Ο Πέπε Εσκομπάρ για το ιστολόγιο Saker / Παρουσίαση Freepen.gr
Έτσι σας καλωσορίζει η Μόσχα: η αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα του πολυπολικού κόσμου του 21ου αιώνα.
Ένας μακρύς, περιπατητικός διαλογισμός μας εμποτίζει το πώς η ομιλία του Προέδρου Πούτιν – μάλλον μια πολιτισμική ομιλία – την περασμένη εβδομάδα άλλαξε το παιχνίδι όταν πρόκειται για την οριοθέτηση των πολιτισμικών κόκκινων γραμμών που όλοι αντιμετωπίζουμε τώρα. Λειτούργησε σαν ένα ισχυρό τρυπάνι που τρυπούσε τη λιγότερο από σύντομη, στην πραγματικότητα μηδενική μνήμη της Συλλογικής Δύσης. Δεν είναι περίεργο που άσκησε ένα κάπως απογοητευτικό αποτέλεσμα, αντιπαραβάλλοντας την αδιάκοπη ρωσοφοβία του χώρου του NATOstan.
Ο Alexey Dobrinin, Διευθυντής του Τμήματος Σχεδιασμού Εξωτερικής Πολιτικής του Υπουργείου Εξωτερικών στη Ρωσία, έχει περιγράψει σωστά:
Η ομιλία του Πούτιν ως «μεθοδολογική βάση για την κατανόηση, την περιγραφή και την κατασκευή της πολυπολικότητας».
Για χρόνια μερικοί από εμάς δείχναμε πώς ορίζεται ο αναδυόμενος πολυπολικός κόσμος – αλλά υπερβαίνει κατά πολύ – η διασυνδεσιμότητα υψηλής ταχύτητας, φυσικής και γεωοικονομικής. Τώρα, καθώς φτάνουμε στο επόμενο στάδιο, είναι σαν ο Πούτιν και ο Σι Τζινπίνγκ, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, να αντιλαμβάνονται τους δύο βασικούς πολιτισμικούς φορείς της πολυπολικότητας. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα της συνολικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ρωσίας-Κίνας, αόρατης με γυμνό μάτι.
Μεταφορικά, σημειώνει επίσης πολύ καλά πως η στροφή της Ρωσίας προς την Ανατολή, προς τον ανατέλλοντα ήλιο, πλέον μη αναστρέψιμη, ήταν ο μόνος λογικός δρόμος που έπρεπε να ακολουθηθεί καθώς, για να αναφέρω τον Dylan, το σκοτάδι ξημερώνει στο διάλειμμα του μεσημεριού σε όλη τη Δύση.
Όπως έχει, με τον αιφνιδιαστικό Ηγεμόνα χαμένο στη δική του προκατασκευασμένη ζάλη, οι πραγματικοί δρομείς του σόου τροφοδοτούν ανεπανόρθωτα μέτριες πολιτικές «ελίτ» με καμένη σάρκα, η Κίνα μπορεί να έχει λίγο μεγαλύτερο εύρος από τη Ρωσία, καθώς το Μέσο Βασίλειο δε βρίσκεται –ακόμα– κάτω από την ίδια υπαρξιακή πίεση που δέχθηκε η Ρωσία.
Ό,τι και να συμβεί στη συνέχεια γεωπολιτικά, η Ρωσία είναι στην καρδιά του ένα – γιγαντιαίο – εμπόδιο στο φιλοπόλεμο μονοπάτι του Ηγεμόνα: ο τελικός στόχος είναι η κορυφαία «απειλή» της Κίνας.
Η ικανότητα του Πούτιν να μετράει την εξαιρετικά ευαίσθητη γεωπολιτική μας στιγμή –μέσω μιας δόσης εξαιρετικά συγκεντρωμένου, αμείωτου ρεαλισμού– είναι κάτι που πρέπει να δούμε. Και τότε ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ έδωσε το γλυκό κεράσι από πάνω, καλώντας τον άτυχο πρεσβευτή των ΗΠΑ να φορέσει σκληροπυρηνικό φόρεμα: ω ναι, αυτός είναι πόλεμος, υβριδικός και άλλος, και οι μισθοφόροι του ΝΑΤΟ καθώς και το παλιό υλικό σας είναι νόμιμοι στόχοι.
Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, αντιπρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας, που τώρα περισσότερο από ποτέ απολαμβάνει το καθεστώς του «αποσυνδεδεμένου», τα κατέστησε όλα πολύ ξεκάθαρα: «Η Ρωσία κινδυνεύει να διαλυθεί εάν σταματήσει μια ειδική στρατιωτική επιχείρηση (SMO) πριν επιτευχθεί η νίκη».
Και το μήνυμα είναι ακόμη πιο έντονο γιατί αντιπροσωπεύει το –δημόσιο– σύνθημα προς την κινεζική ηγεσία στο Zhongnahhai για να καταλάβει: ό,τι κι αν συμβεί στη συνέχεια, αυτή είναι η αμετακίνητη επίσημη θέση του Κρεμλίνου.
Οι Κινέζοι επαναφέρουν την Εντολή του Ουρανού
Όλοι αυτοί οι φορείς εξελίσσονται ως διακλαδώσεις του βομβαρδισμού των Nord Streams, της μοναδικής στρατιωτικής επίθεσης –με τη βιομηχανική τρομοκρατία– που διαπράχθηκε ποτέ κατά της ΕΕ, αφήνουν τη Συλλογική Δύση παράλυτη, θαμπωμένη και μπερδεμένη.
Τέλεια παράλληλα με την ομιλία του Πούτιν, το κινεζικό Υπουργείο Εξωτερικών επέλεξε τη γεωπολιτική / υπαρξιακή στιγμή για να βγάλει επιτέλους τα γάντια: μπείτε στο
Η έκθεση των Ηγεμονιών των ΗΠΑ και των Κινδύνων της , η οποία έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία στα κινεζικά μέσα ενημέρωσης, εξετάστηκε με απόλαυση σε όλη την Ανατολική Ασία.
Αυτή η συγκλονιστική απαρίθμηση όλων των θανατηφόρων τρελών κινήσεων του Ηγεμόνα, εδώ και δεκαετίες, αποτελεί σημείο χωρίς επιστροφή για την κινεζική διπλωματία-σήμα κατατεθέν, που μέχρι στιγμής χαρακτηρίζεται από παθητικότητα, αμφιθυμία, πραγματική αυτοσυγκράτηση και εξαιρετική ευγένεια. Έτσι, μια τέτοια ανατροπή είναι ένα ακόμη περήφανο «κατόρθωμα» της ξεκάθαρης Σινοφοβίας και της ψευδούς εχθρότητας που επιδεικνύουν οι Αμερικανοί νεοσυντηρητικοί και οι νεοφιλελεύθεροι.
Ο μελετητής Quan Le σημειώνει ότι αυτό το έγγραφο μπορεί να θεωρηθεί ως η παραδοσιακή μορφή –αλλά τώρα γεμάτη με σύγχρονη διατύπωση– που χρησιμοποιούσαν οι Κινέζοι ηγεμόνες στο παρελθόν της χιλιετίας πριν πάνε στον πόλεμο.
Είναι στην πραγματικότητα μια αξιο-επιστημοπολιτική διακήρυξη που δικαιολογεί έναν σοβαρό πόλεμο, ο οποίος στο Κινεζικό σύμπαν σημαίνει έναν πόλεμο που ορίστηκε από μια Ανώτερη Δύναμη ικανή να αποκαταστήσει τη Δικαιοσύνη και την Αρμονία σε ένα ταραγμένο Σύμπαν.
Μετά τη διακήρυξη, οι πολεμιστές είναι εξοπλισμένοι για να χτυπήσουν ανελέητα την οντότητα που κρίνεται πως ενοχλεί την Αρμονία του Σύμπαντος: στην περίπτωσή μας, οι ψυχοστρατηγοί Στράουσιοι νεο-συντηρητικοί και νεοφιλελεύθεροι που διοικούνται ως λυσσασμένα σκυλιά από τις πραγματικές αμερικανικές ελίτ.
Φυσικά στο κινεζικό σύμπαν δεν υπάρχει θέση για τον «Θεό» – πολύ περισσότερο μια χριστιανική εκδοχή. «Θεός» για τους Κινέζους σημαίνει την τριάδα Ομορφιά-Καλοσύνη-Αλήθεια, Διαχρονικές Ουράνιες Συμπαντικές Αρχές. Η πιο κοντινή ιδέα για να καταλάβει ένας μη Κινέζος είναι το Dao: the Way. Έτσι, η τριάδα, ο Δρόμος προς την Ομορφιά-Καλοσύνη-Αλήθεια αντιπροσωπεύει συμβολικά την Ομορφιά-Καλοσύνη-Αλήθεια.
Αυτό που έκανε λοιπόν το Πεκίνο –και η Συλλογική Δύση δεν έχει ιδέα γι’ αυτό– ήταν να εκδώσει μια αξιοεπιστημολογική-πολιτική διακήρυξη που εξηγούσε τη νομιμότητα της προσπάθειάς του να αποκαταστήσουν τις Διαχρονικές Ουράνιες Συμπαντικές Αρχές. Θα εκπληρώσουν την Εντολή του Ουρανού – τίποτα λιγότερο. Η Δύση δεν θα ξέρει τι τους χτύπησε μέχρι να είναι πολύ αργά.
Ήταν προβλέψιμο πως αργά ή γρήγορα οι κληρονόμοι του κινεζικού πολιτισμού θα είχαν αρκετά - και θα προσδιορίσουν επίσημα, αντικατοπτρίζοντας την ανάλυση του Πούτιν, τον αρχικό Ηγεμόνα ως την κύρια πηγή χάους, ανισότητας και πολέμου σε ολόκληρο τον πλανήτη. Empire of Chaos, Lies and Plunder, με λίγα λόγια.
Για να το λέμε ωμά, με την πεζή γλώσσα, η κόλαση με αυτή την αμερικάνικη ηγεμονία να δικαιολογείται από το «φανερό πεπρωμένο».
Εδώ είμαστε λοιπόν. Θέλετε τον υβριδικό πόλεμο; Θα ανταποδώσουμε τη χάρη.
Επιστροφή στο Δόγμα Wolfowitz
Ένας πρώην σύμβουλος της CIA εξέδωσε μια αρκετά απογοητευτική αναφορά για ένα βότσαλο στη βραχώδη οδό: ένα πιθανό τελικό παιχνίδι στην Ουκρανία, τώρα που ακόμη και ορισμένοι παπαγάλοι της ελίτ σκέφτονται μια «διέξοδο» με ελάχιστη απώλεια των προσχημάτων.
Δεν είναι ποτέ αδρανές να θυμόμαστε το 2000, τη χρονιά που ο Βλαντιμίρ Πούτιν εξελέγη για πρώτη φορά Πρόεδρος, στον κόσμο πριν από την 11η Σεπτεμβρίου, ο λυσσασμένος νεοσυντηρητής Paul Wolfowitz ήταν δίπλα-δίπλα με τον Zbig «Grand Chessboard» Brzezinski σε ένα τεράστιο ουκρανο - αμερικανικό Συμπόσιο στην Ουάσιγκτον, όπου ασύστολα διαλαλούσε να προκαλέσει τη Ρωσία να πολεμήσει με την Ουκρανία και δεσμεύτηκε να χρηματοδοτήσει την καταστροφή της Ρωσίας.
Ο καθένας θυμάται το δόγμα Wolfowitz – το οποίο ήταν ουσιαστικά μια σκληρή, πεζή επανάληψη του Brzezinski: για να διατηρηθεί η μόνιμη ηγεμονία των ΗΠΑ, ήταν αρχέγονο να προλάβουμε την εμφάνιση οποιουδήποτε πιθανού ανταγωνιστή.
Τώρα έχουμε δύο ομότιμους ανταγωνιστές που κινούνται με πυρηνική ενέργεια, με γνώσεις τεχνολογίας που ενώνονται με μια ολοκληρωμένη στρατηγική συνεργασία.
Καθώς τελείωσα τη μεγάλη μου βόλτα αποδίδοντας τον δέοντα σεβασμό από το Κρεμλίνο στους ήρωες του 1941-1945, η αίσθηση ήταν αναπόφευκτη ότι όσο η Ρωσία είναι μάστορας των γρίφων και η Κίνα είναι η κυρίαρχη του παραδόξου, οι στρατηγοί τους εργάζονται τώρα με πλήρη απασχόληση στο πώς να επιστρέψετε όλα τα σκέλη του Υβριδικού Πολέμου ενάντια στον Ηγεμόνα. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: σε αντίθεση με τους καυχησιάρηδες Αμερικανούς, δε θα περιγράψουν καμία πρόοδο μέχρι να τεθούν ήδη σε ισχύ.