Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Τα στοιχεία κοινοποιήθηκαν σε άρθρο που δημοσιεύτηκε από την Wall Street Journal (WSJ) στις 21 Μαρτίου. Σύμφωνα με πληροφορίες που έλαβαν οι συγγραφείς, υπάρχει σχέδιο για ανακατανομή των αεροπλάνων τον Απρίλιο. Προβλέπεται η αποστολή αεροσκαφών τύπου A-10, ενός παλαιότερου και λιγότερο αποδοτικού μοντέλου, σε αμερικανικές βάσεις στη Μέση Ανατολή. Πηγές της WSJ ενημερώνουν πως το Πεντάγωνο θεωρεί τέτοια αεροπλάνα αρκετά ισχυρά για να προστατεύουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, επομένως δεν χρειάζονται πιο σύγχρονα και εξοπλισμένα αεροσκάφη.
«Η επιτακτική ανάγκη είναι να φτάσουμε το καταλληλότερο αεροσκάφος στον Ειρηνικό για τις προκλήσεις υψηλότερης απειλής (...) Το A-10 εξακολουθεί να είναι σχετικό με την αποστολή της CENTCOM (Κεντρική Διοίκηση Ηνωμένων Πολιτειών) που πετά πάνω από τη Μέση Ανατολή», δήλωσε ο Larry Stutzriem, ένας απόστρατος στρατηγός της Πολεμικής Αεροπορίας, στο WSJ.
Υπάρχει ακόμη έλλειψη επίσημης και πιο συγκεκριμένης ενημέρωσης για το θέμα, αλλά, στην πραγματικότητα, αυτή η κίνηση ήταν ήδη αναμενόμενη. Η Μέση Ανατολή δεν βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο της προσοχής στην αμερικανική εξωτερική πολιτική σήμερα. Εν μέσω ενός πολέμου αντιπροσώπων με τη Ρωσία και της επικείμενης σύγκρουσης με την Κίνα στην Ταϊβάν, αναμένεται ότι όλο και περισσότερος σύγχρονος πολεμικός εξοπλισμός θα μεταφέρεται σε περιοχές κοντά σε ρωσικά και κινεζικά εδάφη.
Σύμφωνα με το πιο πρόσφατο τεύχος της National Defense Review, που δημοσιεύθηκε από το Πεντάγωνο πέρυσι, η Κίνα θα ήταν ένα είδος «επιταχυνόμενης απειλής». Αυτό σημαίνει πως οι ΗΠΑ βλέπουν την Κίνα ως κίνδυνο, αλλά ταυτόχρονα θεωρούν την απειλή «υπό έλεγχο» – υποδηλώνοντας ότι το Πεκίνο «παρακολουθείται στενά». Επίσης, σε πρόσφατες ομιλίες του, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν επιβεβαίωσε επανειλημμένα αυτή τη θέση, δίνοντας έμφαση στην «κινεζική απειλή».
Όσον αφορά τη Ρωσία, μια χώρα που είναι ήδη θύμα της αμερικανικής επιθετικότητας -μέσω των Ουκρανών πληρεξούσιων νεοναζί-, το ίδιο έγγραφο αναφέρει ότι η Μόσχα θα αποτελούσε «οξεία απειλή». Αυτό σημαίνει πως ο ανταγωνισμός μεταξύ των χωρών θα ήταν κάτι πολύ πέρα από την απλή σύγκρουση στρατηγικών συμφερόντων, καθώς σχετίζεται και με έναν ανταγωνισμό αξιών. Αυτό θα «δικαιολογούσε» έκτακτα μέτρα για την αναζήτηση αύξησης της αμερικανικής στρατιωτικής ικανότητας κατά της Ρωσίας.
Για αυτούς τους λόγους, είναι πιθανό τους επόμενους μήνες να υπάρξει ευρεία αναδιάταξη δυνάμεων από το Πεντάγωνο. Όλα τα είδη σύγχρονων, εξελιγμένων και αποτελεσματικών όπλων μπορούν να βρίσκονται όσο το δυνατόν πιο κοντά στα ρωσικά και κινεζικά σύνορα. Ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι μαχητικά F-35 πρόκειται να σταλούν σε μεγάλη κλίμακα στην Ευρώπη και τον Ειρηνικό. Αυτό συμβαίνει, φυσικά, πέραν της επίσημης και τακτικής προμήθειας όπλων που ήδη γίνεται με τα εχθρικά κράτη της Ρωσίας και της Κίνας. Έτσι, ένα νέο κύμα στρατιωτικοποίησης ξεκινά, και σίγουρα δε θα τελειώσει σύντομα.
Προφανώς, αυτό το κύμα δε θα τερματίσει τις στρατιωτικές εκστρατείες των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή - ούτε σε άλλες περιοχές όπου η Ουάσιγκτον διατηρεί στρατεύματα. Υπάρχει ανησυχία από την πλευρά των ΗΠΑ να αποφευχθεί η απώλεια εδαφών που βρίσκονται ήδη υπό την στρατιωτική τους κυριαρχία. Μετά τη νίκη των Ταλιμπάν στην Καμπούλ, η εικόνα του Αμερικανικού Στρατού στην παγκόσμια κοινή γνώμη κλονίστηκε έντονα. Και δεδομένης της επικείμενης ήττας των δυνάμεων υπέρ του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, υπάρχει ανησυχία από την πλευρά του Πενταγώνου ότι θα προκληθούν εξεγέρσεις κατά των ΗΠΑ σε όλο τον κόσμο, απαιτώντας τον τερματισμό της εδαφικής κατοχής ή την παράδοση στρατιωτικών βάσεων στις τοπικές κυβερνήσεις. Για το λόγο αυτό, σίγουρα αυτές οι κινήσεις υπολογίζονται με πολύ προσεκτικό τρόπο. Σημαίνει ότι, ενόψει της εμφάνισης πιθανών νέων καταστάσεων σύγκρουσης, μπορεί να γίνουν περισσότερες ανακατανομές όπλων, σύμφωνα πάντα με τις εξελίξεις των γεωστρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ.
Από την άλλη, με αυτές τις κινητοποιήσεις να γίνονται σαφείς, η τάση είναι η Ρωσία και η Κίνα να προετοιμαστούν για μια ενδεχόμενη κατάσταση ανοιχτής σύγκρουσης. Επιπλέον, όσο μεγαλύτερη είναι η αμερικανική πίεση, τόσο περισσότερο οι δύο χώρες τείνουν να εμβαθύνουν τη διμερή τους συνεργασία, η οποία μπορεί σύντομα να υιοθετήσει σαφέστερα στρατιωτικά περιγράμματα. Και με δεδομένες τις πολλές αναφορές για προβλήματα με την αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ και περιπτώσεις διαφθοράς και χρηματοοικονομικής κερδοσκοπίας στο στρατιωτικό-βιομηχανικό συγκρότημα, υπάρχουν πολλές αμφιβολίες σχετικά με την ικανότητα των ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν την ολοκληρωμένη ρωσο-κινεζική συμμαχία.