 |
| pixabay / LukasJohnns |
Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η ακόλουθη σκηνή από τη σειρά του HBO, The Pacific, απεικονίζει το πρόβλημα με το δηλητηριασμένο νερό.
Οι ήδη αρνητικές απόψεις των Αμερικανών για τη Ρωσία έχουν οξυνθεί περαιτέρω τον περασμένο χρόνο, μειώνοντας από το 15% το ποσοστό που είχε θετική άποψη στο 9%. Η τρέχουσα ένδειξη για τη Ρωσία είναι η χαμηλότερη που έχει μετρήσει η Gallup από τότε που ρώτησε για πρώτη φορά για τη «Σοβιετική Ένωση» σε αυτή τη μορφή το 1989.
Η Ρωσία είναι τώρα η τέταρτη χώρα στη δημοσκόπηση της Gallup για τις ευνοϊκές αξιολογήσεις χωρών που κατέγραψε θετική βαθμολογία κάτω του 10%. Το Ιράν, το Ιράκ και η Βόρεια Κορέα είχαν αξιολογήσεις κάτω από 10% σε πολλές περιπτώσεις. Η χαμηλή ευνοϊκή βαθμολογία όλων των εποχών για οποιαδήποτε χώρα ήταν 3% για το Ιράκ το 1991 κατά τη διάρκεια του πολέμου του Περσικού Κόλπου.
Την ίδια στιγμή που οι γραμμές διπλωματικής επικοινωνίας πρέπει να είναι ανοιχτές και ενεργές μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας, η συνεχής εκστρατεία προπαγάνδας που απεικονίζει τη Ρωσία ως ένα κομμουνιστικό, αυταρχικό κράτος που επιθυμεί να αναδημιουργήσει τη Σοβιετική Αυτοκρατορία καθιστά πολιτικά αδύνατο για οποιονδήποτε πολιτικό ηγέτη των ΗΠΑ να πει ή κάνει οτιδήποτε συμβιβαστικό απέναντι στη Ρωσία. Αυτό είναι και απίστευτα επικίνδυνο και ανόητο.
Δε θυμάμαι καμία στιγμή κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου (1947 – 1991) που οι σχέσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας ήταν τόσο τεταμένες. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ ήταν η Ρωσία, όχι η Κίνα, που παρείχε το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής βοήθειας στο Βόρειο Βιετνάμ:
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 και των αρχών της δεκαετίας του 1960, η Μόσχα είχε εφαρμόσει μια πολιτική χειραφέτησης για τη σύγκρουση στη Νοτιοανατολική Ασία. Ο Νικήτα Χρουστσόφ, για παράδειγμα, ήθελε να αποφύγει μια ακόμη πυρηνική αντιπαράθεση όπως συνέβη το 1962 στην Κούβα. Αλλά οι διάδοχοί του Alexey Kosygin και Leonid Brezhnev ήθελαν να ευχαριστήσουν τους σκληροπυρηνικούς στο σοβιετικό στρατό και κατά συνέπεια αύξησαν την στρατιωτική βοήθειαν.
Την άνοιξη του 1967, ένας ποταμός βοήθειας έρεε από τη Ρωσία στο Βόρειο Βιετνάμ.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1960 περισσότερα από τα τρία τέταρτα του στρατιωτικού και τεχνικού εξοπλισμού που έλαβε το Βόρειο Βιετνάμ προερχόταν από τη Μόσχα. Ο Σεργκέι Μπλαγκόφ γράφει στους Asia Times ότι η Μόσχα συνεισέφερε όπλα απαραίτητα στις αμυντικές δυνατότητες του Βορείου Βιετνάμ ενάντια στον αμερικανικό αεροπορικό πόλεμο, συμπεριλαμβανομένων συστημάτων ραντάρ, αντιαεροπορικού πυροβολικού, πυραύλων εδάφους-αέρος (SAM). «Χωρίς αυτό το υλικό, η αεροπορική άμυνα του Βιετνάμ δε θα ήταν εφικτή», λέει.
Οι ρωσικές στρατιωτικές προμήθειες άλλαξαν εντελώς τη φύση του πολέμου. Σε αντίθεση με αυτό που σας δείχνουν στις ταινίες του Χόλιγουντ, οι Βιετναμέζοι δεν πολέμησαν μόνο με πονηριά και καμουφλάζ, χτυπούσαν τους Αμερικανούς με δύναμη πυρός σε εκπληκτική κλίμακα. Το οπλοστάσιό τους περιελάμβανε 2.000 άρματα μάχης, 7.000 πυροβόλα, περισσότερα από 5.000 αντιαεροπορικά πυροβόλα και 158 εκτοξευτές ρουκετών εδάφους-αέρος.
Τα νέα όπλα – αν και δεν ήταν τα πιο πρόσφατα στο οπλοστάσιο της Μόσχας – ήταν πιο προηγμένα από τα αμερικανικά, οδηγώντας σε πολλές μάχες των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων. Αμερικάνικα αεροσκάφη έπεσαν σε ουρανούς γεμάτους με SAM και αιχμηρά σάλβο.
Παρόλο που οι Σοβιετικοί ήταν έμμεσα υπεύθυνοι για τις απώλειες της Αμερικής σε αυτόν τον εγκαταλειμμένο από τον Θεό πόλεμο, οι Πρόεδροι Τζόνσον και Νίξον και οι ομάδες εθνικής ασφάλειας συνέχισαν να κρατούν ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας και διπλωματίας μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας. Αυτές οι ανταλλαγές παρήγαγαν τις συμφωνίες ορόσημο του 1972 - Συνθήκη Αντιβαλλιστικών Πυραύλων (ABM), την πρώτη Συνθήκη Περιορισμού Στρατηγικών Όπλων (SALT I) και τη συμφωνία ΗΠΑ-Σοβιετικής Ένωσης για τα επεισόδια στη θάλασσα.
Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούσαν να εμπλέκονται στο Βιετνάμ και συνειδητοποίησαν ότι έχαναν, αυτό δεν εμπόδισε τους διπλωμάτες και από τις δύο πλευρές να συνεργαστούν για την αποκλιμάκωση των εντάσεων και τη μείωση του κινδύνου πυρηνικού πολέμου.
Οι αμερικανικές συμπεριφορές σκληραίνουν και μια ρωσική νίκη στην Ουκρανία είναι πιθανό να διευρύνει το χάσμα μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας. Τα σημερινά νέα είναι δυσοίωνα. Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν ανακοίνωσε ότι η Ρωσία επρόκειτο να τοποθετήσει τακτικά πυρηνικά όπλα στη Λευκορωσία ως απάντηση στις βρετανικές υποσχέσεις να προμηθεύσει οβίδες απεμπλουτισμένου ουρανίου στην Ουκρανία. Δεν έχει σημασία αν αυτές οι οβίδες αποτελούν πράγματι ραδιενεργό κίνδυνο για τη Ρωσία. Η Ρωσία το αντιλαμβάνεται ως τέτοιο και αντιδρά ανάλογα.
Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να χτυπήσουν στα μάτια τους Ρώσους ανακοινώνοντας την πρόθεσή τους να ανακατευτούν στις εσωτερικές υποθέσεις της Λευκορωσίας, ενός Ρώσου συμμάχου:
Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξετάζουν το ενδεχόμενο να διορίσουν έναν ειδικό εκπρόσωπο για τη Λευκορωσία, ο οποίος θα αλληλεπιδρά με την αντιπολίτευση [τη Λευκορωσική αντιπολίτευση]», δήλωσε ο Άντονι Μπλίνκεν. https://t.me/+PUg0rQrZdiw4YWFh
πηγή (https://t.me/OstashkoNews/61917)
Η υποκρισία των ΗΠΑ είναι συγκλονιστική. Αμερικανοί πολιτικοί και αναλυτές μέσων ενημέρωσης συνεχίζουν να ουρλιάζουν για αιματηρή δολοφονία για τη ρωσική παρέμβαση στις αμερικανικές εκλογές και τις αδύναμες προσπάθειές τους να χρησιμοποιήσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να επηρεάσουν την πολιτική γνώμη. Ωστόσο, χωρίς αίσθηση ειρωνείας ή ντροπής, οι ΗΠΑ μιλούν ανοιχτά για την απαλλαγή από τον Πρόεδρο της Λευκορωσίας. Είναι αυτό το είδος διπροσωπίας που έχει φέρει κοντά τη Ρωσία και την Κίνα σε μια ιστορική ένωση.
Όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίζουν να ακολουθούν πολιτικές και να κάνουν δημόσιες δηλώσεις που η Ρωσία αντιλαμβάνεται ως υπαρξιακή απειλή για το έθνος και το λαό της, ένας πόλεμος μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας φαίνεται πιο πιθανός. Ελπίζω πραγματικά να κάνω λάθος.