Živadin Jovanović και Belgrade Forum - globalresearch.ca / Παρουσίαση Freepen.gr
Η μονομερής απόσχιση της Πρίστινα είναι το αποτέλεσμα της επιθετικότητας του ΝΑΤΟ που πραγματοποιήθηκε πριν από 24 χρόνια.
Ο σκοπός αυτής της ένοπλης επίθεσης ήταν η επικράτηση της κυριαρχίας στα Βαλκάνια, ως μέρος της στρατηγικής του ΝΑΤΟ να επεκταθεί προς τα ανατολικά και να θέσει τις βάσεις για αντιπαράθεση με τη Ρωσία.
US Camp Bondsteel στο Κοσσυφοπέδιο,
Περιφερειακή Διοίκηση-Ανατολικά του Στρατού των ΗΠΑ, στρατεύματα από Ελλάδα, Ιταλία, Φινλανδία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβενία, Ελβετία και Τουρκία.
Ο στόχος της εκτεταμένης επίθεσης, που διατυπώθηκε ως το τελεσίγραφο για τη Σερβία να αναγνωρίσει το Κοσσυφοπέδιο, παραμένει ο ίδιος – να επισημοποιηθεί η απομάκρυνση της επαρχίας από τη Σερβία με τη βία, να βάλει τη Σερβία εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας και να προετοιμαστεί για το παγκόσμιο ξεκαθάρισμα λογαριασμών.
Το ένοπλο μέρος της επίθεσης έληξε με διαπραγματεύσεις και οι διαπραγματεύσεις ολοκληρώθηκαν με την υιοθέτηση της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που, μεταξύ άλλων, εγγυάται την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Σερβίας (Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας) ενώ για την Επαρχία του Κοσσυφοπεδίου και Μετόχια προβλέπεται ουσιαστική αυτονομία εντός της Σερβίας (ΟΔΓ).
Το ψήφισμα 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών είναι ένα έγγραφο της ανώτατης νομικής αρχής και ισχύος εντός της υφιστάμενης παγκόσμιας έννομης τάξης, που δεσμεύει καθένα από τα 193 μέλη των Ηνωμένων Εθνών, χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς χρονικούς περιορισμούς. Αυτή η νομική πράξη εξακολουθεί να ισχύει και κανένας άλλος εκτός από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δε δικαιούται να την ακυρώσει ή να την τροποποιήσει, ούτε να την παραβιάσει επιβάλλοντας οποιουδήποτε είδους διαφορετική λύση. Το ζωτικό συμφέρον της Σερβίας είναι να τηρηθεί και να εφαρμοστεί πλήρως αυτό το ψήφισμα.
Από την εναρκτήρια αιτιολογική σκέψη της έως το άρθρο 11 κλεισίματός της, η «Πρόταση-Συμφωνία ΕΕ για την πορεία προς την ομαλοποίηση μεταξύ Κοσσυφοπεδίου και Σερβίας» που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 27 Φεβρουαρίου 2023, δεν αποτελεί παρά κατάφωρη παραβίαση της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, των αρχών του διεθνούς δικαίου και του Συντάγματος της Σερβίας. Οι προσπάθειες της ΕΕ έναντι της Σερβίας,ως παλαιά ευρωπαϊκή χώρα και μέλος των Ηνωμένων Εθνών και άλλων διεθνών οργανισμών, που χρησιμοποιεί απειλές και εκβιασμούς για να υποχρεώσει τη Σερβία να δεχτεί να γίνει ίση από άποψη δικαιωμάτων και υποχρεώσεων με τη δική της Αυτόνομη Επαρχία, η οποία τώρα έχει ανατεθεί σε προσωρινή εντολή του ΟΗΕ, συνιστά ένα μοναδικό επεισόδιο στην πρόσφατη ιστορία που ενσαρκώνει αλαζονική και αυθαίρετη συμπεριφορά, παραβίαση κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας, κατάχρηση εντολής της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και δημιουργία προηγουμένου με δύσκολα προβλέψιμες συνέπειες για την ειρήνη και ασφάλεια στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη.
Ζητείται από τη Σερβία να περιορίσει τη δική της συνταγματικά καθιερωμένη και διεθνώς αναγνωρισμένη κρατική επικράτεια με την οποία έγινε μέλος των Ηνωμένων Εθνών, του ΟΑΣΕ και όλων των άλλων διεθνών οργανισμών, παραχωρώντας την σε μια εγκληματικά επάλληλη δημιουργία (άρθρα 2 και 4).
Η «Πρόταση-Συμφωνία» βρίθει από αντιφατικές διατάξεις και τυπικές συμμετρίες, καθεμία επιζήμια για τα ζωτικά συμφέροντα της Σερβίας. Οι συγγραφείς φρόντισαν να αφήσουν χώρο στα «εμπλεκόμενα μέρη» να πουλήσουν τη νίκη στο αντίστοιχο κοινό τους, το καθένα με το δικό του τρόπο. Εάν η «Πρόταση-Συμφωνία» γινόταν αποδεκτή, είναι πέρα από κάθε αμφιβολία σίγουρο πως οι διαφορές θα αποφασίζονταν από την ΕΕ/ΗΠΑ, όπως είναι σαφές ότι η απόφασή τους, όπως πάντα πριν, θα ήταν εις βάρος της Σερβίας.
Η επίσημη αφήγηση είναι ότι η «Πρόταση-Συμφωνία» δεν υπογράφηκε, χωρίς να δηλώνεται αν επικυρώθηκε προφορικά ή όχι. Οι διαφορετικές πληροφορίες και οι ερμηνείες που στροβιλίζονται μόνο προκαλούν σύγχυση στο κοινό. Στο δεδομένο πλαίσιο, η συναίνεση όλων των συμμετεχόντων να διαπραγματευτούν την εφαρμογή αυτής της «Πρότασης-Συμφωνίας»—μιας που δεν έχει υπογραφεί ή επιβεβαιωθεί όπως έχει εγκριθεί, που δεν έχει δημοσιευθεί σε κανένα ίδρυμα ή επίσημο μέσο στη Σερβία— δεν είναι τίποτα λιγότερο από κάτι φοβερό. Μια τέτοια στάση είναι ασυμβίβαστη με τη μοιραία σημασία του υπό εξέταση θέματος.
Η Σερβία και ο σερβικός λαός έρχονται αντιμέτωποι με την απόπειρα μιας ιστορικής φάρσας ΕΕ/ΗΠΑ. Η λύση δεν έγκειται στην αποδοχή αυτής της φάρσας, ενώ επικαλείται τη διατήρηση της ειρήνης και τις προοπτικές για πρόοδο και μια καλύτερη ζωή ως δικαιολογία.
Οποιαδήποτε λύση που είναι εγγενώς άδικη και επιβάλλεται υπό απειλές και απάτη και που εξυπηρετεί την παγκόσμια αντιπαράθεση, μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από παράγοντα που συμβάλλει στην ειρήνη, την ανάπτυξη και μια καλύτερη ζωή. Πρέπει να αποκλίνουμε από τυχόν σχέδια ή προβλέψεις που βασίζονται ακόμη σε διατριβές που επικαλούνται το «τέλος της ιστορίας» και οποιαδήποτε κίνητρα για να αποκηρύξουμε οριστικά τα διαρκή συμφέροντα της ζωής μας για χάρη μικρών λαμπερών προσφορών και οφελών.
Η ΕΕ έδειξε τα αληθινά της χρώματα και το 2013, υποχρεώνοντας τη Σερβία να αποσύρει τους κρατικούς θεσμούς στο βόρειο τμήμα της επαρχίας, την αστυνομία και το δικαστικό σώμα, συμπεριλαμβανομένων, για την υπόσχεση μιας εδραιωμένης Κοινότητας Σερβικών Δήμων (CSM). Όλοι γνωρίζουμε τι ακολούθησε εκεί, και ειδικότερα το αποτέλεσμα της αθετημένης υπόσχεσης του ΝΑΤΟ να μην επιτρέψει την ανάπτυξη των μακρόκαννων όπλων κανενός στο βορρά: όχι μόνο πήραμε μακρόκαννα όπλα, αλλά και δημιουργήσαμε στρατιωτικά στρατόπεδα, αρπαγή γης και πλήρη στρατιωτικοποίηση στο βορρά! Δέκα χρόνια μετά, η ΕΕ/ΗΠΑ προσφέρουν και πάλι υποσχέσεις για το CSM, μόνο αυτή τη φορά ως πακέτο – «τόσο εφαρμογή της «Πρότασης-Συμφωνίας ΕΕ» όσο και CSM συμβατή με το Σύνταγμα του λεγόμενου Κοσσυφοπεδίου». Αρκεί να πούμε ότι σεβόμαστε το υπογεγραμμένο έγγραφο. Και μπορεί επίσης να έχουμε ένα déjà vu – εφαρμογή μόνο της «πρότασης-συμφωνίας ΕΕ»! Αλλά –ηρεμούμε– θα υπάρχουν εγγυήσεις! Από ποιους;! Από αυτούς που στο παρελθόν είχαν χορηγήσει αλλά ποτέ δεν τις τιμούσαν;!
Οι υποσχέσεις για επενδύσεις και δωρεές σε περίπτωση που η Σερβία παραιτηθεί από τα κρατικά της δικαιώματα σε ένα τμήμα της κρατικής της επικράτειας, σε βάρος της αξιοπρέπειας και της ταυτότητάς της, είναι παράδειγμα επιθετικότητας που ασκεί η αναβιωμένη νεοαποικιακή και νεορατσιστική νοοτροπία και απόλυτη υποκρισία που εσφαλμένα πιστέψαμε ότι είχε παραδοθεί εδώ και πολύ καιρό στην ιστορία.
Η εποχή που ζούμε είναι ιστορικής σημασίας. Απαιτεί από τη Σερβία να εμπνευστεί και να αναζωογονηθεί από τα μεγαλύτερα κατορθώματά της στις πιο εξαντλητικές ιστορικές καμπές, να επιστρέψει στον αυτοσεβασμό και στις γενικά εγκεκριμένες αρχές, το Σύνταγμα και το ψήφισμα 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ως τα μόνα αξιόπιστα στηρίγματα. Για να μην τα βάζουμε με την πονηρά φυτεμένη νοοτροπία της υποτέλειας, της εξάρτησης και της αδυναμίας. Να σέβεται σε μεγαλύτερο βαθμό τις δικές της ανθρώπινες, επιστημονικές, πολιτιστικές, πνευματικές, οικονομικές, γεωπολιτικές και φυσικές δυνατότητες. Και να μη διαπραγματεύεται τα θέματα που περιορίζουν την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα στο ίδιο πακέτο με τα ξένα επιδόματα και κυρίως όχι από φόβο μήπως χάσει το έλεος κάποιου. Όποιος κι αν είναι ο όγκος τέτοιων οφελών, δε θα πλησιάσει ποτέ το ύψος της ζημιάς που υπέστη ο εγκληματίας «Ελεήμων Άγγελος».
Στη σχέση μας με την ΕΕ, επίσης, θα πρέπει να καθοδηγούμαστε από την αρχή ότι η Σερβία χρειάζεται τους άλλους όσο οι άλλοι χρειάζονται τη Σερβία, αντί να καθοδηγούμαστε από το «ρεαλισμό» στο να αποδεχθούμε η ελεύθερη βούλησή μας να υποκύψει στο σύμπλεγμα κατωτερότητας. Είναι καιρός να λάβουμε περισσότερο υπόψη και με πιο υπεύθυνο τρόπο, όλα όσα η Σερβία και ο σερβικός λαός έχουν βιώσει και επιζήσει σε όλη την ιστορία και από τα οποία, ενώ έχουμε κατά νου πως οι νεοαποικιακές ορέξεις είναι ακόρεστες.
Στις σχέσεις μας με την ΕΕ και τη Δύση γενικότερα, πρέπει να ενσωματώσουμε, μια για πάντα, την αίσθηση του τι έδωσε η Σερβία στην Ευρώπη θυσιάζοντας εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές, τις οποίες κανείς δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη και για τις οποίες κανείς δεν έχει ζητήσει ακόμη συγγνώμη. Αν μας μειώνουν, αν μας εκβιάζουν, αυτό είναι επειδή μειώνουμε τον εαυτό μας.
Δεν πρέπει να βασιζόμαστε σε υποσχέσεις και εγγυήσεις που μας προσφέρουν αυτοί που μας πρόδωσαν τις περισσότερες φορές.
ΦΟΡΟΥΜ ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΙΣΩΝ
Βελιγράδι, 7 Μαρτίου 2023