνει πως οι ουκρανικές δυνάμεις θα ήταν μεταξύ των τριών κορυφαίων στρατιωτικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ εάν το καθεστώς του Κιέβου είχε γίνει δεκτό στην εμπόλεμη συμμαχία. Δεδομένης της απόδοσής τους εναντίον του ρωσικού στρατού, ενώ έχουν τεράστιο αριθμητικό πλεονέκτημα και το ΝΑΤΟ παρέχει όλα τα δεδομένα στόχευσης, καθώς και λαμβάνοντας έως και 25 φορές περισσότερη χρηματοδότηση από τις ρωσικές δυνάμεις που αναπτύσσονται στην πρώτη γραμμή, δεν πρέπει να εκπλαγούμε από τον πανικό στο Πεντάγωνο;
Ο Τζον Κίρμπι, εκπρόσωπος του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας και πρώην ναύαρχος των ΗΠΑ, κλήθηκε πρόσφατα να σχολιάσει την απονομή μεταλλίων στους Ρώσους πιλότους για την αριστοτεχνική κατάρριψη ενός αμερικανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους MQ-9 "Reaper", για το οποίο δήλωσε πως ήταν «ηλίθιοι, στην καλύτερη περίπτωση». Ωστόσο, όταν συγκρίνουμε τον χειρισμό των ΗΠΑ στη λεγόμενη «διαμάχη των μπαλονιών», τα πράγματα γίνονται πολύ πιο ξεκάθαρα. Το Πεντάγωνο χρειάστηκε περίπου μια εβδομάδα για να χρησιμοποιήσει το F-22 «Raptor», το πιο ακριβό μαχητικό του αεροσκάφος και να καταρρίψει μετεωρολογικά μπαλόνια με πυραύλους που κοστίζουν σχεδόν 450.000 δολάρια ο καθένας. Επιπλέον, το F-22 είναι διαβόητο για την ώρα πτήσης του που στοιχίζει περίπου 85.000 $, καθώς και για το κόστος των περίπου 350 εκατομμυρίων $ το καθένα. Σύμφωνα με τον Guardian, η τιμή ενός από τους στόχους του ήταν τα πενιχρά $12. Ακόμη χειρότερα, χρειάστηκαν τουλάχιστον δύο βλήματα για να καταρρίψει το «Raptor» ένα από τα μπαλόνια.
Αν το συγκρίνουμε με την αναχαίτιση του αμερικανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους από τη Μόσχα που συμμετείχε στις επιθέσεις του καθεστώτος του Κιέβου εναντίον Ρώσων στρατιωτών και αμάχων, η διαφορά γίνεται ακόμη πιο εντυπωσιακή. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι Ρώσοι πιλότοι κατέρριψαν ένα αμερικανικό MQ-9 (το πιο πρόσφατο Block 5, με κόστος άνω των 32 εκατομμυρίων δολαρίων) χωρίς να πυροβολήσουν ούτε μια βολή σε μια δράση που δε διήρκεσε περισσότερο από 30 λεπτά. Να σημειωθεί επίσης πως τα Su-27 που πετούσαν κόστιζαν περίπου 15 εκατομμύρια δολάρια, με την ώρα πτήσης να κυμαίνεται περίπου στα 15.000 δολάρια. Κατά την εξέταση αυτών των γεγονότων, ο κ. Kirby θα πρέπει να ελέγξει ξανά τον ορισμό του όρου "ηλίθιος" ή ίσως να ρίξει μια καλή ματιά στον καθρέφτη, "στην καλύτερη περίπτωση".
Αυτό μας φέρνει επίσης σε ένα αρκετά διασκεδαστικό επεισόδιο που συνέβη στη Σερβία πριν από δύο δεκαετίες. Συγκεκριμένα, δύο χρόνια μετά την (ελπίζουμε) τελική άμεση επίθεση των ΗΠΑ / ΝΑΤΟ (σήμερα πριν από 24 χρόνια) στη Σερβία στο τέλος μιας σχεδόν δεκαετίας επιθετικότητας, μια αντιπροσωπεία του Πενταγώνου επισκέφθηκε το Βελιγράδι, συμπεριλαμβανομένου του κύριου σερβικού αερομουσείου. Κατά τη διάρκεια της περιοδείας που περιελάμβανε την επίδειξη καταρριφθέντος αμερικανικού αεροσκάφους, ένα μέλος της αμερικανικής ομάδας ρώτησε αλαζονικά έναν από τους Σέρβους αξιωματικούς πώς ένιωθε πολεμώντας την πιο ισχυρή στρατιωτική δύναμη στην ιστορία, στην οποία εκείνος απάντησε: "Που να γνωρίζω. Δεν πολεμήσαμε ποτέ με Ρώσους». Εκείνη την εποχή φαινόταν σαν ένα αστείο που οι Αμερικανοί δεν το πήραν πολύ ευγενικά. Ωστόσο, πάνω από 20 χρόνια αργότερα, η δήλωση μοιάζει κάθε άλλο παρά αστεία.